दिनेश बोलला, “ठीक आहे.” त्याने माझ्या खांद्यावर हात ठेवला आणि माझ्याशी बोलू लागला,
“हे बघ विजय, तू सांगितलेल्या सर्व माहितीनुसार मला असे वाटते की तू तुझ्या आईबरोबर बिनधास्त शारीरिक संबंध ठेवू शकतोस. तिचे वय जास्त नाहीये. एकतीस वर्षे म्हणजे काहीच नाही. तिचे लग्न लवकर झाल्यामुळे आणि लगेच दोन्ही मुले झाल्यामुळे तू मोठा वाटतो आहेस. तुझी शरीरयष्टी उत्तम असल्यामुळे वय जास्त भासत आहे. तुझे वय चवदा वर्षे आणि तुझ्या आईचे वय एकतीस वर्षे. म्हणजे तुमच्या दोघांच्या वयात फक्त सोळा वर्षांचा फरक आहे. तुझ्या आईचे वय खूप कमी आहे.
अरे, काही काही स्त्रियांचे लग्नच अठ्ठावीस ते तीस वयानंतर होते आणि त्यानंतर त्यांचा संसार चालू होतो. तिसाव्या वर्षानंतर मग त्यांना झवण्याचा आनंद उपभोगता येतो, त्यांनतर मग काही वर्षांनी मुले होतात व संसार लांबला जातो. तुझ्या आईचे तसे झाले नाही. तिचे वयाच्या सोळाव्या वर्षी लग्न झाले आणि वयात आल्याबरोबर लगेच तिला झवायला मिळाले. जेवढे लवकर झवायला सुरूवात होते तेवढी कामवासना जास्त काळ टिकते. माझ्या अंदाजानुसार अजून किमान वीस वर्षे तुझ्या आईचे शरीर एकदम निरोगी आणि कामुक राहणार आहे, तिच्या कामवासना पुढील पंचवीस वर्षांपर्यंत एकदम प्रफुल्लित राहणार आहेत. म्हणजे तोपर्यंत तिला रोज कितीही झवले तरी कमी पडणार आहे.
साधारणपणे स्त्रीचा चाळीस वर्षे वयानंतर झवण्यातला आनंद थोडा थोडा कमी होऊ लागतो. पन्नास वर्षापर्यंत ती चांगली झवते पण त्यानंतर तिला झवणे नकोसे वाटते. मग कधी तरी आठवडयातून एकदा किंवा दोनदा पुरूषाकडून झवून घेते. माझ्या माहितीप्रमाणे तू जर आईला आता पटवू शकलास तर पुढील वीस वर्षे तुला बिनधास्तपणे झवता येईल. अगदी रोज दोन दोन तास जरी झवला तरी आईला कंटाळा येणार नाही आणि तुलाही मनमुराद झवण्याचा आनंद घेता येईल.”
दिनेशचा हा सर्व हिशोब ऐकून मी चकीत झालो व त्याला विचारले,
“एवढे सगळे ज्ञान तुला कसे मिळाले?”
त्यावर तो म्हणाला,
“अरे यातील बर्याचशा गोष्टी मला माझ्या आईनेच सांगितल्या आहेत आणि सेक्सी पुस्तकांतूनही मी खूप ज्ञान मिळविले आहे. त्यामुळेच तुला नेहमी सांगत आलो आहे की तू भरपूर सेक्सी पुस्तके वाचत रहा.”
मी ही मनात विचार केला की जर मला आई भेटली तर माझं सारं टेंशन दूर होईल आणि पुढची किमान वीस वर्षे मी घरातच रोज तिला झवू शकतो, माझ्या लंडाची पूर्ण तहान भागवू शकतो.
नंतर दिनेश बोलला,
“मला वाटते तुला तुझ्या आईला पटविणे जरा सोपे जाईल. कारण तिचे वय जास्त झालेले नाही आणि अशा वयात कितीही झवायला मिळाले तरी कमीच असते. फक्त तू तिला कसे पटवायचे हाच प्रश्न आहे.”
त्यावर त्याने विचारले, “काय रे, तुझ्याकडे तिचा एखादा फोटो आहे काय?”
मी म्हणालो, “होय, आहे ना?” आणि मी लगेच माझ्या पाकीटातून आईचा एक फोटो काढून दिनेशला दाखविला. त्याने तो फोटो हातात धरला आणि पाहितच राहिला.
मी विचारले, “का रे काय झाले?”
त्यावर त्याने विचारले, “हा फोटो कधीचा आहे?”
त्यावर मी म्हणालो, “जास्त नाही, एक दोन महिन्यांपूर्वीचा असेल.”
त्याने विचारले, “खरे बोलते आहेस ना तू?”
मी म्हणालो, “हो नक्की.”
त्यानंतर त्याने तो फोटो दोन्ही हातांत धरला आणि म्हणाला,
“विजय इकडे ये. आ पण त्या झाडाखाली बसू.”
तो तिथे बसला आणि मी ही त्याच्या शेजारी जाऊन बसलो. तो आईच्या फोटोकडे एकटक नजरेने पाहत होता. फोटोकडे पाहितच मला म्हणाला,
“साल्या कुठून नशीब घेऊन आलास रे तू? तूझी आई काय माल आहे, राव? तुला याची कल्पना तरी आहे की नाही माहिती नाही. अरे काय दिसते तुझी आई? किती देखणा चेहरा आहे तिचा. मी तर अशी बाईच अजून पाहिलेली नाही. फोटोतच एवढी सौंदर्यवती दिसते तर प्रत्यक्षात किती लावण्यवती असेल? तुझे बाबा तर खूपच भाग्यवान आहेत की ज्यांना इतकी सुंदर बायको मिळाली. मला तर कल्पना सुद्धा करवत नाही की ज्यावेळी सोळाव्या वर्षी तुझ्या आईचे लग्न झाले होते त्यावेळी ती किती किती सुंदर आणि मादक दिसत असेल? तिचे शरीर किती कोमल आणि मादक असेल? तुझ्या बाबांना तिला झवायला किती आनंद येत असेल? काय माल असेल त्यावेळी तुझी आई? बापरे, मी तर चक्कच झालो तुझ्या आईचा फोटो पाहून.
मी जर तुझ्या बाबांच्या जागी असतो ना, तुला शब्दांत सांगूच शकत नाही काय काय केले असते. मला माफ कर विजय, पण स्त्रियांच्या बाबतीत मी कोणतेही नाते गोते मानत नाही. मला सगळ्या स्त्रीया सारख्याच. प्रत्येकीमध्ये मी फक्त तिचे शरीरच बघतो. प्लीज मला माफ कर.”
मी म्हणालो,
“ठीक आहे रे दिनेश. अरे तू तसा आहेस म्हणूनच तुला तुझी आई झवायला मिळाली, तू गेले वर्षभर तिला दिवसरात्र झवतो आहेस. मी तसा विचार केला नाही त्यामुळे तुझ्या एवढा असूनही मी अजूनही एकाही स्त्रीचे नागडे शरीर सुद्धा पाहिले नाही. तू किती पुढे आणि मी अजून किती मागे आहे हे मला आता कळत आहे. तुझे बोलणे ऐकून मला आता माझ्या आईचे महत्त्व, किंमत कळते आहे. मी तिला कधी त्या नजरेने पाहिलेच नव्हते रे. त्यामुळे तिच्यातील सौंदर्य, कोमलता, मादकता मला जाणवलीच नाही.”
त्यावर दिनेश बोलला,
“अरे मला वाटते जर तुम्ही दोघे शेजारी उभे राहिलात तर नवरा बायकोच वाटतील. तुझ्या शरीरयष्टीमुळे आणि उंचीमुळे तुझ्यात आणि तुझ्या आईच्या वयामध्ये नवीन माणसाला काही फरकच कळणार नाही, कोणीही म्हणणार नाही की ती तुझी आई आहे म्हणून.
अरे वेड्या, तुझ्या घरी सोन्याची खाण असताना तू लोखंडाच्या शोधात भटकत होतास. तुझ्या घरी एवढी संपत्ती असताना, तू भिकार्यासारखा दुसर्यांकडे भिक मागत होतास. काय म्हणावे तुला. खरंच तुझ्या जागेवर मी पाहिजे होतो.”
हे सर्व ऐकल्यावर माझाच मला राग येऊ लागला. खरंच मी किती मूर्ख होतो? एका स्त्रीला झवण्यासाठी मी कोणत्याही थराला जाण्यास तयार होतो. कितीही पैसा खर्च करण्याची माझी तयारी होती. रानबाजारासारख्या खराब ठिकाणी जाण्यासही मी उत्सुक होतो. आपल्या स्वतःच्या घरी असणार्या संपत्तीची मला जाणीव नव्हती. याला म्हणतात काखेत कळसा आणि गावाला वळसा. हरणाच्या बेंबीमध्ये कस्तुरी असते पण त्यासाठी ते सगळीकडे वेड्यासारखे फिरत असते.
दिनेशच्या बोलण्याने मी पुरता भारावून गेलो होतो. त्यामुळे माझ्या मनात नवचैतन्य निर्माण झाले होते. माझा आत्मविश्वास कित्येक पटीने वाढला होता. मी स्वतःला आता खूप नशीबवान मानत होतो आणि मला स्वतःबद्दल अभिमान वाटू लागला होता.
दिनेश म्हणाला,
“विजय आता तू कोणताही विचार करू नकोस. आधीच तू खूप वेळ वाया घालवला आहेस, तुझं दुःख जर मला आधीच सांगितलं असतं तर खूप पूर्वीच मी तुला तुझी आई मिळवून दिली असती.”
आता दिनेशच्या बोलण्यावर माझा पूर्णपणे विश्वास बसू लागला. तो आता माझा काम सल्लागार बनला होता.
त्यावर मी त्याला विचारले, “आता मी काय करू? कशी सुरूवात करू?”
त्यावर दिनेश म्हणाला,
“आता जर तू मी सांगेल तसे वागलास आणि न चुकता सर्व गोष्टी सांगितल्याप्रमाणे केल्यास तर आठ ते दहा दिवसांतच तुझी आई तुझ्याकडून झवून घेईल. माझ्या माहितीप्रमाणे तू तुझ्या बाबांना खूप घाबरतो, बरोबर की नाही?”
मी म्हणालो, “हो.”
दिनेशने विचारले, “आणि आईला पण थोडा थोडा घाबरतो ना?”
मी म्हणालो. “नाही रे, आईला नाही घाबरत.”
तो म्हणाला. “ठीक आहे, आजपासून तुझी वेळ चालू झाली आहे. सर्व प्रथम तू हे पुस्तक परत घरी घेऊन जा. आणि हो, हा तुझ्या आईचा फोटो पण घे. पुस्तक वाचताना प्रत्येक पानामध्ये हा फोटो ठेवूनच वाचायला सुरूवात करायची. पुस्तकातील प्रत्येक कथेमध्ये, प्रत्येक चित्रात आईचीच कल्पना करायची. आई हीच तुझी हिरोईन समजून सर्व गोष्टी करायच्या. कोणत्याही परिस्थितीत तुला तुझ्या आईला झवायचेच आहे हे ध्येय डोळ्यासमोर ठेवायचे. मला खात्री आहे येत्या दहा दिवसामध्ये तू नक्की जिंकशील आणि मला गोड बातमी देशील.”
“आता तू घरी जा आणि आईचा फोटो पुस्तकात ठेवून दे आणि पुस्तक तुझ्या पलंगाच्या वरतीच ठेव. आता तू पुढचे दोन दिवस काहीही करायचे नाही. शाळेत सुद्धा येऊ नकोस. फक्त तुझी आई दिवसभरामध्ये म्हणजे चोवीस तासांमध्ये काय काय करते हे पहायचे. तिच्या प्रत्येक हालचालीवर लक्ष ठेवायचे. तिच्या प्रत्येक क्षणाक्षणाच्या कृतींचे निरीक्षण करायचे. एकंदरीत ती पहाटे उठल्यापासून ते रात्री झोपण्यापर्यंत कधी कधी आणि काय काय करते याची इत्यंभूत माहीतीचे टी पण करून ठेव आणि दोन दिवसांनी ती सर्व माहिती घेऊन मला भेट. त्यानंतर काय करायचे ते मी तुला सांगेल.”
मी त्याला बोललो,
“ठीक आहे दिनेश. मी सर्व माहिती घेतो आणि तुला परवा भेटतो. मला खात्री आहे की आजपासून अकराव्या दिवशी मी माझ्या आईला झवलेलो असेल.” एवढे बोलून मी घरी निघालो.
आता मी माझ्या मनाचा निश्चय केला होता की कोणत्याही परिस्थितीत आईला मिळवायचेच. त्यासाठी कोणत्याही परिणामांना सामोरे जाणार, सगळ्या अडचणींचा धीराने सामना करणार आणि आईच्या पुच्चिची ध्येयपूर्ती साध्य करणार. आता माझा आत्मविश्वास वाढला होता.
घरी गेल्यावर मी कपडे काढली व ते सेक्सी पुस्तक तसेच बेडवर ठेवले आणि फ्रेश व्हायला बाथरूममध्ये गेलो. आज मी विचारही केला नाही की कोणी ते पुस्तक बघेल आणि मग मला बोलतील, मारतील. उलट ते कोणीतरी पहावे आणि एकदाची माझी भीती संपून जावी. मी फ्रेश होवून आलो तरी आई काही माझ्या बेडरूममध्ये आलेली नव्हती. मी पाहिले की पुस्तकही तेथेच पडलेले होते. मी ते कोठेही न लपविण्याचे ठरविले. घरच्या लोकांनाही कळाले पाहिजे की मी आता वयात आलेलो आहे.
दिनेशच्या सांगण्यानुसार आता आईच्या प्रत्येक हालचालींवर लक्ष ठेवले पाहिजे. सर्व घटनांची नोंद केली पाहिजे असा विचार करून मी माझ्या दफ्तरातून एक छोटीशी डायरी काढली आणि त्यामध्ये आईचा सर्व दिनक्रम लिहिण्याचे ठरविले. डायरीच्या पहिल्याच पानावर मी एक मोठा बदाम काढला आणि त्यामध्ये माझी प्रिय आई सुमन आणि कंसात हेमा असे लिहिले आणि त्या बदामामधून एक धनुष्यबाण आरपार जाताना काढला व त्या बाणावर विजय असे नांव लिहिले आणि मी नोंदी करायला सुरूवात केली.
आई स्वयंपाकघरात काम करत होती. मी तिथे गेलो व बाहेरून पाहिले तर तिने गाऊन घातलेला होता आणि केसांचा अंबाडा बांधला होता. मी मागच्या बाजूने तिला पाहत होतो व डायरीत नोंद करत होतो. थोड्या वेळाने ती किचनच्या बाहेर आली, हात पाय धुतले, टॉवेलने आपले अंग पुसले आणि तिच्या बेडरूममध्ये जाऊन थोडा वेळ पलंगावर पडली.
नंतर साधारण दहा ते पंधरा मिनिटांनी परत किचनमध्ये गेली, पाणी भरले आणि कपडे धुण्यासाठी बाथरूममध्ये गेली. जवळ जवळ अर्धा तास कपडे धुतल्यानंतर ते सुकविण्यासाठी गच्चीवर घेऊन गेली. तिथे गच्चीवर सर्व कपडे सुकविण्यास टाकली व साधारण पाच दहा मिनीटे तेथील खुर्चीवर बसून वाहणार्या वार्याचा आनंद घेवू लागली.
