चंदाः बायसाब बरचं पाणि झडलं हो तुमचं.
तुळसाः हहहहहहह हम्म्म्म्म्म्म्म् चंदे अग मंजुळा गेल्यापास्न लय दिसांनी झडाले बघ म्या.
तुळसा उठून बसत बोलली,
तुळसाः चंदे आता तुला झडवती परत एकदा. तू झोप आता उताणी.
चंदाः बरं बायसाब.
चंदा उताणी झोपते. तुळसा तिच्या पायाशी बसते. पुच्चिवरून हात फिरवत,
तुळसाः लयच चकाचक दिसत्या गं तुझी पुच्ची चंदे.
चंदेः तुम्ही साफ करून दिल्या मग चमक आल्या तिला.
तुळसाः असं व्हृय. मग आता फाकव तंगड्या देते तुझ्या भोकात.
चंदा पाय फाकवते तुळसा डिल्डो आत ढकलते.
चंदाला त्रास होतो.
चंदाः अअआआआअअअ इआइइइइ ऊउउईउउ ऊम्म्म्म्म्म्उउउम्म्म् बायसा… बबबबब लय जाड हाय वं फाडलं माझी फोद्री.
तुळसाः तुझी लयच टाईट हाय गं आजून बी. थांब तुझ्या पुच्चिचा भोसडाच करती आज.
डिल्डो अजून आत ढकलते. आत बाहेर करू लागते.
चंदाः उउउउउउ उउउउउउ ऊउउईउउ हम्म्हम्म् हहहहहहह
तुळसाः लय खाजाडी हायस वाटत कीती येळ झालं गळणासं कशी.
चंदाः आवं या तुमच्या डिल्डूनं कायबी नाय व्हायचं मला. एक काम करा पुच्ची चाटून झडवा मला बायसाब.
तुळसाः असं म्हणतीसं उठ मग आता बघ गम्मत.
चंदा उठते तुळसा तिच्या जागी झोपते. चंदाला म्हणते,
तुळसाः चंदे माझ्या पुच्चिला तोंड लावून तुझी पुच्ची माझ्या तोंडाकडं करून माझ्या अंगावर पालथी झोप.
(69पोझिशन)
तुळसानं सांगितल्या प्रमाणं चंदा झोपली. अन जीभेची एकमेकींच्या पुच्चिशी झुंज लागली. दोघींचे हुंकार खोलीत घुमत होते.
चंदाः हम्म्म्म्म्म्म्म्… हम्म्हम्म्… हहहहहहह… उउउउउउ…
तुळसाः हम्म्म्म्म्म्म्म्… हहहहहहह… अअअअअअअअ… हहहहहहह उउउउउउ ऊम्म्म्म्म्म्उउउम्म्म्…
जवळजवळ दहाएक मिनिटांनी दोघी एकमेकांच्या तोंडावर झडल्या. दोघींनी एकमेकांचे कामरस मनसोक्त पिऊन पुच्ची चाटून पुसून साफ केली.
तुळसाः चंदे लय बरं वाटलं बघ मंजुळेपेक्षा लय भारी केलीस बघ कधी येळ मिळाला तर दोघीस्नी एकसाथच उडवून घेईन म्हंते.
चंदाः बायसाब तुम्हाला खरं सांगु का तुम्हाला समाधान मिळालं यात मला आनंद हाय पण खर्याखुर्या मर्दात अन तुमच्या रबरी बुल्यात लय फरक असतुया. मर्द पायजेल वं या भोकाचा चेंदामेंदा कराय.
तुळसाः खरं हाय चंदे तुझं. पर परक्या मर्दाकडनं झवून घेतलं अन कुणाला कळलं तर बदनामी हुईल गं म्हून अशी खाज मिटवून घेत्या गं. तुझ्या वळखीत हाय का कुणी मर्द जे सगळं गुपीत ठेवील.
चंदाः बायसाब… असा मर्द… हाय असा एक मर्द हाय
तुळसाः कुठं.
चंदाः आपल्या वाड्यातचं.
तुळसाः अपल्या वाड्यत अग यशवंतरावास्नी कळलं तर मारून टाकत्याल ते.
चंदाः बायसाब आवं त्यो भिवा माझ्यावं लय डोळा ठीवून हाय लय वंगाळ नजर हाय माझ्यावं त्याची.
तुळसाः त्यो भिवा, वाड्यातला नोकर…
चंदाः त्योच त्योच. घेऊया का त्याला चढवून.
तुळसाः अग पण कुठं बोलला म्हंजी.
चंदाः म्या हाय नव्ह माझ्या पुच्चिसाठी पागल हाय त्यो.
तुळसाः असं म्हणतीस, बरं येळ पाहून करू कवातरी. कर त्याला तैयार.
खोलीतनं बाहेर पडल्यावर चंदा भिवाला तयार करण्याच्या तयारीला लागते. भिवा आधीच चंदावर आधीच लठ्ठु झालेला असल्यामुळे हे काम अवघड नाही हे चंदा जाणते. वाडाच्या मागच्या बाजूला चंदा कपडे धुण्याचे काम करत असते. भिवा लपुन तिची कपडे धुताना चोळीतून उसळ्या मारणारी थानं बघतो. तिच्या उघड्या पडलेल्या मांड्या बघतो आणि नयनसुख घेतो.तेवढ्यात चंदाचं त्याच्याकडं लक्ष जातं पण चंदा लक्ष असल्याचं जाणवु न देता आपलं काम करत राहते. मांड्या अजून उघड्या करते. थानांवरला पदर बाजूला करते. अर्धवट पाण्याने अन घामाने भिजलेली चंदाला पाहून भिवाच्या तोंडाला पाणी सुटतं. भिवा धोतरावरूनच आपला सोटा चोळतो.चंदा मुद्दाम कमरेत वाकून आपली भरगच्च गांड भिवाकडे करून कपडे आपटु लागते. भिवाला तिच्या जवानीचं वेड लावून टाकते. शेवटी भिवा आपला सोटा काढुन हलवु लागतो. चंदा त्याचा सोटा बघून मनात म्हणते, भिव्या ह्योच बुल्ला म्या अन तुळसा बायसाब घालुन घेणार हाऊत फकस्त थोडा धीर धर. तुझ्या बुल्याला कायमची पुच्चिची व्यवस्था लावून दिन म्या. इकडं भिवाचा बार उडतो त्याच्या तोंडून अ आआ असा हुंकार निघतो. त्या हुंकाराने चंदा मागे वळून बघते माहीत नसल्यासारखं दाखवून,
चंदाः भि… भि… वा तू… हिथं काय करतुस
भिवा घाबरतो. घाबरत घाबरत आपला सोटा धोतरात लपवतो.चंदा भिवाजवळ जाते,
चंदाः ये भिव्या हिथं काय करतुसं.
भिवाः काय नाय चंदे…
चंदेः खरं खरं सांग काय करत हुता.
भिवाः अग चंदे खरच काय नाय.
चंदेः माझी गांड बघून लवडा हलवत हुतास नव्हं.
भिवाः न… न… न… नाय चंदे…
चंदाः थांब तुझं नावच सांगती बायसायबास्नी. चल चल माझ्या बरूबर लय दिस झालं म्या बघतीया वंगाळ नजरेनं बघतुस माझ्याकडं.
त्याच्या हाताला धरून त्याला तुळसाच्या खोलीकडं नेऊ लागली.
भिवाः अग चुकलं चंदे पर बायसायबास्नी नगं सांगु चाकरी जाईल माझी.
चंदाः जाऊ दे गिली तर… मला बघतुस व्हय.
दोघंही तुळसाच्या खोलीत येतात. तुळसापुढं चंदा अन भिवा उभा राहतात.
तुळसाः चंदे काय झालं गं याला का वढत आणलासं
चंदाः बायसाब आवं ह्यो माझी छेड काढत व्हता अन माझ्यावं वंगाळ नंजर ठीवून हाय.
भिवाः नाय वं बायसाब ही खोटं बोलत्या.
चंदाः बायसाब ह्यो माझ्याकडं सारखा बघत असतुया, आन मघाशी तर ह्यो माझ्या मागं हुबा राहून आपला… मला सांगाय बी लाज वाटतीया…
तुळसाः काय करत तुझ्या मागं उभा राहून.
चंदाः आपला बुल्ला हलवत व्हता.
तुळसाः काय रं भिवा हे खरं हाय का?
भिवाः नाय आवं बायसाब…
चंदाः किती खोटारडा हायस रं
तुळसाः त्यो चाबुक घे गं चंदे हिकडं
चंदा चाबुक घेऊन येते. तुळसा भिवा वर चाबुक उगारत एक फटका मारते.
भिवाः बायसाब मारू नगासा बायसाब…
तुळसाः मग खरं काय ते सांग
चंदाः त्यो माझ्याकडं बघून हलवत व्हृता हेच खरं हाय बायसाब…
भिवाः व्हय बायसाब चंदा म्हणत्या ते खरं हाय पर म्या काय करू माझं तीस वय झालं तरी पक्का कामधंदा नसल्यानं लग्नाला कुणी मला पुरगी देईना. मग ह्या चंदाला पाह्यली आणि माझी कामज्वाला पुन्यांदा पेटली. बायसब तरण्याताठ्या वयाला गरजा असत्यात वं.
तुळसाः चंदे, या गड्याला बाय पायाजेल… काय करायचं सांग.
चंदेः आवं ते समदं ठिक हाय पर माझं नाव बदनाम हुईल त्येचं काय.
भिवाः कुणाला बी काय बी सांगणार नाय चंदे… आयशप्पथ…
तुळसाःबघ बया तुझ्या बेतानं.
तुळसा भिवावर खालवर नजर टाकत. उघडाबंब भिवा फक्त डोक्याला शेला अन गांडीला धोतर बांधुन समोर
मान खाली घालुन उभा होता. तुळसा त्याचं रांगडं रूप डोळं भरून पाहत होती. तिनं चाबुक बाजूला ठेवला अन पलंगावरनं उठून भिवाजवळ आली.
तुळसाः चंदे असा रांगडा मर्द पुन्हा नाय भेटायचा बघ.
चंदाः मग काय करावं बायसाब.
तुळसाः परवा यशवंत राव शस्त्रक्रियेसाठी शहराला जाणार हायत.
चंदाः मग तुमचा ईचार काय हाय बायसाब…
तुळसाः हे बघ चंदे देशमान्यांच्या वाड्यावर आलेल्याची भुक तहान भागवली पायजेल मग ती पोटाची असो नायतर चोटाची.
चंदाः आवं पर बायसाब…
तुळसाः पर नायनी बिर नाय आपुन ह्याची अन यानं आपली भुक भागवली पायजेल. बोल हाय का कबुल.
चंदाः ये भिव्या हाय का कबुल. आम्हा दोघीस्नी तुला हेपावं लागंल, अन जे काय व्हईल ते कुठं बोललास तर त्वा माझ्यावं बळजबरी केलीस अशी बोंब ठोकीन म्या.
भिवाः चंदीला ठीक हाय पर बायसाब तुमास्नी बी हेपायच म्हंजी मालक जीव घेत्याल माझा.
तुळसाः त्येची काळजी तू करू नगसं म्या बघून घेती ते भिवा तू निघ आता.
भिवा तिथुन निघुन गेला. चंदा खोलीच दार लावून आली. तुळसानं लुघडं फेडलं अन चोळी काढुन आपल्या थानांवरनं हात फिरवु लागली.
चंदाः आवं बायसाब काय झालं तुमास्नी
तुळसाः अगं चंदा ह्यो भिवा लयच रांगडा हाय गं
चंदाः म्या म्हंटल नव्हंत बायसाब तुमच्या त्या रबरी बुल्यापेक्षा मर्दाचा लवडा याड लावतोय.
तुळसाः खरय चंदे तुझं अग एखाद्या मर्दाखाली झोपुन आपल्या फोद्रीची खाज मिटवून घेण्यातच मजा हाय. बघ कशी नुसतं त्याचं रांगड अंग बघून माझ्या थानाचं मनुकं ताठरल्यात.
चंदाः कवा एकदा त्यो दिस उगवतुया नं म्या भिवाच्या तगड्या सोट्यानं माझी पुच्ची रगडतीय असं झालया बायसाब.
तुळसा पलंगावर उताणी झोपते आपले पाय फाकवून चंदाला म्हणते,
तुळसाः चंदे त्यो कपाटातला डिल्डो घिवून ये गं लय पाणी सुटलया फोद्रीला जरा आतबाहीर कर मला.
चंदा डिल्डो घेऊन येते.आन तुळसाजवळ बसून डिल्डो पुच्चित घालते…
