चित्रा पाचवीपासून पुढे बोर्डिंग स्कूल मध्येच शिकली. ती त्यांच्या घराण्याची परंपराच होती. दिवाळी आणि ऊन्हाळ्याच्या सुट्टीमध्ये फक्त साताऱ्याला घरी यायची. वर्षातले तेवढे दीड-दोन महिनेच तिची आणि तिच्या लहान भावाची योगेशची गाठ पडायची. ती बोर्डिंग स्कूलमध्ये गेली तेव्हा तो फारच लहान होता. तो पाचवीत गेल्यावर बोर्डिंग स्कूलला जाऊ लागला तेव्हा ती पुण्याला कॉलेजला गेली होती. कॉलेज आणि बोर्डिंग स्कूलच्या सुट्ट्या एका वेळी लागत नसल्याने पुढे पुढे त्या दोघांची भेट फारच कमी वेळा होऊ लागली. बहिण-भाऊ असले तरी आधीच वयात तब्बल ८ वर्षांचं अंतर आणि त्यात कमी सहवास यामुळे पारंपरिक बहिण-भावासारखे ते फारसे नव्हते. आपण आपल्या बहिणीकडे बहिणीसारखं बघत नाही हे योगेशला जाणवलं तो अठरा वर्षांचा असताना, चित्राच्या लग्नाच्या दोन दिवस आधी.
चित्राच्या लग्नासाठी सगळं घर सजलेलं होतं. नुकतीच मिसरूड फुटलेल्या योगेशवर कामांची बरीच जबाबदारी होती. त्यांच्या तीन मजली टोलेजंग बंगल्याच्या डाव्या बाजूला फुलांच्या माळा सोडायच्या राहिल्या होत्या. आणि फुलवला काम अर्धवट टाकून कुठे गेला होता कोण जाणे. संध्याकाळ झाली तरी फुलवाल्याचा पत्ता नाही हे बघून तरूण योगेशने हे काम स्वतःच करायचं ठरवलं. तो काळजीपूर्वकपणे गच्चीतून खिडकीच्या छज्जावर उतरला आणि तिथून फुलांच्या माळा लावू लागला. काम धाडसाचं होतं. पाईपना धरून, खिडकीच्या गजांना धरून तो हलकेच तिसऱ्या मजल्यावरून दुसऱ्या मजल्यावर आला. पुढच्या बाजूला झेंडूच्या माळा लावून तो बाजूच्या एका खिडकीपाशी पोचला तोच त्याला जाणवलं की ती खिडकी असलेल्या खोलीत कोणीतरी आहे. त्याला आश्चर्य वाटलं. कारण ही खोली तर नेहमी बंदच असायची. अनेक तुटक्या वस्तू, जुनी कपाटं अशी सगळी अडगळ तिकडे ठेवलेली असे. तिकडे आत्ता कोण होतं? त्याने हळूच खिडकीतून डोकावून बघितलं. आत नीट उजेड नव्हतापण जे दिसलं त्याचा त्याने कधी स्वप्नातही विचार केला नव्हता.
त्याची मोठी बहिण चित्रा, जिचं दोन दिवसांत लग्न होणार होतं ती संपूर्ण नग्नावस्थेत होती. एका मोडक्या खुर्चीचा आधार घेऊन ती ओणवी झाली होती. तिच्या मागे कोणीतरी पुरूष उभा होता, तोही नग्नावस्थेत. तो मागून तिला दणके देत होता. त्या प्रत्येक दणक्याबरोबर ती हलकेच आनंदाने कण्हत होती. त्या तिच्या ओणवं होण्यामुळे आणि हालचालीमुळे तिचे गोल लुसलुशीत स्तन लटकत हलत होते.
“येस… थांबू नकोस… अजून जोरात…” ती विव्हळत होती.
योगेशने पाईपचा आधार घेत आपली जागा थोडीशी बदलून नीट बघायचा प्रयत्न केला खरा, पण पुरूषाचा चेहरा अंधारात असल्याने नीट दिसत नव्हता. आपली ताई, यथेच्छ आनंद घेते आहे हे बघून खिडकीबाहेरच्या पाईपवर कसंबसं लटकत उभ्या योगेशच्या लिंगाने केव्हाच त्याच्या पॅन्टमध्ये तंबू केला होता. आणि का नाही होणार? चित्रा दिसायला आकर्षक होती. छान मोठं कपाळ, देखणे बोलके डोळे, सडपातळ बांधा आणि तरी स्तनांना उभारी. तिने नुकतेच केस धुतले असावेत. ते ओले केस मोकळेच सोडलेले होते. ओलेपणामुळे मूळचे सरळ केस आत्ता अगदी वेव्ही दिसत होते. एका क्षणी तो पुरूष पुढे झुकला आणि त्याने चित्राचे लटकणारे स्तन आपल्या मोठ्या हातात पकडून दाबले. चित्रा सुखाने हलकेच चित्कारली. पण या सगळ्यात त्या पुरूषाचा चेहरा योगेशला स्पष्ट दिसला. तो होता त्यांचा अमेरिकेत स्थायिक झालेला मामेभाऊ रोहन! केवळ लग्नासाठीच तो खास आला होता. तो चित्रापेक्षा दोन-तीन वर्षांनी मोठा असेल. लग्नाच्या दोन दिवस आधी रात्री चित्रा चक्क आपल्या मामेभावाकडून लागून घेत होती.
“येस… फक मी… फक मी हार्ड रोहन…” चित्रा विव्हळत होती. चित्रा आणि रोहन जवळपास समवयस्क असल्याने लहानपणापासूनच त्यांची चांगली गट्टी असायची. पण हे प्रकरण पुढे इथवर गेलं असेल याची कोणालाही कल्पना असणं शक्य नव्हतं. आपल्या बहिणीचे स्तन चुरडत रोहन तिच्यात मागून घुसतोय हे दृश्य कमालीचं उत्तेजित करणारं होतं. योगेशने खिडकीबाहेरच पाईपच्या आधाराने उभं असताना चड्डी थोडी खाली सरकवली आणि आपलं ताठर लिंग मोकळं केलं. चित्राचे हलणारे स्तन बघत त्याने अलगद लिंगावरची त्वचा मागे सारली. आणि हळुवारपणे तो आपलं लिंग कुरवाळत हलवू लागला. आपण आपल्या बहिणीकडे बघून हलवतोय याची त्याला अर्धा क्षण लाज वाटली, पण अगदी अर्धाच क्षण. जिचा त्याला फारसा कधी सहवासही लाभला नव्हता अशी ती नावालाच बहीण होती. त्याला तिच्याबद्दल बहीण म्हणावं असं काही वाटतच नव्हतं. उलट एका पुरूषाला चित्राकडे स्त्री म्हणून बघितल्यावर जे वाटायला हवं ते सारं वाटत होतं. चोवीस वर्षांची ती आकर्षक तरूणी होती. तिचे सरळ लांब केस, मोठं कपाळ, पातळ ओठ, सरळ तरतरीत नाक त्याला फार आवडायचे. भारतीय मुलींची असते त्यापेक्षा ती थोडी जास्त उंच होती. जवळ जवळ ५’६”. ती शाळा-कॉलेजकडून बास्केटबॉल खेळली होती. साहजिकच एका खेळाडूमध्ये असावी तशी लवचिकता तिच्या शरीरात होती. तिचे लांब पाय अत्यंत सुबक होते. त्या दोन पायांच्यामध्ये आपण आपलं लिंग खुपसलं पाहिजे अशी अनावर इच्छा योगेशला होत होती. आणि ती स्वप्न रंगवतच आता त्याने आपलं लिंग वेगाने हलवायला सुरूवात केली होती.
“त्या बुढ्ढा रामूबरोबर अशीच मजा येते का तुला, रांडे?” रोहन म्हणाला.
“येस… पण तुझी सर त्याला नाहीये… ओह्ह्ह… आआआं…” आनंदाने विव्हळतच चित्रा उत्तरली.
‘रामू काका? आपली बहिण त्याच्याकडूनपण लागून घेते?’ योगेशला आश्चर्य वाटलं. आणि नुसतं कल्पनेनेही आधीच कडक असणारं लिंग अधिकच कडक झालं. रामूकाका म्हणजे त्यांच्या घरातला नोकर. गेली जवळपास चाळीस वर्षं तो या घरात काम करत होता. चित्रा-योगेशच्या बापाच्या वयाचा.
“टेल मी… हू डज् इट बेटर… मी की तो रामू…” रोहन मागून तिच्यात घुसता घुसताच विचारत होता.
“तूच रे… तूच… आह्ह्ह… ओह गॉड!” चित्राच्या योनितून वाहणाऱ्या कामरसाने खोलीतलं वातावरण कमालीचं मादक झालं होतं.
“काय छान आहे माझ्यात?” रोहनने तिच्या स्तनाग्रंना चिमटा काढत प्रश्न केला.
“तुझं सगळंच छान आहे रोहन… तुझं शरीर, ते जाडजूड लिंग तुझा स्टॅमिना…” चित्रा उद्गारली.
“गुड… गुड… यू लिट्ल होर…” तिच्या गोलाकार नितंबांवर चापट मारत रोहन म्हणाला.
हे सगळंच प्रचंड कामुक होतं. पाईपला घट्ट धरून योगेश आपलं लिंग वेगात हलवत होता.
“कम इनसाईड मी बेबी…” चित्रा आपल्या मामेभावाचा कामपूर्तीचा क्षण जवळ आलाय हे हेरून म्हणाली. त्यानेही तिची कंबर घट्ट धरली आणि आपला वेग वाढवला. मागून तो जोरदार दणके देत तिच्यात आपलं लिंग खोलवर रूतवू लागला. अवघ्या काही क्षणांचाच अवकाश… त्याने दाट विर्याच्या पिचकाऱ्या तिच्या योनित सोडल्या.
“ओह माय गॉड…” रोहन सुखाने विव्हळला.
“आहहहहह…” अत्यानंदाने विव्हळत चित्राने आवाज केला. दोघांना एकाच वेळी कामपूर्ती झाली होती. तिची योनी त्याच्या वीर्याने भरून वाहत होती. रोहनने लिंग बाहेर काढलं तेव्हा ते त्याचं वीर्य आणि चित्राच्या योनितल्या कामरसाने बरबटलेलं होतं. चित्रा गुडघ्यावर बसली आणि तिने ते लिंग तोंडात घेत पूर्ण चाटून पुसून साफ केलं.
हे सगळं इतकं उत्तेजित करणारं होतं की बेभान होऊन स्वतःचं लिंग हलवणाऱ्या योगेशचा तोल गेला. तळहाताला आलेल्या घामामुळे हाताने पकडलेला पाईप देखील निसटला आणि दुसऱ्या मजल्यावरून थेट खाली कोसळला.
धडाम!
“आआऽऽ… मेलो…” योगेश वेदनेने किंचाळला. खाली पडत असताना त्याला वाटलं आपण नक्की मरणार. पण त्याच्या सुदैवाने बंगल्याभोवती पूर्ण बाग होती. शिवाय संध्याकाळीच इथल्या लॉनवर पाणी मारलं असल्याने जमीन मऊ होती. योगेशला जबर मार बसलापण पायाचं एक हाड मोडण्यापलीकडे गंभीर काही नाही.
