धुकं | भाग ५

“काय झालं सुबोध ला?” पवनच्या ओरडण्याने टिन्या लगबग दचकला.

“ते सुबोध बाबा उभं राहिले हुत.” खाली पडणार तेवढ्यात मी पकडलं आणि तुम्हांसनी आवाज दिला. टिन्या घाबरत म्हणाला.

“काळजीच कारण नाही मी त्याला तपासलय थोडासा अशक्तपणा आलंय. कदाचित खान-पान, हवामान बदलामुळे अस झालं असावं.” डॉ.नेगी म्हणाले.

“मला काही सुचलं नाही म्हणून मी सरळ तुम्हाला फोन लावला.” पवन म्हणाला.

“बरं केलंत तसाही मी येणारच होतो. सुबोधला चेक करायला.”

“कसा आहे तो आता?” पवनने विचारले.

“ठीक आहे आता.तू रोज त्याचा व्यायाम घेतोस ना?”

“हो.”

“मला अजून एका विषयावर बोलायचं होत. सुबोध इथे नाही म्हणून मी हा विषय आत्ताच काढतोय”

“बोला ना काही गंभीर आहे का?”

“प्रॉपर्टी संबंधित काय ठरवलं आहेस?” डॉ. नेगीन प्रॉपर्टीचे कागदपत्रे सरकवत म्हणाले.

“मी अजून तसा विचार नाही केला. सध्या तरी दादाच्या नावावरच सगळं सुबोधकडे सुपूर्त करणार आहे मी.”

“आणि तुझ्या वाटेला काय?”

“त्याची काळजी नाही मला.”

“मला विश्वास आहे तू योग्य तो निर्णय घेशील.” डॉ.नेगी एवढं बोलून उठले. त्यांची नजर समोरच्या चित्रांवर गेली. ते काही बोलले नाही. त्यांनी नजर घरभर फिरवली. त्यांना कसं तरीच वाटलं.

“हे घर खूप जून दिसतंय, कोणाचं आहे?” न राहवून त्यांनी विचारलं.

“हो. त्या इंग्रज अधिकाऱ्याच आहे.” पवन चित्रांकडे बोट दाखवून म्हणाला.

त्यांना अस्वस्थ वाटू लागलं. केव्हा निघतोय अस झालं म्हणून ते दरवाजाकडे वळले.

“डॉ थांबा.” मागून सुबोधचा आवाज आला.

डॉ.नेगिनी वळून पाहिलं. मांडीवर त्यांच्या औषधांची पेटी घेऊन सुबोध व्हीलचेअर वरून येत होता.

“तुम्ही हे विसरलात.” त्याने पेटी वर करत सांगितलं.

“ओह! थँक्स! काळजी घे मी निघतो आता.” एवढं बोलून डॉक्टर निघाले.

टेबलावर जेवण होत. पण पवनच लक्ष नव्हतं जेवणाकडे. सुबोधपण जेवत होता. त्याला खूप भूक लागली होती. ताट भरलं असूनपण पवन मात्र एकटक शून्यात नजर लावून बसला होता. तो अजून ही त्या धुरसर वतावरणाबद्दल विचार करत होता. सुबोधने आग्रह केला तेव्हा त्याने नकार दिला.

तो उठला आणि घरच्या मागच्या बाजूला निघाला. त्याने दरवाजा ओलांडला आणि त्याने पांढऱ्या जंगलात प्रवेश केला. त्या पांढऱ्या धुक्याने त्याला घेरलं. त्याच्या त्वचेला ते स्पर्श करू लागल.

पवनने आपला हात जवळ घेतला आणि तो पाहू लागला की त्या धुक्याची वलये त्याच्या हातावर रांगत होती, पण त्याला धुक्याचा स्पर्श जाणवत नव्हता. त्याला वाटलं की काही तरी वातावरण असलेला बदल जाणवेलपण नाही. घर आणि हे जंगल यांच्या वातावरण काहीच फरक नव्हता. पण त्याची तिथून जायची इच्छा होत नव्हती. अस वाटत होतं अजून पुढे जावंपण सुबोधचा आवाज ऐकून तो माघारी फिरला. सुबोधने त्याच्यासाठी दूध आणलं होतं.

“तू जेवलापण नाहीस म्हणून मी हे आणलं, आता ह्याला नाही नको म्हणुस.” दुधाचा पेला पुढे करत सुबोध म्हणाला.

पवनने काहीही न बोलता तो पिऊन रिकामा केला. त्याच्याकडे बघून एक स्माईल दिली. नंतर दोघेपण आपआपल्या खोलीत झोपायला गेले. पवनच्या चालण्यात एक प्रकाचा निर्जीवपणा होता. जणू तो संमोहित झाला होता अशा प्रकारे चालत होता तो. पापण्यांची उघडझाप न करता.

पवन आपल्या खोलीत आला. त्याने परत खिडकी उघडण्याचा प्रयत्न केला. अडकत अडकत त्या खिडक्या उघडल्या गेल्या. थंड हवेचा झोत आत पसरला. पवन आपल्या बेडवर जाऊन पडला. त्याच्या पापण्या जड झाल्या होत्या. त्याला एकप्रकारची गुंगी वाटत होती. त्याने उघड्या खिडकीकडे पाहिलं. त्याची नजर धूसर झाली होती. नक्की नजर धूसर झाली की ते धुकं खिडकीतून आत आलं? त्याने डोळे मिटले. त्याला ते धुकं आपल्याला वेटोळे घालत आहे अस भासत होतं.

सकाळचा स्वच्छ सूर्यप्रकाश दिसत होता. सुबोध आणि पवन दिवाणखाण्यात होते. सुबोध व्हीलचेअर वर बसून होता तर पवन त्याच्यासमोर हात पसरून उभा होता.

“ये माझ्या हाताला पकड आणि उभा राहण्याचा प्रयत्न कर.” पवन म्हणाला.

“नको मी पडेल.” सुबोधने नकारघंटा वाजवली.

“असं कसं पडशील मी आहे ना मी सावरेल तुला.”

“नको मी असाच ठीक आहे.”

“हे बघ अस नाही चालणार. तुला व्यायाम करावाच लागेल.”

“काल तर केलेला.” सुबोध तोंड वाकडं करत म्हणाला.

“हो! काल केलेला, आजपण करायचा, आणि उद्यापण करणार. उठ उभा राहण्याचा प्रयत्न कर.” पवन जरा दटावून म्हणाला. “दे माझ्या हातात हात आणि रहा उभा.”

सुबोध शेवटी गप्प बसला आणि त्याने स्वतःचे हात पवनच्या हातात दिले. जोर लावला आणि थरथरत्या पायाने तो उभा राहू लागला.

“शाबास!” पवन आनंदाने म्हणाला. “आता एक एक पाऊल पुढे टाकायचं.”

“हूं” सुबोधने होकार दिला.

पवनच्या आधारावर सुबोध हळूहळू का होईनापण चालत होता. पाहिल्याचं त्या घरात आनंदाचे क्षण निर्माण झाले होते. काही पावले चालल्या नंतर पवन सुबोधला बसवे आणि परत थोडा वेळ त्याचा हात स्वतःच्या हातात धरून चालायला लावत. लगबग एक तासभर त्यांचा व्यायाम प्रकार चालू होता.

“बास झाल आता मला भूक लागली आहे.” सुबोध कंटाळून म्हणाला.

“हा झाला फक्त एकदा आता शेवटच.” पवन म्हणला.

“नाही खूप केलाय व्यायाम आज.”

“अरे खरच एकदाच चालायचं आपण परत जेवायला जाऊ पक्का!” पवन डोळे मिचकावत म्हणाला.

“बरं हे अगदी शेवटचं हा! दे हात.”

पवनने हात नाही पुढे केला.

“दे!” सुबोध हात वर करत म्हणाला.

“यावेळी तू स्वतः उभं राहायच आणि चालायचं.”

“नाही जमणारने मला!” सुबोधच्या चेहऱ्यावर त्रास दिसत होता.

“सगळं जमतंय मी आहे.”

सुबोध व्हीलचेअरच्या दांड्याला घट्ट पकडत उभा राहिला. त्याला उभं राहिलेलं पाहून पवन दोन पाऊले मागे सरला. सुबोधचे पाय लटपटत होते, तरी तो उभा राहिला. त्याने कसाबसा पाय उचलला आणि हळूच एक पाऊल पुढे टाकलं. नंतर दुसरं. पवन त्याच्याकडे बघून हसला. सुबोधनेपण त्याला नजर मिळवली आणि आणखी दोन पाऊले टाकली. पण अचानकपणे त्याचा तोल गेला. अजून दोन पाऊले टाकत तो आपोआप पुढे ढकलला गेला.

त्याला पडताना पाहून पवन घाबरला. नकळत त्याचे दोन्ही बाहू पसरले गेले. पवन सुद्धा दोन पाउले पुढे सरकला. एक क्षण काय झालं दोघांना ही कळलं नाही. पवनने सुबोधला घट्ट पकडलं होत. पवनचे दोन्ही हात सुबोधच्या कमरेभोवती होते. सुबोधने आपले दोन्ही हात पवनच्या गळ्यात टाकले होते आणि डोळे घट्ट मिटलेले.

त्याच्या घाबरलेल्या चेहऱ्याकडे पवन पाहत होता. सुबोधने डोळे उघडले. त्याच्या समोर पवनच तोंड होत. त्याच्या गोऱ्यापान चेहऱ्यावरील काळ्या मिशीकडे पाहिलं. डोळे वर करत त्याने पवनच्या नजरेला नजर भिडवले. पवनचे डोळे चमकत होते! नाकातून गरम श्वास वाहत होते. सुबोधने आपला एक हात मोकळा करत पवनच्या केसांवरून हात फिरवला आणि लाडात येऊन त्याचे केस विस्कटून टाकले.

पवनला जणू त्याचा इशारा कळाला होता. पवनने मिठी घट्ट केली, सुबोधला अजून जवळ घेतलं आणि त्याच्या कपाळाचे, गालाचे, नाकाचे चुंबन घेतले. मग त्याने आपले ओठ सुबोधच्या ओठावर ठेऊन त्याला किस करू लागला. आपली जीभ त्याने हळूच सुबोधच्या तोंडात घातली. सुबोध ही स्वतःच्या जीभेने त्याच्या जीभेला टक्कर देऊ लागला. त्यांनी परस्परांच्या जीभा चोखल्या. पवनने हात खाली सरकवले आणि त्याच्या गांडीवर ठेवले.

त्यांची ओठांची भिडवाभिडवी चालू होती. पवन सुबोधचा बोचा दाबत होता. पवनचा उठलेला लवडा जिन्स मधून बाहेर येण्यासाठी उसळत होता. दोघे जरा वेळाने थांबले. सुबोधने आपले पाय पवनच्या पायावर ठेवले आणि पवनच्या दंडाला पकडलं. ते दोघे परत एकमेकांच्या ओठांना चाखू लागले. पवनने एक पाय उचलला त्याबरोबर त्याच्या पायांवर असलेला सुबोधचा पायपण उचलला गेला. मग दुसरा पाऊल टाकलं. अस करत ते सुबोधच्या व्हीलचेअर जवळ आले.

आपले ओठ सोडवत पवनने त्याला व्हीलचेअर वर बसवलं. आता सुबोधच्या समोर होता तो फुगवटा. जो पवनच्या जिन्स पॅन्टमध्ये निर्माण झाला होता. सुबोधने नीट पाहिलं आणि आपले हात त्याच्या पॅन्ट जवळ नेले. तो चांगलाच उत्तेजित झालेला दिसला. पवनला नागव करण्याकडेच त्याचा कल दिसत होता. पवनच्या पॅन्टमध्ये कैद केलेला त्याचा लवडा उसळण्यास लागला.

दोघेही थोडावेळ एकमेकांना बघत राहिले, मग सुबोध पॅन्टवरच्या भागावर पवनकडे बोट ठेवू लागला.

“पॅन्ट काढ…!” पवन वासनेच्या स्वरात म्हणाला. त्याचा प्रेमळ आवाज कुठे तरी विरला होता.

सुबोधने पवनची पॅन्ट काढण्यास सुरवात केली. इकडे सुबोधने झिप उघडली आणि त्याचा आठ इंचाचा लंड बाहेर काढला. सुबोधने पवनच्या पॅन्टचे हुक खोलून टाकले आणि पॅन्ट खेचून काढली.

तो लंड पाहून सुबोधच्या तोंडला पाणी आल्या सारखे झाले, त्यावर नसा वाढल्या होत्या, त्याचा गुलाबी रंगाचा सुपडा भला मोठा होता आणि त्याची जाडी जास्त होती. पवन उभा असताना पवनचा लवडा सरळ उभा होता.

सुबोध जास्त वेळ तग धरून राहू शकला नाही. कोणी ही वाट बघत राहील नसत तो लंड बघून. आणि त्याने तो फडफडणारा लवडा स्वतःच्या तोंडात भरून चोखण्यास सुरूवात केली. त्या लवड्याची काळी चामडी सुबोधच्या गुलाबी जिभेवर विसावली. ओली झाली.

पवनच्या तोंडातून आवाज बाहेर आला.

“आआःहहहहहहह” – बर्याच दिवसानंतर त्याचा लंड कोणाच्या तरी गरम, गरम तोंडात गेला होता.

सुबोधच्या गुलाबी ओठांनी लंड दाबला आणि त्याच्या जीभेने लंडाला पिळ घातला. सुबोधच्या हातानी पवनच्या गोट्याना पकडलं. आपल्या बोटांनी तो त्याच्याशी खेळू लागला. त्याच्या लवड्याला शोभतील अश्याच होत्या त्या. गोल गरगरीत जाड! सुबोधला लंडची चव खूप चांगली वाटली, त्याला वाटले की तोंडात सगळा लंड गेला पाहिजे, म्हणून सुबोध स्वतःहून पुढे सरकत लंड तोंडात घुसवून घेत होता. पण आकार मोठा असल्याने तो फक्त अर्धा घेण्यास सक्षम होता.

सुबोध फार काळजीपूर्वक पवनचा लंड चोखत होता “अम्मम्म्म… अम्मम्म्म…”

पवन सुबोधचं डोके पकडून उसासा सोडत होता. एखाद्या राजाच्या थाटात उभा होता. आपण अगोदर का नाही असं केलं? उगाच तळमळत दिवस काढले!

त्याचे डोळे अर्धवट झाकलेले होते. पवनचा लंड सुबोधच्या तोंडाची सैर करत होता. तोंडाच्या आत कधी या गालाकडे तर कधी त्या गालाकडे तर कधी सरळ घश्यात जात होता तो. सुबोधच्या नाकातील सुटणारे श्वास पवनचे झाटे झुलवत होते. सुबोधच नाक पवनच्या झाटांच्या जंगलात ये जा करत होत.

धुकं | भाग २६

बेचारा पवन मी संकटात आहे माझ्यावर हल्ला झाला आहे असे समजून तडफडून उठला. अजलान वर हल्ला करून मी खूप थकलो होतो म्हणून एका झाडाला हात टेकून मी उभा राहिलोपण माझी पाठ पवनकडे होती. पवन माझ्या जवळ आला हे माझ्या लक्षात देखील आले नाही. अशाच बेसावध क्षणी त्याने मला मागून मिठी...

धुकं | भाग २५

मी इकडे तिकडे बघत असताना घराच्या एका भिंतीकडे माझं लक्ष गेलं. दरवाजा सदृष्य काहितरी त्या भिंतीला होतं. मी तिकडे जवळ गेलो आणि पाहिलं तर एक लाकडी दरवाजा होता. खरं तर तो दरवाजा भिंत आणि जमीन यांना काटकोनात अशा पद्धतीने होता. मी जोर लावून तो दरवाजा उघडला खाली काही दिसत...

धुकं | भाग २४

अझलानच्या गोट्यावरील कोरडी खरबुडीत कातडी ओली झाली. गुळगुळीत झाली. इकडे अझलानचा दांडा वाढला होता. त्याचा गुलाबी सुपाडा त्याच्या सुंता केलेल्या त्वचेतून बाहेर आला आणि बेंबी जवळ टेकला. त्याच्यातून निर्माण झालेला पारदर्शक चिक पोटावर पसरत होता. थेंब-थेंब. आईस्क्रीमचे गोळे...

धुकं | भाग २३

आता दिवाणखान्यात मीआणि टिन्या होते. टिन्याने चहाचे कप ट्रेमध्ये टाकले आणि स्वयंपाक घरात गेला. अजलानच बोलणं ऐकून मला देखील रात्रीचा प्रसंग आठवला मी देखील घराच्या बाहेर पडलो होतो मी माझ्या खोलीच्या बाहेर पडलो होतो खोलीच्या बाहेर पाऊल टाकताना टाकतात मी जे समोर पाहिलं...

धुकं | भाग २२

पवनला इतक्या वेदना झाल्या होत्या की त्याने तोंड उघडल आणि ते उघडताच अझलाने त्याला एक खोल चुंबन दिल आणि हळू हळू आत बाहेर सरकू लागला. पवनला थोडासा आराम मिळालापण क्षणात पुन्हा पूर्वीपेक्षा अझलानचा लंड खोलवर गेला आणि त्याने आणखी खोलवर जोर लावायला सुरूवात केली. त्याचा जाड...

धुकं | भाग २१

मी त्याच्यापासून दुर होण्याचा प्रयत्न करू लागताच त्याने माझ्या दोन्ही जांघेत त्याचे हात घातले आणि मला घट्ट पकडून ठेवले, आणि माझ्या गांडीत माझे लिंग संपुर्ण आत घालण्याचा प्रयत्न करू लागला, मी त्याच्या तावडीतून सुटण्याचा निष्फळ प्रयत्न करू लागलो, पण माझ्या ताकदी पुढे...

धुकं | भाग २०

तो फवारा माझ्या शर्टावर येऊन पडला. घट्ट दाट फवारा माझा शर्ट वरून ओघळत नव्हता एवढा तो घट्ट होता तो. तसाच माझ्या शर्टाला चिटकून राहायला थोड्या वेळानंतर पवन भानावर आला. त्याने आपले लिंग आत घातले आणि पटकन स्वतःचे कपडे नीट केले. माझ्याकडे बघून तो "सॉरी मी तुझा शर्ट साफ...

धुकं | भाग १९

जेव्हा जेव्हा तो समोर येत माझी नजर त्याच्या शरीरावर फिरत. आता तो माझ्यासमोर असून मी त्याला भेटीते घेऊ शकत नव्हतो म्हणून माझ्या मनाची तडफड होत होती आत्ताच उठून जावं आणि त्याला कवेत घ्यावं असं वाटत होतं. पण मला अगोदर त्याचा विश्वास संपादन करायचा होता. जेव्हा त्याने मला...

धुकं | भाग १८

पवन आणि मला येऊन बरेच दिवस झाले होते नवीन घरात. पवन घरूनच काम करत होता. त्याचबरोबर तो माझा व्यायाम सुद्धा घेत होता. जेणे करून मी लवकर ठीक व्हाव. टिन्या सकाळी येत घराची सफाई आणि दुपारचं जेवण बनवून जात. परत तो संध्याकाळी येत आणि रात्रीच जेवण बनवून जात असे. सूर्य...

धुकं | भाग १७

आत जाताच आम्ही दिवाणखान्यात आलो. प्रशस्त आणि स्वच्छ असं मोठं घर होत आतून ते. डाव्या बाजूला स्वयंपाकघर आणि उजवीकडे भिंतीला लागून वर जाणार जिना होता. वर शयनगृह होते. जिन्याखाली एक दरवाजा होता जो खाली तळघरात जात होता. खुपश्या गोष्टी जुन्या वाटत होत्या. घरात भरीव अस जड...

धुकं | भाग १६

माझा प्रवास जणू संपला आला होता. एका निर्वाण पोळकीतून मी बाहेर पडणार होतो. आणि मी बाहेर पडलो देखील.माझा चिक गळाला होता एक उंच पिचकारी उडून परत माझ्याच पोटावर आणि थोडीफार आजूबाजूला पडली होती. मी घामाघूम झालो काही क्षणांसाठी नक्की आपल्या सोबत काय घडलं हेच मला कळेनापण जे...

धुकं | भाग १५

"हा असंच असंच मागे पुढे कर" पवन धुंदीत म्हणाला. तसं मी मन लावून आता त्याच्या लवड्याची कातडी मागे पुढे करत होतो. "खूपच मस्त व्हा व्हा! लवकरच मासा बाहेर येईल." तो उसासे टाकत म्हणाला. "पण तो मासा बाहेर आल्यानंतर मरेल ना!" मी मला न कळाल्याचा आव आणत विचारलं. पवन फक्त हसला....

धुकं | भाग १४

कधी कधी माणूस अशा एका जागेवर पोचतो की जिथे आजवरचा सारा फोलपणा जाणवू लागतो. असाच एक क्षण आज सुबोध समोर उभा होता. अशा वेळी मागचे सर्व चुकीचे रस्ते लख्खपणे आपल्यासमोर उभे राहतात. सुबोध आज अशाच क्षणांना सामोरे जात होता. ते घर आज पूर्णपणे शांत होतं शेकोटी होती तशीच जळत...

धुकं | भाग १३

डॉक्टर म्हणाले, "गावकऱ्यांचा कॉल आल्यानंतर मी इथे आलो. तू बेशुद्ध अवस्थेत होतास. गावकऱ्यांनी मला पूर्वकल्पना दिल्यामुळे मी ॲम्बुलन्स आणि माझे काही साथीदार घेऊन आलो. जेव्हा जंगलात तिघांच्या देखील डेडबॉडीज मिळाल्या तेव्हा मी घरात तपास केला. घराची झडती घेतल्यानंतर...

धुकं | भाग १२

घाईगडबडीत पवन घरी आला. दरवाजा उघडताच त्याची बुबळ विस्फारली. दिवाणखान्यात चारही बाजूला अंधार आणि फक्त अंधारच होता त्याच्यामुळे विस्फारून अंधारात काही दिसतंय का ते पाहण्याचा प्रयत्न करत होता त्याने समोर पाहिलं तर सुबोध खोलीबाहेर बसलेला. काहीही हालचाल न करता एका बाजूला...

धुकं | भाग ११

अझलान घाबरला. त्याच्या कपाळावरून घाम वाहू लागला. समोर बघत त्याने पाऊले मागे घेतली. तसाच तो अजून मागे सरकला. एकदाचा तो मागे वळाला. झपाट्याने पाऊले उचलत तो घराकडे निघाला. जंगल शांत होत. फक्त अझलानच्या पावलांचा आवाज होता. जसा जसा तो धुकं पार करत पुढे येत गेला तशी एक...

धुकं | भाग १०

अझलान निपचित पडला होता. अचानक त्याला जाणवलं खिडक्यांची हालचाल जाणवली. कोणी तरी आत आलं अस वाटत होतं त्याला, पण तो उठू शकत नव्हता. त्याचा अशक्तपणा त्याला उठू देत नव्हता. त्याच्या डोळ्या समोर धूसरपण जाणवत होता. त्याच डोळ्यातून त्याला तो चेहरा दिसला. जो दुपारी दिसला होता....

धुकं | भाग ९

दिवसामागून दिवस चालले होते. अशाच एका सकाळी अझलान, पवन आणि सुबोध दिवाणखान्यात बसले होते. पवन दोन दिवसासाठी बाहेर जाणार होता म्हणून आज सगळे एकत्र नाष्टा करायला बसले. पवन ऑफिससाठी तयार होऊन बसला होता. सुबोध आणि अझलानचा चेहरा कसल्यातरी विचारात गढला होता. तेवढ्यात...

धुकं | भाग ८

रात्री दहावर घड्याळ अडकले. योगायोगानुसार बाहेर मुसळधार पाऊस सुरू झाला. त्यादिवशी पाऊस पडणार अस नव्हतपण पडला. पावसात भिजण्यासाठी अझलानने आग्रह केलापण पवनने नकार दिला. अचानक अझलानचा हात पवनच्या पाठीवर फिरू लागला, पवनला त्याचे आश्चर्य वाटले नाही. आपण हात कोठे ठेवला आहे...

धुकं | भाग ७

डायरीच पान संपलं. पवनच्या डोळ्यातून अश्रू ओघळून डायरीच्या पानावर पडले.त्याने एक नजर सुबोध वर फिरवली. पापण्या मिटल्या तसे डोळ्यातील पाणी खाली ओघळत आलं. त्याला काल रात्रीच स्वप्न आठवलं. हे मी काय पाहिलं! अस कस होऊ शकतं! नाही नाही नाही! तो स्वतःशी बडबडत होता. तो माझ्या...

धुकं | भाग ६

जवळपास दहा मिनिटे तो पवनच्या लंडाला चोकत राहिला आणि आता तर तो त्याचा लंड वरून खालीपासून चाटत होता. त्याचा प्रिकम तो मधासारखा चाटत होता. आता पवनला धीर धरवत नव्हता. "उठ..." तो आपला लंड मागे घेत म्हणाला. आदेशच दिला. सुबोध उठल्यावर पवनने त्याच्या पायाखाली आणि कमरेमागे हात...

धुकं | भाग ४

पवन आणि सुबोधला येऊन बरेच दिवस झाले होते नवीन घरात. पवन घरूनच काम करत होता. त्याचबरोबर तो सुबोधचा व्यायाम सुद्धा घेत होता. जेणे करून तो लवकर ठीक व्हावा. टिन्या सकाळी येत घराची सफाई आणि दुपारचं जेवण बनवून जात. परत तो संध्याकाळी येत आणि रात्रीच जेवण बनवून जात असे. सूर्य...

धुकं | भाग ३

जेवण झालं सुबोध त्याच्या खोलीत गेला. सुबोधची खोली दिवाणखान्यात असलेल्या दोन खोल्यांपैकी एक होती. सुबोधने त्याच्या खोलीतले दिवे लावले. त्याची नजर समोरच्या भिंतीवर झाकलेल्या खिडक्यावर गेली. बेडच्या दोन्ही बाजूला असलेल्या खिडक्या वर्तमानपत्र लावून झाकल्या होत्या जेणेकरून...

धुकं | भाग २

पवनने अजून एक तांब्या डोक्यावर रिकामा केला. त्या तांब्याने पवनची अंडरवेअर ओली केली. पवनने दोन्ही हातांनी अंडरवेअर खाली खेचली. इकडे पवनने साबण हातात घेतला आणि आपल्या अंगावर चोळू लागला. साबणाचा गंध न्हाणीघराच्या फटीतून बाहेर आलापण सुबोधच्या नाकाला तो जाणवला नाही. सुबोध...

धुकं

धुकं... धुकं... धुकं... आणि फक्त धुकं दिसत होत खिडकी बाहेर. मी खिडकी खोलून बाहेर गेलो. पण ते धुकं जवळपास नव्हतं. मी जसा जवळ जात तस ते लांब पळत होत. खूपच विचित्र स्वप्न होत ते. थंडीने उठलो मी स्वप्नातून. तशी थंडी आहे खूपपण खिडकी-दरवाजा बंद आहे म्हणून काही जाणवत नाही....

error: नका ना दाजी असं छळू!!