दुपारची वेळ…
सासू सूना दोघी जेवण करून जरा लवंडल्या होत्या. घर पूर्व पश्चिम असल्यामुळं, छान हवा सुटली होती. ऊन्हाळ्याची दुपार असूनही उकाडा जाणवत नव्हता. तरीही सासूबाईंनी, छातीवरचा पदर उघडून गळा वाऱ्यावर मोकळा सोडला होता. सूनही उजव्या गुडघ्यावर डावा पाय टाकून गाऊन थोडं वर सरकवून आतपर्यंत हवेला मोकळीक देत होती.
सासू सूनेत वयाचं जास्त अंतर नव्हतं. सूनेने नुकताच एकवीसावं वर्ष पूर्ण केलेलं. अन सासू अडतीस वर्षांची… सावत्र सासू.
बाळू सावत्र मुलगा, अन सावनी सावत्र सून. एक दीड वर्ष झालं होतं, बाळूचा संसार सुरू होऊन. पण अजून बाळूचा हात ही फिरला नव्हता, सावनीच्या अंगावरून.
कारण,… कारणही तसंच होतं.
मायाने सहजच, सावनीच्या गळ्यावरून बोट फिरवलं. अन सावनीच्या सर्वांगात गोड शिरशिरी गेली. हल्ली ही सासूच्या बोटांची माया सावनीला हवीहवीशी वाटू लागली होती. त्या कोवळ्या वयातल्या पोरीला पुरूष सुख म्हणजे काय हे समजलंच नव्हतं.
अंगावर उमटलेल्या गोड शहाऱ्यासोबत, तिचे गाऊन मधून उघडे पडलेले पाय नकळत फाकले अन आता दरवाजातूनही तिची निळी पॅन्टी दिसू लागली. तिने सासूबाईंचा म्हणजे मायाचा हात स्वतःच्या छातीवर दाबला… अन
अन… दाराची कडी वाजली.
वाऱ्याने दार वाजलं असेल असं समजून दोघीही त्यांच्या मस्तीत, धुंदीत, पडून राहिल्या. उजव्या गुडघ्यावर टाकलेला सावणीचा डावा पाय, गाऊन मधून तिच्या उघड्या मांड्या आतली निळी पॅन्टी अन तिला पडलेलं लहानसं छिद्रही स्पष्ट दाखवत होता.
पुन्हा कडी वाजली.
मायाचं लक्ष गेलं.
दारात एक तरणाबांड पुरूष शर्ट इन करून उभा होता. त्या फॉर्मल शर्टातूनही त्याची कमावलेली शरीरयष्टी उठून दिसत होती. हातात हेल्मेट होतं. बहुतेक बाईक घेऊन आला होता.
माया उठून बसली. छातीवर पदर घेतला. त्याची नजर सावनीच्या गाऊनच्या आतल्या खजिन्यावर खिळली होती.
“कोण पाहिजे तुम्हाला?”
मायाने विचारल्यावर, तो भानावर आला. सावनीही उठून बसली.
” मी रूम शोधत होतो,… भाड्याने.”
” हो का? या ना बसा… खरंतर आमच्याकडे रूम नाही… घर बाहेरून दोन खोल्यांचं वाटत असलं तरी, आत एकच मोठी खोली आहे.”
एवढं बोलणं होईपर्यंत सावनी पाण्याचा तांब्या घेऊन आली. तो आत येऊन, घरातल्या एकुलत्या एक खुर्चीवर टेकला.
“मी इथल्या ज्युनिअर कॉलेजमध्ये प्राध्यापक म्हणून आलोय. पण तुमचं गाव छोटं आहे. भाड्याने खोल्या नाहीत फारशा.”
“हो तसं गाव छोटंच आहे आमचं.”
तो खुर्चीत बसला होता. त्याच्या समोर जमिनीवर दोघीही बसल्या. त्याच्या दोन्ही मांड्यांच्या मधला चेनचा फुगीर भाग मायाला आकर्षित करत होता. नॉर्मल अवस्थेत इतका फुगीरपणा, तिच्या कल्पना शक्तीला ताण देत होता.
सून काहीतरी सासूच्या कानात कुजबुजली. दोघी गालातल्या गालात हसत होत्या.
अन मग दोघींचं एकमत होऊन, माया बोलू लागली,
“नाही म्हणजे, आम्ही गरीब आहोत. आमचा बाळू, पान टपरी चालवतो स्टँडवर. मी एक दोन घरी निवडण्या सडण्याची कामं करते. तेवढीच आमची कमाई होते. कसंबसं घर चालवतो आम्ही… म्हणजे बघा, तुम्हाला चालत असलं तर आमच्याच घरी राहिला तर आम्हाला हातभार होईल तेवढाच… म्हणजे तसं गरीब असलो तरी खानदान मोठं आहे आमचं.
पण बघा,… म्हणजे दुसरी सोय होईपर्यंत रहा इथं. काय द्यायचं ते द्या भाडं.”
“अहोपण मोठी असली तरी एकच खोली आहे… मध्ये साधी पडदी सुद्धा नाहीय. लोकांना काय सांगाल.”
“त्यात काय मोठं,… सांगीन की… माझा भाचा आलाय इकडं ट्रान्सफर होऊन, त्यामुळं माझ्याकडं राहिलाय.”
तो हसला.
“छान आयडिया शोधलीत. पण मला थोडं बिनधास्त रहायला आवडतं, मोकळं ढाकळ… नुसत्या हाफ पॅन्ट वर, तुम्हाला चालेल का?”
“आता एकदा भाचा म्हटल्यावर सगळं चालेल. बिनधास्त रहा की घरच्यासारखं.”
या वाक्यावर तिघेही खळखळून हसले.
त्यांनं बाईकला बांधलेली बॅग आत आणली.
मागच्या अंगणात जाऊन स्वच्छ हातपाय धुतले. फ्रेश होताना, तो फक्त हाफ पॅन्ट वर होता. सासू अन सून दोघीही त्याला अनिमिष नेत्रांनी पहात होत्या. त्याच्या शरीरात जणू चुंबक होते. पिळदार दंड आणि छाती, भरगच्च मांड्या, पुष्ठ पृष्ठभाग, गोरा रंग, हलकी वाढलेली दाढी, अन काखेतले, छातीवरचे केस, दोघींना नजर लावायला पुरेसे होते.
त्याला तसं पाहता पाहता, सावनींनं हलकेच मायाच्या खांद्यावर डोकं टेकवलं अन जराशी नाराज स्वरात कुजबुजली,
“पण आत्या, आता आपला रात्रीचा डाव कसा रंगवायचा?”
आता दिवेलागणीची वेळ झाली. प्राध्यापक देशमुख फक्त बनियन अन हाफ पॅन्ट वर बाहेरच्या अंगणात, ओट्यावरच्या कॉटवर निवांत बसले होते. समोरून बाळू आला, त्यांना नमस्कार करून आत गेला. आत गेल्यावर, दोघीनी जे सांगायचं ते सांगितलं. बाळूने नाही म्हणायचा प्रश्नच नव्हता. घरातले सगळे निर्णय, माया बाईच घ्यायची.
तो बाहेर आला. साधारण चौकशी वजा गप्पा मारल्या. दोघांनी सोबत चहा घेतला. हळूहळू तो ही खुलत होता. प्रोफेसरमध्ये त्याला एक मित्र सापडत होता. आयुष्यातल्या बऱ्याचशा समस्यांवर इलाज घरी आल्या सारखं त्याला वाटत होतं. मुख्य म्हणजे, पैशा पाण्याचा प्रश्न सुटणार होता. सेपरेट रूम मिळाली तरी त्याने आपलं घर सोडून चालणार नव्हतं. त्यामुळं या पाव्हण्याचे लाड करावे लागणार हे स्पष्ट होतं. तसाही माणूस हास्यविनोदी, मिळून मिसळून राहणारा होता.
आठच्या ठोक्याला जेवण तयार झाल्याची वर्दी आली. त्यासरशी बाळूने, देशी चपटी काढली. तांब्यात थोडं पाणी होतं का नव्हतं, त्यात ओतली अन घट घट पिऊ लागला. राया देशमुख पहातच राहिला.
आता चौघे जेवायला बसले.
जेवायला बसल्यावर, रायाची नजर राहून राहून माया वर जात होती. तिच्या अंगावर मघाचे लुगडं नव्हतं. फक्त ब्लाउज अन परकर. त्याच्या नजरेतला प्रश्न तिने वाचला.
“दोनच लुगडी हायेत, म्हणून जपून वापरते.” हसत हसत तिने उत्तर दिलं. अन पुढं म्हणाली,
“मीपण तुमच्या सारखी मोकळी ढाकळी राहते बघा.”
तसे प्रो. राया अन सगळेच हसू लागले.
सगळं हसण्यावरी गेलं असलं तरी, तिचा मोठ्या गळ्याचा ब्लाउज, तिचे अर्धवट उघडे उरोज, मधली मोठी घळ, त्यावरचा तीळ सगळं चाळीशीच्या उंबरठ्यावर एखाद्या मुरलेल्या गुलाबजाम सारखं आकर्षक वाटत होतं. मोकळ्या वातावरणात आता तो बिनधास्तपणे तिला न्याहाळू शकत होता.
दोन भाकऱ्या, हिरव्या कच्च्या टोमॅटोची चटणी, अन भात असा बेत हाणल्यावर, रायाच्या अंगावर आलं.
एकतर पुण्यापासून, नगरच्याही थोडं पुढे त्या ग्रामीण भागापर्यंत, त्यानं बाईक वर घोडदौड केली होती. अव्हेन्जर असली तरी, थकवा आलाच होता. घराच्या मागच्या अंगणात ऐसपैस फरशी ओटा होता. ऊन्हाळा असल्यामुळं, बाहेरच झोपायचा बेत ठरला. डबल साईझ दोनच गाद्या होत्या. एकावर माया झोपायची अन एकावर बाळू अन त्याची कवळी बायको. मध्यरात्री, ती गादी बदलून, सासूच्या कुशीत शिरायची ती गोष्ट वेगळी.
पण आता, मायाच्या गादीवर, पाव्हनं झोपणार हे पक्कं झालं. पाव्हन पडलं तसं घोरायला लागलं. सावनी हुशार होती. तिनं गादीला गाडी जोडून टाकली. आपोआप पाव्हण्याजवळ माया, नंतर सावनी अन पलीकडं बाळू अशी निजानीज झाली.
अन सावनीने मायाच्या दंडावर डोकं ठेवलं. गरिबीत जगणाऱ्या त्या घराला एक नवीन उत्पन्नाचं साधन मिळालं होतं, हा आनंद दोघीना जास्त होता. कितीही खानदानी घराणं असलं तरी, मायाला अंतर्वस्त्रे खरेदी करण्याची चैन परवडणारी नव्हती. फक्त ब्लॉउज अन परकर अन एकूण दोन साड्या एवढ्याच कपड्यात इज्जतीत राहणं मायासाठी सोपं नव्हतं. अठराव्या वर्षी लग्न झालं अन एकूणविसाव्या वर्षी मुलगी झाली अन नवरा गेला. तिथपासून आजपर्यंत शरीर सुख म्हणजे काय हे विसरलेली माया, सूनेच्या येण्याने सुखावली होती. सूनेच अन तिची छान गट्टी जमली होती.
तिला सूनेची आठवण झाली, अन तिने, दंडावर डोकं ठेवलेल्या सावनीचा चेहरा कुशीत घेतला. तिचे मऊशार स्तन दाबले गेले. छातिच्या क्लिवेजमध्ये तिचं नाक घुसलं. ते बाहेर काढत तिने नकळत, त्या फटीत जीभ घोळवायला सुरूवात केली. सासूच्या उघड्या पाठीवरून हात फिरवत तिचा हात हळूहळू कमरेकडे जात होता. अन मायाने सूनेचा गाऊन वर करायला घेतला होता. तिचा गाऊन हळूहळू कमरेच्या वर आला. मायाने तिच्या पॅन्टीमध्ये मागून हात घातला अन गोल गरगरीत गोलाई दाबायला सुरवात केली.
तोवर सावनीने मायाचा ब्लाउज उघडला. मायाचे गोरेपान स्तन चंद्राच्या प्रकाशात चंद्रालाही आकर्षण वाटावं इतके चमकत होते. तिने सरळ तोंडात घेऊन, चोखायला सुरूवात केली. ती लहान मुलींसारखं चुटचुटु चोखत होती. अन मायाने तिच्या नितंबाच्या मागून, हात घालून सावनीच्या पाकळ्या चाचपायला सुरूवात केली. अलगद सावनीने मांड्या विलग केल्या.
