कामाग्नीमध्ये जळणार्या प्रेरणाचा झालेल्या गोष्टीवर विश्वासच बसेना. म्हणजे ‘चोदा… सॉरी… खोदा पहाड आणि चुहा भी निकला नही?’… मनापासून तिला वाटले, लहान पण देगा… कित्ती छान लहानपण… कसली काळजी नाही… काही माहिती नाही… ती नेमानी येणारी पाळी नाही की शरीरात उठणारा हा कामाग्नी नाही… मस्त भिडू जमवावे आणि ‘टीपीटीपी टीपटॉप… व्हॉट कलर डू यू वॉन्ट…???’ खेळावे… पण आता मोठे झालो आणि फक्त ‘टीपीटीपी’ उरले… ‘तापल्या पुच्चीवर थंड पाणी…’ अरे काय हा माणुस… एक महिना ह्याच्याबरोबर आहे तर
ह्याने काही केले नाही आणि आता करायची वेळ आली तर काही करायच्या आधीच ह्याचे होऊन गेले… ह्याच्या चोटाने माझे पोट ओले केले… आता त्या चिकाने मी काय खालच्या ओठांना लिपस्टीक लाव? का तो चीक भांगेत भरून घेऊन सौभाग्यवती झाले म्हणुन मिरवू? अरे मुल पोटात वाढते म्हणुन चीक पोटावर गळायचे असते असे वाटले की काय ह्याला? आणि मला तडफडत ठेऊन हा खुशाल झोपला की काय?
अत्यंत उद्विग्न अवस्थेत प्रेरणाने आकाशकडे बघितले. तिला आकाश चक्क मुसमुसताना दिसला. तशीही ‘स्त्री क्षणाची पत्नी असते…’ आकाशला असे मुसमुसताना बघून एका क्षणात तिची उद्विग्नता नाहीशी झाली आणि तिच्यातील हळवी स्त्री जागी झाली… स्वतःची तडफड आणि फ्रस्ट्रेशन बाजुला ठेऊन प्रेरणा आकाशकडे वळली. तिने त्याला खांदयाला धरून वळवायचा प्रयत्न केला. तिच्या प्रयत्नाला दाद न देता आकाश तसाच पालथा पड़न मुसमुसत राहिला. तिने परत जोर लावला.
“आकाश, काय झाले? इकडे बघ माझ्याकडे…” तिच्या सादाला त्याच्याकडून काहीही प्रतिसाद मिळाला नाही.
“असे काय करतोस लहान मुलासारखे… इकडे बघ… माझ्याशी बोल… माझे काही चुकले का?” त्याला बोलते करण्यासाठी प्रेरणाने पडती बाजू घेतली. आकाशने फक्त मान हलवून नकार दिला आणि परत तसाच राहिला. त्याच्या तशा वागण्याने प्रेरणा बुचकळ्यात पडली. एकतर तिचे झाले नाही म्हणुन तिने चिडायचे तर हाच रडत बसला आणि वर हिनेच समजूत काढायची… इतके करून तो दाद देणार नाही तर त्याला चुचकारायचे…
एक क्षण तिच्या मनात याबद्दल तिडीक उठली पण दुसर्याच क्षणी तिला त्याची परिस्थिती जाणवली. इतके वर्ष रंगवलेल्या स्वप्नाचा असा चुराडा झाल्यावर इतपत दुख: नक्कीच समर्थनीय होते. आकाश दाद देत नाही बघून प्रेरणाने तिचे शेवटचे बायकी अस्त्र काढले…
“आकाश, इकडे बघ, माझ्याकडे… माझी शपथ आहे तुला…” ह्या बायकी अस्त्रात काय ताकद असते ते बायकांनाच ठावूक पण पुरुष ह्यापुढे अटीतटीच्या सामन्यात देखील मात खातात. आकाश ह्याला अपवाद नव्हता. मुसमुसत त्याने मान वळवली आणि तिच्याकडे बघायला लागला. तिने मग अजुन जोर लावून त्याला पाठीवर उताणा झोपायला भाग पाडले. डोळ्याच्या कोपर्यातून तिला त्याच्या मलूल लंड एका बाजुला लुकडलेला दिसला. तिकडे दुर्लक्ष करून तिने त्याच्याकडे बघितले. आकाशचे डोळे आणि डोळ्यातील पाण्याने गालही ओले झाले होते. तिने पुढे होऊन त्याचा कपाळाची एक छानशी पापी घेतली. तिथुन खाली सरकून त्याच्या रडक्या ओठांचा एक अलगद कीस घेऊन ती थोडीशी दूर झाली आणि त्याच्या नजरेत नजर रोखून त्याच्याशी बोलायला लागली.
“काय झाले आकाश? असा का रडतोस?”
“नको ना माझ्या जखमेवर मीठ चोळू…” आकाशने पोटतिडकीने सांगितले.
“तुला खरचं वाटते की मी तुझ्या जखमेवर मीठ चोळेन?”
“इतके धडधडीत समोर दिसत असताना कशाला विचारतेस मग?”
“आकाश, मला फक्त इतकेच दिसले की तू रडतो आहेस आणि तुझ्यासारख्या पुरुषाने रडावे असे काहीही घडलेले मला जाणवत नाही… म्हणुन तुला विचारते आहे, काय झाले?”
“काहीही झाले नाही? तुला कळले नाही की माझे शीघ्रपतन झाले? लढायच्या आधीच मी हरलो? मी तुला सुख देण्यात कमी पडलो… मला तर वाटते आहे मी पुरुषच नाही…” आलेल्या नैराश्याने त्रस्त आकाश बरळायला लागला. त्याचा बोलण्याचा आवेश कमी होईस्तोवर प्रेरणा शांतपणे त्याचे बोलणे ऐकत राहिली. ती आता एका कुशीवर वळून आणि एक हात तिरका डोक्याखाली घेऊन त्याचेकडे बघत होती. त्याचा आवेश जरा कमी व्हायला लागला तसा तिने हळुवारपणे त्याच्या छातीवर हात ठेवला आणि अलगद थोपटायला लागली. तिच्या त्या स्पर्शाने
आणि त्यातील आधाराने आकाश शांत होत गेला.
“आकाश, असे म्हणतात की प्रत्येक नाण्याला दोन बाजू असतात. तू तुझ्या बाजुने विचार केलास. माझ्या बाजुने विचार केलास तर तुला कळेल मी किती प्राउड फील करते आहे…”
“प्राउड? अशा नाकाम नाकर्त्या नवर्यावर प्राउड? माझी थट्टा करायला तुला अजुन जालीम शब्द नाही सापडले?” तिरसटपणे आकाश बोलला.
“मला अजुन चांगले शब्द नाही मिळाले हे खरे पण तुझी थट्टा काय केली मी? मी तुला फक्त माझी बाजू सांगितली…” तिच्या बोलण्यातील सच्चाई कुठेतरी त्याला जाणवली आणि काहीही न बोलता तो तिचे बोलणे ऐकत राहिला. त्याच्या छातीवर ठेवलेल्या हाताने हळुवारपणे त्याची छाती कुरवाळत प्रेरणा पुढे बोलायला लागली.
“आकाश, आजकालच्या जगात लग्नाआधी बहुतेक तरुणांचे शरीरसुख घेऊन झालेले असते. कधी अफेअर्स मधुन तर कधी पैसे मोजून. त्यामुळे जसे आ पण स्त्रीला ‘वर्जिन’ म्हणतो तसा ‘वर्जिन’ मुलगा आजकाल शोधुन सापडत नाही. अशावेळेस तुझ्या ह्या वागण्याने, त्यातील नवखेपणाने हे दाखवून दिलेस की तू वर्जिन आहेस आणि ह्या आधी कधीही तू हे सुख घेतलेले नाहीस. मग असा मुलगा जो फक्त माझा आणि माझाच आहे, तो माझ्या वाट्याला आला तर मी प्राउड का फील करू नको?”
.
तिच्या उत्तरातील सत्यता त्यालाही तिने तिच्या ऍन्गलने दाखवली तेव्हा पटली. तरीही त्याच्या मनातून त्याचे शीघ्रपतन इतक्या शीघ्रपणे जायला तयार नव्हते. आपली बाजू लावून धरण्यासाठी आकाशने आपल्या मनातील मळमळ ओकली…
“मी पहिल्यांदा करत होतो हे जरी खरे असले तरी मी पुरुषार्थ दाखवण्यात कमी पडलो हे काही खोटे नाही”
“अरे पुरुषार्थ दाखवणे म्हणजे काय बोर्डाची परीक्षा आहे काय रे? पास तर पास… नापास तर नापास…??? तिथेही नापास झालात तर परत परीक्षा देता येते ना? आणि संभोग सुखाचा आणि पुरुषार्थाचा असा कसा संबंध लावतोस तू? म्हणजे तुला म्हणायचे आहे की जे स्त्रीवर बळजबरी करून त्यांच्यावर अत्याचार करून रेप करून त्यांच्या बरोबर संभोग करतात ते ‘पुरुष’ आणि जे बायकोची किंवा इन जनरल स्त्रियांची काळजी घेतात त्यांच्या रक्षणार्थ उभे ठाकतात ते नपुंसक?” उदाहरण देताना आ पण अतिशयोक्ती करतोय हे प्रेरणाला जाणवत होते पण
आकाशच्या मनातील भ्रामक समजूत मुळापासून उपटून काढली नाही तर आपल्यावर उपटत बसायची पाळी येईल हेही ती जाणून होती.
तिचा उद्देश बर्याच अंशी सफल झाला आणि आकाशच्या चेहेर्यावरील दुःखी भाव बर्याच प्रमाणात निवळले. तरीही मनाच्या कोपर्यात कुठेतरी ठुसठुसत होते. आपली बाजू मांडायचा त्याने परत प्रयत्न केला…
“तुझे म्हणणे खरे असले तरी आज पहिल्या प्रयत्नात मला जमले नाही आणि माझे शीघ्रपतन झाले ही फॅक्ट तर काही बदलत नाही. इतरांचे बघ कसे पहिल्या प्रयत्नात होते. मला माहिती आहे. बर्याच जणांच्या गप्पा ऐकल्या आहेत मी…”
“शीघ्रपतन याचा अर्थ तुला माहित आहे का रे? काहीही न करता नुसत्या विचाराने गळणे म्हणजे शीघ्रपतन… तुझे तसे झाले नाही… शिवाय ती पुरुषांची सच्चाई नाही तर त्याला बढाया म्हणतात. मी माझ्या कित्येक मैत्रिणींना बोलताना ऐकले आहे की पहिल्यावेळी त्यांच्या पार्टनरला काहीही करता आले नाही. कित्येक मैत्रिणीची तर हनिमून टूर फक्त निसर्गसौंदर्य बघण्यातच गेली. बाकी काहीच नाही…” आपले बोलणे आकाश लक्षपूर्वक ऐकतो आहे आणि त्याचा त्याच्यावर परिणाम होतो आहे हे बघून प्रेरणा अजुन थोडी एग्रेसिव्ह झाली.
“मला एकच अगदी खरं खरं सांग… मग मी हा विषय इथेच बंद करेन, तुला काहीही बोलणार नाही… आजच्या नंतर ह्यापुढे तू मित्रांमध्ये बोलताना काय सांगशील? पहिल्या प्रयत्नात मला काहीही जमले नाही आणि मी रडत बसलो हे सांगशील का पहिल्याच प्रयत्नात मी प्रेरणावर कसा ओव्हरपॉवर झालो आणि कसा तिचा चोळामोळा केला ते रंगवून सांगशील?”
तिच्या बोलण्यावर एक क्षण विचार करून आकाशने नकळत नकारार्थी मान हलवली. त्याच बरोबर तिच्या बोलण्यातील ‘तिला ओव्हरपॉवर करणे, तिचा चोळामोळा करणे’ हे शब्द त्याच्या पुरुषी कानांनी बरोबर टिपले. संदेश बरोबर योग्य जागी पोहोचला. नुसत्या ‘त्या’ कल्पनेने आकाशच्या मनाला नविन उभारी आली. ती उभारी खाली त्याच्या गुप्तांगापर्यंत पोहोचली. आत्तापर्यंत लुप्त झालेले ते गुप्तांग आता आपला कमकुवतपणा टाकून परत कडक व्हायला लागले. आकाशच्या छातीवरून पोटापर्यंत फिरणार्या प्रेरणाच्या मऊ मुलायम बोटांचा स्पर्श आता त्याला जाणवायला लागला. तो अलगद नाजुक स्पर्श परत त्याच्या शरीराच्या निपचित पडलेल्या पेशी चेतवायला लागला. आपल्या बोलण्याचा अपेक्षित परिणाम होतो आहे हे बघून प्रेरणा पुढे बोलत राहिली. त्याचबरोबर तिच्या बोटांना आता विविक्षित दिशा मिळाली. आकाशचे निप्पल्स आणि त्याची बेंबी हे टार्गेट ठरवून तिची बोटे मार्गस्थ झाली.
“तू आलास तेव्हा मी साडीमध्ये होते, डोक्यावर घुघट घेऊन. ‘सिलसिला’ मधल्या शशीकपूर सारखा तू आलास… माझा धुघट वर केलास… माझे केस मोकळे केलेस… त्या केसांत स्वतःला बुडवून घेतलेस… त्या केसांचा धुंध वास तुझ्या गात्रांत शिरला आणि तुला उद्दीपित करून गेला… तुझे ओठ माझ्या ओठांवर टेकले आणि त्या पुरुषी स्पर्शाने माझी अवस्था बिकट केली. तू मला झोपायला भाग पाडलेस…” आपल्या आवाजात जास्तीतजास्त मादकता आणि कामुकता आणत प्रेरणा वर्णन करत होती. तिने नजरेच्या कोपर्यातून टिपले… आकाशच्या डोळ्यातील पाण्याच्या जागी कामुकता ठासून भरली आहे… त्याची निराशा त्याला सोडून गेली आहे… शरमेने मान खाली घालणारा त्याचा सेनापती ताठ मानेने उभा आहे… आता पुढची पायरी चढायची वेळ झालेली आहे…