लेखक – इंसेस्ट क्रेझी
आयुष्यात काही घटना अशा घडतात कि त्यावर कोणाचे नियंत्रण राहत नाही, आणि एकदा घटना घडून गेली कि तिच्यावर चर्चा करण्यात देखील काही अर्थ उरत नाही. कारण, अशा वेळी फक्त त्या घटनेच्या परिणामांना सामोरे जायचं असतं. मी जेव्हा गत-आयुष्याकडे (डोळे मिटून) मागे वळून बघतो तेव्हा मला या गोष्टीची प्रचीती येते. तसं बघितलं तर आमचा परिवार तसा फारसा मोठा नाही. आई-वडील, मोठी बहिण मी आणि लहान बहिण असं आमचं ५ व्यक्तींचं कुटुंब.
घरात तसे सुसंस्कारी वातावरण आणि ते बिघडू नये यासाठी बाबांनी घरात टीव्हीसाठी केबल घेतला नाही. सध्या केबल टीव्ही जमाना आता लयास निघाला आहे पण ज्यांना २० वर्षांआधीचा अनुभव आहे त्यांना माहिती असेल तेव्हा केबल टीव्हीची काय क्रेझ असायची ती! तेव्हा येऊन जाऊन दूरदर्शन हाच एक मनोरंजनाचा आधार होता पण तो फक्त रविवारसाठी! रविवारी चालू जगातील सिनेमा, गाणी यांची ओळख घडायची. त्यामुळे या रविवारची मी फार आतुरतेने वाट बघायचो.
निसर्गनियमानुसार विरुद्ध लिंगी व्यक्तीबद्दल आकर्षण नेमकं कोणत्या वयात निर्माण होते ते काही आपल्याला माहिती नाही पण मला आठवत आहे त्यानुसार १३-१४ व्या वर्षी माझ्या मनात ते हळूहळू निर्माण होऊ लागलं होतं. शाळेत गेल्यार समवयस्क मुलीं बद्दल मनात एक सुप्त आकर्षण निर्माण होऊ लागलं होतं
अशा स्थितीत एके दिवशी हस्तमैथुन या नव्या’ खेळाचा शोध लागला. त्या सुमारास माधुरी दीक्षितचं ‘धक..धक… नुकतेच प्रसिद्ध झाले होते. त्या गाण्यातील बाकी काही मला समजत नव्हतं पण जेव्हा जेव्हा मी ते गाणं बघायचो तेव्हा मनात आणि देहात एक वेगळीच उर्जा संचारायची… मनातील सुप्त आणि अविकसित वासना जागृत व्हायची… मांड्यामध्ये विलक्षण खळबळ माजायची… आणि सर्व गाणं बघून होईपर्यंत लिंग ताठून यायचं!
त्यावेळी माझी शाळा सकाळची होती आणि माझ्या दोन्ही बहिणींची दुपारी. एके दिवशी नेहमीप्रमाणे मी शाळेतून परत आलो. वडील काही कामानिमित्त गावी गेल्याने घरात मी आणि आई दोघेचं होतो. जेवण झाल्यावर ती किचनमध्ये भांडी घासत होती. मी बेडरूममध्ये टीव्ही बघत लोळत पडलो होतो. काही वेळाने टीव्हीवर माधुरीचं आगमन झालं.
तिचं ते सेक्सी गाणं बघताना मी कधी पालथा झोपलो आणि कधी कंबर हलवू लागलो ते मलाच समजलं नाही. जसजसं गाणं पुढे सरकत गेलं तसतसं माझी कंबर हलवण्याची क्रिया वेगाने होत गेली… आणि काही क्षणात असं वाटलं कि माझा देह एकदम हलका होऊ लागला आहे… अंगात काहीतरी संचारल्यासारखे झालं… लिंग कमालीचं कडक झालं होतं… त्यात कसलीतरी उष्णता ठासून भरल्यासारखे झाले होते…
मी बेधुंदपणे कंबर हलवत गेलो… लिंग रगडत,घासत गेलो… आणि अचानक… माझ्या लिंगातून काहीतरी उष्ण असं बाहेर पडतंय असं जाणवू लागलं. मला थकवा तर भयंकर आला होता पण नेमकं काय आहे ते बघायची उत्सुकता असल्याने तसाच उठून बाथरूमात गेलो. चड्डी खाली करून पहिली तर लिंगातून कसलतरी पांढरा चिकट, बुळबुळीत असा द्रव बाहेर पडत होता. त्याला वीर्य म्हणतात ते खूप उशीरा समजलं पण त्यवेळी मात्र मी जाम घाबरलो होतो. हे काय झालं तेच समजत नव्हत.
पाण्याने लिंग साफ केले आणि लघवीला आलं म्हून तो कार्यक्रम उरकू लागलो तर.. लघवी होताना लिंगाची आतून भयंकर जळजळ होत होती. मला ते सहन होत नव्हत. मी त्यावर थंड पाणी ओतलं पण परिणाम शून्य! मी बाथरूमातून बाहेर आलो आणि सरळ गादीवर जाऊन पालथा झोपलो. थोडा वेळ गादीवर लिंग दाबल्यावर एकदाचा तो दाह शांत झाला.
या घडलेल्या चमत्काराने मला जाम थकवा आला होता. आधीच सकाळी शाळेला जायला लवकर उठायला लागायचं आणि त्यात हि भर पडलेली. मला झोप कधी लागली माहिती नाही.
संध्याकाळी जेव्हा मला जाग आली तेव्हा जवळ जवळ अंधार पडायची वेळ झाली होती. चहा घेऊन मी जेव्हा दुपारचा प्रसंग आठवू लागलो तेव्हा मला पुन्हा एकदा ते करून बघायची इच्छा होऊ लागली. मानवी मन हे फसवं असतं! त्याला वेदनांची किंवा त्रासाची आठवण राहत नाही पण सुखाची मात्र राहते! ‘ते’ केल्यावर मिळणारा हलकेपणा हि मला एक ‘एनर्जी’ वाटत होती. मनात त्याची ओढ निर्माण तर झाली पण हवी तशी संधी मिळाली नाही. त्यानंतर मात्र जशी संधी मिळेल तसं मी ते काम करू लागलो.
या घटनेला १-२ महिने उलटून गेले असतील. एके दिवशी मध्यरात्री मला झोपेतून जाग आली. मला तहान लागली नव्हती किंवा बाथरूमलाही जायचं नव्हते पण जाग आली खरी! झोपेतून मध्येच जाग आल्यावर आजूबाजूच्या परिस्थितीचे अवधान यायला काही वेळ हा लागतोच. मी काही क्षण तसाच पडून राहिलो. बेडरूममध्ये अंधाराचं साम्राज्य पसरलेलं. इतक्यात मला अस्पष्ट असे आवाज कानावर येऊ लागले. कोणी तरी कण्हत असल्यासारखे. मी थोडा गोंधळलो. नंतर नित कानोसा घेतल्यावर एक नव्हे तर दोन आवाज कानी येऊ लागले.
माझी उत्सुकता जागी झाली. अंधारात कसलीही हालचाल न करता मी डोळे फाडून आजूबाजूला बघू लागलो. त्या काळोखात मला फक्त इतकंच दिसलं किंवा जाणवलं म्हणा… आई खाली झोपली होती आणि बाबा तिच्यावार झोपले होते असं म्हणता येणार नाही. आईचे दोन्ही पाय फाकवले होते आणि बाबा मध्ये होते… मधूनच ते तिच्या अंगावर झोपायचे आणि मग मागे सरकून यायचे… त्यांचा घुमण्याचा आणि आईचा कण्हण्याचा आवाज… यांच एक अनोखं मिश्रण बनून माझ्या कानी आदळत होतं. त्या क्रियेचा, त्या आवाजांचा मला काहीच अर्थबोध होत नव्हता. पण जे काही घडत होतं ते पाहण्याचा मोह आवरत नव्हता.
काही क्षणात त्यांची हालचाल थांबली. मी काही वेळ अजून जागा राहिलो पण परत काही घडले नाही. (हि जर कथा असती तर मुलाने आईला किंवा बापाला लगेच त्याक्षणी किंवा नंतर कधीतरी विचारले असते कि,”बाबा, तुम्ही आईला का मारत होता?”हाच प्रश्न आईलाही विचारला असता पण प्रत्यक्ष जीवनात लहान मुलेदेखील असला बालीशपणा करत नाहीत.) त्यानंतर १-२ दिवस मी रात्रीचा पहारा केला पण निराशेशिवाय काही मिळाले नाही.
अर्थात त्याचे मला काही दुःख झाले नाही. असेच दिवस उलटत होते. वार्षिक परीक्षा संपून ऊन्हाळी सुट्टी सुरु झाली होती. मुंबईला ऊन्हाळ्यात दरवर्षी पाणी टंचाईला सामोरं जावं लागतंच! हा काही आजकालचा प्रॉब्लेम नाही. दरवर्षीप्रमाणे पाण्याची ओरड सुरु झाली. त्यात आमच्या सोसायटीचा वॉचमन हा एक नमुनाच होता. नेहमी स्वारी पिऊन टाईट. ३ बिल्डींग मिळून आमची सोसायटी होती. तिन्ही बिल्डींगला पाणी पुरवण्यासाठी एक मुख्य पाण्याची टाकी, तीन बिल्डींगच्या बरोबर मध्ये होती. मुख्य टाकीत पाणी भरताच तिन्ही बिल्डींगमध्ये पाणी चढवण्याचे त्याचं काम होतं.
पण वॉचमन साहेब नेहमी तारेत असल्याने त्यांना याचं भान नसायच. हे तिन्ही बिल्डींगमध्ये पाणी चढवायला आरंभ करायचे आणि बिल्डींगच्या वरच्या पाण्याच्या टाक्या भरून वाहू लागल्या तरी पाण्याची मोटार बंद करायची शुद्ध यांना नसायची! दरवेळी मग कोणी तरी याला त्याच्या खोलीतून शिव्या घालत बाहेर काढायचा आणि पाणी बंद करायला लावायचा.
हे नेहमीचं होत. अशा या नमुन्यांचं नुकतचं लग्न झालेलं होतं. नवीन नवीन लग्न झाल्याने स्वारी दारूपासून लांब झाली होती. असेच एके देवशी दुपारच्या वेळी मी आणि माझे काही सवंगडी आमच्या सोसायटीच्या छोट्याश्या मैदानावर क्रिकेट खेळत होतो. खेळ रंगात आला होता इतक्यात कोणीतरी वॉचमनला शिव्या घालत आले. आम्ही खेळत होतो तिथेच जवळपास वॉचमनची खोली होती.
जो शिव्या घालत आलं तो आमच्या सोसायटीमधील एक नंबरचा भांडखोर मनुष्य होता. आमच्याकडे बघत त्याने वॉचमनला बोलवून आणायची ऑर्डर सोडली. बाकीचे कोणी गेले नाही मग मलाच जावं लागलं. वॉचमनची खोली जवळ आली. दरवाजा तर बंद होता पण कडी किंवा कुलूप नव्हते. मी सरळ दर्वाझा ढकलला आणि जे पाहिलं ते कधी ना पाहिलेलं होतं…
वॉचमन आणि त्याची बायको दोघे एकमेकांना बिलगलेले… तिची साडी गुडघ्यांपर्यंत वर आलेली… तिचे गोरे पाय त्याच्या पायात अडकलेले… तिच्या छातीवरील पदर ढळलेला… आणि त्याचा एक हात तिच्या ब्लाउजमध्ये घुसलेला… इतकं पाहतोय तोच त्यांना शुद्ध आली.
पहिली गडबडली ती! तिने स्वतःला सोडवत कपडे नित केले. वॉचमन काही बोलणार तोच मी त्याला निरोप सांगितला आणि मागे वळून न बघता घराकडे धूम ठोकली. घरी आल्यावर बराच वेळ मी भानावर नव्हतो. आ पण नेमकं काय पाहिलं आणि आ पण का असे घाबरलोय तेच समजत नव्हते. संध्याकाळ पर्यंत मी नॉर्मल झालो आणि दुपारचा प्रसंग पुन्हा पुन्हा आठवू लागलो. विशेषतः वॉचमनच्या बायकोचा देह नजरेसमोर येताच लवडा ताठायाचा. मग घरातल्यांची नजर चुकवून २-३ वेळा त्याला गादीवर चांगले घासून काढले.
लिंगाची शांती होताच मी पुन्हा तो प्रसंग आठवू लागलो आणि अचानक मला ती रात्र आठवली. आणि माझे नेत्र चमून उठले! त्या दिवशी रात्री आई-बाबा काय करत होते याचा अंदाज मला आला. माझ्याही नकळत वॉचमनच्या बायकोच्या जागी मी माझ्या आईला पाहू लागलो. ती सुद्धा अशीच झोपली असेल तेव्हा… असेच काही काही मनात येऊ लागले. मग मी माझ्याही नकळत आईकडे आकृष्ट होऊ लागलो. पण त्या दृष्टीने किंवा अर्थाने अजून मी तिला बघत नव्हतो किंवा स्पर्श करत नव्हतो. कारण अजूनही सेक्स विषयी मी ठार अडाणी होतो! फक्त तिच्या निकट राहायला मी बघायचो.
