“मेघा मी पण गळतो आहे” माझ्यासमोर खुर्चीवर बसलेल्या प्रशांतचा आवाज मला कित्येक कोस लांबवरून आल्यासारखा वाटला.
प्रशांतच्या समोर मी उघडी नागडी झाले व त्याच्यासमोर माझा हात माझ्याच योनित फिरवून हस्तमैथुन करत झडले. प्रशांतला पटवायचे ते अखेरचे अस्त्र वापरून मी त्याला एकदाचे माझ्या पूर्ण प्रभावाखाली आणले.
माझ्यासमोर त्याला त्याच्या लंडावर स्वतः हात चालवून पिचकार्या मारणे भाग पाडले. अगदी अगतीक होऊन त्याला माझी विनवणी करायला लावली. अगदी हेच मला पाहीजे होते. त्याला माझ्या नादी लावायचे होते. इतकी वर्षे मला त्याच्यासाठी झुरायला लावल्याबद्दल त्याला हिच शिक्षा योग्य होती.
हे नाट्य घडल्यानंतर पुढचा आख्वा आठवडा मी मुंबईला आईकडे निघुन गेले. निलेशची शाळा बुडवून. खर तर हा आठवडा कधी नव्हे ते नेमके रमेश घरी होते, म्हणजे टूरवर नव्हते, पण माझा नाइलाज होता. माझ्या पूर्ण नादी लावण्यासाठी त्या दिवसाच्या प्रसंगानंतर काही काळ प्रशांतपासून लांब रहाणे मला अत्यावश्यक होते.
पहिल्या दिवसात प्रशांतचा माझ्या मोबाईलवर फोन आला. माझा नंबर त्याच्याकडे होताच. खर तर त्याच्याशी बोलावला, त्याचा आवाज एकायला मी साविळ झाले होते. कसे माझे मन मी आवरले ते माझे मला ठाऊक. त्या दिवसभरात त्याने कमीतकमी एक डझनवेळा तरी मला फोन केला असेल. प्रत्येक वेळी मी निर्दथासारखा त्याचा फोन कट केला. मला त्याची प्रचंड दया येत होती पण प्रशांतला पूर्ण वश करायला ते आवश्यक होते.
दुसर्या दिवशी त्याचे फोन आले नाहीत पण विस एक एसएमएस आले. एकाही एसएमएसला मी उत्तर दिले नाही. तो आठवडा संपता संपत नव्हता.
सोमवारी भल्या सकाळी निघुन मी निलेशची नऊची शाळा सुरू व्हायच्या आत परस्पर त्याला घेऊन मी शाळेत पोचले. प्रशांत माझ्या आधी त्याच्या मुलाला अभीला शाळेत पोचवून परत गेला होता. मी रिक्षा घेऊन घरी पोचले. रमेश नेहमीप्रमाणे घरी नसणार याची मला कल्पना होती. आज भल्या पहाटे त्याचा फोन आला होता. आज सकाळीच तो दिल्लीला गेला होता व थेट शनीवारी परतणार होता.
मी घरी पोचले तेव्हा सकाळचे फक्त दहा वाचले होते. मी मस्त पैकी ‘खास अंघोळ केली. मुंबईला आठवडाभर मला तो चान्स काही मिळाला नव्हता. मग सवकाश जेवण बनवले. रमत गमत जेवण आटपेपर्यंत एक वाजला. टिहीवरच्या मालिका पहात एक झोप काढली. तीन वाजले होते. मगाशीच मी गौरीला तिच्या ऑफिसमधे फोन करून अभीबरोबर निलेशला घरी घेऊन यायला सांगून एक काम आटपले होते.
अभीला दार उघाडून देऊन चार वाजता गौरी निलेशचा हात पकडून त्याला माझ्या घरी घेऊन आली. तिने माझी विचारपुस केली मी तिची. बराच वेळ गप्पाटप्पा करत आम्ही चहा प्यालो. निलेश रात्री आठला झोपतो त्यामुळे निलेशाला बसवले. अभ्यास संपवून त्याला थोडावेळ झोपवले व मी टीव्हीत डोके घातले व माझे आवडते ‘आम्ही सारे खवैय्ये व होम मिनिस्टर’ पहात बसले.
संध्याकाळी प्रशांत घरी यायच्या आत मी बाहेर सटकले. निलेश अभीबरोबर बाहेर खेळत होता. बाजारात भाजीपाला घेऊन मी लायब्ररीत मला हवे असणारे पूस्तक शोधण्यात बराच टाइम पास केला. सावकाश हलत डुलत परत घरी शिरताच निलेश व अभी धावत माझ्या मागोमाग घरी आले. प्रशांत त्यांच्यामागे दारात उभा होता पण मी त्याच्याकडे दुर्लक्ष करत मी मुलांशी गप्पा मारण्यात गुंग झाल्याचे नाटक करत राहीले. निलेशबरोबर अभिला जेवायला घातले.
गौरी गेले अनेक वर्षे म्हणजे तिचा अभी अगदी वर्षा दिड वर्षाचा असल्यापासून अजारी असते. तिला पोटाचा काहीतरी विकार आहे. तिची दोन तिन ऑपरेशन्स झाली आहेत. तिला आता तिच्या आयुष्यभर बिना तेलातुपाचे, बिना तिखटाचे, बिना मसाल्याचे संध्याकाळी आठच्या आत जेऊन नंतर एक तास शतपावले घालून नऊच्या आत झोपायचे बंधन आहे. दिवसातून चारवेळा विचारीला प्रत्येकी चार पाच औषधाच्या गोळ्या खायला लागतात. याशिवाय रात्री आठ नऊ तास नीट झोप लागावी म्हणून एक कंपोजची (झोपेची) गोळी घ्यायला लागते.
वामुळे गौरिला त्रास होऊ नये म्हणून प्रशांत रात्री तिच्या बेडरूममधे गेली बरेच वर्षे झोपत नाही. अभीचा अभ्यास घेऊन त्याला त्याच्या खोलीत झोपवतो. त्या अगोदरच झोपेची गोळी घेऊन झोपलेल्या गौरीच्या शेजारी न झोपता तो त्यांच्या हॉलमधे झोपायला जातो व त्याचे ऑफिसचे काम करतो किंवा टीव्ही पहात झोपतो.
त्या रात्री त्यांची जेवणे झाली व गौरीचे घर काम व शतपाऊली आटपून ती झोपायला जाणार त्याच सुमारास मी तिला तिच्या मोबाइलवर फोन केला.
“गौरी अग तुझी एक मदत पाहीजे होती. रमेशने काही महत्त्वाचे इमेल मला पाठवले आहेत. पण आमचा कॉप्युटर बहुदा हँग झालाय. येऊन बघशील का?” मी तिला विनंती केली.
ती कॉप्युटर इंजीनियर आहे हे मला माहीत होते. पण तिची झोपेची गोळी घेऊन झोपायची वेळ झाली हेही मला ठाऊक होते.
“अग मेघा मी नुकतीच औषाधे घेतली आहेत व आता झोपायला जाते. निलेशही पेंगुळला आहे. त्याला झोपऊन प्रशांत येईल नंतर तुझा कॉप्युटर पहायला.”
मला तेच तर पाहीजे होते!
निलेशला त्याच्या खोलीत मी झोपवला होता. मी टिव्हीसमोर बसली होती. हॉलचा दरवाजा मी उघडा ठेवला होता. आमचे हॉल घराच्या मागच्या बाजूला आहेत. या मागच्या बाजूला मोकळी जागा आहे. या मोकळ्या जागेत बागेकडे हल्ली मी लक्ष देत नसल्याने जरा झाडी माजली आहे. पुढे काही फुटावर उंच भिंत आहे व आत त्याला लागून खूप वाढलेली बोगन वेल आहे. मोकळा व्हरांडा मोठा असला तरी सुरक्षा म्हणून आम्ही जाळी बसवून तिला बंदिस्त गॅलरी केली आहे. त्यामुळे दिवसभर आमची मुले खेळत असतात तेव्हा हॉलची दार उघडी असली तरी काही प्रॉब्लेम नसतो. तसेच उंच भिंतीमुळे व त्यावरच्या बोगन वेलीमुळे रस्त्या बाहेरून घराच्या आतले काही दिसायचा प्रश्न येत नाही.
आमचे हॉलचे दार उघडे होते तरी प्रशांतने आत येताना दारावर टकटक केले. मी काळ्या रंगाची साडी व त्याच रंगाचा ब्लाऊज घातला होता. प्रशांत घरात आत आला. तो त्याच्या घरातल्या नेहमीच्या वेषात म्हणजे लुंगी व टी-शर्टमधे होता. मी टीव्हीवरून नजर न हटवता काही न बोलता त्याला बेडरूमकडे बोट दाखवले व टीव्ही पहात बसले. त्याला माझ्याशी काहीतरी बोलायचे होते. तरी मी ढिम्म न हलता टीव्ही समोर बसून राहीले. तो जरा घुटमळला व आत गेला. त्याला बैडरूममधला कॉप्युटर माहीत होता.
दहाच मिनिटात तो परत आला. “कॉप्युटर तर व्यवस्थित आहे.”
“माहीत आहे मला.”
“मग…?” मी गप्प.
त्याला बरेच काही बोलायचे होते, पण नक्की कोठून सुरवात करावी ते सुचत नव्हते.
“म… मला गेल्या आठवड्याबद्दल बोलायचे होते.” तो बोलताना चाचरत होता. मी परत गप्प.
“त्या दिवशी जे काही झाले त्याबद्दल खर तर मला तुझी माफी मागायची होती. माझ्यामुळे तुला खूप मनस्ताप झाला याची मला कल्पना आहे.”
“मनस्तप मला झाला खरा पण तो वेगळ्या कारणाने.” मी ताडकन उसळून बोलले.
त्यावर काय उत्तर द्यावे हे न सुचून बहुदा काही क्षण तो गप्पच राहीला.
“मी तुझी माफी मागतो. मला माफ कर”
“मी तुला कशी माफ करू शकेन?” मी परत उसळून बोलले. ” मी खरच तुझ्या वागणुकेने प्रचंड व्यथीत झाले
आहे.”
“मला कल्पना आहे त्याची. पण त्या दिवशी जे काही घडले ते मला आवडले. मला खात्री आहे तुलाही… पण तरीही तसे परत होणार नाही याची मी काळजी घेईन…”
त्याचे बोलणे मधेच तोडून मी बोलले. “तुला आवडले असेल तर तो तुझ्या मनाचा तो विकनेस होता. असे मला वाटते. तुला कसे वाटले ते मी जाणत नाही. आणी तुला आवडले नसेल तर मला माहीत नाही, पण मला तर तुझा तो विकनेस आवडला.”
तो चकीत होऊन माझ्याकडे पहात राहीला.
“त्या क्षणाची आठवण आली की मला शरीरभर कसेसे होते. मी आतल्या आत अगदी ओलीचिंब होते त्या आठवणीने. तू तुझे भले मोठे लिंग हातात घेऊन हलवत गळला होतास आणी मी माझ्या छकुलीशी एकटी खेळत होती. कसे वाटले तुला?”
“तशी मला मजा येत होती…” माझ्या बोलण्याचा रोख त्याला अजून नक्की कळला नव्हता त्यामूळे तो चाचरत होता. “तुला ही खूप मजा आली होती की नाही? मग आ पण परत तसेच काही करूया का… ” मी जरा रागीट चेहरा करताच त्याने त्याची सुचना मधेच थांबवली.
“तुला नक्की काय म्हणायचे आहे?” मी हळू आवाजात विचारले.
“मला इतकेच म्हणायचे आहे की तू सोड तुझी साडी, मला तुझे नीट दर्शन घ्यायचे आहे. मला खात्री आहे की तू तिथे’ परत ओली झाली आहेस.”
“नको प्रशांत नको, ती वेळ आता टळून गेली आहे.” माझं नाटकमी परत चालू केले.