गौरीचे ऑपरेशन झाले होते व त्यामुळे ती रजेवर होती. तिला बेडरेस्ट घ्यायला सांगितल्यामुळे तिच्या आईने हेमाला तिला सुट्टीत गौरीच्या आजारपणात मदत म्हणून पाठवली होती. त्या दिवशी गौरी एकटीच डॉक्टरकडे गेली होती. हेमा व प्रशांत दोघेच घरात होते म्हणून मी त्यांच्यावर पाळत ठेऊन होते.
मी प्रशांतला गेस्टरूमच्या बाथरूममधे अंघोळीला जाताना पाहिले. पाहूण्या हेमाचा मुक्काम ह्या बेडरूममधे होता. अकरा वाजले होते व मुले शाळेत होती. प्रशांत व हेमा दोघेच घरात होते. तो त्याच्या मास्टर बाथरूममधे न जाता हेमाच्या इथे का गेला हा विचार मी करत असतानाच त्याने आतून हेमाला मारलेली हाक मला ऐकू आली. हाक मारून त्याने हेमाला टॉवेल आणायला सांगितला.
माझ्या टेहळणी बुरूजावरून मी हे बघत होते. त्याचा बेत नक्की काय आहे ते मला पहायचे होते. आता पुढे काय होणार हे लक्षात येताच मी धावत पळत किचनमधल्या दारातून अंगणात गेले. त्याच्या गेस्ट बेडरूमच्या बाहेर एक सायलीचा भरगच्च वाढलेला वेल आहे. त्याची फुले काढायला मी अनेकदा जाते. त्या कोपर्यात उभे राहीले तर मला त्याच्या गेस्ट बेडरूम व त्याची बाथरूममध्ये आत डोकावता येते हे माझ्या लक्षात आले होते. मी अंगणात असलेल्या सायलीच्या वेलीच्या आडोश्याला जाऊन त्यांना दिसणार नाही अशी उभी राहीली. त्याजागेवरून मला त्या बेडरूम व बाथरूमच्या आत काय चालले आहे ते स्पष्ट दिसते.
दोघांना मी त्याच्याकडे पहात आहे याचा पत्ता नव्हता. हेमा हातात टॉवेल घेऊन बाथरूम जवळ आली व त्याला हक मारून टॉवेल घेण्यासाठी सांगितले. या क्षणाचीच तर तो वाट बघत होता, त्याने दरवाजा ऊघडून आपला हात बाहेर काढला व तिला टॉवेल आपल्या हातावर ठेवायला सांगितला, तिने टॉवेल त्याच्या हातात देताच त्याने टॉवेल बरोबर तिचा हातही धरला व बाथरूमचे दार उघडून तिला आत ओढली, बेसावध हेमा धाडकन त्याच्या छातीवर आदळली. ती आत येताच त्याने पटकन बाथरूमचा दरवाजा बंद करून त्याला कडी लावली.
बाथरूमच्या खिडकीच्या तिरक्या लावलेल्या काचा जरा वर खाली आहेत. खालच्या काचातून डोकावले तर आतल्या माणसाला माझी चाहुल न देता मला आतले संपुर्ण दिसु शकेत होते. ती खिडकी जरा उंच होती. पण त्यावर माझ्याकडे उपाय होताच. एक बादलीवर मी उभी राहीली तर मला आतले नीट दिसेल हे डोक्यात येताच मी अंगणात पडलेली एक बादली मुद्दाम त्या कोपर्यात ठेवली होती. मी आवाज न करता गेले व उलट्या बादलीवर उभे राहून आतले दृश्य पाहू लागले.
आतले ते दृश्य पाहून माझ्या डोळ्यावर विश्वास बसेना. शंका घेणे वेगळे व डोळ्याने ते प्रत्यक्षात पाहणे वेगळे असते. आत हेमाला प्रशांतने आपले मजबुत हात तिच्या अंगाभोवती गुंफुन तिला आपल्या मिठीत आवळून धरले होते व तो तिच्या ओठांवर आपले ओठ ठेवून तिचे ओठ आपल्या ओठांत घेउन तिच्या ओठांचे रसपान करत होता. अगदी तन्मयतेने तिचे ओठ चोखत तो आपला एक हात तिच्या भरगच्च छातीवर आणून तिची टवटवीत स्तने आपल्या हातांनी चाचपत, त्यांची गोलाई मोजत होता. हेमाला बोलायला संधी द्यायची न देता तिच्यावर त्याने चुंबनाची बरसात करायला सुरूवात केली.
एका प्रदीर्घ चुंबनानंतर त्याने आपले ओठ विलग केले पण आता त्याला प्रत्युत्तर द्यायची पाळी हेमाची होती. सका वैळ त्याच्या पाठीवर फिरत असलेले आपले हात त्याच्या मानेभोवती आणत आता तिने पाय उंचावत त्याला जोरदार प्रत्युत्तर देत त्याचे ओठ आपल्या ओठांनी चोखू लागली. बहुदा तिने केलेला प्रतिहल्ला त्याच्या पेक्षाही जोरदार होता आणि तिच्या या आवेगी प्रतीहल्ल्याने तो थोडा गोंधळून गेला. हेमा आयुष्यभराची उपाशी असल्याच्या अधीरतेने त्याच्या ओठांना चोखत होती. पण काही क्षणातच तिने त्याला कडकडून मिठी मारली. तिच्याकडन अश्या कठल्याही कृतीची त्याला अपेक्षाही नव्हती. या हल्ल्याने प्रशांत गारद झाला होता. पण त्यानेही तिला आपल्या मिठीत भरून घेत तो तिच्या चेहेर्याची, मानेची चुंबने घेउ लागला.
त्या खिडकीत उभे राहून माझ्या जागेवरून मला त्यांचा हा प्रेमाचा खेळ व्यवस्थित दिसत होते. दोघांच्याही तोंडातून एक शब्दही फुटत नव्हता. पण प्रचंड प्रेमाने ते एकामेकांच्या मिठीत आणखीन सामावून जाण्याचा प्रयत्न करत होते. हेमा पण त्याला भरभरून साथ देत होती. प्रशांतने सरळ तिला आपल्या दोन्ही हातावर उचलली व पुन्हा तिचे ओठ आपल्या ओठांनी बंद केले व तिला बोलायची संधी न देता बेडरूममध्ये जाण्यासाठी दार उघडून बाहेर आला.
मला काय करावे ते सुचेना. कसेही करून मला त्या दोघांना अलग करायचे होते. मी चपळाईने बादलीवरून खाली अरले व तिथुन निघुन वेगाने परत घरात आले. व्हन्यांद्यातले मधले दार उघडून त्याच्या हॉलमधे शिरले व मुद्दाम पाठमोरी उभी राहून हेमाला हाक मारली. ते दोघे आता कसे रिअॅक्ट करतात हे मला पहायचे होते.
आतून प्रशांतला हॉलमध्ये माझा सुगावा लागताच त्याने पटकन आपले ओठ तिच्या ओठांतून सोडवले आणि तिला खाली सोडून दिले. इतक्यात हेमालाही माझी चाहुल लागल्याने तिने मान वळवून मागे बघितले. मी त्याच्यांकडे वळून पहाते तो काय प्रशांत हेमाला त्याच्या मिठीतून खाली उतरवत होता, व हेमा स्वतःला सावरत आपल्या पायावर उभी रहात होती. मला जे बघायचे होते ते मी नेमके पाहिले होते.
आतून प्रशांतला हॉलमध्ये माझा सुगावा लागताच त्याने पटकन आपले ओठ तिच्या ओठांतून सोडवले आणि तिला खाली सोडून दिले. इतक्यात हेमालाही माझी चाहुल लागल्याने तिने मान वळवून मागे बघितले. मी त्याच्यांकडे वळून पहाते तो काय प्रशांत हेमाला त्याच्या मिठीतून खाली उतरवत होता, व हेमा स्वतःला सावरत आपल्या पायावर उभी रहात होती. मला जे बघायचे होते ते मी नेमके पाहिले होते.
आम्ही तिघंही एकामेकांकडे आळीपाळीने बघत होतो पण हेमा आणि प्रशांतच्या तोंडाला कुलुप लागल्या सारखे ते गप्प होते. त्या शांततेचा भंग करत मी म्हणाले “मगाशी गौरीला एकटीच बाहेर पडताना बघितलं तेव्हा मला काही कळेना, ती अशी आजारी असताना एकटीच कुठे गेली आणि म्हणून मी विचारायला आले होते की अभीला तुम्ही कोणी आणायला जाणार आहात का? नाहीतर मी आज दोघांनाही शाळेतून आणायला जाणार होते”
“आहो मेघावहीनी गौरीची आज डॉक्टरकडे अपॉइंटमेंट म्हणून ती गेली आहे आणि अभीला व निलेशला शाळेतून आणायला पण तीच जाणार आहे डॉक्टरकडून परत येताना” हेमाने मला उत्तर दिले.
इतक्यात प्रशांतने विषयांतर करत हेमाला विचारले “हेमा तुला लागलं नाहीना फार?”
“नाही फार नाही? पण…” चतुर हेमाच्या लगेच लक्षात आलं की प्रशांत मला फसवण्यासाठी हे तिला लागल्याच सोंग करतोय. हे लक्षात येताच ती पण पाय दुखायचं नाटक करू लागली.
“काय झाल गं हेमा?” हेमाचं वाक्य मध्येच तोडत मी अधिरतेने विचारले.
“काही नाही हो बाथरूममध्ये पाय घसरून पडली, मला इकडे हॉलमध्ये आवाज आला म्हणून मी धावत बघायला गेलो तर ही बाथरूममध्ये खाली पडलेली मला दिसली, मी तिला हात देवून ऊठवायचा प्रयत्न केला पण तिचा पाय खूप दुखायला लागला म्हणून शेवटी उचलुन घ्यायला लागली.” प्रशांत आता मला थापा मारायच्या रंगात आला होता
“हेमा फार लगलं तर नाही ना? डॉक्टरला बोलवायचं का?” मी पुढे होऊन हेमाला सोफ्यावर बसवत विचारले.
तशी हेमा म्हणाली, “मी ठिक आहे आता, पाय दुखतोय थोडासा पण डॉक्टरला बोलवायची तशी काही गरज नाहीये”.
“असं काय करतेस हेमा? डॉक्टरला एकदा बघून घेवून देत ना”. मी मुद्दाम ताणून धरत विचारले.
त्यावर हेमा उठ्न उभी रहीली, व दोन चार पावले चालून मला म्हणाली “बघा मी नीट चालू शकते ना, मग डॉक्टरला बोलवायची काय गरज काय आहे?”.
“मग थोडस तेल लावून देव का?” मी आता तिच्या मागेच लागली होती, कारण हेमा आणि प्रशांतमध्ये काय शिजतय याची मला पूर्ण कल्पना होती.
“अहो मेघावहीनी तुम्हाला बाहेर जायचयं ना? नाहीतर उगाच उशीर होईल. मी बघातो हेमाकडे वाटलं तर मी जाईन तिला घेवून डॉक्टरकडे”. प्रशांतने मला फुटवायच्या भाषेत उत्तर दिले.
“अरे हो मला पण जायला हवं, नाहीतर लेट होईल मला” असं म्हणून मी पटकन बाहेर पडली.
मी गेल्यावर हेमाने माझ्या मागोमाग येत प्रथम दरवाजा लावून घेतला. मी जाताच त्यांनी सुटकेचा निश्वास सोडला असणार व परत हेमाने प्रशांतला मिठी मारली असणार याची मला खात्री होती.