लेखन – स्मिता
सीमा,…
सुखी संसार, एक मुलगा एक मुलगी… नवर्याची जवळच्याच कारखान्यात नोकरी… थोडक्यात दृष्ट लागण्या जोगे सारे…
पण मग मुलगा दहावीत गेला, पुढचं शिक्षण महाग,… पैशांची तजवीज करायला हवी. फक्त खाऊन पिऊन सुखी संसारात हे सोपं नाही. नवर्याचे वेगवेगळे प्रयत्न सुरू होतात. अन एक दिवशी कॉल येतो,… दुबई… नोकरीचा कॉल.
अचानक लाखोंच्या पगाराची ऑफर, तीन वर्षांची…
सगळे आनंदाने मान डोलावतात. सीमाही लगेच तयार होते. जास्त खर्च नको म्हणून नवरा एकटा जायचं ठरतं. पैसे वाचतील तेवढेच.
नवरयामागे ती संसार सांभाळायला समर्थ होती. तीन वर्षांनी परत यायचंच, हे ठरवूनच टाकलेलं.
नवरा परदेशी गेला. अन हळूहळू सीमाला शेजारच्या उशीवर नवरा नसल्याची जाणीव होऊ लागली. त्याच्या उघड्या देहाला चिकटून त्याच्याच दंडाचे रात्री बेरात्री घेतलेले मुके आठवू लागले. सुरुवातीला काही दिवस, मुलगी कुशीत झोपायची. पण मग तिची झोपमोड नको म्हणून ही पुन्हा आपल्या बेडरूममध्ये आली. अंगावरचे कपडे हळूहळू नकोशे वाटायला लागले. अंग तापायला लागलं. रात्री कधीही उठून ती अंघोळ करू लागली. झोप कमी झाली. काही दिवस, नवरा बायकोने विडिओ chat करून हौस भागवली. पण त्यात त्याचं समाधान व्हायचं,… तिची तहान मात्र वाढायची.
मग रात्र रात्र जागरण होऊ लागलं. झोप येईना म्हणून पुन्हा पुन्हा फेसबुक चाळू लागली. रिल्स पाहू लागली. मेसेज पाहू लागली. बरेच गुळपाड्या मेसेज मधून, एखादा मेसेज आवडीने वाचू लागली. त्यात तिला कुणी तरी ऑनलाईन दिसला. त्यालाही ती दिसली.
त्याने ‘hi ‘ केलं.
तिने पण लगेच “hi ” केलं.
स्त्रीने केलेलं hi पुरुषांमधलं पुरुषत्व पटकन जागं करतो. आणि अशा तापलेल्या वेळी, सहज मारलेला ढेकूळ देखील स्त्रीला पाझर फोडतो. आणि हेच घडलं. बातचीत सुरू झाली. ओळख पाळख झाली. पण… good night झालं.
दुसर्याच दिवशी, पहाटे मेसेज,
कधी उठणार,… good morning
आता जस्ट जागी झाले… अजून अंथरुणात आहे.
माझा कधीपासून उठलाय,… sorry sorry मी कधीपासून उठलोय, असं म्हणायचं होतं.
कळलं
मग बोल ना
काय बोलू, सकाळीच
मला तुला पहायचं आहे, विडिओ कॉल करू,
नाही मला हे आवडणार नाही.
प्लिज… प्लिज
ती निश्चयाने नाही म्हणाली आणि ऑफलाईन झाली.
ती वाश रूमला जाऊन आली, अन पुन्हा झोपली.
पण झोप लागेना, पहाटे नवर्याला अंगावर घ्याची सवय… काय करावं सुचेना. साहजिकच पुन्हा ऑनलाईन आली. तोवर समोरच्या बाप्याने, स्वतःचा ताठ झालेला फोटो टाकला होता. ती फोटो निरखून पाहू लागली. नकळतपणे तिची इच्छा वाढू लागली.
हात गोधडीत गेला… मांड्यांच्या मधल्या भागावर फिरू लागला. गाऊन कधीच वर आला होता.
आतलं अंतर्वस्त्र ती चोळून ओलं करत होती. हळूहळू पागलपन वाढत होतं.
काय करू काहीच समजत नव्हतं. काय हरकत आहे, व्हिडिओ कॉल तर आहे. आणि माणूस शिक्षकी पेशातला आहे. कुठल्या तरी मराठवाड्यातल्या प्रसिद्ध शाळेचा मुख्याध्यापक असलेला माणूस आहे. म्हणजे रिस्क जवळजवळ नाहीच.
तिने VC उचलला…
समोरचं दृश्य पाहून ती दचकलीच. तो पूर्ण नागडा, तिच्यासाठी उतावीळ होऊन, बेडवर उताणा पडला होता.
घरी कुणी नाही वाटत ? तीने विचारलं.
आहे, पण बायको दुसरीकडे झोपलीय. ती जाऊ दे, मला तू खूप आवडलीय
मग काय आता।… काय करू शकतो…
आणि मग कल्पनांचे घोडे उडू लागले.
एकमेकांना जीभ दाखवून दोघेही एन्जॉय करू लागले.
दूध पाज ना मला,… पन्नाशीच्या पुढे गेलेला, मुख्याध्यापक तिला छाती उघडायला सांगत होता. त्याचा मुलगा मोठा सर्जन,… घरात सून यायची वेळ… पण तापलेली बाई त्याने बरोबर हेरली होती.
ती ही कामोत्तेजित होऊन स्वतःच्या छातीशी खेळत होतीच. फक्त कॅमेर्यात दाखवत नव्हती. स्लीवलेस गाऊनच्या आतले छातीवरचे, मनुके चोळत होती. पुन्हा पुन्हा पेटत होती. आगीने पोटाला खड्डा पडत होता. समोरचं हलवा हलवीचं दृश्य पाहुन तिच्या ओटीपोटाखाली, कुरळ्या केसात, आग लागली होती. आणि त्या खालच्या विहिरीतून गरम पाण्याचे झरे फुटले होते. तिने सहजच ते पाणी बोटाने पेटवायला घेतलं. अन आगीचा डोंब उसळला. अंगावरची गोधडी, कधीच निघून गेली होती.
काम भावनेच्या डोहात डुंबत तिने कधी गाऊन उतरवला हे तिचं तिलाही कळलं नाही.
आत काहीच नव्हतं. तिचा कामुक चेहरा अन समोरची छाती पाहून मास्तरांची चिळकांडी उडाली. त्यांनी विडिओ कॉल बंद केला. पण मेसेजिंग मध्ये आव असा आणला की, अजून समाधान झालंच नाही.
मग संध्याकाळी फोटो दे असा तगादा लावला. पण तिला ते काही पटले नाही. विडिओ कॉल काय, केला बंद, की झाली ती दुनिया कट…
पण फोटो म्हणजे पर्मनंट मेमरी झाली… तसा मास्तर माणूस आहे… सज्जन… बघून डिलीट करून टाकेलच. पण तरीही तिचं मन धजावत नव्हतंच.
ऐक ना… मी तळमळतोय ग
मास्तरांचा गुळपाडेपणा सुरूच होता. आणि हाताने खाली चोळत होते.
पण या virtual सुखात खरं सुख नाही हे तिला उमगलं होतं. पण आता ती त्याच्या मैत्रीत मात्र गुंतली होती. त्याच्या या प्रेमावर मात्र विश्वास बसला होता. एक दोनदा तर, स्वप्नातही त्याचा झेंडा तिला दर्शन देऊन गेला.
असं नको ना करू, गुना… तीही हल्ली त्याला एकेरीत बोलू लागली होती. नवर्याच्या अनुपस्थितीत तिला त्याचा गुळपाडेपणा हीच खरी मैत्री वाटत होती.
तो भेटायचं म्हणत होता.
आपण कुठल्या तरी हॉटेलवर भेटू, अन रूम घेऊन आपल्या इच्छा पूर्ण करू. तुझ्या नाजूक गोर्या कातडीला चाटून काढायचं आहे ग. तुझ्या मांड्यांमधल्या गुलाबाच्या फुलाला चाटून ओलं कच्च करायचं आहे. प्रत्यक्ष तुझं दूध पिऊन तुला पिळून काढायचं आहे. चावून चावून तुझे गाल लाल करायचे आहेत. त्याचं असं वर्णन तिला पाझरवत होतं.
नवर्याचं घरी नसणं तिला खात होतं. त्यामुळं झालेली पोकळी भरून येत नव्हती, हेही खरं. पण म्हणून या पोकळीत, दुसर्या पुरुषांचं ताठरपण घालून घ्यायचं हे काही तिला पटत नव्हतं. हा मार्ग तिला नकोसा वाटला. कसं करणार या गोष्टीचं समर्थन.
वेळ जात नव्हता, शारीरिक गरज भागत नव्हती, म्हणून आपण सुरू केलेला, हा खेळ प्रत्यक्ष खेळायचा म्हणजे तिच्या जीवावर आलं होतं.
कुणातरी अनोळखी फक्त फेसबुक वर भेटलेल्या मित्रासोबत थेट झोपायचं तिला पटत नव्हतं.
ती सरळ “नाही ” म्हणाली.
तो म्हणाला, कमीत कमी फोटो तरी दे ना,… तुझी आठवण आली तरी मी ताठतोय इकडं… आणि तुला माझ्या प्रेमाची कदरच नाही बघ…
का हवाय फोटो?
आता तू कधीच भेटणार नाहीस तर किमान आठवण म्हणून तरी राहू दे… तुझा नागडा फोटो पाहून मी हलवत तरी जाईन… त्याने थेट मागणी केली.
ती पेचात पडली.
पुनः मेसेज आला,
तुझे फोटो पाहून मी माझी तहान भागविन ग राणी, मग पुन्हा तुला कधी विडिओ कॉल ही नाही करणार. फक्त आपण chat करत जाऊ,… तेही नॉर्मल… बघ विचार कर.
पण मग तुझ्या बायकोने फोटो पाहिले तर ?
नाही पाहणार,… ती गावंढळ बाई आहे.
मला भीती वाटतेय
माझ्यावर विश्वास नाही का राणी… तुला माझा नंबर देखील दिलाय… इतके दिवस व्हाट्सअप्प chat करतोय… आपण कितीदा तरी फोनवर बोललोय… माझी इतकी पण इच्छा पूर्ण नाही करणार का तु ? मी कधी तुला धोका देईन का ? तुझ्या गुलाबी चिमणीची शपथ…
तिला इतका विश्वास तर देशमुख सरांवर बसला होता. आणि त्यामुळं पुन्हा पुन्हा मागे लागलेला तगादा थांबणार होता.
तिने बाथरूममध्ये प्रवेश केला अन कमोडवर बसून सेल्फी काढायला सुरुवात केली. गुनानंद मास्तरला आनंद देण्यासाठी ती फोटो काढत होती. जणु सर तिला आवळत असावेत, असे हावभाव तिच्या चेहर्यावर उमटत होते. त्यामुळं फोटो काढून झाल्यावर, ती बराच वेळ तिच्या चिमणीशी खेळत राहिली. कधी सर कधी नवरा यांची कल्पना करत पाय फाकवत राहिली. डोळे झाकून, आत घातलेल्या बोटांनी स्वर्ग गाठू लागली. एकावेळी दोघांची कल्पना केल्यामुळं, तिच्या स्पर्शानंदाने लवकरच तृप्तीची परिसीमा गाठली. तेव्हाच ती भानावर आली.
वरचा भाग उघडा टाकुन तिने फोटो त्याला पाठवले. पण चुकून त्यात चेहराही आलाय हे तिच्या लक्षात आलंच नाही.
………..
पण तोवर, एक गडबड झाली.
नवरा दिवाळीला घरी आला. त्यामुळं तिने फेसबुक जवळजवळ बंदच ठेवलं. व्हाट्सअप्पचे त्याचे मेसेज डिलीट केले.
नवरा माघारी जाण्याच्या मनस्थितीत नव्हता. काम प्रचंड होतं. इथेच मिळेल ती भाकरी खाऊ असं त्याच्या मनात येत होतं.
पण तोवर, गुणानंद तिच्या गावी येऊन पोहोचला. ती फेसबुक वर दिसत नाही म्हटल्यावर, त्याच्या जीवाची काहिली होऊ लागली. तिथं एका हॉटेलवर रूम घेतली. अन तिथून फोन केला…
कुठं आहेस ?
घरी… नंतर बोलते, हे आलेत
ते काही नाही, मला आता तू पाहिजेस
कसं शक्य आहे ? हे आलेत
मी तुझ्या गावात, राजधानी हॉटेल वर आलोय. दोन तास येऊन जा… मला तू हवी आहेस.
नाही जमणार, तु मला प्रॉमिस केलं होतं
तुला यावं लागेल राणी,… लक्षात ठेव, तुझे नागडे फोटो आहेत माझ्याकडे,… अशी बदनामी करिन की संसारातून उठशील.
नवरा तिच्या छातीचे गोळे चाचपत, मोबाईल मध्ये काहीतरी गरम मसाला पहात होता.ती त्याच्या उघड्या दंडावर डोकं टेकवून विचार करत होती.
गुना देशमुखच्या धमकीमुळे ती टरकली होती. पाठवलेल्या फोटोत, तिचा चेहराही गेला आहे, हे तिच्या आता लक्षात आलं होतं. पण सर असं काही करतील असं तिला स्वप्नातही वाटलं नव्हतं.
तिकडे नवर्याने तिच्या गुबगुबीत छातीवर आक्रमण केले होते.
तिचे मनुके चोखून तो लाल करत होता. दोन्ही मांड्यांच्या मध्ये बोटं घालून त्यानं चोळायला सुरुवात केली होती. ती एव्हाना पेटायला हवी होती.
पण ती निर्जीव पडून होती. तिला त्या टेन्शनमध्ये काहीही सुचत नव्हतं.
शरीर धर्माप्रमाणे तिचं फुल उमललं. मार्ग ओपन झाला. आत पझ्झर सुरू झाला. पण तिचं मन काही फुलत नव्हतं.
त्यानं आता आत प्रवेश करून धक्के द्यायला सुरुवात केली. त्याचे मजबूत हात तिच्या अंगावरून फिरत होते, चोळत होते, दाबत होते.
तो त्याच्या पौरुषत्वाला शांत करण्यासाठी तिच्या शरीरावर आक्रमणं करू लागला. आतबाहेर सुरू झालं. पण ती मात्र प्रेतासारखी थंड पडून होती. तिला काय करावं समजत नव्हतं. नवर्याला भानगड कळली तर, संसार सोडून जावं लागेल. आई बापाला मान खाली घालावी लागेल. त्यापेक्षा आत्महत्या करावी… झाला तिचा निश्चय झाला… आजची ही शेवटची रात्र. नवर्याला पूर्ण सुखी केलं पाहिजे. ती आता अचानक त्याच्या मध्ये रस घेऊ लागली.
तुम्ही खाली या
आता ती वर आली. ती स्वार झाली. अन त्याला सुखाचा स्वर्ग दाखवू लागली. बेभान होऊन त्याला तृप्त करू लागली.
या सगळ्या धामधुमीत, तिचा सखलनबिंदू जवळ आला. ती सुटली. त्याला मांड्यात आवळून, तिने तृप्तीच्या कळा दिल्या. थोडावेळ त्याच्या अंगावर पडून राहिली. मग पुन्हा उठली अन त्याचं पौरुष तोंडात घेऊन चोखू लागली. त्याला स्वर्गसुख देताना, त्याचा एकूनेक थेंब तिने तोंडात, पोटात, घेतला.
त्याला तृप्त करून ती त्याच्या कुशीत पडून राहिली.
…….
दुसर्या दिवशी, नवरा जुन्या कंपनीत गेला.
मुलं शाळेत गेली.
अन तीही बाहेर पडली. रेल्वे रुळाकडे धाव घेतली. गावाबाहेर रेल्वे रुळावर येऊन बसली.
पण तिच्या नशिबाने, एका रेल्वे पोलिसाची नजर पडली. तो तिला इन्स्पेक्टर कडे घेऊन आला.
ताई घाबरू नको, काय प्रॉब्लेम झाला तो सांग या भावाला. त्या इन्स्पेक्टर ने धीर दिला.
तिने तिची सगळी राम कहाणी सांगितली. त्याने पटकन लोकल पोलीस स्टेशनला फोन लावला. तिथला इन्स्पेक्टर पवार त्याच्या ओळखीचा होता.
इन्स्पेक्टर पवारांनी, राजधानी हॉटेलवर धाड टाकली. अन गुणानंद देशमुख सरांना ताब्यात घेतलं. कुठंतरी परभणीच्या शाळेत, असलेल्या या मुख्याध्यापकला त्यांनी आत टाकले.
देशमुख सर धमकी देऊ लागला. त्याचा मोबाईल ताब्यात घेऊन, सगळे पुरावे पोलिसांनी ताब्यात घेतले. सीमाच्या वतीने, पोलिसांनीच केस टाकली. आणि त्याच्या शाळा, आणि संस्था चालक आमदारांना केस कळवली.
तिकडे आमदारांनी त्याला सोडवण्यासाठी प्रयत्न सुरू केले. पण यावर इन्स्पेक्टर पवारांनी त्यांना फोन करून सांगितलं की, या माणसाला वाचवायला जाल तर तुम्ही ही बदनाम व्हाल. ते ऐकून, आमदारांनी नाद सोडून दिला.
मुख्याध्यापक गुणानंद देशमुखची नोकरी गेलीच, पोलिसांनी तिची बदनामी टाळण्यासाठी, केस कोर्टात नेलीच नाही.
त्याच्या कडून, पैश्यांची डिमांड केली.
रेल्वे इन्स्पेक्टर आणि पोलीस इन्स्पेक्टर दोघानी मिळून पंधरा लाखात सौदा मिटवला… आणि सरांना सोडून दिलं.
सर मराठवाड्यात गावी गेले. पण तोवर घरच्यांनी त्याची मोट बांधली होती. त्याच्या डॉक्टर मुलाने, आणि बायकोनेही, त्याच्या सोबत राहायला नकार दिला. भावकीने वाळीत टाकले. एकेकाळी मानाचं स्थान असलेला मास्तर, आता गावकी भावकीतून उठला होता. शहरात बदनाम झाला होता.
ऐन म्हातारपणात, बदनाम होऊन, तोंड लपवत फिरण्याची पाळी आली.
समाप्त
