राहुल: भेंचो… आता फक्त एक महिनाच उरलाय. वर्षभर आ पण जी मेहनत घेतली ती फुकट जाणार.
आकाश: च्यायला आ पण नुसता टाईमपास करत बसलो. ही निघून गेली तर आपल कस होणार यार?
विकी: मी पण तोच विचार करतोय.
राहुल: आ पण तस पण काहीच करू शकत नाही. सालीला दारू पाजून गेम वाजवला पाहिजे.
आकाश: हेच मी कधीपासून बोलतोय. मला नाही वाटतं आता आपल्याला चान्स मिळेल.
विकी: मला वाटत, आ पण आता काहीच करायला नको. ती काय रांड नाही आहे तुमच्या बरोबर लगेच येऊन झोपायला. तीने आपल्याला प्रत्येक वेळी मदत केली. आपल्याला जवळ येऊन दिले. आपल्याशी नेहमीच फ्रेंडली वागली. आ पण पास झालो तर तिला एवढा फायदा होणार आहे? तरी सुद्धा मॅडमनी आपल्याला सुधारण्यासाठी खूप मेहनत घेतली आहे. बस झालं आतां.
राहुल: लवड्या तुझं लॉजिक तुझ्याकडे ठेव. मला गुड बॉय होऊन राहायच नाही आहे. तिच्या शरीराचा उपभोग घेतल्याशिवाय माझा बाबु राव शांत होणार नाही.
आकाश: येस बॉस… अभी नही तो कभी नही. कुछ प्लॅन बनाते हैं. भोसाड्यात गेली परीक्षा.
राहुल: असा प्लॅन बनवतो… साली जाळ्यात अडकलीच पाहिजे.
आकाश: मी तुझ्या बरोबर आहे. सर्वाना समान चान्स भेटला पाहिजे.
राहुल: तुझं काय विकी??
विकी: नो… आय नॉट विथ यु. तुम्ही खूप चुकीचं करत आहात.
आकाश: एक काम कर… तुझ्या सामानाला नुसता बर्फ लावत रहा.
राहुल: चल आकाश. कामाला लागु.
विकी: तुम्ही नक्की काय करणार आहात?
राहुल: जस्ट वेट अँड वाच.
प्रिंसिपल ऑफिस
सारिका: मॅडम आत येऊ?
निर्मला मॅडम: येस सारिका कम इन.
सारिका: लवकर बोल, मी लगेच निघणार आहे आता. माझी थोडी तबियत ठीक नाही आहे.
सारिका: ओह, मग नंतर बोलू मॅडम.
निर्मला: आर यु शुअर?
सारिका: हो मॅडम, एवढं काही अर्जेन्ट नाही आहे.
निर्मला: ओके.
सारिका प्रिंसिपलच्या ऑफिस मधून जायला निघते.
निर्मला मॅडम: अरे वेट… मी तूला सांगायला विसरले. तुझं ते पार्सल घरी आल आहे. तुला डॉक्टरांनी मेल सुद्धा केला आहे.
सारिका: सॉरी, मी मेल बॉक्स चेक नाही केला.
निर्मला: तू एक काम का नाही करत शाळा सुटल्यावर माझ्या घरी ये ना. तुला काही बोलायचं ते पण बोलू आणि तुझं मेडिसिन पण घेऊन जा.
सारिका: ओके. मी शाळा सुटल्यावर येऊन जाईल.
निर्मला: व्हेरी गुड. सी यु देन. बाय.
सारिका: बाय
डिंग डाँग
सारिका: हेलो मॅडम
निर्मला: हे कम इन. मला वाटलं येतेस की नाही.
सारिका: मॅडम माझच तर काम होत. यु आर सो हेल्प फुल.
निर्मला: मी म्हातारी एकटीच राहते. म्हणून थोडा पसारा आहे. ये बस.
सारिका: तुम्ही आणि म्हातार्या?? नो वे मॅडम.
निर्मला: मी जरी म्हातारी वाटत नसली तरी. म्हातारीच आहे. हाहाहाहा.
सारिका: काय मॅडम. तुमच वय ४०- ४२पेक्षा जास्त नसणार.
निर्मला: नो डियर. आय एम ५४ हाहाहाहा
सारिका: ५४??
निर्मला: हो नियमित योगा करते. आणि हेल्थी खाते त्यामुळे माझं तेवढं वय वाटत नाही.
सारिका: वाव
निर्मला: एवढं काही नाही गं. मी तूला सुद्धा काही टीप देईल. म्हातारपणी तरूण राहायला मदत होईल. हाहाहाहा.
सारिका: शुअर. बाय द वे तुमची तबियत कशी आहे आता?
निर्मला: अगं थोडं डोकं दुःखत होतं. गोळी घेतली आहे. आता आराम आहे.
निर्मला टेबलावरच पार्सल सारिकाच्या हातात देते.
निर्मला: हे घे तुझं पार्सल.
सारिका: एवढं मोठ पार्सल?
निर्मला: मला पण नाही माहिती.
सारिका: ओके. उघडून बघते.
सारिकाने पार्सल उघडल्यावर तिला आतमध्ये एक पत्र मिळते. त्या पत्रामध्ये औषधाची पूर्ण माहिती दिली होती.
“सारिका, मी तुला एक मी लोशनची बॉटल पाठवत आहे. तुला ते लोशन आठवड्यातून एकदा आपल्या ब्रेस्ट वर लावायचे आहे. स्वतःच्या हाताने लावायचा प्रयत्न करू नकोस नाही तर औषधाची पॉवर कमी होईल. बाळाला दूध पाजण्याच्या १ तास आधी हे लोशन लावायाचे आहे. लोशन लावताना दोन्ही ब्रेस्टचे दूध रिकामी करायचे आहे.३० मिनिटानंतर ब्रेस्ट धुवून टाकणे. असेच तू महिनाभर लोशनचा वापर करू शकते. मग तुझ्या दुधात जास्त प्रोटीनची मात्रा दिसून येइल. हे औषध आयुर्वेदिक असल्याने त्याचे काहीही साईड इफेक्ट नाही आहेत. त्यादिवशी फक्त ब्रा घालू नकोस. काही असेल तर मला मेल कर.”
निर्मला: गुड. डॉक्टरांनी पूर्ण सविस्तर माहिती दिली आहे.
सारिका: येस. मॅडम. थँक्स टु यु.
निर्मला: खूप चांगल्या डॉक्टर आहेत.
सारिका: मी त्यांनी दिलेल्या सूचनांचे पालन करीन.
निर्मला: लवकरात लवकर चालू कर.
सारिका: हो आजच चालू करेन.
निर्मला: मला वाटत तूला आज काही लोशन लावता येणार नाही.
सारिका: का मॅडम?
निर्मला: अग त्यात स्पष्ट लिहलंय, तूला कोणाकडून तरी ते लोशन लावून घ्यायचे आहे.
सारिका: मी आईला सांगेन लावायला.
निर्मला: अग पण तू एकदा का लोशन लावलस तर १ तास तुझ्या बाळाला पाजता येणार नाही. आणि आता घरी गेल्यावर तुझं बाळ दुधासाठी हट्ट करेल. तूला उद्या सकाळपर्यंत वाट पाहावी लागेल.
सारिका: अरे हा… मी ह्याचा विचारच केला नाही.
निर्मला: मी एक सुचवू का?
सारिका: बोला ना मॅडम.
निर्मला: तुझी हरकत नसेल तर मी तुला लोशन लावून देते. थोडा वेळ थांबून तू घरी जा तेवढा एक तास निघून जाईल.
सारिका: मॅडम, उगाच कशाला तुम्हाला त्रास. तुमची तबियत पण ठीक नाही आहे.
निर्मला: अग त्रास कसला? तू माझ्या मुलीसारखी आहेस. चल आ पण बेडरूममध्ये जाऊ.
सारिका : पण मॅडम.
सारिकाला समजत नव्हते काय करावे ते ती काय बोलण्याच्या आधी निर्मला तिला हाताला पकडून बेडरूममध्ये घेऊन गेली.
बेडरूम एकदम प्रशस्त होती. चारी भिंती सुंदर पेन्टिंगसने सजावट केल्या होत्या. मध्यभागी विशाल असा बेड होता. त्यावर फुलांच्या डिजाईनची बेडशीट अंथरूण ठेवली होती. प्रत्येक पॅन्टिंगच्या आर्टमध्ये काहीतरी अर्थ दडलेला भासत होता. निर्मला मॅडमचा भिंतिच्या रंगाचा चॉईस पाहून सारिका खूप आकर्षित झाली. निर्मलाने पत्रातल्या सर्व सूचना परत एकदा वाचुन काढल्या.
निर्मला मॅडम: चल ब्लाउज काढून बेड वर आडवी हो. मी लोशन लावते.
सारिका : पण मॅडम…
निर्मला: अग लाजतेस काय? मी पण एक स्त्रीच आहे.
सारिका: नाही तरी पण तुमच्या समोर…
निर्मला: मग काय झालं? अच्छा थांब मी पण माझे कपडे काढते म्हणजे तूला लाज नाही वाटणार.
असे म्हणून निर्मलाने अंगातला गाऊन काढण्यासाठी खाली हात नेला.
सारिका: नको नको मॅडम… मी काढते
निर्मला: हाहाहाहा
सारिका आपली साडी बाजूला घेत ब्लाउज बटणे खोलू लागली. निर्मला तिची प्रत्येक हालचाल टिपत होती. ब्लाउज खोलाताना सारिकाने आपली नजर जमिनीकडे झुकवली होती. काही क्षणात तिचे ब्लाउज आणि ब्रा शरीरापासून वेगळे झाले. निर्मलाची नजर हपापल्यासारखी तिच्या स्तनावर स्थिर झाली. सारिकाने आपल्या साडीने दोन्ही स्तनाला झाकून घेतले.
निर्मला: अग साडी पण काढून बाजूला ठेव. बाथरूममध्ये धुवायला जाशील तेव्हा उगाच ओली व्हायची.
सारिका: ह्म्म्म
सारिकाने आपली साडी सुद्धा काढून बाजूला ठेवली. ती आता फक्त तिच्या हिरव्या परकरवर निर्मला समोर टोपलेस उभी होती. तिचे दोन्ही गोरे स्तन मुक्त हवेत उघडे पडले होते. गुलाबी निप्पल तिच्या ब्रा दाबाने आत खोलवर रूतून राहिले होते. ब्रामधून बाहेर येताच तिच्या निप्पलला जाग आली. त्यांचा नरमपणा निर्मलाला स्पष्ट दिसत होता. निर्मलाच्या दोन्ही मांड्यामध्ये ठिणगी घासली गेली. स्वतःचे रूष्क ओठ तिने आपली जीभ फिरवून ओले केले.