आपल्याच दुनियेत हरवलेल्या दोघांना वास्तवात यायला १० मिनिटे लागली. त्यांना आ पण मूर्खासारखं कोरीडोरमध्ये एकटेच उभे आहोत याची जाणीव झाली. एकमेकांशी एक शब्द न बोलता ते दोघे रूममध्ये परतले. विकी अंघोळीला बाथरूममध्ये घुसला होता. विकीची वाट बघत ते बेड वर आडवे झाले. त्यांच्या मनावर झालेला घाव विचार करून अधिकच चिघळत होता.
राहुल: तुला काय वाटतय… विकी खर बोलत होता.
आकाश: काय माहिती यार… पण हे जर खर असेल तर… आ पण खूप मोठे माठ आहोत.
राहुल: शिट्… यार
आकाश: आय होप… तो आपल्याशी मस्करी करत असावा.
राहुल: आणि तस नसेल तर…
आकाश: आ पण काहीच करू शकत नाही…
राहुल: हो रे… त्याच्या यशस्वी वाटचालीला शुभेच्छा दिल्याशिवाय आ पण काहीच करू शकत नाही.
आकाश: एनी वे… तो आपला मित्र आहे. त्याच्या खुशी मध्येच आपल समाधान मानुया.
राहुल: ह्म्म्म… त्याने पहिला गोल केलाच आहे… दुसर्या गोलसाठी तरी निदान आ पण प्रयत्न करूया.
आकाश: हो… तसंच करूया… आ पण प्रयत्न करत राहु. आपल्या हाती सुद्धा यश लाभेल.
राहुल: आता कुठे मला बर वाटतय… जेव्हा पहिल्यांदा त्याच्या तोंडातून ऐकलं ना तेव्हा माझ्या डोक्यात कुणीतरी रॉड मारतय असं वाटत होत.
आपला मित्र जास्त भावनिक झाल्याने आकाशने त्याला स्माईल दिले. आणि त्याला म्हणाला.
आकाश: त्याने जर खरच केल असेल तर त्याच्याकडून खडा न खडा माहिती मिळवायला हवी.
राहुल: हो… जरी तो बोलला नाही तरी त्याला कस बोलत करायच हे तर आपल्याला ठाऊक आहे. हेहेहेहे…
विकी पाच मिनिटानंतर बाथरूम मधून बाहेर आला. आणि बेड वर आपले शरीर झोकून दिले.
राहुल: लवड्या तू खरं सांगतो आहेस ना.
आपल्या मित्राची उडालेली दैना बघून विकी खिजवत हसला.
विकी: अरे यार… मी तुमच्याशी का खोटं बोलू.
आकाश: तू खरंच सारिकाला त्या अवस्थेत पाहिलंस?
विकीने आपल डोकं खाजवत त्यांच्याकडे बघून हसत सुटला. राहुलने त्याला ह्यावेळेस मात्र बेड वर आडवे करत त्याची शर्टाची कॉलर पकडली.
राहुल: मादरचोद साल्या… नुसता दात काय काढतोयस… नीट सांग ना… तू तिला नागडी बघितलीस का?
विकीने राहुलला मागे ढकलले.आणि बेडवर बसत पुढे बोलू लागला.
विकी: हो मी तिला बघितलं… पण तुम्हाला वाटत तशी नागडी नाही पाहिली.
आकाश: मग कस बघितलं ब्रो…?
विकी: अह्… अशी पूर्ण नागडी नाही पाहिली… पण थोड फार… हलकस… दर्शन झालं.
आकाश: थोड फार म्हणजे…?
राहुल: काय यार… एकदा बोलतोस तुझ्यासमोर टोपलेस झाली. एकदा बोलतोस थोडं फार बघितलं… जरा नीट सांगशील का?
विकी: ओके… मी तुम्हाला व्यवस्थित स्पष्ट करून सांगतो.
आकाश: हो… सर्व अगदी सुरवातीपासून स्पष्ट करून सांग… काही लपवायचं नाही.
राहुल: हो… अगदी सुरवातीपासून सांग.
विकी: अरे… हो हो… रिलॅक्स… सर्व सांगतो… डोन्ट वरी.
राहुल: ओके… चल बोलायला सुरवात कर…
असे म्हणत आकाश आणि राहुल त्याच्या बाजूला अति उत्साहात बसले. आणि विकी आपल्या घडलेल्या गोष्टीना उजाळा देऊ लागला.
विकीने सांगितलेली सारिकाबरोबरची आठवण :
आज सकाळी आम्ही बरोबर ९.०० वाजता स्पर्धेसाठी निघालो. ४५ मिनिटाचा रस्ता होता. आमची बस बरोबर १० वाजता स्पर्धेच्या ठिकाणी पोचली. सारिका मॅडमनी राजेश सरांना सांगितलं होत की त्या थेट २ वाजता आमच्या नाटकाच्या वेळेस हजर राहतील. क्लासटीचर आणि ड्रामा टीचर बरोबर आम्हा दहा मुलांचा ग्रूप होता. रंगमंचावर लागणारी आमची सर्व तयारी करून आम्ही १२.३०पर्यंत लंच सुद्धा केले. सारिका मॅडमसाठी माझे सर्व प्लॅन तयार होते. तुम्हाला तर माहिती आहे… मी नाटकाचा दिग्दर्शक होतो… त्यामुळे नाटकाच्या संदर्भात सर्व निर्णय घेण्याचे अधिकार सर्व माझ्याकडे होते.
आमच्या नाटकामध्ये एक स्त्री पात्र होते. आता आपल्या शाळेमध्ये मुली जास्त नसल्यामुळे आम्ही दहावीच्या एका मुलाला ते स्त्री पात्र करण्यास राजी केले. काल मी त्या मुलाला सांगून ठेवलं होत की स्त्री पात्राच्या ड्रेसची व्यवस्था मी स्वतः करेन. त्याला ती भूमिका साडीमध्ये करायची होती.आणि ठरल्याप्रमाणे मी सफेद साडी आणि लाल ब्लाउजची व्यवस्था केली. आणि तोच खरा सारिका मॅडमसाठी मी आखलेला डाव होता. मला तेवढी खात्री नव्हती की माझा प्लॅन काम करेल की नाही. पण मी चान्स घेण्याचे ठरवले. आणि जर सर्व प्लॅनप्रमाणे घडलं तर माझी सारिका माझ्या बाहूपाशात असणार होती. आणि मला पकडण्याचा किंवा माझ्यावर संशय घेण्याची कुठेच जागा मी शिल्लक ठेवणार नव्हतो.
सारिका मॅडम दिलेल्या वेळेच्या आधीच १२.४५ला स्पर्धेच्या ठिकाणी पोचल्या. त्यांनी नेसलेल्या नारींगी साडी आणि मॅचिंग ब्लॉउजमध्ये सारिका मॅडम खूप सुंदर आणि सेक्सी दिसत होत्या. त्यांनी साडी आपले सर्व अवयव झाकत चापुन चुपुन व्यवस्थित नेसली असली तरी त्यांच्या शरीराची वक्रता स्पष्ट उठून दिसत होती. तिथे असणार्या सर्व मुलांची आणि शिक्षकांच्या नजरा सारिका मॅडमकडेच खिळल्या.
सारिका मॅडम स्टेजच्या मागे आल्या तेव्हा आमच्या नाटकाची तयारी चालू होती. त्यांच्या आपल्या मोहक स्माईलने आजूबाजूचे वातावरणात ताजेतवाने झाले.
सारिका: हाय… गायज… कशी चालली तयारी?… रेडी आहात ना सर्वजण?
मी: हो मॅडम… तुम्ही आल्याबद्दल धन्यवाद… मला वाटल… तुम्ही येणार नाहीत.
सारिका: हे… मी माझ्या फ्रेंडला प्रॉमिस केल होत. आणि ते मी कस तोडू शकते.
मी: थँक यु मॅडम.
त्यानंतर त्यांनी सुद्धा मुलांचा मेकअप करण्यास मदत केली. आणि १.३० वाजेपर्यंत ड्रेस सोडून बाकी सर्व तयारी झाली होती. आमच्या ड्रामा ट्रेनरनी सर्वाना आपापले कॉस्चुम घालण्याच्या सूचना दिल्या. म्हणून प्रत्येक जण आपापला ड्रेस घेऊन चेंजिग रूममध्ये गेले. आणि ज्या मुलाला स्त्री पात्र सादर करायचे होते तो माझ्याजवळ साडी आणि ब्लाउज घेण्यासाठी आला.
मी: येस… तुझे कपडे आणलेत मी. हे काय बॅगमध्ये आहेत.
असे म्हणत मी बॅगमध्ये साडी शोधू लागलो. सारिका मॅडमनी त्या मुलाला हसत म्हणल्या.
सारिका: अरे वा!! मुलीचा रोल करतोयस तर… हेहे… गुड
माझ बॅगमध्ये साडी शोधण्याचे कार्य चालूच ठेवले. मला साडी बॅगमध्ये दिसत होती. पण तिला मुद्दामून बॅगेमध्ये आत दाबून पकडून ठेवली होती. माझ्या डोक्यात शेवटचा विचार आला. आ पण साडी बाहेर काढली तर… सारिकासाठी केलेला आपला प्लॅन पूर्णपणे फसेल. आणि आ पण अशीच साडी लपवून ठेवली तर आपल्याला एखादी चान्स मिळेल की नाही याची शास्वती देता येत नव्हती.
मी खूप घाबरलो. आणि माझे हात बॅगेत थरथरू लागले. शेवटी विचार करून हात बाहेर काढला.आणि त्या मुलाशी बोललो.
मी: साडी ह्या बॅगेत नाही आहे. दुसर्या बॅगेत असेल. कदाचित ती बसमध्ये ठेवलीय. तू थांब इथे… मी घेऊन आलो.
मुलगा: तू आणायला विसरलास नाही ना.
विकी: नाही ब्रो… मला आठवतय मी आणली आहे. बसमध्ये नक्की असेल. तू थांब… मी आलोच.
असे म्हणत मी सारिका मॅडमना माझ्या बरोबर येण्याची विनंती केली.
मी: मॅडम जरा येता का माझ्याबरोबर… तुम्हाला काहीतरी सांगायचय
सारिका मॅडम गोंधळेल्या चेहर्यानी माझ्याकडे पाहिले. मी त्यांना एका रिकाम्या क्लासरूममध्ये घेऊन गेलो. शाळेला सुट्टी असल्यामुळे तिकडे कोणीच नव्हते. सर्वाजण स्टेजजवळ गर्दी करून बसले होते. ही एकमेव माझ्याकडे संधी होती. जर ही संधी हातातून गेली तर सरळ जाऊन बॅगेतली साडी काढून त्या मुलाच्या हातात देणार होतो.
मी आजूबाजूला कोणीही नाही याची खात्री करून घेतली. आणि सारिका मॅडमना घाबरत घाबरत विचारलं.
मी: मॅडम… मॅडम
सारिका: काय झालं विकी? तुझा चेहरा असा काळजीत का पडलाय? आणि बस मधून ड्रेस का नाही आणून देत आहेस?
मी: मॅडम.उह.अह… मी ड्रेस आणायला विसरलो… आता काय करू मी?
सारिका: ओह… गॉड… आता काय करायच?
मी: मला काहीच सुचत नाही आहे… मी साडी आणलीय… पण बाकीची गोष्ट विसरलोय.
सारिका: बाकीच्या गोष्टी म्हणजे? त्याचा नेमका कॉस्चुम काय आहे?
मी: मॅडम.नाटकामध्ये त्या पात्राला साडी, ब्लाउज, परकर, आणि…
सारिका: आणि काय?
मी: आणि ब्रा…
