ते तिघेही बाकी काही मुलांबरोबर आकाशने सांगितलेली गोष्टीचा शहानिशा करण्यासाठी वर्गाबाहेर जाऊ लागले. ते बाहेर पडणार तोच त्यांच्या वर्गशिक्षकाने वर्गात येऊन त्यांच्या मोहिमेवर पाणी फिरवले. वर्गशिक्षकाने वर्गात येऊन त्याना आपापल्या जागेवर जाण्याची ताकीद दिली. नाईलाजास्ताव ते सरांना मनातल्या मनात शिव्या देत परत आपल्या जागेवर परतले.
विकी : अरे हा भिकारी… लवकर कसा आला… अजून बेलपण नाही वाजली आहे.
आकाश त्यांच्याकडे बघत हसत होता. बिचाऱ्यांच्या नशिबातच नव्हत… पिरियडची बेल वाजली. पहिला एक तासचा पिरियड सुरू झाला. आता किमान पुढचे दोन तास तरी त्यांना हलता येणार नव्हते. त्यानंतर दहा मिनिटाचा ब्रेक होता. आकाश मुद्दामून बाकीच्यांना चिडवून दाखवत होता. आकाश राहूलला चिडवत म्हणाला
आकाश : मित्रा… प्रत्येक वेळी लक साथ नाही देत. ती स्त्री कुठल्यातरी स्टुडन्टची आई असेल. एखादी चौकशी करायला आली असावी. तुला आता घंटा बघायला भेटते. घरीपण पोचली असेल ती. हाहाहाहा…
मग आकाशने आपला मोर्चा विकीकडे वळवला.
आकाश : यू नो… विकी… ती फक्त माझ्यासाठी इथे आली होती. तीला आपल्या सौन्दर्याची झलक फक्त मला दाखवायची होती. नाही तर तूच विचार कर… मी शेवटच्या तारखेपर्यंत फी भरायचा का थांबलो असेल. आणि आज आपण शाळेतपण नेहमीपेक्षा लवकरच आलो मग ह्यातून एकच सिद्ध होत… ब्रो… इंद्रदेव आज माझ्यावर जाम खुश आहे. त्यांनी आपल्या दरबारातली एक अप्सरा पृथ्वीवर आपल्या शाळेमध्ये पाठवली. आणि तीला म्हणाला असेल… एक गरीब बिचारा आकाश नावाचा भक्त तुझी वाट पाहत आहे. त्याच्या शाळेच्या ऑफिसमध्ये जाऊन त्याच्या आसूसलेल्या नयनाना खूष कर.
विकी : थोबाड बंद कर जरा…
आपले बोलणे राहुल सुद्धा ऐकतोय हे आकाशला माहिती होते. वर्गात शिकवल्याकडे लक्ष न देता तो राहुलकडे वळला.
आकाश : तू बिलीवच करणार नाही ब्रो… कसली हॉट होती ती. तिला नुसतं बघितल तरी माझा ताठ झाला… खाली बघ जरा… अजून उठलेलाच आहे… भेंडी कमीच होत नाही आहे.
आकाश दाखवत असलेल्या त्याच्या ताठर लिंगाकडे राहुलने एक कटाक्ष टाकला. आणि परत समोर लेक्चरकडे लक्ष देऊ लागला. आकाशच्या पॅन्टच्या मध्यभागी एक फुगवटा तयार झाला होता.
राहुल : आकाश… डोक्यात जाऊ नकोस… तोंड बंद ठेव आता…
आकाश : नो यार… अजून ही डोळ्यासमोर आहे ती… ब्रो… पिवळी साडी आणि त्याच्यावरचे मॅचिंग पिवळे ब्लाउज… काय दिसत होती… स्स्स्सस्स्… बर्फी होती बर्फी… भेंडी… त्या कपड्याच्या आतमध्ये कसल भारी सामान असेल… विचारच करू शकत नाही… आकाश आता हसू लागला.
आकाश : आणि… हो… तीच ब्लाउजपण ट्रान्सफरन्ट होते… मित्रा… त्यातली व्हाईट ब्रा क्लिअरपणे तिच्या बॉलचा शेप दाखवत होती
विकी : वेट अ मिनिट… तू… तर म्हणालास… तू काही सेकंदच तिच्याकडे पाहत होतास… आणि तुला त्यावेळेत तिच्या ब्लाउजमधल्या ब्राचा कलरपण दिसला… किती चुत्या बनवशील रे…
आकाश : अरे काही सेकंद नाही… बराच वेळ मी तीला टापत होतो… तिच्या संपूर्ण शरीराची बांधणी माझ्या डोळ्यात छापली गेली. तिने आपला माल पूर्ण साडीत गुंडाळला होता… तरीपण तिची फिगर बाहेरून स्पष्ट दिसत होती. आणि तिचे ते रसिले ओठ मला वारंवार आमंत्रण करत होते. तिचा गळा कोकिळेसारखा मधुर होता. मी तिच्या डाव्या बाजूला उभा होतो त्यामुळे तिच्या साडीतल्या उघड्या भागाचे दर्शन सहज बघु शकलो. तिचे बॉल जास्त मोठे नव्हते. ब्लॉउजमध्ये एकदम परफेक्ट फिट बसले होते. आणि त्या ऊबदार उशीवर डोकं ठेवून आयुष्यभर पूर्णपणे बेधुंद व्हावे अशी इच्छा झाली.
राहुल : अजून काही विशेष तुझ्या स्टोरीमध्ये… त्याच्या बोलण्यात जास्त इंटरेस्ट न दाखवत राहुल बोलला.
आकाश : तुला काय वाटतंय… मी स्टोरी बनवतोय… ऍक्च्युली तुला ती अप्सरा दिसली नाही… म्हणून तुला तस वाटतंय… हाहाहाहा
विकी : आकाश… मी तुझ्यावर विश्वास ठेवतो… तू पुढे बोल… ना… काय काय बघितलस ते… विकी उत्साहात येऊन म्हणाला.
आकाश : मी रिसिप्ट मिळाल्यावर ऑफिसच्या बाहेर पडत असताना एक नजर परत तिच्याकडे टाकली. तिची पाठ आता माझ्या समोर होती. आणि त्या खालील तिच्या गोल गोल बोच्याचा आकार कडक दिसत होता. असं वाटत होत… तिच्या मागे जाऊन घट्ट मिठी मारावी आणि आपला रॉड तिच्या गोल्यावर घासावा… कसला हॉट बोचा होता तिचा… एकदम स्वप्नपरी… तुम्ही चान्स घालवला राव… ती आता निघून गेली असेल… बिचारे… नयनसुख सुद्धा करू शकलात नाही.
विकीने सरांचे लक्ष चुकवत आपल्या वहीची दुमडी केली आणि आकाशच्या डोक्यावर जोरात फटका मारला. सर्व मुले जोरात हसली. सरांनी मागे वळून बघितले. विकी काहीच न घडल्यासारखं समोर पाहत होता. सर्व मुले शांत होऊन सरांकडे पाहू लागली.
आकाशच्या बोलण्याचा परिणाम काही मुलांवर झाला होता. विकी, राहुल आणि काही मुले आपल्याला ती स्त्री बघायला मिळाली नाही म्हणून हिरमुसली होती. परंतु ब्रेक व्हायला अजून दोन तास होते. वेळ एकदम हळू हळू पुढे सरकत होती.
विशालने शाळेत सोडल्यावर सारिका उशीर होऊ नये म्हणून घाईघाईत ऑफिसच्या दिशेने गेली. आतमध्ये प्रवेश करताच आपल्या बॅगेतले अपॉइंटमेंट लेटर तिने बाहेर काढले आणि ऑफिसमध्ये नजर फिरवू लागली. तिला काही स्टाफ टेबलापाशी घुटमटळत दिसला आणि एक विद्यार्थी फी भरण्यासाठी तिथे उभा होता. समोर टेबलामागे बसलेल्या एका क्लार्ककडे ती गेली आणि त्याच्याशी मधुर आवाजात संवाद साधु लागली.
सारिका : एस्क्युज मी… सर… आय एम सारिका…
एक चाळीशीतला गृहस्थ रजिस्टरमध्ये काहीतरी लिहीत बसला होता. एवढ्या मधुर आवाजाचा धनी कोण हे पाहण्यासाठी त्याने डोके वर काढले.
क्लार्क : येस मॅडम… व्हाट् कॅन आय डु फॉर यू?
सारिका : येह… आय केम टु जॉईन… आज माझी जॉइनिंग डेट आहे. हे माझं… अपॉइंटमेंट लेटर.
सारिकाला लक्षात आले की ऑफिस मधला सर्व स्टाफ आपले हातातले काम थांबवून तिच्याकडेच पाहत होता. तिने सगळ्यांकडे पाहत एक मोहक स्माईल दिली.
क्लार्क : ओह… ओके.वेलकम टू बिर्ला पब्लिक स्कूल… कुठला विषय तुम्ही शिकवणार आहात.
सारिका : विषय नाही… मी येथे स्टुडन्ट कौन्सिलर म्हणून आले आहे.
क्लार्क : ओह… येस… येस… प्रिंसिपल सर बोलले होते… ह्या पोस्टसाठी नवीन अपॉइंटमेंट येणार आहेत ते… असे म्हणत त्याने तीला स्माईल दिली आणि अपॉइंटमेंट लेटर चेक करू लागला.
सर्व औपचारीकता पूर्ण होईपर्यंत सारिका तिथे वाट बघत राहिली. एका नजरेने कटाक्ष टाकत आजूबाजूला बघितले असता तीला एक विद्यार्थी आल्यापासून एक टक तिच्याकडे पाहताना दिसला. तिला अशा लोकांच्या नजरेची सवय होती. त्यांचा रागपण तीला यायचा. पण तिला माहिती होते अशा लोकांना बोलण्यात काहीच अर्थ नव्हता. ती फक्त त्यांच्याकडे लक्ष न देता त्यांना टाळत असे. पण तिने १६-१७ वर्षाच्या विद्यार्थ्याकडून हे अपेक्षित केले नव्हते. तो वयाने खूपच लहान होता. एवढा लहान मुलगा एका स्त्रीकडे अशा नजरेने कसा पाहू शकतो. त्या रूममध्ये कोणाचीही पर्वा न करता ओशोळतेने तो तिच्याकडे पाहत होता.
सारिकाला स्पष्ट ऐकू येत होते की ऑफिस स्टाफ मोठ्याने त्या मुलाचे नाव घेत ओरडत होता.
स्टाफ : ही घे तुझी… रिसिप्ट…
स्टाफ : हेलो… बॉय… आकाश… आकाश
त्याने आपल्या हातातला पेन घेत त्याच्यावर फिरकवला… आणि परत आकाशला हाक मारू लागला. आकाश आपल्या दुनियेत गुंग झाला होता.
स्टाफ : लक्ष कुठे आहे तुझं. कधीपासून हाका मारतोय.
आकाश : आय एम सॉरी… मी कसला तरी विचार करत होतो.
स्टाफ : हो का… मला माहिती आहे कसला विचार करतो आहेस ते… आणि तुझे मित्र तुला काय म्हणून चिडवतात तेपण मला माहिती आहे. तुम्ही मुले शिकायला शाळेत येत नाही. नुसत्या खोड्या करायच्या तर शाळेत येता कशाला? तुमच्या बापानी मोठी संपत्ती कमवून ठेवली आहे. मग तुम्हाला शिक्षणाची काय गरज आहे. त्यांच्या जीवावर तुम्ही आयुष्यभर उड्या मारू शकता.
त्याने आकाश वर रिसिप्ट फिरकावली. आणि तिथून जायला सांगितलं.
आकाश त्याला मनातल्या मनात शिव्या देत ऑफिसच्या बाहेर जाऊ लागला. त्याने ओझरत तिच्याकडे शेवटच बघितलं. आणि मित्राना सांगण्यासाठी तिथून धावत सुटला.
