लेखन – स्मिता
स्मिताला एक कॉलेज वयातला मुलगा होता, आणि नवरा जवळजवळ पंचावन्नला पोहोचला होता, तरी ती मात्र अजूनही चाळीशीच्या आतच होती.
ती फक्त चाळीशीच्या आतली दिसायची नाही तर खरोखर तिने नुकताच पस्तिशी पार केली होती. तिने मदमस्त जवानी तिच्या चेहर्यावर शरीरावर आणि डोळ्यातही उठून दिसायची. अन दोघे जोडीने कुठे अनोळखी ठिकाणी गेले तर, बाप लेक वाटायचे. इतकं वयात अंतर असण्याचं कारण एकच होतं, ते म्हणजे ती त्याची दुसरी पत्नी होती.
आधीच्या मकरसंक्रातीच्या एपिसोड मध्ये सांगितल्याप्रमाणे, चप्पल दुकानवाल्या रमेश सारखे अनेकजण, तिच्या मुसमुसणार्या तारुण्यावर नजर ठेवून होते. पण तरीही तिने त्या आशिक लोकांच्या लोंढ्यात स्वतःला अगदी झोकून दिले नाही. निवडक आणि सज्जन मित्र मात्र जोडून ठेवले. जे तिच्या अडल्या नडल्या वेळेला नक्की उपयोगी पडायचे. तिची अगदी, आर्थिक गरजही भागवायचे. नवरा फारसं तिच्या व्यवहारात लक्ष द्यायचा नाही.
तिला जसा सावत्र मोठा मुलगा होता, तसेच एक स्वतःची दहा वर्षांची मुलगीही होती. तिने दोघांचा मोठ्या प्रेमाने सांभाळ केला होता. सावत्र म्हणून मुलाला काहीही कमी पडू दिले नव्हते. तिचं लग्न झालं तेव्हा, ७-८ वर्षांचा असेल. आता इंजिनिअरिंगला दुसर्या वर्षाला होता. अभ्यासात हुशार, आणि सद्गुणी होता. त्याच्या वरचं आई म्हणून प्रेम तिने तसूभरही कमी होऊन दिलं नव्हतं. तीच तिच्या म्हातारपणाची काठी होती. अगदी लहानपणापासून त्याला आईच्या कुशीत झोपायची सवय अजूनही कायम होती. त्याच्या कॉलेजसाठी तिने, स्वतःचा कुटुंब कबिला पुण्यात हलवला होता. खरंतर त्यासाठी तिला तिचे गावातले मित्र थोडे दुरावले होते. पण कुटुंबासाठी तिने तो दुरावा मान्य केला होता.
तिचा नवरा देखील शेतकी अधिकारी असल्यामुळे, गाव खेड्यात त्याची नोकरी होती. त्यामुळं तो फारफारतर शनिवार दुपारी घरी हजर व्हायचा अन पुन्हा सोमवारी सकाळी गायब व्हायचा.
त्यामुळं पूर्ण कुटुंबाची जबाबदारी तिच्या खांद्यावर होती. मुलगा मुलगी आणि ती तिघेही आता पुण्याच्या वातावरणात रुळले होते.
नवरा नसला की, एक बाजूला मुलगी अन एक बाजूला मुलगा तिला चिकटून झोपायचे. बर्याचदा तो इंजिनिअरिंगचा अभ्यास करत त्याच्या स्टडीरूममध्ये जागा असायचा. मग मध्यरात्री कधीतरी येऊन मम्मीला चिकटून झोपायचा. पहाटेच्या गुलाबी थंडीत कधीतरी तिलाही मागून काहीतरी रुतायचं. पण ती दुर्लक्ष करायची. तिचं पिल्लू गाढ झोपेत कोणत्या तरी हिरॉईनचं स्वप्न रंगवत असायचं. मग जवानी नकळतपणे फुरफुरायला लागायची अन तिला ती मागून जाणवायची. मग ती, त्याचा रुतणारा भाग टाळण्यासाठी, त्याच्याकडेच तोंड फिरवायची. अन तो तिच्या गुबगुबीत छातीत तोंड खुपसून शांत झोपी जायचा.
रात्रीच्या वेळी, अंतर्वस्त्रे काढून झोपायची तिची सवय होती. त्यामुळं तिच्या मोकळ्या पाखरांना झोपेत होणारा, लेकराचा स्पर्श तिलाही सुखावून जायचा. अन गेल्या काही वर्षात, ना नवर्याने ना गावच्या मित्रांनी, मिठीत न घेतलेल्या, तिच्या शरीरामधल्या उष्णतेने ती लेकाला मिठीत घेऊन उबवत राहायची. तरीही तो लाडाने तिच्या मांडीवर आपली मांडी टाकायचाच.
त्या दिवशी, ती ऑफिसमध्ये काम करत असताना, तिला मुलाच्या कॉलेज मधल्या एका मॅडमचा फोन आला अन ती घाबरली. ती धावतच कॉलेजवर पोचली.
मॅडमच्या केबिनमध्ये घुसता घुसताच तिने प्रश्न सुरू केले,
“काय झालं ?… माझ्या लेकाला काही… सांगा ना प्लिज ?”
“हो… हो काहीही वाईट झालेलं नाहीय, तुम्ही नसत्या कल्पना करू नका… आधी पाणी प्या आणि शांत व्हा.”
तिने घोटभर पाणी पिले आणि शांत झाली.
पण तरीही मॅडमने अचानक का बोलावून घेतलं हा प्रश्न होताच.
मॅडमनी रोहितची नोटबुक पुढे केली. कुठल्यातरी सब्जेक्टची वही समोर पाहून तिला काही समजेना. तिने फारफारतर सायन्स बारावी पर्यंत ठेवलं होतं. नंतर आर्टस्. त्यातलं काही समजत नव्हतं.
मग मॅडमने वहीतली पानं उलटून मागचं पान उघडलं. त्यावर एक चित्र होतं, जे पाहून स्मिता एकदम स्तब्ध झाली, स्तिमित झाली.
रोहितने मॅडम बोर्डवर पाठमोर्या शिकवत असताना, त्यांची फिगर कल्पना करत हुबेहूब चित्र काढलं होतं. खूपच सुरेख चित्र होतं. आपण इतक्या सुंदर दिसत असू, हे कल्पनेतही मॅडमने विचार केला नसेल… पण प्रॉब्लेम इतकाच होता, त्या त्याच्या शिक्षिका होत्या, आणि काढलेलं चित्र पूर्णपणे नग्न होतं.
“खरंतर या वयात हे साहजिक आहे. नॉर्मली बहुतेक इंजिनीअर चांगले चित्रकार असतात. तेही ठीक. पण ही त्याची sexual desire त्याला अभ्यासात एकाग्र होऊ देणार नाही. म्हणून काळजी वाटली… बाकी काही माझी तक्रार नाही. त्यानं माफीही मगितलीय, तसा चांगला मुलगा आहे. पण हे कसं हँडल करायचं ते तुम्ही पहा.”
असं म्हणत मॅडमने ती वही स्मिताच्या हाती सोपवली.
ते चित्र, त्यातली त्याला जाणवलेली मादकता, मॅडमचं सौंदर्य, सगळंच अप्रतिम होतं. चित्रकलेसाठी त्याचं कौतुक करावे की, अभ्यासासाठी चार खडे बोल सूनवावेत, या द्विधेत ती उठली.
“मी घेईन काळजी मॅडम, डोन्ट वरी,… पुन्हा काही असं आढळलं तर मला नक्की कळवा. त्याच्या वतीने मी ही माफी मागते तुमची.”
असं म्हणत तिने हात मिळवला आणि निघाली.
रोहित घरी आल्यावर, मम्मीशी फार बोलत नव्हता. नजर चुकवत होता. मोठ्या किंगसाईझ बेडवर, खरंतर तिघेही एकत्रच झोपायचे. मुलगी नेहमीप्रमाणे, लवकर झोपी गेली. तो स्टडीरूम मध्ये अभ्यास करत होता. जेवण आणि किचन दोन्ही आवरल्यावर, ती नेहमीप्रमाणे त्याला, हळदीचे दूध घेऊन आली. आज मात्र त्यात थोडे बदाम वाटून घातले होते. मुलगा तरुण झाल्याची बातमी तिला रोज पहाटे पार्श्वभागावर रुतत होतीच. पण आता अनावर झालंय हे तिला आजच समजलं होतं. तिची काळजी इतकीच होती की, त्याच्या हातून एखादी अक्षम्य चुक घडू नये.
समजावून सांगणं गरजेचं होतं.
“अभ्यास करतोय ?”
“हो…” तो तुटकपणे म्हणाला.
“माझ्यावर रुसलाय का ?”
“नाही…” त्याला मम्मीचा नॉर्मल व्हॉइस ऐकून बरं वाटलं. आणि आश्चर्य सुद्धा वाटलं.
मम्मीचा आधार वाटू लागला. त्याने मान वर करून मम्मीकडे पाहिलं, आणि त्याचा सकाळपासून दाबून ठेवलेला बांध फुटला. डोळ्यातून घळाघळा गंगा जमुना वाहू लागल्या.
“मम्मी, मी पुन्हा नाही असं करणार ग… “
आणि तो मम्मीला बिलगला. आपला मुलगा कितीही इच्छा झाली तरी, चुकीचं पाऊल उचलणार नाही, याची तिला खात्री पटली. तिच्या मऊ उबदार छातीवर त्याचं डोकं टेकताच, त्याचं रडणं शांत झालं. ती त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवत, त्याला छातीशी दाबून धरू लागली. त्याचे श्वास तिच्या गोलाईत कोंडले जात होते. तिला बरं वाटत होतं.
“तु चित्र छान काढलं होतंस पण…”
“खरंच ?” मम्मीच्या छातीतून डोकं वर काढत रोहितने विचारलं.
“हो,… अगदी प्रमाणबद्ध… प्रत्येक अवयव जिथल्या तिथं, प्रमाणात,… इतकं निरीक्षण कधी करतोस बायकांचं… अं…” असं म्हणत तिने डोळे मिचकावले. त्याच्याशी मैत्री केल्या शिवाय, त्याचं मन मोकळं होणार नाही, हे तिला माहीत होतं.
तो फक्त लाजून हसला.
“बोल रे बिनधास्त माझ्याशी…”
असं म्हणत तिने त्याच्या उघड्या मांडीवर हात ठेवला. आणि चेहरा त्याच्या चेहर्याच्या जवळ आणला. “बोल…”
“तु रागावशील…”
“नाही रागावणार… प्रॉमिस…”
“अग कितीदातरी तु मी बेडवर झोपेत असताना बदलतेस ना कपडे… तुझ्या शिवाय कुणाला पाहायला जातोय मी…” रोहित लाडिक स्वरात बोलताना लाजत होता.
“मग माझं नाही काढलं एखादं चित्र.?”
“गप ग मम्मी, बस कर आता चेष्टा… तुझं कसं काढीन…”
“काय हरकत आहे…”
“नको, मला लाज वाटते. असं काहीतरी नको बोलू, मी सांगितलं ना पुन्हा नाही करणार असलं काही.”
मुलगा जवान झाला तरी खुप लाजाळू आहे, हे तिच्या लक्षात आलं. त्याच्या भावना दडपून राहणार नाहीत इतकी मैत्री तरी झाली होती आज…
“चल मग बस झाला अभ्यास… झोपायला चल.”
असं म्हणत तिने त्याला झोपायला नेले. आज तो मम्मीच्या कुशीत झोपुनही थोडं अंग चोरुनच झोपला होता. आणि तिने मात्र त्याला पूर्ण कुशीत घेतला होता. त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवता फिरवता, त्याची झोप लागली. पण ती मात्र तळमळत राहिली.
सकाळ झाली. सकाळी सातला शाळा असल्यामुळं, मुलगी शाळेला गेली. आज रोहितचा कॉलेज ऑफ होता. त्यामुळं तो निवांत पसरला होता. मुलीचं आटपून तिला पाठवल्यावर, स्मिता फ्रेश होऊन आली.
अर्थात नेहमीप्रमाणे, अंतर्वस्त्रे आत नव्हतीच. पुन्हा बेडवर आली. आज तिचाही उठण्याचा मूड नव्हताच. ती पुन्हा रोहित शेजारी येऊन पडली. रोहितने नेहमीप्रमाणे, लाथेने पांघरलेली चादर उडवून लावली होती. तो उताणा पडून शांत झोपला होता. काहीतरी स्वप्न पडत असावं, तो गालातल्या गालात हसत होता. आणि खाली घातलेल्या शॉर्टचा फुगा वाढत होता. त्याचं तरतरीत तारुण्य, माफक पिळदार व्यायामाचे शरीर, सगळंच आकर्षक होतं. त्यात त्याचा फुगवटा आणखीच आकर्षक झाला होता. इतक्यात तो जरा हलला. झोपेतच खाली हाताने चाचपणी केली. उठण्याची लक्षणं दिसत होती. तिने डोळे गच्च मिटून झोपेचं सोंग केलं. आणि पालथी पडून राहीली.
