आता झवण्यासाठी मी बेचैन होऊ लागलो होतो. बाबांचे दुःख नक्कीच होते पण आता त्या दुःखापेक्षा लंडाचे दुःख जास्त जड वाटू लागले होते. बाबा तर आता काही परत येणार नाहीत परंतु बिचारा लंड अजून किती वेळ शिक्षा भोगणार काही कळत नव्हते. बरं त्याची शिक्षा कमी करण्याचा एकच मार्ग होता आणि तो म्हणजे आईची पुच्ची.
पण या परिस्थितीत आईची पुच्ची सहजासहजी मिळणे कठीण होऊन बसले होते. आईला कोणत्या तोंडाने सांगणार की मला तुला झवायचे आहे म्हणून. तिच्या मनांवर एवढे मोठे आभाळ कोसळलेले असतांना मी तिच्याकडून शरीरसुख कसे काय मागू शकतो? आणि जरी थोडे धीट होऊन मी आईला झवण्याबद्दल विचारले तर त्यावर तिची काय प्रतिक्रिया असेल याचा विचारही करू शकत नव्हतो. मी जरी नालायक होऊन तिच्याकडे झवण्यासाठी याचना करू लागलो तरी ती काही केल्या तयार होणार नाही याची खात्री होती. मुळात मी असे विचारल्यावर ती मला नको नको ते बोलेल व कदाचित मारण्याची सुद्धा शक्यता होती. ती म्हणेल की, अरे, नालायका, काही लाज शरम आहे की नाही तुला? बाबांना जाऊन दोन महिने सुद्धा झाले नाहीत तर लगेच तू मला झवण्यासाठी निघाला आहेस. माझ्यावर एवढा मोठा दुःखाचा डोंगर कोसळला असताना तुला फक्त माझे शरीरच दिसत आहे, तुझ्या मनामध्ये बाबांविषयी काहीही प्रेम नसून फक्त कामवासनाच भरगच्च भरलेली आहे. असा कसा मा‍झ्या पोटी मुलगा जन्माला आला रे, अरे जरा जनाची नाही तर मनाची तरी लाज असू दे तुला.
आईच्या अशा अपेक्षित प्रतिक्रियांचा विचार करून मन घाबरत होते व सध्यातरी आईला झवण्याचा विचार मनातून काढून टाकावेसे वाटत होते. खरं तर बाबा जरी कडक शिस्तीचे होते परंतु ते आमच्यावर खूप प्रेम करायचे त्यामुळे त्यांच्या कळत नकळत आमचे पण भरपूर प्रेम होतेच. त्यांच्या जाण्याणे मी आनंदी थोडाच झालो होतो? त्यांच्या मृत्यूचे दुःख तर होतेच पण आता इतके दिवस उलटून गेले होते त्यामुळे अजून किती दिवस ते दुःख उराशी बाळगून राहणार? आपल्याला कधी ना कधी ते सोडून पुढचा रस्ता चालावाच लागणार आहे.
बाबा गेल्याचे दुःख एका मनाला तर खूपच झालेले होते परंतु दुसर्या मनाला जरा नकळत आनंदही झालेला होता. आतापर्यंत आई व माझ्यातील शरीरसंबंधात मुख्यत्त्वे बाबांचाच अडसर होता त्यामुळे आता बाबा नसल्यामुळे आईचे शरीर पूर्णपणे माझेच झाले होते व आता नाही तरी काही दिवसांनी त्या शरीराचा मीच मालक असणार आहे यात काही शंका नव्हती. लता सोडली तर आमच्या संबंधामध्ये दुसर्या कोणाचीही अडचण येणार नाही.
आईचा अबोला मोडून तिला कोणत्याही परिस्थितीत पूर्वपदावर आणले तरच आपला पुढचा मार्ग चालू होईल तिच्या शरीराची गरमी परत अनुभवता येईल. आता यावर आपणच काहीतरी केले पाहिजे असे मी ठरविले. काहीतरी करून आईच्या मनातील हे दुःख कमी केले पाहिजे जेणेकरून ती परत पहिल्यासारखे वागू लागेल. आता हळू हळू मलाही आईच्या शरीराची उणीव भासू लागली होती. बाबांच दुःख आता हळू हळू आम्ही विसरून गेलो होतो पण आईच्या मनात कुठेतरी ते लपलेले होते व अधून मधून तिला त्यांची आठवण होत होती.
आता काय करावे जेणेकरून आई पूर्वपदावर येईल व आपल्याला तिच्या शरीराची साथ मिळेल याचा मी विचार करू लागलो. आतापर्यंत बाबांच्या जाण्यामुळे बरेच दिवस मा‍झ्या मनात देखील झवण्याचा विचार येत नव्हता परंतु दिवसेंदिवस बाबांचा विसर पडत गेल्यामुळे माझ्यातील झोपलेला कामदेव हळू हळू जागा होऊ लागला. बरं आता या कामदेवास शांत करण्यासाठी एकमेव पर्याय होता तो म्हणजे आई.
बाबा नसल्यामुळे आता एक काळजी तर मिटली होती. आता घरात फक्त मी एकच पुरूष होतो त्यामुळे आईला सुद्धा आता माझ्याशिवाय शरीरसुखाचा आनंद मिळणे शक्य नव्हते. तिला सुद्धा गेले दोन तीन महिने शरीरसुख मिळालेले नव्हते परंतु ती तर काही कोणाला सांगू शकत नव्हती. तिचे दुःख मला समजत होते. सगळ्यात जास्त लंडाची आवड असलेल्या बाईला बाईला गेले तीन महिने लंड साधा पहायला सुद्धा मिळालेला नव्हता. लता सतत घरातच असल्यामुळे अशा परिस्थितीत ती मला सुद्धा तिचे दुःख सांगू शकत नव्हती हे मी जाणून होतो.
आईला जर पूर्वीप्रमाणे आपल्या लंडाचा खुराक मिळाला तर ती नक्की या परस्थितीतून बाहेर पडेल याची मला खात्री होती. आमचे प्रेम सांगत होते की मी तिला लवकरच परत मिळविणारच. एक दिवशी मी व लता दुपारी हॉलमध्ये बसून टीवी पाहत होतो व आई किचनमध्ये स्वयंपाक करत होती. तेवढ्यात आमचे मामा घरी आले व त्यांनी आईला आजोळी येण्यास विनंती केली. परंतु आईने सांगितले की ती या परिस्थितीत मामाच्या घरी जाणार नाही हवे तर लताला किंवा विजयला घेऊन जा. त्यावर मामाने मला येण्यास विचारले. आता जर मामाबरोबर गेलो तर पुढचे पंधरा वीस दिवस तर येता येणार नाही असा विचार करून मी बोललो की लताला घेऊन जा कारण इथे आईला काही गरज भासली तर धावपळ करावी लागेल. मग मामाने लताला येण्यास विचारले परंतु लतानेही जाण्यास नकार दिला. लताचे आईवर खूप प्रेम होते व आई सुद्धा तिच्यावर जिवापाड प्रेम करत होती. आईला असे दुःखात सोडून जाणे लताला अवघड वाटू लागले होते. अश्या वेळेस आईला खंबीरपणे साथ देण्याऐवजी मामाकडे जाणे तिला पटत नव्हते. परंतु मामाने तिला खूपच आग्रह केला व नंतर आईने पण सांगितल्यामुळे लता मामाबरोबर जायला तयार झाली. परंतु आईने आता हळूहळू पूर्वपदावर यावे या अटीवरच ती तयार झाली होती. त्यानंतर आम्ही सर्वांनी जेवण केले व मामा लताला घेऊन गावी गेला.
आता लता गेल्यामुळे पुढचे निदान पंधरा ते वीस दिवस घरात फक्त मी आणि आईच असल्यामुळे या कालावधीत आपल्याला नक्कीच आईशी जवळीक साधून सोबत मिळवता येईल असे वाटले. इतके दिवस न झवल्यामुळे माझा पाईप पुर्ण तुंबलेला होता त्यामुळे कधी एकदा तो मोकळा करतोय असे झाले होते. मामा गेल्यावर आई पण हॉलमध्ये गेली व सोफ्यावर जाऊन पडली. इकडे मी जेवण करून मा‍झ्या रूममध्ये आराम करण्यासाठी आलो.
घरात आम्ही दोघंच असल्यामुळं वातावरण एकदम शांत झालं होतं. कुठेही कसलाही आवाज होत नव्हता, आरडा ओरड होत नव्हता. फक्त घरातील पंख्यांचा आवाज होत होता. मी विश्रांतीसाठी रूममध्ये आलो होतो पण माझे मन काही शांत बसत नव्हते. आता आ पण काहीतरी केलेच पाहिजे व घरातील भयाण शांतता संपून सगळे जण हसले खिदळले पाहिजेत असे मला वाटत होते. त्याच प्रमाणे कसेही करून आईला परत पहिल्यासारखे होण्यास मदत केली पाहिजे. मा‍झ्या मनामध्ये आता यासाठी एकच पर्याय दिसू लागला होता आणि तो म्हणजे आईच्या हातात आपला लंड देणे. आईचे दुःख किंवा निराशा घालवण्यासाठी तो एकमेव मार्ग आहे. जोपर्यंत तिच्या शरीराला मी स्पर्श करत नाही तोपर्यंत ती पूर्वपदावर येणार नाही असे मला वाटले. या विचारांनी मा‍झ्या मनात चलबिचल सुरू झाली व चड्डीतही वळवळ झाली. मा‍झ्या मनात आईचे शरीर परत चमकू लागले व मागील कित्येक रात्रींचा घेतलेला आईचा आनंद डोळ्यासमोर नाचू लागला.
मी आता खूप उत्तेजित झालो होतो व माझा सोटा एकदम कडक होऊन फणफण करत होता. गेले दोन तीन महिने त्याने आराम केला होता त्यामुळे सर्व ताकदीनीशी स्वारी करण्यासाठी सज्ज झाला होता. मी एक एक करून माझे सर्व कपडे काढू लागलो. रूममध्ये मी पूर्ण नागडा झालो व आरश्यात पाहिले तर लवडा एखाद्या मारक्या बैलासारखा फुसफुस करत होता. आता त्याला शांत करणे सोपे राहिले नव्हते, आईच्या पुच्चिचा ठाव घेतल्याशिवाय तो माघार घेणार नाही हे नक्की होते. पण ते कसे करावे हेच कळेना. माझी तर पूर्ण तयारी होतीच पण आई झवण्यासाठी तयार होईल की नाही हाच खरा प्रश्न होता. आणि तिची इच्छा नसेल तर तिला कसे तयार करायचे? आता अशा परस्थितील बळजबरीही करता येणार नाही.
काहीही होऊ दे पण एकदा प्रयत्न करायला हरकत नाही असे मी ठरविले. जर आईकडून खूपच प्रतिकार झाला तर तिला शांत करायचे व नंतर पुढे एक दोन दिवसांनी परत प्रयत्न करायचा असे ठरविले. मी अंगात बनियान घातला व खाली अंडरवेअर न घालता फक्त टॉवेल लावला. परंतु अंडरवेअर नसल्यामुळे माझा कडक लवडा टॉवेलमधून खूप बाहेर येत होता व त्याला लपवणे सुद्धा शक्य होत नव्हते. पण जे होईल ते होईल हा विचार करून मी मा‍झ्या रूमचा दरवाजा तसाच उघडा ठेवून हॉलकडे निघालो. दुपारचे साडे तीन वाजलेले होते व ऊन्हाळा असल्यामुळे घरात भरपूर उजेड होता. परंतु गरमीमुळे हॉलमधील एक फॅन आईने जोरात चालू ठेवलेला होता. मी प्रथम घराच्या मुख्य दरवाजाला आतून कडी लावली व एक ग्लास पाणी प्यायलो आणि आईला पण एक ग्लास घेतला. हॉलमध्ये आत आल्यावर मी दुसरा पंखा पण चालू केला त्यामुळे आता भरपूर हवा सुरू झाली होती.
दुसरा पंखा चालू झाल्यामुळे मी हॉलमध्ये आलो आहे याची आईला चाहूल लागली असावी. परंतु तिने डोळे मिटलेले असल्यामुळे ती झोपलेली आहे की जागी हे कळत नव्हते. मी हळूहळू ग्लास घेऊन आईच्या उश्याशी बसलो व हळूच विचारले, “आई, पाणी घे तुला.” तिने डोळे उघडले व वळून माझ्याकडे पाहिले आणि म्हणाली, “नको रे, मी पाणी पिऊनच पडले होते जरा.” त्यावर तिने परत डोळे मिटून घेतले. मी तो ग्लास दूरवर असलेल्या कपाटावर ठेवला आणि परत येऊन सोफ्यावर आईच्या पायश्याशी बसलो. मी बसताना सोफ्याची जरा हालचाल झाली त्यामुळे तिने लगेच डोळे उघडून बघितले तर मी पायथ्याशी बनियान आणि टॉवेल लावून बसलेलो होतो.
मी आईला विचारले, “आई तुला काही पाहिजे का?”
आई – नको रे, मला काही नको आता.
मी म्हणालो, “नाही गं, आता लता इथे नाही ना? आणि घरात दूसरे कोणीही नाही त्यामुळे काही गरज पडली तर मला सांग.”
मी असे बोलल्यावर तिने परत जरा डोळे उघडले व माझ्याकडे पाहिले आणि म्हणाली, “काही नको रे. मघाशीच जेवण पण झालंय ना? आता काही नाही लागणार मला. तू जाऊन आराम कर आपल्या रूममध्ये. संध्याकाळी स्वयंपाकात काही मदत लागली तर सांगेन.” असे बोलल्यावर तिने परत डोळे मिटून घेतले व त्यावर आपला एक हात ठेवला व दुसरा हात पोटावर ठेवला.
आई असे बोलल्यावर काय करावं मला काही कळेना. आता आईने झोपायचं ठरवलं आहे व काही मदतही मागत नाही त्यामुळे तिला कसं काय विचारणार? कोणत्या तोंडाने तिला सांगू की मला तुला झवायचं आहे म्हणून? आई कोणत्या परिस्थितीत आहे याची कल्पना असून सुद्धा मी तिला असे विचारणे बरोबर वाटत नव्हते. पण माझ्याकडे दुसरा पर्यायही नव्हता.
