“मामी मी खरंच नाही सांगू शकणार. सांगण्याजोगं नाहीये ते. ” मी कळवळत बोललो. ”सांगण्यासारखं नाही म्हणजे? असलं काय आहे ? गणेश, खरं सांगा याच्या आधी आपल्यामध्ये काही लपून राहिलंय का? मी तुम्हाला माझा भाचा न मानता एक मित्र मानते आणि तुम्ही असं वागता? कारण काहीही असू दे. मला ऐकायचं आहे. नसेल सांगायचं तर नका सांगू. यांना सांगून तुमची गावाला जायची व्यवस्था करते. पण याद राखा, इथून पुढे तुमच्याशी बोलणंच काय तुमचं तोंड ही नाही पाहणार. जा तुम्ही तुमच्या मार्गाने. ” मामीने अगदीच टोकाची भूमिका घेतल्याने मला काय करावं तेच सुचेना. माझी चुळबुळ जास्तच वाढली. खरं कारण सांगावं तरी कसा हा माझ्या समोर मोठा प्रश्न होता.
माझी ती आवस्था पाहून मामीने माझ्या खांद्यावर हात ठेवत परत विचारलं,”काय भानगड आहे सांगा तरी. एव्हढा विश्वास नाही का आपल्या मामीवर?” मामीने एव्हढ्या आपुलकीने विचारल्यावर माझा नाईलाज झाला तरीपण मी जरा चाचरत विचारलं,
“खरं कारण सांगितलं तर रागावणार तर नाही ना?”
“नाही ओ! बिंधास्त बोला. आपण मार्ग काढू. ”
मामीने आश्वासन दिल्यावर माझा धीर वाढला न चाचपडत बोललो,”मामी, मला वाटतंय माझ्यामूळे मामा आणि तुमच्या मध्ये दुरावा निर्माण झालाय. मला तुमच्या वैवाहिक आयुष्यात एक अडचण म्हणून नाही रहायचं. मला वाटतंय मी तुमचं सुख हिरावून घेतोय. ” मी चाचपडत पण एका दमात बोलून गेलो. मी असं बोलताच मामी तोंडावर हाथ ठेऊन खळखळून हसायला लागली. मी थोडा गोंधळून गेलो. मला वाटलं होतं मामी काहीतरी खरं खोटं ऐकवेल पण इथे तर उलटंच घडत होतं. माझा गोंधळलेला चेहरा आपलं हसू आवरतं घेतलं आणि माझ्याकडे निरखून पाहत बोलली.
पाहून मामीने “म्हणजे हे फॅड तुमच्या डोक्यात कालच्या प्रसंगामुळे आलंय तर! आणि काय पण ते शब्द! दुरावा निर्माण झालाय… अडचण म्हणून नाही रहायचं… आणि सुख हिरावून घेतोय!… कुठे शिकलात असले शब्द ? कादंबर्या जास्त वाचता वाटतं!” असं बोलत मामी परत हसू लागली. मी थोडा त्रासून बोललो, “मामी प्लिज, चेष्टा नको. मी सिरीयसली बोलतोय. ”ओह! सॉरी, मला तुमची थट्टा करायची नव्हती.
पण तुम्ही इतक्या मामुली गोष्टीचं एव्हढं टेन्शन घेतलंय म्हणून मला हसू आलंय. आणि हो माझा अंदाज खरा ठरला तर. ” मामी डोळे मिचकावत बोलली. ”तुमचा अंदाज ? कशाचा?” मी उत्सुकतेने काही न कळल्यामुळे विचारलं. ”आता जे तुम्ही मला बोललात ना की मला काही महत्त्वाच बोलायचं आहे तेव्हाच मला अंदाज आला होता. पण तुम्ही एव्हड्या स्पष्टपणे बोलाल अस नव्हतं वाटलं ” मामीने खुलासा केला. कमाल आहे! या बाईला सगळं माहीत असून पण माझ्याकडून खोदून खोदून सगळं कडून घेतलं. आधीच बोलली असती तर माझी एव्हढी फाटली नसती ना. आणि ही गोष्ट यांना मामुली कशी वाटू शकते याचंच मला नवल वाटत होतं. ”कसला विचार करताय? आधी तो गावी जाण्याचा विचार डोक्यातून काढून टाका.
आम्ही काय तुम्हाला जाऊ देणार नाही. कारण पण किती फालतू आहे गावी जाण्याचं!” मामी परत हसत बोलली.
“फालतू कसं असू शकतं?” मी तक्रारीच्या स्वरांत विचारलं. “गेले काही दिवस पाहतोय मी. मामा थोडे चिडलेले दिसतात. पहिल्यासारखं बोलत पण नाहीत. आज पण न बोलता निघून गेले. तुम्ही पण मघाशी चहा दिलात आणि न बोलता किचनमध्ये निघून आलात. मला किती वाईट वाटलं म्हणून सांगू. ” मी मनातलं सगळं मोकळं करून बोललो. ”ओ महाराज! मामा त्या कारणांमुळे तुमच्याशी बोलत नाहीत असं काही नाही. त्यांच्या ऑफिस मध्ये थोडे इशूज चालू आहेत म्हणून जरा ते टेन्शनमध्ये आहेत. काही पण मनात आणू नका. आणि त्या गोष्टी बद्दल बोलत असाल तर आम्ही नवरा बायको ते पाहून घेऊ. तुम्ही नका टेन्शन घेऊ. ” मामी खुलासा करत बोलली. ” तरी पण माझ्यामुळे तुमच्या लाईफमध्ये प्रॉब्लेम येतोयच ना. तुम्हाला तुमची प्रायव्हसी मिळत नाही. मी नसतो तर तुम्ही एन्जॉय केलं असतं ना?” मी परत तोच मुद्दा रेटत बोललो.
“तुम्हाला बरं एन्जॉय आणि प्रायव्हसी बद्दल माहिती आहे! जेमतेम २० वर्षांचे आहात अन या गोष्टींबद्दल बरचं माहीत आहे तुम्हाला?” मामीने खोचपणे विचारलं.
“मला काय माहित आहे अन काय नाही हे महत्वाचं नाही. ”मग काय महत्त्वाचं आहे?” मला मध्येच तोडत तिने म्हटलं, “सांगितलं ना तुम्ही त्याची काळजी नका करू. एक दोन महिने आम्हीं नाही केलं तर काही बिघडणार नाही. तसं पण तो सगळा पाच सात मिनिटांचा खेळ आहे. ” मामी बोलून गेली खरी पण आपण काय बोलून गेलो हे तिच्या लक्षात आलं अन तिने जीभ चावली. मला पण पटकन ते लक्षात नाही आलं आणि जेव्हा आलं तेव्हा मामी बाहेरच्या खोलीत निघून गेली होती कारण बाळ झोपेतून उठून रडायला लागलं होतं. मी पण तिच्या मागे मागे आलो न पाहिलं तर तिने बाळाला मांडीवर आडवं घेऊन पाजायला सुरुवात केली होती. मामी समोर बघत बाळाला पाजत होती. मी तिच्या उजव्या बाजूला आल्यामुळे मला तिचा उजवा स्तन जो बाळाच्या तोंडात दिला होता तो स्पष्ट दिसत होता. एकदम गोरा गोरा न लाल लाल असा होता. त्याच्यातल्या हिरव्या नसा पण स्पष्टपणे दिसत होत्या. ते दृश्य पाहून माझा लवडा परत ताठायला लागला. मामीला कळ नये म्हणून मी खाली बसलो न तिची नजर चुकवत तिच्या स्तनाचं दर्शन घेत होतो. काही वेळाने तिने बाळाची पोझिशन बदलली. त्याला उचलून डावा स्तन त्याच्या तोंडात दिला पण उजवा स्तन तिने लपवलं नाही. आणि आता मला तो पूर्ण दिसत होता. बाळाने ओढून काढल्यामुळे दुधाचे काही थेंब तिच्या निपलला लटकले होते. काही थेंब खाली ओघळत होते. मी वेड्यासारखा तिच्या स्तनावर नजरेने तुटून पडलो होतो. वाटत होतं जावं न कचाकचा त्यांना दाबून काढावं. तोंडात घेऊन चोखावं. पण मी स्वतःवर ताबा ठेवत स्तनाचं निरीक्षण करत राहिलो. मी एव्हढा तल्लीन झालो होतो की मामी माझ्याकडे पाहतेय हेही माझ्या लक्ष्यात नाही आलं. मला शुद्धीवर आणण्यासाठी मामी जरा खाकरली तसा मी भानावर आलो. मामी माझ्याकडे पाहतेय कळल्यावर ओशाळून मी मान खाली घातली.. एव्हाना मामी ने स्तनपान उरकून बाळाला खाली खेळायला सोडलं. माझ्याकडे पाहत एक स्माईल दिली न बोलली. “आता जाऊ वाटतंय का गावाला ? “
तिच्या या प्रश्नावर मी लाजून परत मान खाली घातली.
” मुलगा असून मुलीसारखं काय लाजताय ? मी काय कोणी परकी आहे का?” मामीने प्रश्न केला. मला काय बोलावं तेच कळेना. तरीपण मामीला जरा शब्दात पकडावी म्हणून बोललो. ”ते जाऊ द्या. त्यातून काय मार्ग काढायचा तें सांगा. तुम्हीच मघाशी बोललात ना की काहीतरी मार्ग काढू म्हणून?” एक मार्ग आहे. तुम्हाला पटतोय का बघा!” मामी. ”कोणता मार्ग?” मी.. ”आम्ही नवरा बायको रात्री काही का करेना तुम्ही तिकडे लक्ष न देता कुंभकर्णाचा रोल करायचा” मामी बोलली.
“म्हणजे? मला नाही समजलं!” मी गोंधळून विचारलं.
“हे देवा! एव्हढे कसे भोळे सांब आहेत तुम्ही? मला म्हणायचं होतं की जेव्हा आम्ही रात्री एन्जॉय करू तेव्हा तुम्ही तिकडे दुर्लक्ष करून झोपेचं सोंग घ्यायचं. अजिबात हु का चू नाही करायचं. आहे कबूल?”
मामीने विचारलं तसं माझं डोकंच चालायचं बंद झालं. ती जे काही सुचवत होती ते खरोखर कल्पनाबाह्य होतं. कसं शक्य होतं ते? म्हणजे एक नर न मादी आपल्यापासून अवघ्या दोन तीन फुटांवर रंगात येऊन झवाझवी करणार न आपण झोपेचं सोंग घेऊन पडून रहायचं, कसं जमणार?हाच संशय मी मामीला बोलून दाखवला तर ती बोलली. ”गावी जाण्यापेक्षा मला हा पर्याय चांगला वाटतोय. तसं पण आम्ही काय रोज रोज करणार नाही. आठवड्यातून एक किंवा दोन वेळेस. मला वाटतं एव्हढं पण अवघड नाहीये ते. ’
अगदी सहजच बोलत होती ती. मला तर नवलच वाटत होतं. काय बोलावं सुचत नव्हतं. माझ्याकडे दूसरा पर्याय पण नव्हता. यातून एक गोष्ट चांगली झाली होती ती म्हणजे सकाळी जी कटुता जाणवत होती ती निघून गेली होती आणि आम्ही आता पुर्वी प्रमाणे एकदम मनमोकळेपणाने बोलत होतो. म्हणूनच मामीची फिरकी घ्यावी म्हणून मी सहजच बोलून गेलो….
“समजा तुम्ही एंजॉय करत असताना मला कंट्रोल नाही झालं तर? ” तर काय? तेच करायचं जे त्या दिवशीं केलं होतं ते” तिने डोळे मिचकावत मला आठवण करून दिली. म्हणजे मी त्या दिवशी मूठ मारलेली तिच्या लक्ष्यात आली होती?? पण कशी? ती तर माझ्याकडे पाठ करून झोपली होती मग तिला कस कळलं? माझा गोंधळलेला आणि प्रश्नार्थी चेहरा पाहून मामी परत हसू लागली. तसं मी विचारलं. “हसताय काय? मला काहीच कळेना झालंय. ”बरं सांगते. त्या दिवशी जेव्हा तुम्हाला उठवलं तेंव्हा अंथरूण पांघरूनाच्या घड्या कोणी घातल्या होत्या?” तिने डावी भुवयी उडवत विचारलं तसं माझ्या डोक्यात प्रकाश पडला.
