एक अतिशय सुंदर संध्याकाळ!!
वेळ साधारण सहा ते सात दरम्यानाची. सूर्य उतरणीला लागलेला. क्षितिजाजवळ आसमंतात हलकासा लाल व पिवळसर रंग निळ्या रंगात मिसळण्यास प्रयत्नात. सूर्याचीही समुद्राच्या ओढीने वाटचाल चालली होती. वातावरणात हलकासा गारवा. वाराही जोरात वाहतोय.
समुद्रासामोरील एका गगनचुंबी इमारतिच्या आठव्या माळ्याच्या गॅलरितून त्या मनोहर दृश्याकडे टक लावून पाहत असलेला एक ६० वर्षे वयाचा वृद्ध. नाव सतीश परांजपे. एक प्रथितयश उद्योगपती. साधारणपणे २५ वर्षापूर्वी नोकरी सोडून मित्रबरोबर व्यवसाय चालू केला आणि मेहनतीने इथपर्यंत आणला. त्यांचा एकुलता एक मुलगा रूपेश अमेरिकेत स्थायिक झालेला, अधूनमधून आई वडिलांना भेटायला येतो.
अचानक मागून त्यांच्या खांद्यावर एक मुलायम स्पर्श झाला त्यामुळे त्यांनी तंद्रितून बाहेर येऊन मागे पाहिले.
मागे एक ५२ वर्षाची वृद्धा हसत त्यांच्याकडे पाहत होती. नाव प्रिया परांजपे. एक गृहिणी. प्रियाने शाल त्यांच्या अंगाभोवती ओढली. आयुष्यात २९ वर्षे तिने त्यांना साथ दिली. आज लग्नाचा वाढदिवस. तिने हसून त्यांना विश केले. सतीशने सुद्धा हसून “सेम टू यू” म्हणत तिच्या कापर्‍या हाताला हाताने थोपटले. सूर्यास्ताकडे पाहत असताना सतीश भूतकाळात रममाण झाले. अचानक त्यांचा चेहरा गंभीर झाला. मागे वळून ते उठले. तिला हाताला धरून लिविंगरूममध्ये आणले. वयोमानानुसार दोघेही थकलेले. चाळण्यात वागण्यात एक पोक्तपाणा आलेला.
प्रियाने त्यांना विचारले “एक विचारू? मध्येच एकदम गंभीर का झालात?”
सतीशने तिला संगितले “काही नाही, सहजच.”
प्रियाने पुन्हा त्यांना विचारले “बोला ना. काही आठवल का?”
सतीशने संगितले “अं… आज बरच काहि आठवल. वयाची ६० वर्षे कशी निघून गेली ते कळलेही नाही. एक एक गोष्ट बरेवाईट सगळे अनुभव डोळ्यासमोरून तरळून गेले. तुझी साथ नसती, तर इथपर्यंत कसा आलो असतो त्याचाच विचार करत होतो.”
एवढे बोलून सतीश थांबले. प्रियाने त्यांच्या हात हातात घेऊन विचारले “काही बोलायच आहे का? बोला ना.” सतीश म्हणाले “बोलायच म्हणजे… खरतर मला काही गोष्टी, माझे डोळे कायमचे बंद होण्याअगोदर तुला सांगायच्या होत्या.”
सतीशच्या या वाक्याने वातावरणात एक गंभीर शांतता पसरली.
प्रियाने विचारले “ठीक आहे. मी ऐकेन बोला तुम्ही.”
सतीशने सांगायला सुरूवात केली “प्रिया मला माहिती नाही की तू माझ्याबद्दल काय विचार करशील. तुझ्या भावना दुखावल्या जातील याचीही माला कल्पना आहे. तरीसुद्धा पूर्वायुष्यात घडलेल्या काही घटनाबद्दल मला सांगण भाग आहे.”
एव्हाना इतक्या वर्षाच्या अनुभवानंतर प्रियाला अंधुकशी कल्पना आली. पण चेहर्‍याचे भाव न बदलता ती शांतपणे त्यांचं बोलण ऐकत होती.
“इतकी वर्ष झाली आपल्या लग्नाला. करियरची काही खडतर वर्ष सोडली तर आ पण आयुष्य मजेत घालवल. दोघांनीही घर व्यवस्थित सांभाळल. पण एक गोष्ट मला इथे कबूल करायची आहे की, मी तुझ्याशी एकनिष्ठ नव्हतो. माझ्या आयुष्यात तुझ्या व्यतिरिक्त २ स्त्रिया आल्या होत्या.”
एवढ बोलून सतीश प्रियाकडे पाहत होता.
“मला थोडासा अंदाजा आला होता तुमच्या बोलण्याचा. एकच सांगा त्या स्त्रियांबरोबर तुमची भावनिक गुंतवणूक झाली होती की फक्त शारीरिक पातळीवर संबंध होते?” प्रियाने गांभीर्याने विचारले.
सतीश प्रियाच्या नजरेला नजर न मिळवता जमिनीकडे पाहत म्हणाले “म्हटल तर शारीरिक म्हटल तर भावनिकसुद्धा. पण एकच सांगतो ती वेळ तशीच होती. खर सांगायच तर मी वाहवत गेलो तारूण्याच्या नादात. मी नाही चुकवू शकलो सुंदर स्त्रियांचा सहवास. माझ्या जागी कोणी दूसरा असता तर तोही तसाच वागला असता.”
प्रिया काही वेळ शांत राहून म्हणाली “झालं ते झालं. पण आज एक गोष्ट चांगली झाली की तुम्ही काही लपवल नाही.”
प्रियाच्या ह्या वाक्याने सतीश निश्चिंत झाला. त्याला त्याच्या डोक्यावरचा भार हलका झाल्यासारखा वाटला. प्रिया किचनमध्ये गेली आणि गरमा गरम वाफाळणार्‍या कॉफीचा मग घेऊन बाहेर आली. सतीशला कॉफी देऊन सोफ्यावर बसली.
प्रियाने त्याच्याकडे पाहत विचारले “तुमची काही हरकत नसेल तर मला त्या स्त्रियांची नाव कळतील का? आणि जर तपशील पूर्ण सांगितला तर अजून उत्तम. फक्त एक उत्सुकता आहे म्हणून विचारते. मी सुंदर असूनसुद्धा तुम्ही त्या स्त्रियांकडे वळला असाल तर निश्चित त्या स्त्रियांमध्ये काहीतरी असेल. माझ्यापेक्षाही त्या दिसायला सुंदर होत्या का? त्यापैकि कोणी आपल्या ओळखीच होत का?” अश्या अनेक प्रश्नांची सरबत्ती तिने केली.
सतीशला तिच्या ह्या प्रश्नांची अपेक्षा होतीच. त्याला माहीत होत की त्याच्या ह्या कबुलीनंतर प्रश्नांची सरबत्ती सुरू होणार आहे. त्याने आधीच मनाला खंबीर केले होते.
सतीश आवंढा गिळत म्हणाला “हो… दोघीही ओळखीच्या होत्या.”
प्रियाने कॉफीचा घोट घेता घेता विचारले “अच्छा नाव?”
सतीशची आता मात्र चलबिचल सुरू झाली. तिला कोणत्या तोंडाने सांगणार की त्याचे त्याच्या सख्या मेव्हणीबरोबर अनैतिक संबंध होते आणि दुसरी स्त्री प्रियाची एक जिवलग मैत्रीण होती. काही काल शांत राहून सतीशने मोठ्या हिकमतीने प्रियाला सांगितले “पहिल्या मुलीचे नाव रश्मि आहे.”
सतीशने नाव घेता क्षणी प्रियाच्या चेहर्‍यावर आश्चर्याचे भाव आले. बहुदा तिला याची जरासुद्धा कल्पना नसावी की तिची लहान बहीण व तिच्या नवर्‍यामधे अस काही घडू शकत.
तिने आश्चर्याने विचारले “रश्मि??? मला विश्वास नाही बसत. कधी?? कस?? मला कधीही तुमच्या आणि तिच्या बोलण्यात ते जाणवल नाही किंवा शारीरिक हावभावांमध्ये ते दिसल नाही कधी.”
सतीश म्हणाले “तुझ्यासमोर अस काही घडलच नाही. आमच्यामध्ये जवळीक निर्माण झाली त्यावेळेला तू माहेरी होतीस पहिल्या बाळंतपणासाठी.”
आणि सतीशने आठवणींचा पट उलगडायला सुरूवात केली.
*****************************
साधारणपणे ३० वर्षापूर्वीचा काळ. मुंबईला लागून असलेल उपनगर ठाणे… प्रियाच माहेरघर. सतीश लग्नानंतर प्रियाला घेऊन दादरला राहायला गेला. दोन वर्षात घरात पाळणा हालण्याची चिन्ह दिसायला लागली. सतीश नोकरीव्यतिरिक्त, स्वताच्या बिझनेस उभारणीसाठी सतत अभ्यासात गुंतलेला. त्यामुळे प्रियाला ज्यावेळेला दिवस गेले हे कळल दोघांनी निर्णय घेतला की लगेच तिची माहेरी रवानगी करायची. दुसर्‍या महिन्यातच प्रिया माहेरी आली.
सतीशची दर एका महिन्यात माहेरी एक चक्कर असायची. प्रियाच्या माहेरी तिची छोटी बहीण रश्मि, आई आणि वडील होते. आई सतत घरकामात दंग आणि वडील इन्कम टॅक्स ऑफिसर होते. प्रियाच्या घरी वातावरण नेहमी उच्चभ्रू लोकांना शोभाव अस होत. त्यांना मुलगा नसल्याने दोन्हीही मुली वडिलांना लाडक्या होत्या. वडिलांनी मुलींना पूर्ण स्वातंत्र्य दिल होत.
रश्मिने त्यावेळेला आठराव्या वर्षात पदार् पण केल होत. बारावीला पोचली होती. अभ्यासात यथातथाच. स्वभावाने थोडी हट्टी आणि स्वाभिमानी. जास्तीत जास्त वेळ चित्रपट पाहण्यात जायचा. दिसायला ती सावळी होती. प्रियाच्या तुलनेने तर कमी आकर्षक, त्यामुळे रश्मिच्या मनात प्रियाबद्दल असूया होती. प्रिया आणि रश्मि ज्या ज्या वेळेला एकत्र बाहेर जात, प्रियाला नेहमीच पुरूषांकडून झुकत माप मिळे.
रशमीचा चेहरा भलेही तुलनेने कमी आकर्षक होता पण शरीराची ठेवण मात्र कोणत्याही पुरूषाला भुरळ घालेल अशी होती. तिने तारूण्यात पदार् पण केल्याने सावळ्या त्वचेला सुद्धा एक प्रकारचा तजेला आला होता. नितंब आणि उरोजांना कमालीचा उभार आला होता.
तारूण्यात पदार् पण केलेल्या मुलीकडे कोणाच लक्ष जात नाही त्यामुळे त्या उफाड्याच्या शरीराला जाणून बुजून ती मॉडर्न ड्रेस घालून, केसांना मोकळ सोडून, चाल व हावभावात मादकपणा आणून लोकांना स्वताकडे पाहायला लावण्याचे तिचे आटोकाट प्रयत्न चालले होते.
रश्मिला ते सगळ हव होत जे तिने लहानपणापासून प्रियाला मिळालेल पाहिल होत. प्रियाला मिळालेल झुकत माप, तिच्या मागे पुढे करणारे तरूण, १६ व्या वर्षापासून तिच्या शब्दाला आलेल वजन. रश्मिच्या मनात चाललेली ही गोष्ट कधीच प्रियाच्या किंवा तिच्या आई वडिलांच्या लक्षात नाही आली. त्यांनी मात्र कधीही दोघांमध्ये फरक नव्हता केला.
रश्मिचे सतीशबरोबर मात्र मस्त जमायचे. दोघांमध्ये एक मैत्रीच नात होत. तासनतास गप्पा मारण मग ते कुठल्याही विषयावर का असेना, कधी कधी चावट विनोद सुद्धा. रश्मि ह्याबाबतीत नेहमीच पुढाकार घ्यायची. सतीश नेहमीच तिच्यासाठी एक आधार होता, तिचे लाड करणारा, तिला सांभाळणारा.
सतीशनेतर प्रियापेक्षा जास्त रश्मिला लाडावून ठेवल होत. रश्मिला कॉलेजमध्ये अ‍ॅडमिशन घेऊन देण्यासाठी त्याने बरीच मेहनत घेतली होती. त्यामुळे रश्मिच्या मनात सतीशबद्दल आदरयुक्त प्रेम होत. रश्मि नेहमी विचार करायची ‘मला सुद्धा असा नवरा मिळावा.’ रश्मिच्या कॉलेजच्या अ‍ॅडमिशनच्या वेळेला सतीश आणि ती बराच वेळ एकत्र होते त्यावेळेला नाही म्हणायला दोघांमध्ये जवळीक वाढली होती. पण सतीशची शारीरिक भूक प्रियाकडून भागवली गेल्याने त्याच लक्ष नाही गेल रश्मिकडे.
पण रश्मि मात्र सतीशकडे चांगलीच आकृष्ट झाली होती. सतीश दिसायला गोरापान, देखणा आणि चांगल्या शरीरयष्टीचा तरूण होता. सुळसुळणारे केस वारा सुटला की त्याच्या कपाळावर येत आणि चेहर्‍यावरच्या हास्याने त्याच देखणे पण अजूनच उठून दिसे. लग्न झाल्यापासून जारी त्याने व्यायाम सोडला असला तरी शरीराची ठेवण मात्र आकर्षक अशी होती.
प्रिया माहेरी गेल्यापासून दोन महीने सतीश सतत कामातच गर्क असल्याने भेटू शकला नाही. त्यातच प्रिया माहेरी गेल्यापासून त्याची शारीरिक गरजही भागवली गेली नव्हती. कामात गर्क असल्यामुळे त्याच ह्या गोष्टीकडे लक्ष नाही गेल. दिवसभर तणावात काम झाल्यावर रात्री घरी जाऊन ताणून द्यायच हाच कार्यक्रम होता.
एक शनिवारी सुट्टी घेऊन तो सकाळीच प्रियाला भेटायला आला. प्रिया बेडरूममध्ये झोपली होती. आई बाहेर आणि वडील कामावर गेले होते. दरवाजा उघडाच होता. रश्मि सोफ्यावर बसली होती. सतीश आत आला व त्याने दरवाजा बंद केला. सतीशला पाहताक्षणी रश्मिच्या चेहर्‍यावर हास्य आले. सतीशसुद्धा रश्मिला बघून आनंदी झाला.
रश्मि जवळपास किंचाळलीच “जिजू!! व्हॉट ए सर्प्राइज!!”
रश्मि धावतच दरवाज्याजवळ आली आणि तिने सतीशला घट्ट आलिंगन दिल. तिच्या उरोजाचा मुलायम स्पर्श त्याच्या भारदस्त छातीला झाला. त्याच्या दणकट छातीवर रश्मिचे नाजूक पण मोठे स्तन दाबले गेले. तिच्या गालांनी सतीशच्या गालाला स्पर्श केला. तिच्या मुलायम गालाचा स्पर्श आणि कानाजवळ तिच्या होणार्‍या श्वासाने त्याच्या भावना अजून चाळवल्या गेल्या.
