त्याच्या प्रत्येक फटक्यासरशी तीच अंग वर खाली होत होत. रश्मिला त्याचा त्रास होत होता पण त्याच्या जाडजूड आणि गरम लिंगाच्या घर्षणामुळे योनिच्या आत झालेला स्पर्श तिला हवा हवासा वाटत होता. सतीश मात्र चांगलाच खुश होता. इतक्या दिवसांनी त्याला रश्मि सारखी नुकतीच वयात आलेली यौवना उपभोगायला मिळाली होती. तिच्या घट्ट योनिला घुसळवून काढत त्याचा त्याने पुरेपूर फायदा उचलला.
रश्मिच्या ओठांना चोखण, तिच्या स्तंनांना दाबून, निप्पलला चोळण चालूच होत. रश्मिने मान वळवली आणि बाजूच्या भिंतिच्या आरश्यामध्ये सतीशच्या गोर्‍यापान गांडीची वरखाली होणारी हालचाल बघायला लागली. त्याच्या मजबूत आणि वेग वाढलेल्या दणक्यामुळे तिच्या तोंडून चित्कार निघू लागले “जिजू… आह्ह आह्ह हळू हळू मारा ना!!”
सतीश मात्र तिच्या सारखी कोवळी तरूणी सोडण्याच्या मन:स्थितीत नव्हता. रश्मिने मात्र विनवणी चालूच ठेवली होती. तिच्या प्रत्येक शब्दागणिक त्याने कचाकच झवण चालूच ठेवल. तिने फाकवता येईल तितके पाय फाकवले. त्याने मध्येच झवण थांबवल. लंड बाहेर काढून तिला विसावयाची संधि तिळी. रश्मि विश्रांति घेणार इतक्यात तिला एका बाजूला ढकलल आणि तिचा उजवा पाय पुढे सरकवाला.
केसांना बाजूला सारत कानाला हलकसे चावून त्याने तिच्या नितंबांना फाकवून तिच्या योनिचा अंदाजा घेतला. नितंबाची फट आणि योनिमधला भाग चांगलाच ओलसर झाला होता. त्याने तिच्या योनिला हाताने परत चोळून लिंग आत ढकलल. एका हाताने उजव्या पायाला हाताने धरून वर केले आणि फटके देणे चालू केले. तिच्या सावळ्या नाजूक गांडीची होणारी हालचाल पाहून त्याला अजून चेव चढला.
सतीश जवळपास १० मिनिटे तिला मन लावून झवत होता. रश्मिने त्या दहा मिनिटांकरिता डोळे बंद केले होते आणि दोघांची परमोच्च बिंदु गाठण्याकडे वाटचाल चालू झाली होती. दोघांच्याही वाढलेल्या श्वासाचा आवाज आणि त्याच्या फटक्याचा आवाज खोलीभर पसरला होता.
रश्मिनेही पलंगाच्या कठड्याला धरत मोठ मोठ्याने “जिजू अजून अजून द्या” बोलण चालूच ठेवल. सतीशनेही “घे घे अजून” म्हणत तिला प्रतिसाद दिला. त्याची दाढी तिच्या गालावर घासली जात होती. रश्मिच कोवळ शरीर सतीशच्या मजबूत शरीराखाली चोळामोळा होत होत. शेवटच्या क्षणाला सतीशने तिच्या गालावर दीर्घ चुंबन देत तिच्या स्तनांना अक्षरशा दाबून टाकले.
शेवटच्या जोरदार फटक्यासरशी त्याने लंड पूर्ण आत ढकलला. गळल्यानंतर काही क्षण लिंग तिच्या योनित तसेच ठेवले. त्याच्या लिंगाचा गरमपणा आणि आतून ओली झालेली योनी ह्यामुळे रश्मिसुद्धा पाझरली. दोघेही घामाघूम झाले होते. तिची पलंगावरची पकड ढिली झाली. त्यानेही तिच्या आवळलेल्या स्तंनांना सोडले. लिंग बाहेर काढून त्याने तिला पाठीवर झोपवले आणि तिच्या छातीवर डोके ठेवून पडून राहिला.
रश्मिने सतीशच्या केसांमधून हात फिरवत त्याला थोपटल अनई त्याच्या पाठीवर हात फिरवला. तिच्या स्तंनांमध्ये, कंबरेत आणि पायात शिथिलता आली. बर्‍याच दिवसांनी हलका झाल्याने सतीश एकदम खुश झालेला. रश्मि मात्र वेगळ्याच कारणामुळे खुश होती. प्रत्येक गोष्ट प्रियाला मिळालेली तिने लहानपणापासून पाहिली होती त्यामुळे आज सतीश तिच्या जवळ असल्याने तिचा अहंकार सुखावला गेला होता.
काही मिनिटांनंतर सतीशने टॉवेल घेतला आणि तिची ओली झालेली योनी आणि स्वताच लिंग पुसून घेतल. रश्मि बाथरूममध्ये जाऊन आली. सतीश पलंगावर पूर्ण नागडाच होता. सतीशने एक पाय दुसर्‍या पायावर ठेवला होता. त्याच्या दणकट मांड्या आणि अर्धवक्र नितंब उठून दिसत होत. दोन्ही हात डोक्याखाली ठेवून तो आराम करत होता. हात मागे नेल्याने त्याचे पिळदार दंड उठून दिसत होते. त्याची भारदस्त केसाळ छाती ताणली गेली होती.
रश्मिने टॉवेल गुंडाळला होता. ती जवळ आली व त्याला ओलांडून पलंगाच्या दुसर्‍या बाजूला जायला निघाली. सतीशने तिचा टॉवेल खेचून बाजूला केला आणि तिला अंगावर ओढले. रश्मिने त्याच्या छातीच चुंबन घेऊन एक पाय त्याच्या अंगावर टाकला आणि चादर दोघांवर ओढली. त्याच्या मिठीत ती तशीच झोपी गेली.
एव्हाना पाऊस काही थांबायची चिन्ह दिसेनात. रात्रभर पावसाने उच्छाद मांडला होता. पहाटेचे ५.३० वाजले होते. तेव्हाकुठे जाऊन पावसाने विश्रांती घेतली होती. अचानक सतीशला जाग आली. मेणबत्ती संपली होती. खोलीभर गुडुप अंधार पसरला होता. रश्मिला बाजूला करत अंदाजा घेत त्याने बाथरूमकडे कूच केली. बाहेर येऊन दुसरी मेणबत्ती शोधली आणि खिडकी उघडली. बाहेरही अंधारच होता पण पाऊस मात्र थांबलेला होता. वातावरणात कमालीचा गारवा होता.
थंड हवेच्या झोतामुळे सतीशची कामभावना पुन्हा चाळवली गेली. पूर्ण अंगावर चादर घेऊन रश्मि आतून नागडी झोपली होती. इतक्या महिन्यांनंतर सतीशला कोवळी नाजूक तरूणी मिळाली होती. त्यामुळे तो त्या सर्व दिवसांची कसर भरून काढायला अजूनही आतुर होता. त्याने चादर हळूच बाजूला केली. रश्मि पाठीवर झोपली होती. तिच्या यौवनाचा खजिना त्याच्यासमोर उघडा होता.
जोरात आत आलेल्या गार वार्‍यामुळे रश्मिची झोप उडाली. तिने डोळे किलकिले करून पाहिले.
सतीश त्याच्या जाड आणि ताठलिंगावरून हात फिरवत होता. सतीशच्या नजरेला नजर भिडवून तिने स्वताच्या स्तंनांवरून हात फिरवला. सतीश तिच्याजवळ आला आणि दुसर्‍यांदा तिच्यावर चढायला तयार झाला. रश्मिही दुसर्‍या राऊंडसाठी आतुर होती. त्याने परत तिच्या पायांना विलग केल आणि तिचे पाय खांद्यावर घेत तिला झवायला सुरूवात केली.
खिडकीतून आत येणार्‍या थंडगार वार्‍याच्या झोतामुळे दोघेही चावताळले होते. दुसर्‍या वेळेलाही त्याने तिच्या शरीराचा पूर्ण उपभोग घेऊन तिलाही खुश केले. दोघेही एक तासाच्या प्रणयानंतर झोपी गेले. जवळपास तीन तासांनी जागे होऊन दोघेही आंघोळ करून तयार झाले. सतीश कपडे घालत होता. रश्मि मात्र शांतपणे पलंगावर बसून विचार करत होती.
“कसला विचार करत आहेस?” सतीशने तिला विचारले.
रश्मिने काहीही न बोलता फक्त नकारार्थी मान हलवली. सतीश तिच्या मनातील घालमेल ओळखून तिच्याजवळ आला. परत विचारले “बोल ना!” रश्मिने काहीही न बोलता त्याला मिठी मारली. सतीशच्या बाहुपाशात काही वेळ राहून तिने स्वताला सावरून घेतले.
आणि बोलायला सुरूवात केली “दिदीला कळले तर?”
तस सतीशाने तिला समजावात सांगितले “बघ हा एक अपघात होता. कालची वेळ तशीच होती. जास्त विचार करू नकोस. चल तयार हो, मी तुला सोडतो स्टेशन वर.”
रश्मिने त्याला घट्ट मिठी मारली आणि बोलली “ओह्ह जिजू आय लव यू!!”
सतीशही हसत म्हणाला “लव यू टू… चला आता तायार व्हा. आधीच उशीर झाला आहे.”
त्यानंतर सतीशने तिला स्टेशन वर सोडले आणि कामावर निघून गेला.
असेच काही दिवस गेले आणि दोघांनीही ते विसरून जाण्याचा प्रयत्न केला. पण दोघांनाही एकमेकांशीवाय चैन पडत नव्हते. एके दिवशी रश्मिचा फोन आला.
“हॅलो जिजू कसे आहात?”
“मी ठीक तू कशी आहेस?” त्याने विचारले.
“मी सुद्धा ठीक. बरेच दिवस तुमचा फोन नाही. म्हणून मी स्वताच केला. आताच आलात का घरी?”
“हो गं आताच आलो. रोज जरा उशीराच येतो. प्रियाच्या डिलीवरिपर्यंत असच चालू राहणार आहे. काम आणि फक्त काम.”
रश्मि अगदी आपुलकीने म्हणाली “काही गरज आहे का एवढ काम करण्याची? जरा स्वताकडेही लक्ष द्या ना. रोज बाहेरच खात असाल ना?”
“हो गं खरच कंटाळलोय. पण काय करणार? नाईलाज आहे. घरी येईपर्यंत उशीर होतो. तसा मला माझ्यापुरता स्वंयपाक येतो. पण नाही करत मी. बाहरेच खाऊन येतो.”
“काही गरज नाही. मी येत जाईन. कॉलेज संपल्यावर काय काम असत मला.”
“नको गं त्रास करून घेऊस.”
“उगाच काही बोलू नका. त्रास कसला त्यात. मी येईन उद्या संध्याकाळी चावी घ्यायला. चावीची ड्यूप्लिकेट बनवा. परवापासून संध्याकाळच जेवण बनवून देईन. ओके?”
त्यावर सतीश हसत म्हणाला “ठीक आहे ठीक आहे. ये तू उद्या.”
“चला ठेवते मी फोन. गुड नाइट.”
“ओके. गुड नाइट.”
त्यानंतर काही महीने प्रियाच्या डिलिव्हरी पर्यन्त सतीश आणि रश्मिचे संबंध एखाद्या नवर्‍या बायको सारखेच राहिले. मुलगा झाल्यानंतर प्रिया घरी आली.
रश्मिचे आणि सतीशचे संबंध त्यानंतर कायमचे दुरावले. काही वर्षांनंतर सतीशने स्वतः रश्मिसाठी चांगले स्थळ आणले आणि तिची समजूत काढून लग्न लावून दिल. रश्मिही सर्व काही विसरून संसारात रमली.
ह्या सगळ्या घटना सतीशच्या डोळ्यासमोरून तरळून गेल्या. त्यातला बहुतेक तपशील त्याने प्रियाला सांगितला.
एव्हाना दोघांची कॉफी पिऊन झाली होती. प्रिया काहीही न बोलता कॉफीचा मग उचलून किचनमध्ये गेली. काही क्षणाने बाहेर आली. सतीश बर्‍यापैकी निश्चिंत दिसत होता. त्याने तिला सगळ सांगून टाकले होते.
प्रिया सतीश समोरच्या सोफ्यावर बसली आणि बोलली “आणि दुसरी स्त्री कोण होती?”
सतीशने हळूच उत्तर दिले “दुसरी… अंतरा.”
प्रिया जवळपास किंचाळली “अंतरा?? माझी कॉलेज मधली मैत्रीण!!”
“हो तीच…” आणि थोडा वेळ थांबून सांगू लागला “तुला आठवतच असेल की लग्नानंतर ७ वर्षांनी तिच्या नवर्‍याचे निधन झाले होते. तिची आणि माझी ओळख तूच करून दिली होतीस लग्नात. बरीच बदलली होती. त्यांनंतर…”
परत आठवणींचा पट सतीशच्या डोळ्यापुढे आणि ओठातून उलगडत गेला.
