लवकरच महानगरपालिकेच्या निवडणुका जाहीर होणार होत्या. त्यामुळे रात्रंदिवस आमचं सगळीकडे फिल्डिंग लावायचं, जागोजागी जाऊन प्रचार करायचं काम सुरू होतं. सगळ्या ठिकाणी मी भाषण करायला जायचो. अशातच त्या शिवजयंतीच्या कार्यक्रमात मी प्रमुख फक्त म्हणून गेलेलो असताना तुम्ही गर्दीच्या बंदोबस्तासाठी त्या ठिकाणी आलेला होता.
माझं लक्ष तुमच्याकडे गेलं नसतं, पण त्या तरवडेमुळे तुम्ही माझ्या नजरेत आला. हा तरवडे नुसता पीआय आहे पण मला आवाज चढवून बोलतो, घाबरत नाही साला. पण तुम्ही आल्यावर त्याची धांदल उडालेली माझ्या नजरेतून सुटली नाही.
किरकोळ कॉन्स्टेबलसारखं तो तुमच्या गाडीचं दार उघडत होता. तुम्ही बाहेर आल्यावर त्याने ठोकलेला तो कडक सलाम बघून तुमच्याबद्दल त्याच क्षणी माझ्या मनात आदर निर्माण झाला. तरवडे सारखा माणूस तुम्हाला टरकतो म्हणल्यावर तुम्ही काहीतरी खास असणारच.
आणि तेव्हा मी तुमच्याकडे लक्ष देऊन पाहिलं. पहिल्या वेळी तुम्हाला बघितल्यानंतर तुमची जी प्रतिमा माझ्या मनात ठसली, उमटली, रेखाटली गेली ती अजूनही तशीच आहे. तुमचं ते रूप माझ्या मनाच्या मंदिरात देवाच्या मूर्ती प्रमाणे मी दररोज पुजतो आणि क्षणाक्षणाला त्याला आठवतो हे तुम्हाला माहिती नसेल.
काय दिसत होता तुम्ही. खरंच आतापर्यंत कोणत्याही स्त्रीला पाहून मी एवढा मंत्रमुग्ध झालो नव्हतो. ती फक्त वासना नव्हती, मी फक्त तुमच्या शरीराकडे आकर्षित झालेलो नव्हतो. प्रत्येक मानवाचं एक व्यक्तिमत्व असतं, दरारा असतो, त्या व्यक्तिमत्त्वाचा त्याच्या आजूबाजूच्या वातावरणावर होणारा परिणाम असतो, एक वेगळाच औरा असतो. एक राजकीय नेता म्हणून मला ते माहिती आहे आणि तुमच्यात तो मला जाणवला.
तुम्ही यायच्या अगोदर असंच इकडे तिकडे बसलेले सर्व पोलीस कर्मचारी तुम्ही आल्यानंतर झटकन उठून ताठ उभारून सगळीकडे लक्ष देऊ लागले. नुसत्या तुमच्या येण्याने मागच्या बाजूला गोंधळ करणारे लोक पूर्णपणे शांत झाले. नुसत्या तुमच्या येण्याने हवेचे वजन वाढले आणि एक वेगळीच उबदार गर्मी त्या ठिकाणी पसरली.
तुमच्या त्या उबदार गर्मीत एक वेगळीच जादू होती. जे कोणी निष्पाप आहेत त्यांच्यासाठी ती सुखकारक होती तर ज्यांच्या मनात पाप असेल त्यांच्यासाठी ती दाहक होती. म्हणूनच कदाचित स्टेजवर पंखे चालू असूनही मला उकडू लागलं. कारण माझ्या मनात तुमच्याबद्दल पाप होतं. तुम्ही एकांतात आला तर मी तुमच्यासोबत काय करेन किंवा तुम्ही मला काय कराल याचा मी विचार करत होतो.
मी राजकारणात आल्यापासून अनेक चुका केल्या आहेत. म्हणजे नीतिमत्तेची जी तत्वे असतात ती धाब्यावर बसून स्वतःच्या फायद्यासाठी आणि पर्यायाने माझ्या जवळच्या लोकांच्या फायद्यासाठी मी अनेक अनैतिक गोष्टी केल्या आहेत. त्याचा मला पश्चाताप नाही हेही तितकच खरं. सामान्य लोकांच्या दृष्टिकोनात मी गून्हेगार नाही कारण, मी बर्याच लोकांना दररोज आणि वारंवार मदत करतो.
मात्र आपल्या संविधानाने घालून दिलेल्या नियमानुसार मी गून्हेगार ठरतो आणि गून्हेगारांना पोलिसांनी शिक्षा द्यायची असते. गून्हेगाराला शिक्षा देण्यासाठी पोलीस इमानदार असावा लागतो पण आपले पोलीस बर्यापैकी भ्रष्ट आहेत हे मी तुम्हाला वेगळे सांगण्याची गरज नाही. पण तुमच्याकडून शिक्षा करून घ्यायला मला आवडेल.
त्या दिवसापासून माझ्या डोक्यात तुम्ही जेव्हा पहिल्यांदा त्या ठिकाणी आला आणि एका बाजूला जाऊन उभारला ते दृश्य वारंवार फिरू लागलं. तुम्हाला भेटण्याची ओढ माझ्या मनात निर्माण होऊ लागली आणि मग मी ठरवलं तुम्हाला भेटण्या अगोदर तुमची माहिती काढलेली बरी.
माझा एक मित्र आहे तो असले वेगवेगळ्या प्रकारचे जुगाड आणि थोडीफार अनैतिक कामे करून भरपूर पैसा मिळवतो. त्याला मी तुमच्याबद्दल सगळी माहिती काढायला सांगितली आणि ती माहिती आल्यानंतर तुमची भेट घ्यायचं ठरवलं.
तुम्हाला त्या कार्यक्रमात पहिल्यांदा पहिल्यापासून माझी अवस्था फारच विचित्र झाली होती. त्या सार्वजनिक ठिकाणी माझा सदस्य अचानक जागा झाला होता. त्या सदस्याला कोणी पाहिलं असता तर माझी प्रचंड फजिती झाली असती, पण त्या सदस्याला शांत कसं करायचं हेही कळत नव्हतं. तुम्ही माझ्या नजरेसमोरच होता आणि सदस्य कपडे फाडून बाहेर यायला बघत होता.
त्या दिवशी माझं भाषण ऐकण्यासाठी बरेच लोक आले होते पण मला उठून माईकपर्यंत जाता येत नव्हतं. कारण उठलो असतो तर जागा झालेला सदस्य सगळ्यांना दिसला असता आणि माझी फजिती झाली असती.
आजकाल इंटरनेटमुळे कोणतीच गोष्ट फक्त ठराविक लोकांपर्यंत मर्यादित राहत राहत नाही. तो व्हिडिओ सर्वदूर पसरला असता आणि राज्यभरात माझी नाचक्की झाली असती. त्यामुळे मी खुर्चीवर तसाच बसून राहिलो आणि माझं भाषण रद्द केलं.
तुमचं तर माझ्याकडेही लक्षही नसेल. अगोदरच तुमच्या व्यस्त दिनक्रमात माझ्यासारख्या राजकीय नेत्यामुळे आणखी कामाची भर पडते, त्यामुळे आमच्यासारख्या लोकांचा तुम्ही मनोमन तिरस्कारच करत असाल.
पण तुमच्या मनातील तो तिरस्कार घालवून त्या ठिकाणी प्रेमाची बाग फुलवायला मला आवडेल. कामाच्या जबाबदारीचं प्रचंड ओझं आणि पुष्ट उरोजांमुळे दुखणार्या तुमच्या खांद्यांना दाबायला आणि मसाज करायला मला आवडेल. दररोज गून्हेगारीच्या जगात वावरताना मानवी मनाच्या घाणेरड्या बाजूला पाहून कोमेजलेल्या तुमच्या मनाला सकारात्मक गोष्टी सांगून उल्हासित करायला मला आवडेल.
तुमच्या चेहर्यावरती एक वेगळीच उदासीनता होती. सामान्य लोकांना ती जाणवली नाही तरी मला ती जाणवली. तुम्ही तुमचं काम जबाबदारी आणि कर्तव्य म्हणून करायचा पण तुमच्या कार्याचा फारसा परिणाम होत नाही याची तुम्हाला खंत होती. ती खंत मला दूर करायला आवडेल. तुम्ही माझा, माझ्या शरीराचा हवा तसा वापर करून घ्या, पण तुमच्या चेहर्यावर एकदा हसू आलेलं मला बघायला आवडेल.
मला लोकांना हसवायला येतं. तुम्ही एकदा माझ्याबरोबर गप्पा मारायला तर बसा. नाही तुम्हाला पोट दुखेपर्यंत हसवलं तर मी नाव सांगणार नाही. तुमच्या उदासीनतेचे दुसरे काही कारण असेल तर तेही मला दूर करायला आवडेल. खरंच तुम्हाला पहिल्यापासून मी फक्त तुमचाच विचार करत राहिलो.
मी कधीच कोणत्या स्त्रीसाठी इतका वेडा झालो नव्हतो तो तुमच्यासाठी झालो, काय होतं तुमच्यात मला माहिती नाही. लोहचुंबकाची दोन विरूद्ध टोकं जशी एकमेकांना आकर्षित करतात तसं मी तुमच्याकडे आकर्षित होत होतो. हे मला नवीन होतं आणि खूप हवंहवसं वाटत होतं.
त्यादिवशी मी ठरवलं माझं शरीर सर्वस्वी तुमच्या वापरासाठी मी उपलब्ध करून देईन. फक्त तुम्ही मला निवडावं हीच माझ्यापेक्षा होती आणि त्यासाठी मी सर्वोत्परी प्रयत्न करणार होतो.
…………………………………
तुम्हाला पहिल्यापासून वेळी अवेळी कधीही माझा सदस्य जागा व्हायचा, पण त्या सदस्याला हात लावायची माझी हिम्मत होत नव्हती. तुम्हाला आठवून मी सदस्याला शांत करणार नव्हतो. तो तुमच्या आठवणीचा आणि तुमचा अपमान होता. तुमचा अपमान मला कधीच करायचा नव्हता. त्यामुळे सदस्याला शांत कसं करायचं हेच मला कळत नव्हतं.
मी डोळे झाकून तुमचे विचार माझ्या मनातून काढायचा प्रयत्न केला तर तेच अधिक प्रमाणात यायचे. त्या कार्यक्रमात तुम्हाला मी वर्दीत पाहिलं होतं. ते दृश्य वारंवार माझ्या मनात दाखवलं जायचं आणि कळत नकळत मी तुम्हाला पाहायचो, तुमच्या शरीराला निरखायचो, तुमचे चढउतार माझ्या मनात नोंदवून घ्यायचो आणि मग माझा सदस्य अधिकच चवताळून उठायचा.
त्याला आणि मला दोघांनाही तुमची गरज होती. मात्र फक्त आम्हा दोघांना तुमची गरज असून चालणार नव्हतं. तुम्हालाही आमची गरज किंबहूना काही वेळासाठी का असेना आमची आवड निर्माण होणं आवश्यक होतं. तुमच्या नजरेत मी आलो नसेन, तुम्ही कदाचित माझं नावही ऐकलं नसेल, पण माझं प्रस्थ बरच मोठं आहे.
राज्याच्या राजकारणात बर्यापैकी सक्रिय नाव असलेला मी नेता आहे. अजून माझं लग्न झालेलं नाही. वयही तरूण आहे. दिसायला देखणा आहे. शरीराने सुदृढ आहे कोणतीही तरी तरूणी माझ्यासोबत रात्र घालवायला तयार होईल असं मी स्वतःला मानतो. मात्र तुम्ही माझी निवड करावी असं काहीतरी माझ्यात असायला हवं, आणि ते आहे असं मला वाटतं. त्यामुळे तुमच्या नजरेस स्वतःला आणून देणं मी गरजेचं समजतो.
स्वतःला तुमच्यासमोर सादर करण्यासाठी तुमची भेट हा सर्वात योग्य पर्याय आहे. तुम्हाला भेटून थोडेफार बोलून मी माझा हेतू प्रकट करीन आणि तुम्हाला जे काही वाटतं ते तुम्ही कराल. तुम्ही माझी निवड कराल याची मला खात्री आहे. पण त्यासाठी तुमच्याबद्दल माहिती काढणं मला गरजेचं वाटतं.
लोकांच्या समूहाला गाजर कसं दाखवायचं हे मला चांगलंच समजतं पण जेव्हा गोष्ट एका व्यक्तीची येते त्यावेळी त्या व्यक्तीबद्दल माहिती काढणं गरजेचे असतं. त्याच्या आवडीनिवडी, त्याचा भूतकाळ, त्याच्या भविष्याच्या योजना, त्याच्या इच्छा, त्याची स्वप्ने हे माहिती असलं की त्याच्या काळजात हात घालून त्याला आपल्या बाजूने कसं वळवायचं हे मला कळतं.
तुमच्याबद्दल सगळी माहिती कळाल्यावर मी स्वतःची सेल्स पीच अशी तयार करीन की तुम्हाला माझी निवड करण्यावाचून दुसरा पर्यायच उरणार नाही. त्यामुळे तुम्हाला पाहिल्यावर मी वेडा झालो असलो तरी तुमची भेट घ्यायचं टाळत होतो. तुमच्याबद्दल माहिती मिळवणं गरजेचं वाटत होतं आणि माझा तो मित्र तुमची माहिती जलद गतीने मिळवत होता.
तुम्ही आल्या आल्या मी तुम्हाला भेटायला येणारच होतो. स्वतःची ओळख करून देणार होतो. मात्र कामा मागून कामे निघत गेली आणि तुमची भेट घ्यायची राहिली. बरं झालं ती भेट झाली नाही, कारण त्यावेळी मी तुम्हाला पाहिलं असतं तर काय बोलावं काय करावं हे कळालंच नसतं. अचानक माझा सदस्य जागा झालेला तुम्ही पाहिला असता तर मला विकृत समजून तुम्ही तिथूनच बाहेर काढून दिलं असतं.
तुम्हाला पाहिल्यापासून माझा सदस्य तुम्हाला आठवून वेळी अवेळी जागा होत होता पण तुम्हाला भेटताना त्याला शांत ठेवणं मला गरजेचं होतं आणि ते मी शिकत होतो. तोपर्यंत तुमची माहिती आली.
