लेखन – स्मिता
थर्टी फर्स्ट अगदी उद्यावर येऊन ठेपला होता. घरात पार्टीचं काय सामान आहे काय नाही, दोघे चेक करत होते.
“भुवनसर पण येणार आहेत उद्या आपल्याकडे…… अगदी सकाळी पासूनच.”
मोहितने मुद्दाम सूचक हसत शिल्पा कडे पाहिलं.
शिल्पाने हातातलं काम सुरू ठेवलं. अन खाली पाहतच बोलून गेली.
“म्हणजे मला उसंत नाहीच.”
एवढं बोलून ती कॉफी करायला निघून गेली.
समोर दूध उकळत होतं. अन शिल्पाच्या मनावर मागच्या पार्टीच्या वाफा रेंगाळत होत्या.
मागच्या वेळची पार्टी तिने मागूनच जास्त अनुभवली होती. एकावेळी दोघांचा अनुभव तिच्यासाठी नवीन होता. पण मागून दोघांचं आक्रमण झेलत असताना, समोर मोहितचा म्हणजे तिच्या नवर्याचा फोटो होता हे तिच्या तृप्तीचं खरं गुपित होतं.
आणि स्वतः मोहित व त्याचाच बॉस भुवन दोघे समजत होते त्या दोघांच्या एकत्र प्रयत्ना मुळे ती तृप्त झाली होती.
पण नंतरच्या दुसर्या डावात मात्र, फक्त भुवनच टिकला. त्याने दोन्ही दरवाजांवर आक्रमण सुरू ठेवले होते.
पण दोन्ही ठिकाणी तो मागूनच प्रवेश करत होता,…….… चॉकलेट ज्यूस लावत होता,… त्या जागी लागून पवित्र झालेले चॉकलेट तीर्थ जिभेने प्राशन करत होता,….. आणि ती तृप्तीने डोळे मिटत होती.
आणि हे सगळं घडत असताना, तिचा नवरा मोहित मात्र, एका मागून एक पेग चढवत तिच्या डोळ्यातली नशा आणि समाधान अनुभवत होता.
एकटेपणा,…… हा भुवन सरांचा प्रॉब्लेम होता. बायको स्वतःच्या करिअरसाठी यु एसला निघून गेली होती. जाताना त्याला बंधन मुक्त करून आणि मुलगा हॉस्टेलला ठेवून निघून गेली होती.
आणि त्यामुळं आलेल्या एकटेपणाला ते कंटाळले होते. एक दोन वेळा आत्महत्येचा प्रयत्न करून झाला होता. आणि हीच नस मोहितने पकडली होती. शिल्पा आपल्या एक्ट्याकडून तृप्त होत नाही हे त्याच्या लक्षात आलं होतं. भुवन सरांना सुखी करून प्रमोशन पदरात पडणार होतं.
हे सगळं गणित जुळवून, त्यानं प्रत्येक पार्टी गणिक स्वतःच्या पगारात भर घालून घेतली होती.
या थर्टी फस्ट ला, थ्रस्टी असलेल्या भुवन सरांना शिल्पाने तृप्त केलं तर, मोठं प्रमोशन मोहितच्या पदरात पडणार होतं.
पण हा पार्टी करायला येणारा भुवन नावाचा थ्रस्टी क्रो, हळूहळू शिल्पामध्ये भावनिक रित्या गुंतत चालला होता, हे मोहितच्या अजून लक्षात आलंच नव्हतं.
सकाळच्या उन्हाने अलगद बेडरूममध्ये प्रवेश केला होता. रात्री उशिरा, मोहितने तिला अलवार कवेत घेऊन, आश्चर्याचा धक्का दिला होता. नकळत झोपेत, तिच्या पाकळ्या फुलवून त्यांना दिलेले, प्रेमळ चार धककेही तिला सुखावून गेले होते.
आणि तृप्त होऊन, आळसटून ती अस्ताव्यस्त झोपली होती… आणि तसाच मोहित सुद्धा.
दोघांच्याही अंगावर एकही वस्त्रे नव्हती. अंतर्वस्त्रे अंथरुणात विखुरली होती. आणि दारावरची बेल वाजली.
बहुतेक भुवन आला असेल, हा विचार करत तिने झिरझिरीत नाईट गाऊन चढवला. त्यातून तिचे छातीचे उभार आणि नितंब स्पष्ट दिसत होते. इतकंच काय पण सपाट नाभी आणि त्या खालची कालच स्वच्छ केलेली कळी स्पष्ट दिसत होती. अजूनही तिची कळी नवं वधू इतकी ताजी आणि टवटवीत होती. पाहता क्षणी कुणालाही सुगंध घेण्याची इच्छा व्हावी. गुडघ्याच्या वर संपणार्या या तिच्या पारदर्शक नाईट गाऊन मध्ये ती जवळजवळ पूर्ण नग्न असल्यासारखी दिसत होती. पण अशा अवस्थेत भुवनला सामोरे जायला तिला आणि मोहितलाही काही प्रॉब्लेम असण्याचा प्रश्नच नव्हता. तिच्या शरीरावरच्या एकूण एक पेशीशी भुवनच्या जीभेचा चांगलाच परिचय होता
तिने भुवन समजून दरवाजा उघडला. पण समोर कधी नव्हे तो दूधवाला भैय्या लवकर आला होता. मॅडमला या अवस्थेत त्यानं कधीही पाहिलं नव्हतं. फारफार तर मांड्या उघड्या टाकणार्या ड्रेसेस मध्ये त्यानं मॅडमच दर्शन घेतलं होतं. पण हा आतला खजिना त्यानं कधीच पाहिला नव्हता. त्याचा तो भैय्या स्टाईल वासलेला आ पाहून शिल्पाला जे समजायाचं ते समजलं. त्याच्या गुडघी धोतरात चुळबुळ झाली असणार हे तिला स्पष्ट समजलं. पण आता ती काही करू शकत नव्हती.
“ठहरो भैय्या, बरतन लाती हूँ,….” असं म्हणत ती माघारी फिरली.
तिच्या त्या जवळजवळ नग्न पाठमोर्या आकृतीकडे पाहताना त्याचा आ अजून मोठा झाला. मोठ्या हॉल मधून जाताना, होणारी तिच्या पृष्ठभागाची मोहक आणि तालेवार हालचाल,… काळ्या झिरझिरीत गाऊन मधून उठून दिसणारा तो तालात हलणारा गोरा रंग,… हे सगळं पाहताना, भैय्या आता, दारातच किटली ओतून रिकामी करतो की काय असं वाटत होतं.
तिने समोर धरलेल्या पातेल्यात, त्यानं किती दूध ओतलं, त्यालाही कळलं नाही. समोर दिसणार्या, गोर्या कुंभावर त्याची नजर खिळली होती.
“भाभीजी आपसे कुछ चाहीये था.…”
दूध देऊन झाल्यावर त्याची जीभ घसरलीच.
त्याच्या त्या द्व्यर्थी डिमांडकडे दुर्लक्ष करत जरासे ओठाची मादक हालचाल करत ती ही बोलून गेली.
“भैय्याजी, आपका बिल ५ तारीख को मिलेगा,…… आज कुछ भी मत मांगो और हमारा मूड मत खराब करो…”
“जी,… भाभीजी आज आपका मूड बना रहे…” म्हणत तो लगेच सटकला.
आणि त्यानं ‘मूड’ शब्दाचा लावलेला अर्थ तिच्या अंगात उगाच गोड शिरशिरी आणून गेला. त्या शिरशिरीला अंगावर खेळवत ती फ्रेश झाली. सकाळची गार हवा पारदर्शक जाळीदार गाऊन मधून शिरून शहारे उमटवत होती. आणि त्या शहार्याना, मनात साठवत तिने चहाचं आधण ठेवलं होतं. शरीर नकळत गरम झालं होतं. तिने डोळे अलगद मिटून घेतले… किती वेळ झाला माहीत नाही, पण कानाजवळ गरम श्वास जाणवत होते…… ती धुंद होत होती… समोर चहाच्या आधणात टाकलेली गवती स्वतःचा गंध चहाला बहाल करत होता. आणि शिल्पाच्या पाकळ्या नुकताच उमललेल्या कळीसारख्या उमलू लागल्या होत्या.
राकट हातानी तिच्या कोमल उभारांचा ताबा घेतला होता. कानशिले चोखली जात होती. तिच्या नग्न नितंबाना कठीण स्पर्श जाणवत होता. ती इतकी धुंद झाली होती की कोण तिच्यातल्या रतीला जागृत करतय हे पाहण्याची तिची अजिबात इच्छा नव्हती. मागची राकट व्यक्ती देखील हळूहळू नग्न होत गेली. आणि तिचा जाळीदार गाऊनही कधीच पायउतार झाला. धुंद डोळे झाकून मान वर करून ती ते मदमस्त स्पर्श झेलत होती. तिच्या खांद्यावर कोमल पण गरमीने कडक झालेल्या स्तनाग्रावर, कोमल गुलाबी उमलत्या पाकळ्यांवर ते हात सरसर फिरत होते.
आणि तिनेही नकळत,आपले हात मागे नेत, मागच्या त्या पुरषी कठीण नितंबावर नेले. नग्न पुरुषी नितम्ब अशा, उत्कट क्षणी किती पुष्ठ आणि कठोर होत जातात, ती अनुभवत होती.
तिचा हात त्याच्या कमरेच्या प्रदेशात भरभर फिरत होता. अन अचानक तिच्या हातात, तिला मागून रुतणारं पौरुष तिच्या हाती लागलं… आणि तिने क्षणात त्या पुरुषी वज्रास्त्राचे मोजमाप घेतले. ते हत्तीच्या सोंडेसारखं लांब अन जाड पौरुष भुवन सरांचं आहे, हे ओळखायला तिला काही सेकंदही लागले नाहीत.
आता ती सुलट झाली. कामवेगाने आतुर होऊन तिने नग्न भुवनला मिठीत घेतले. ५ फूट ७ इंच उंची असलेल्या त्या मदनिकेची फुलणारी पाकळी भुवनच्या कडक शस्त्राच्या टोकाशी अगदी लगट करत होती. त्यामुळं साहजिकच कळी पाझरू लागली. एखादं ओघळ तिच्या मांडीवरून ओघळला. त्याचा गंध भुवनने बरोबर ओळखला. तिला अजून घट्ट मिठीत घेऊन त्याने, मागचा गॅस बंद केला. तिला अलगद उचलून, किचन कट्ट्यावर बसवले. समोर एक छोटे स्टूल मांडून तोही बसला. आणि मांडीवरून आलेला ओघळ चाटत तो… फुलून आतुर झालेल्या कळीकडे जिभेच्या साहाय्याने जाऊ लागला. तिनेही मागे झुकत, कम्बर पुढे करत, पाय फाकवुन, कळीला फुलण्याची पूर्ण मुभा दिली.
त्याची जीभ, पूर्ण फुलून आलेल्या त्या गुलाबी पाकळ्यांवरून सरसर फिरत राहिली. मधाचा थेंब न थेंब टिपत राहिली. आणि तिचा कामरस वितळत राहिला. ही झटापट बराच वेळ सुरू राहिली. एका धुंद क्षणी, तिने तृप्तीचा हुंकार भरला. मांड्यांमध्ये त्याचं डोकं गच्च आवळून समाधानी स्त्राव त्याच्या जिभेवर सोडला.
आता तो उभा राहिला. त्याच्या कामातुर मदन ध्वज पुन्हा पाकळ्यांवर फिरू लागला. पाकळ्यांनी पुन्हा उमलत आनंदाने मदन ध्वजाचे स्वागत केले.
खरंतर त्या केव्हाच तृप्त झाल्या होत्या. आणि आता त्या पाकळ्यांच्या आतल्या गाभ्याचा तो मोहक, मधाळ, प्रेमळ स्पर्श,… आत प्रवेश केलेल्या त्या मदन ध्वजाला आणखी कठीण करत होता. जसजसा घुसलेला मदन बाण आत बाहेर होऊ लागला, तशी प्रेमगुहेतली पेशी न पेशी आनंदाने वेडी झाली. आणि त्या पेशींचा तो आनंदी नशा शिल्पाच्या डोळ्यांवर आरूढ झाला. प्रत्येक धक्क्यासोबत तो नशा वाढत जात होता. आणि प्रेमगुहेचा प्रेमळ आनंदी उत्सव शिल्पाच्या तोंडून हुंकारातून बाहेर पडत होता. धुंदी जसजशी वाढत गेली… तसा तिचा आवाज वाढत गेला.
ती आता जवळजवळ ओरडत होती. शेजारच्या फ्लॅटमध्ये जाईल इतका मोठा आवाज करत ती तृप्त होत होती. रोज किचनकट्यावर पेटणार्या शेगडी शेजारी, आज तिची स्वताचीच शेगडी धगधगत होती. आणि भुवन नावाचा आचारी ती छान तापवत, आपलं तंदूर भाजत होता.
तिच्या घुमणार्या मादक आवाजाने, शेजारच्या फ्लॅट मधली कपल्स देखील कामातुर होऊन, एकमेकांना भिडली होती. आणि मोहितही बेडरूम मधून बाहेर येऊन किचन मधला नजारा पाहून गेला होता. तो तसाच, अंडरवेअर वर अलीशान टेरेस मध्ये जाऊन बसला. आणि आतल्या धुंद आवाजांनी नकळत धुंद होत स्वतःच पौरुष गोंजारत राहिला.
