कधी कधी माणूस अशा एका जागेवर पोचतो की जिथे आजवरचा सारा फोलपणा जाणवू लागतो. असाच एक क्षण आज सुबोध समोर उभा होता. अशा वेळी मागचे सर्व चुकीचे रस्ते लख्खपणे आपल्यासमोर उभे राहतात. सुबोध आज अशाच क्षणांना सामोरे जात होता.
ते घर आज पूर्णपणे शांत होतं शेकोटी होती तशीच जळत होती. तिची धग अजूनही तशीच होती. सोफ्यावर सुबोध बसला होता शेकोटीच्या जळणार्या आणि फडफडणार्या ज्वालांचा प्रकाश त्याच्या चेहर्यावर पडला होता. पण त्याच्या चेहर्यावर कोणत्याच भावना नव्हत्या ना आनंद ना राग ना प्रेम. काहीही नाही. आपल्या हातात एक पेन घेऊन तो त्याच्या नेहमीच्या डायरीत काहीतरी लिहीत होता. मनात अनेक आठवणींची घुसळण सुरू होती.
या डायरीने आजपर्यंत मला खूप साथ दिली आहे जेव्हा जेव्हा मला उदास वाटतं तेव्हा मी तिच्या जवळ येतो आणि मनातलं सगळं काही लिहून काढतो दुःखाच्या प्रसंगी की नेहमीच मला जवळची वाटली. आजही मी या डायरीमध्ये लिहणार आहे. परत एकदा माझं मन हलकं करण्यासाठी. स्पष्टीकरण मात्र नाही, माहीत असलेले कोणतेच नियम काम करीत नाहीत, जे सांगितले जात त्यावर विश्वास ठेवायला मन धजत नाही, तेच सर्व काही लिहून ठेवणार आहे. शरीरात भिनलेलं विष एकदा उत्सर्ग होऊन गेलं की थोडं समाधान लाभेल असं वाटतं. जसं घडत गेलं तसंच लिहिणार आहे. ज्या त्या वेळी जे विचार मनात आले तसेच मांडणार आहे – गोष्ट कठीण आहे, कारण शेवटी जेव्हा सत्याचा भीषण आविष्कार झाला तेव्हा मेंदूच चुरमडल्यासारखा झाला. त्या भयानक सत्याची सावली आठवणीतल्या प्रत्येक प्रसंगावर पडली तिथे काही वेळा नसलेला भीतीचा भडक रंग भरू लागली ते माला टाळायला हवं. प्रयत्नांना सत्यस्थिती समजली पाहिजे. त्यांचे निष्कर्ष त्यांना काढू द्यात.
मी अजूनही अपंग नसल्याच लपवलं होतं. खरंतर काही महिन्यांतच माझे दोन्ही पाय ठीक झाले होते. तरीही ही गोष्ट मी त्याच्यापासून लपवली होती. बेचारे डॉक्टर संपूर्ण निष्ठेने प्रयत्न करत होते. ते माझ्या रोज काही ना काही वेगवेगळा तपासण्या करत माझे पाय तपासत पण मी त्यांना दात देत नव्हतो. जेणेकरून त्यांची खात्री पटावी की माझे दोन्ही पाय निकामी झाले आहेत असं नाटक करण्याचं एकमेव कारण म्हणजे ‘पवन’.
जर मला चालताच येणार नाही आणि माझे दोन्ही पाय अधू आहेत तर अशा अवस्थेत तो मला कधीच एकटा सोडणार नाही, तो मला त्याच्या बरोबर परदेशी घेऊन जाईल. जर माझे पाय ठीक-ठाक असतील माझी इथेच काहीतरी सोय करून परदेशी गेला असता आणि ते मला नको होतं. आई-बाबांच्या अशा जाण्यानंतर मला त्याला गमवायच नव्हत म्हणून मी पाय अधू असण्याचा नाटक सुरू केलं. पण मी हे सगळं नाटक थांबवणार होतो जेव्हा सगळं माझ्या मनासारखं होईल तेव्हा. एकदा का मी त्याच्या बरोबर परदेशी गेलो कि मी आप आपोआप ठीक झालो असं दाखवून माझ्या पायांवर उभा राहणार होतो पण नियतिच्या मनात काहीतरी वेगळंच होतं त्याने कारण कायम स्वरूपी इथेच राहण्याचा निर्णय घेतला. मी वाट पाहत बसलो होतो
पवनच्या सहवासात भारावलेली ती वर्ष! आज ते भारावले पण उरलं नाही म्हणून काय झालं! ते क्षण मी उत्कटतेनं अनुभवले आहेत त्या दिवसांचा आनंद पुरेपूर भोगलेला आहे तो कसा विसरायचा? प्रेमाच्या अनुभूतीनं हळवे झालेले ते दिवस! अशा आठवणींवर तर माणूस पुढं सारं सोसू शकतो ना!
पवन. पवन माझा काका! पण काका-पुतण्यापेक्षा आम्ही मित्र जास्त होतो. कदाचित मित्रापेक्षा जास्त काही होतो. माझ्या घरी मी, आई, बाबा आणि माझ्या बाबांचा लहान भाऊ म्हणजे पवन एवढेच होतो.
पवन काही वर्षांपूर्वी परदेशात स्थायिक झाला. पण आम्हाला अजिबात विसरला नाही. माझे आई-वडील तसे खूप गरीब होते. पवनला शिक्षणाची खूप आवड माझ्या वडिलांनी खूप कष्ट करून त्याला शिकवलं आणि त्यांनीही त्यांचं चीज केलं. माझ्या वडिलांनी केलेल्या कष्टाला त्याने पुरेपूर मान दिला होता. एका चांगल्या नामांकित कंपनीत नोकरी मिळाल्यावर तो परदेशी गेला. त्याच्याकडे पैसा आल्यावर देखील आम्हाला काही विसरला नाही. तो प्रत्येक ऊन्हाळ्यात आम्हाला भेटायला यायचा मला. येताना खूप भेटवस्तू आणायचा. त्याच्या साथीने आम्ही नवीन घर बांधलं. वडिलांना शेतीसाठी लागणारे सगळे साहित्य, गाडी त्याने देऊ केलं. त्यामुळे आमची शेती वाढली, व्यवसाय वाढला. आमचा आमच्या गावात एक वेगळाच आदर निर्माण झाला.
लोक भाऊबंदकीसाठी माझ्या बाबा आणि पवनची उपमा देत. मी पवनला बघत बघत मोठा होत होतो. तसं आमच्यात मैत्रिपूर्ण संबंध होते. तो ऊन्हाळ्याच्या सुट्टीत इकडे आला माझे खूप लाड करेल करे. आख्खा दिवस आम्ही शेतात हिंडू बागडत एकत्र पोहायला जात. रात्री झोपताना देखील तो माझ्या बाजूला असत. पण एक वेळ अशी आली की मला त्याचा स्पर्श पूर्वीसारखा वाटत नव्हता. काहीतरी वेगळं वाटत होतं. म्हणजे जेव्हा तो मला मिठीत घ्यायचा तेव्हा त्याचा शरीर गरम व्हायचं. माझ्या गालावरून हात फिरवताना त्याचे श्वास वाढायचे, मला झोपताना मिठी मारून झोपायला लागला तेव्हा मला खूपच घट्ट पणे पकडून ठेवायचा. का पण माहीत नाही मला ही ते हवंहवंसं वाटत होतं. त्याच मिठीत घेणं, माझ्या गालाचा पापा घेणं, झोपताना मिठीत घेणं सगळं काही त्याच मला आवडत होत.
मी जसा मोठा होत गेलो तस मला एक वेगळंच आकर्षण वाटायचं पावनच्या बाबतीत. तो गेला परदेशी गेला की माझं कशात मनच रमायचं नाही. कॉलेजमध्ये पण मला रूळायला अनेक दिवस लागायचे कारण सतत पवनचे विचार. माझं हे आकर्षक अधिकच वाढलं ते त्या संध्याकाळच्या घटनेनंतर. अजून ही ती सोनेरी संध्याकाळ मी माझ्या मनात जपून ठेवली आहे.
ती अशीच एक संध्याकाळ होती. तो उद्या परदेशी परत जाणार म्हणून आम्ही नदीवर पोहायला गेलो होतो सूर्य मावळायला अजून अवकाश होता. नदीचे पाणी काही जास्त खोल नव्हतं पण, नदी भरून वाहत होती. नदीच्या दुसर्या किनार्यावर असलेली दाट झाडी बहरून आली होती. आम्ही दोघे नदीच्या काठावर आलो, मला केव्हा पाण्यात जातोय असं झालं होतं. पवनच्या अगोदर मी नदीत सूर मारला. पाणी खोल नसल्यामुळे बुडण्याची चिंता नव्हती. तसं मला बर्यापैकी पोहायला येत होतं. मी पाण्यातून वर येऊन तर पवन तसाच इकडेतिकडे घुटमळत पाहत होता. मी त्याला आवाज दिला, “पवन ये पटकन पाण्यात ये” त्याने आपले कपडे काढले आणि तसंच अंडरवेअर वर तो हळू पाण्यात शिरला.
तो जेव्हा कपडे काढत होता तेव्हा माझी नजर पण त्यावर खिळली होती. तो हळू हळू पाण्यात उतरला. आम्ही खूप खेळायला लागलो. एकमेकांना भिजवण्यासाठी पाणी ऊडवू लागलो. अचानक पवन पोहत पोहत नदीच्या दुसर्या किनारा जवळ जावू लागला जिथे खूप गर्द झाडी होती. नदीच्या काठावर असलेली ती झाडी वर जाऊन खाली गोल आकारात वाकली होती. त्या वाकलेल्या झाडांची काही पाने नदीच्या पाण्याला स्पर्श करत होती. पवन तिथे आत झाडीच्या खाली जाऊन स्तब्ध उभा राहून मान खाली घालून काहीतरी बघत होता.
तिथलं पाणी जरासं गढूळ होतं. सहसा मी तिथे जात नसते म्हणून मी मधेच होतो नदीच्या. पवनने मला आवाज दिला “सुबोध इकडे ये, हे बघ मला एक मासा सापडलाय” पण मला बर्यापैकी नदी माहीत होती साधारण तिथे मासे सापडत नसत म्हणून मी बोललो, “नाही रे तिथे मासे नसतात.” पण माझं म्हणणं टाळत तो उत्साहाने म्हणाला, “नाही अरे, खूप विचित्र मासा जो मला आहे हा सापडला आहे! ये लवकर.” मी हात हलवत पाय आपटत पाण्यातून पोहत त्याच्याजवळ गेलो तो विचित्र मासा बघायला मी जवळ गेलो पवनच्या “बघू कसा आहे तो मासा” मी उत्साहाने विचारलं “असं नाही दिसणार तुला तू तो मासा पाण्यात पकडून ठेव आणि पकडण्याचा प्रयत्न कर” तो मिश्कीलपणे म्हणाला.
पण मला काहीच दिसत नव्हतं पाणी गढूळ होतं मी म्हणालो “मला नाही दिसते कुठे तो?”
पवनने माझा हात त्याच्या हातात धरला आणि म्हणाला “मी त्या माश्याला पकडून ठेवलं आहे थांब अलगद तुझ्या हातात देतो.” पवनने माझं मनगट त्याच्या हातात घेतले. त्याचा हात जरासा गरम वाटत होता आणि तो थरथरत होता. माझा हात त्याने त्याच्या पोटाजवळ घेत हळूच खाली नेला आणि काहीच मांसल जाडसर माझ्या हातात टेकवलं. मला अजून ही तो स्पर्श ध्यानात आहे. मऊ पण लांब आणि जाड माझ्या मुठीत न मावणारं.
मी म्हणालो “बाहेर काढू का माशाला?”
“नको नको फक्त तू पकडून ठेव बाहेर काढला तर तो उडी मारून पळून जाईल” तो माझ्याकडे बघत म्हणाला. मी काही वेळ मग तो मासा तसाच पकडून होतो मग मला पवनने सांगितले हळूहळू हात हाताची मुठ मागेपुढे कर मी तसंच करायला लागलो मला जरा हाताला विचित्र वाटू लागलं. नेहमीच्या माश्या सारखा ह्या माश्याचा स्पर्श नव्हता म्हणून मी त्याला म्हणालो “खूपच विचित्र मासा आहे हा, ह्याला तर खवले नाहीत वाटत.”
पवन हसला आणि म्हणाला, “हो खूप खास आहे घट्ट पकड नाहीतर पळून जाईल तो.”
त्याने सांगितल्या प्रमाणे मी तो मासा घट्ट पकडला पण मला आता तो गरम जाणवू लागला “अरे हा तर गरम आहे.” मी म्हणालो.
तर पवन म्हणाला, “हो, कारण मासा खास आहे ना.”यावेळी तो आवाज नेहमी सारखा नव्हता. त्याच्या आवाजात जरा वेगळा होता. खूपच आनंदात पण एका वेगळ्याच धुंदीत असल्या सारखा होता तो.
“त्याला बाहेर केव्हा काढायचं?” मी विचारलं.
“नाही बाहेर नको काढून त्याला असच मागेपुढे करत रहा” त्याने त्याच धुंदीत मला सांगितलं. मी माझ्या हातात धरलेला तो मासा मागेपुढे करत राहिलो. आता मला जरा तो कडक वाटू लागला होता. मी काही वेळ तसंच करत राहिलो पण पवन मात्र वेगवेगळ्या हालचाली करू लागला होता. मधेच तो स्वतःचे ओठ आपल्या दातांनी पकडत, तर कधी थरथरत, मधेच तो स्वतःचे डोळे बंद करून जोरजोरात श्वास घेत. मी कंटाळून माझा हात त्या माश्यावरून काढला. तेवढ्यात पवनने त्याचा हात माझ्या खांद्यावर ठेवला आणि म्हणाला “अरे मध्येच अस त्याला सोडू नको, नाहीतर तो पळून जाईल”
मला काहीच कळत नव्हतं मी गांगारून गेलो होतो. पण मला आता अंदाज आला होता की माझ्या हातात नक्की काय आहे ते! तो काही मासा वगैरे नव्हता. माझ्या हातात पवनचा लंड होता. गरम, लांब, मऊ असा तो लंड मी न बघता हातात घेतला होता. तो कसा दिसत असेल, त्याचा रंग कसा असेल याचा विचार करू लागलो. इकडे माझ्या अंडरवेअरमध्ये सुद्धा चुळबूळ सुरू झाली होती. आता तो पवनचा लंड आहे हे कळल्यावर मी जाणीवपूर्वक तो हलवू लागलो. पवनच्या थरथरनार्या शरीरामुळे नदीच्या पाण्यावर तरंग निर्माण होत होती.
