आता दिवाणखान्यात मीआणि टिन्या होते. टिन्याने चहाचे कप ट्रेमध्ये टाकले आणि स्वयंपाक घरात गेला.
अजलानच बोलणं ऐकून मला देखील रात्रीचा प्रसंग आठवला मी देखील घराच्या बाहेर पडलो होतो मी माझ्या खोलीच्या बाहेर पडलो होतो खोलीच्या बाहेर पाऊल टाकताना टाकतात मी जे समोर पाहिलं हॅलो ते पाहून तिने सांगितलेल्या भुतांच्या गोष्टीवर माझा देखील बसू लागला होता ते असं होतं की माणूस त्याक्षणी मला तरी तू माणूसच वाटला होता अंगावर काहीतरी गोधडी सदृश्य चादर डोक्यावर पांघरून घरभर फिरत होता मला पुढे जायचा धीर होत नव्हता परत माझ्या पावलांनी खोलीत गेलो
म्हणजे त्या रात्री जे मी पाहिलं ते खर होत. अझलान म्हणत होता तसं कोणीतरी डोक्यावर पदर घेऊन दिवाणखान्यात फिरत होत. कधी कोपर्यात तर कधी खिडक्यांजवळ. सोफ्याच्या अधून मधून वाकत वाकत जपून पावले टाकत ती काळी आकृती फिरत होती. म्हणजे माझ्या खोलीत चोर नजरेने मी जे काही पाहिलं ते खरं होत. ते जे काही होत ते माझ्या खोलीत का आलं होतं पण? अझलानला तर ती काळी सावली फक्त दिवाणखान्यात दिसली होती. का माहीत पण मी ती काळी आकृती आणि त्या तिसर्या क्रमांकाच्या चित्रामध्ये काही साम्य शोधत होतो.
मी अजून ही तसाच मान वर करून त्या चित्रांकडे पाहत होतो.
“सुबोध बाबा.” टिन्याने पाठीमागून आवाज दिला.
मी व्हिलचेअर फिरवली.
“म्या जरा बाहेर जाऊन येतो. जरा बाजारात चालूया.”
“बर ये जाऊन.” मी म्हणालो.
“जी.” टिन्या त्याच्या कामासाठी निघाला.
दुपार झाली. पण काळ्या ढगांमुळे वातावरणात अंधार वाटत होता. अझलान डोळे चोळत जिन्यावरून खाली उतरला. खाली दिवाणखान्यात मी कसलं तरी पुस्तक घेऊन बसला होतो.
“काय झालं डोळे का चोळतोयस.” मी विचारले.
“अरे लॅपटॉपवर मीटिंग चालू होती. म्हणून एकटक बघत बसलो होतो. खूप थकवा आला म्हंटलं अंघोळ करावी. जरा फ्रेश वाटेल.”
“थांबायच ना जरा.” मी म्हणालो.
“अरे महत्वाची मीटिंग होती. पण यशस्वी झाली. उद्याच मला काही महत्वाच्या कागदपत्रांवर सह्या करायला जायचं आहे.”
“म्हणजे उद्या जाणार तू?”
“हो.”
“थांबला असतास काही दिवस.” मी निराश होऊन म्हणालो.
“महत्त्वाच काम आहे म्हणून जातोय. डोन्ट वरी आ पण सगळे एकत्र असू लवकरच.”
“हं” मी कसबस खोट हसू आणत म्हणालो खरतर त्याच आस अचानक जान माला अजिबात पटल नव्हतं माला तो अजून काही दिवस एथे हवा होता जेणे करून माला अजून त्याला पाहता येईल त्याच्या आखीव रेखीव शरीरावर ताव मारण्याची संधी मी शोधत होतो.
माझा अधूनमधून त्याच्यावर लक्ष होत. तो बाथरूमकडे गेला होता खूप काम करून तो थकला होता. त्याला आरामाची गरज होती. तो बाथरूममध्ये शिरला मी दबक्या पाउलाने तिच्या मागे गेलो. अझलान अंघोळीला गेला. त्याने कपडे काढले आणि हलेच पाय उचलत तो बाथटबमध्ये उतरला. त्याने आपला शरीर ढिल सोडलं आणि टबच्या पाण्यामध्ये तरंग पसरले. अतिरिक्त पाणी खाली पडलं. त्याच जड शरीर पाण्यात हलकं भासू लागलं. अंगावरच क्षीण हळूहळू उतरत होता. त्याचे लांब केस पाण्यात मुक्तविहार करत होते. खूप वेळ झाला त्याने डोळे मिटले, तोंड बंद केलं, श्वास भरला आणि अजून खाली सरकला. थोड्यावेळाने तो परत आला. परत तो खाली सरकला. परत वर आला. तनाव घालविण्यासाठी तो अस करायचं.
मला त्याला अजून निरखून पहायच होत. मी अजून जवळ गेलो. त्याच ते भव्य तांबूस वर्णी शरीर पाण्यात पहुडल होत. एखाद्या शिल्पकराने मदनाचा पुतळा आखीव रेखीव कोरून काढावा तस त्याच शरीर दिसत होत. छाती फुकलेली त्यावर त्याचे निप्पल्स उठून दिसत होते. रोजच्या व्यायामामुळे त्याचे मसल्स फुगलेले होते. त्यात तिच्या खांबासारख्या मांड्या माला आकर्षित करत होत्या. मी धुंदीत चालत गेलो त्याच्याजवळ. मी त्याच्या जवळ केव्हा गेलो तेच नाही कळलं मी. अगदी त्याच्या चेहर्‍या जवळ आलो.
अझलानने जोर लावला. हातात बळ आणलं आणि स्वतःला वर खेचलं. पाणी डोळ्यात शिरताच ते चरचरले. त्याने तोंडावर हात फिरवला. अचानक त्याने डोळे उघडले पण त्याच्या डोळ्यात पानी गेल्यामुळे मी त्याला दिसलो नाही आणि मी तिथून पळ काढला.
जाताना माझ्या लक्षात आले की माझे पाय ओले आहेत. त्याच्या पाऊलखुणा नक्कीच माझ्या खोलीपर्यंत जटिल जर मी दिवंखान्यातून माझ्या खोलीत गेलो तर! म्हणून् मी मागच्या दरवाजाणे बाहेर गेलो आणि तिथून खिडकीमार्गे माझ्या खोलीत गेलो.
अझलान उद्या जाणार होता. तो परत केव्हा भेटेल याची काही शाश्वती नव्हती. आणि माझा स्वतच्या शरीरावर ताबा नव्हता. म्हणून मी तो उद्या जायच्या आधी त्याच्या शरीराचा आस्वाद घ्यायचा ठरवलं.यावेळी मी कोणतीच चूक करणार नव्हतो मी त्याच्या बासुंदीमध्ये औषदांच प्रमाण मिसळल. काहीही करून त्याच्या शरीराची चव चाखायची असं ठरवलं म्हणून मी त्याच्या खिरीत गोळ्या टाकल्या ज्यामुळे माणूस गुंगीत राहतो पण बेशुद्ध होत नाही मी त्या गोळ्यांचं प्रमाण कमीच ठेवलं.
बर्यापैकी रात्र झाली होती. सगळे झोपले असतील अशा अंदाजाने मी बाहेर पडायचं ठरवलं. दबक्या पावलांनी मी माझ्या खोलीचा दरवाजा उघडला मी दरवाजा अर्धाच उघडला असता मला काही तरी समोरून जाताना दिसलं मी दचकलो आणि दोन पावले मागे शिरलो. दरवाजा बंद केला ते नक्की काय होतं मला कळत नव्हतं पण मी फार घाबरलो असा घाबरलो काय करावं असा पण अझलानला बघायची इच्छा मला काही गप्प बसून देत नव्हती, नुसत्या त्याच्या विचाराने माझं लिंग उभं झालं होतं.
मग मी मागच्या खिडकीतून त्याच्या खोलीत प्रवेश करायचा ठरवलं मी माझ्या खोलीची खिडकी उघडली आणि बाहेर पडलो समोर ते विचित्र सफेद धुक्याने भरलेल्या घनदाट जंगल होतं कशाला सांग मी बरोबर आज त्याच्या रूमच्या खोलीच्या खिडकीखाली उभा होतो राहिलो गेलो त्याच खिडकीला लागून एक लोखंडी पाइप वरून खाली येत होता त्यावर मी सर सर चढलो मला नारळावर झाडावर चढायची सवय होती त्यामुळे या लोखंडी पाईपवर मला काही अवघड गेलं नाही सुदैवाने त्याने खिडकी आतून बंद केली नव्हती त्यामुळे मला ती उघडण्यास सोपी गेली मी खिडकी उघडून आत गेलो.
आज दुपारी मी त्याला आंघोळ करताना पहिलं होत. तेव्हापासून मे वेडा झालो होतो. माणुस वासनेच्या भरत काय नाही करत याच एक जिवंत उदाहरण बनलो होतो मी.
अझलान निपचित पडला होता. मी आतमध्ये आलो. अचानक त्याला जाणवलं खिडक्यांची हालचाल जाणवली. कोणी तरी आत आलं अस वाटत होतं त्याला, पण तो उठू शकत नव्हता. त्याचा अशक्तपणा त्याला उठू देत नव्हता. त्याच्या डोळ्या समोर धूसर पण जाणवत होता. त्याच डोळ्यातून त्याला माझा चेहरा दिसला.
मी अझलानच्या पोटावर बसलो होतो. अझलान काही बोलणार एवढ्यात त्याच्या ओठावर बोट आलं. ते त्याच स्वतःच नव्हतं. ते माझच होत.
“शुऊऊऊऊ” आवाज खोलीत घुमला.
मी खाली वाकलो. अझलान जवळ चेहरा घेतला. काही इंचाच अंतर उरलं होत दोघांत.
मी अझलानच्या ओठावर टेकवले. तप्त! खूपच तप्त ओठ होते. अझलानला तरतरीत आली. त्याला ती उष्णता जाणवली. आपली ओठ आता पोळतील की काय अस वाटू लागलं अझलानला. तरीही त्यांने आपली जीभ समोरच्या तोंडात सरकवली. ती पण तशीच तप्त. अझलान आपली जीभ पाठी घेणार तेवढ्यात मी जिभेने पकड घट्ट केली. पण अझलानला जीभ मागे नाही घेऊ दिली.
अझलानने हात उचलले पण मीआपल्या दोन्ही हातांनी त्याचे हात एक झटक्यात त्याचे हात खाली झिडकारले. अझलानची परत हात उचलायची इच्छा झाली नाही. पण मी हात उचलले आणि अझलानच्या छातीवर रूतवले. त्याची भरगच्च छाती त्याने पकडली. माझी पकड एवढी मजबूत होती की ती लाल झाली. निप्पल्सचा गुलाबी रंग फिका वाटेल असे बोटांचे लाल वण उठले होते.
मी जोर लावून अझलानला किस करत होतो आणि जोरात अझलानचे बॉल दाबत होतो. मी आता आपले ओठ खाली सरकवले आणि त्याचे गाल चाटत चाटत अझलानच्या उभारावर आलो. तोंड उघडत मी ते गोळे आपल्या तोंडात कोंबले. आज जणू मी ते खाऊनच टाकणार होता अशा वेगाने मी चोखत होतो.
“उमममहहजज अम्मम्म्म आहहहहह उंम्म्म”
मी आणि अझलान दोघे ही आवाज करत होतो. अझलानची केसाळ छाती ओली झाली होती. माझ्या लाळेमूळे. मी मान वर केली. चोखून चोखून अझलानचा एक बॉल लाल केला आणि आता मी दुसर्याकडे मोर्चा वळवला. आपल्या दोन्ही हातांनी त्याचा दुसरा बॉल पकडला. घट्ट. अझलानच्या छातीचा मांसल भाग माझ्या मुठीतून वर आला. त्याच भागावर त्या मी आपले दात रवले.
अझलान उसळला. पण मी दाताच्या चिमटीत पकडलेले निप्पल सोडले नाही. थोड्यावेळाने मी खाली सरकलो. अझलानच्या वेगवेगळ्या अंगावर बहरलेल्या घामाच्या थेंबाना आपल्या जिभेने चाटत. पोट, बेंबी, दंड, छाती, गळा एवढं संपवून त्या मी मुख्य जागी नजर फिरवली.
दोन्ही हातानी मी अझलानची पॅन्ट काढली. जुनी खजिन्याची पेटी अलगद उघडावी आणि त्यातील ऐवज डोळे भरून पहावा अशी माझी नजर एक टक त्या अझलानच्या लवड्याकडे बघत होती. मी अलगद अझलानच्या मऊशार झांटांतून आपली बोट फिरवली. त्याने तसाच हात खाली घेतला आणि त्याचे दोन तांबूसवर्णी गोटे पडकले. अझलानच्या अंगावर शहारे आले. एका हाताने समोरच्याने ते गोटे खेचले तशी अझलानने परत उसळी मारली.
मी जीभ परत बाहेर काढली. मी परत आपल्या जिभेची जादू अझलानला देणार होता. एका हाताने अझलानचा अर्धवट ताठलेला दांडा मागे सारला. मागे सारून त्याच्या पोटाला टेकवला. खाली वाकून आपलं डोकं अझलानच्या जांघेत घुसवल. आपले दोन्ही गाल दोन्ही जांघेच्या कात्रीत फसवून तो एक वेगळीच अनुभूती अनुभवत होतो. सुगंध. एका मदानकुमारच्या जांघेतील वास मला सुगंधाप्रमाणेच होता.
“कोण आहे?” अझलान बडबडला.
पण त्याला उत्तर नाही मिळाल. मी त्याच्या प्रश्नाकडे दुर्लक्ष करत अझलानच्या गोट्यावर वर लक्ष दिलं. कोन असलेल्या आईसक्रीम वरचा गोळा जसा चाटावा तसा मी चाटू लागलो. वर खाली वर खाली जीभ फिरवून आस्वाद घेत. अझलानचा हात पण आपोआप त्याच्या छातीवर फिरू लागला.
