मिनी स्कर्ट अन छातीला फक्त ब्रा घातलेली वहिनी किचनमध्ये, लाडक्या दिरासाठी स्पेशल चिकन बनवत होती. तिचा गोरापान नितळ, सडपातळ देह पाहून खरंतर भरतने लगेच दुसरा डाव मांडला असता. पण आज दिवसभर हा एकांत मिळणार होता. वहिनीने, तिच्या माहेरी, “भावजींबरोबर, महानगरपालिकेत काही कामासाठी जाणार आहे.” असं सांगून तिकडून कुणी न येईल अशी व्यवस्था केली होती.
“भावजी जेवून घेता का? गरमगरम भाकरी रश्यासोबत खाऊन घ्या.”
“नाही वहिनी दोघे बरोबरच जेवू… आणि खालीच जमिनीवर चटई टाकून बसू, वर किचन टेबलवर, नॉन व्हेज खायला मजा येत नाही.”
भावजींमधला हा रांगडेपणा तिला पहिल्यापासून आवडायचा. अगदी वहिनी लग्न करून घरात आल्यापासून, दोघांची छान मैत्री होती. पण कुठलीही कामुक भावना त्यावेळी दोघांच्याही मनात यायची नाही. हे दोघे मिळून असं काही प्रणय सुख घेतील, अन कामरसाचा आस्वाद घेतील यावर त्यावेळीच काय?पण आजही कुणी विश्वास ठेवला नसता.
नेमकी हीच गोष्ट दोघांच्याही पथ्यावर होती.
वहिनीने जेवण वाढायला घेतलं. दोघांनी मिळून लागणारी भांडी चटई वर मांडली. मस्त मांडी घालून पठया जेवायला बसला…
समोर वहिनी एक पाय दुमडून वाढत होती. तिला निकर घालू दिली नव्हतीच. त्यामुळं त्या शॉर्ट स्कर्ट मधून सरळ थेट, तिच्या प्रेमद्वाराचं दर्शन होत होतं. त्यानं पहिला घास मोडला अन वहिनीला भरवला.
तिच्या डोळ्यात पाणी तरळलं.
बिचारी भावुक झाली.
भरतने, तिला पप्पी घेऊन शांत केलं.
तिचा मूड खुलवण्यासाठी, त्याने विचारलं,
“वहिनी एकदम चकाचक केलंय सगळं, कधी काढले होते केस?”
या खट्याळ प्रश्नावर, ती खुदकन हसली.
“आवो, खर सांगू वर्षभर काढलेच नव्हते. यांचं वर्षश्राद्ध झाल्यानंतर, मी सूनीताकडे गेले होते ना, तेव्हा काढले… अन परवा तुम्ही यायची खबर लागली, मग गुळगुळीत केलं सगळं.” सूनीता म्हणजे तिची डायवोर्स घेतलेली बहीण.
वहिनीपण हळूहळू मूडमध्ये येत होती. ते समोरचं गुळगुळीत पिच अन दोन्ही लेग पीस भावजीला पुन्हा एकदा उत्तेजित करत होते. रश्यातल्या पीस पेक्षा, त्या लेगपीस वरच्या तिळावर त्याचं लक्ष जास्त होतं. त्याची शॉर्ट पुन्हा फुगू लागली होती.
जेवणं आटोपली, वहिनीने भांडी स्वच्छ धुऊन किचनकट्ट्यावर पालथी घालून ठेवली. हे सगळं भरत शांतपणे बघत, बडीशेप चघळत होता. वॉशिंग मशीन लावायला वहिनी बाथरूमकडे गेली. भरत देखील तिच्या मागे गेला. आत गेल्यावर, त्याने स्वतःची शॉर्ट, काढून टांगून ठेवली. ती पुढे वॉशिंग मशीन लावण्यात व्यस्त आहे पाहून, तिच्या स्कर्टचा हुक काढला अन स्कर्ट काढून टाकला. वहिनी मागे वळाली सुद्धा नाही. फक्त स्तब्ध झाली. अन तिची मागची गोलाई, भावजींच्या ताठरपणाला चिकटवली. तिकडे वॉशिंग मशीनची गुरगुर सुरू झाली होती. अन इकडे वैनीचा श्वास वाढत होता. ब्रा कधीच निखळून पडली होती. तिच्या खांद्यावर, किस करत, तिला त्याने अजून आत नेले. अन शॉवर चालू केला.
तापलेल्या तनुवर, ते तुषार झेलतानाचं तिचं समाधान, चेहर्यावर झळकत होतं. ती मागे त्याच्या ताठरपणावर रेलून, त्याच्या मागे हात घालून त्याला आणखी जवळ ओढत होती. त्याचं असं मागे रूतून बसणं, तिला मनोमन आवडत होतं. त्याचे हात समोरून तिची छाती पिळत होते. मानेवर जीभ फिरत होती. वहिनी मधूनच मागे वळून त्याच्या ओठांमधला रस शोषून घेत होती. शॉवरच्या धुंद थेंबांमुळं शरीर प्रफुल्लित होत होतं. अन त्यावर कामुकतेचे काटे उभे रहात होते.
आता वहिनी सरळ झाली. एक बादली पालथी घालून त्यावर, तिचा एक पाय ठेवला. अन त्यामुळं मघाशी चेतवणारं, मोहवणारं गुळगुळीत पिच, मोकळं झालं. कळी थोडीशी फाकली देखील.
त्यानं त्याचा कडक झालेला भाला, त्या नाजूक कळीच्या हृदयात खुपसला अन वहिनी चित्कारली.
पुन्हा एकदा घर्षणाचा आनंद सोहळा सुरू झाला. जवळजवळ दीड वर्ष, कसलाही स्पर्श नसलेल्या त्या काम मार्गिकेतल्या पेशी पेटून उठल्या होत्या, अन त्याच्या कडक झालेल्या स्नायू भाल्याचं, भावुक होऊन स्वागत करत होत्या. आतल्या काम मार्गीकेचं भावुक होणं, भरतला ओलाव्यातून जाणवत होतं. तिचा प्रेमाचा झरा त्याच्या प्रत्येक दणक्यासोबत, त्याला न्हाऊ घालत होता.
तिच्या चॉकलेटी मनुक्यांची त्याच्या दातांनी वाताहत लावली होती. चावून चाखून, चोखून अगदी चोळामोळा करून टाकत होता. त्या दोन संत्र्यांमध्ये अजिबात रस उरलेला नसतानाही, त्याच्या अशा चोखण्याने रस भरेल की काय? अशी तिची अवस्था झाली होती.
पण हाच चोळामोळा करणारा, स्वर्गारोहिणीला निघून गेला होता. त्यामुळं हे फुल सुकून चाललं होतं. दुसर्या कुठल्याही पुरूषाला ती जवळ करणं अजिबात शक्य नव्हतं. मग आला असता तर, फक्त माहेरच्याकडून, दुसर्या लग्नाचा प्रस्ताव. पण तो मोठ्या झालेल्या मुलींच्या भविष्यात अडचणींचा ठरला असता. काही वर्षांनी त्यांचीही लग्न व्हायची होतीच की. आणि तो नवीन पुरूष जवळ करताना, त्याच्याशी जुळवून घेण्याचं टेन्शन वेगळंच…
या सगळ्या घटनाक्रमापेक्षा, हा घरचा, तिच्यासाठी जीव टाकणारा, वहिनीच्या भविष्यासाठी, तिच्या सुखासाठी धडपडणारा हा रांगडा, जवळचा कृष्णसखा लाखपटीने चांगला होता. या सगळ्या विचारांचा मसाला तिच्या गुलाबी खलबत्यावर होणार्या, दिराच्या ठोकयांसोबत कुटला जात होता. त्या मसाल्याची महक तिच्या तनुवरच नव्हे तर मनावरपण मोहजाल टाकत होती. त्या धुंदीत, ती उभ्या उभ्या कशी कंबर हलवायला लागली, हे तिचे तिलाही कळलं नाही.
आता तो बाथरूममध्ये आडवा झाला. ती वर आली. त्याने फक्त त्याचा खुंटा पक्का केला. बाकी दळण दळायला ती समर्थ होती. भावजीला आनंदाच्या झुल्यावर झुलवायचं तिने देखील व्रत घेतलं होतं. आता ती गोलाकार कंबर हलवून खुंट्याला आतच ठेवून, घर्षणाने सुखाचं पीठ पाडत होती. बराच वेळ दळण दळल्यावर दोघांची वेळ आली.
तिने दळण थांबवलं. पाकळ्या आकुंचन पावल्या. खुंट्याच्या मुळाशी आवळून आतून पाझरू लागल्या. वरून शॉवर सुरू होताच. पण खाली तिच्या प्रेमाचा शॉवर त्याच्या स्नायूदंडाला न्हाऊ घालू लागला. पूर्ण भिजल्यावर तिने त्याला बाहेर काढले, वरच्या शॉवर खाली धुवून घेतले. अन आता लाळेने त्याची अंघोळ सुरू केली. काही क्षणांच्या अंतरावर त्याची तृप्ती उभी होती. बघता बघता, त्याने त्याचा फवारा, तिच्या तोंडावर उडवला… अन ती बाथरू मध्येच, शॉवरखाली त्याच्या शरीरावर तशीच नागडी झोपून राहिली.
“आपण पाप तर करत नाही ना ओ भावजी…”
दिराचं डोकं मांडीत घेऊन, शॉर्ट स्कर्ट घालून चटईवर भिंतीला टेकून बसलेली, वहिनी डोकं कुरवाळत विचारत होती.
“नाही गं वहिनी, उगाच नसते विचार मनात आणू नको… तुला काय वाटतं, मी नसेल का विचार केला या गोष्टींचा?
भरपूर विचार केलाय. अक्षरशः माझंच डोकं भण भण करत होतं. तू जितक्या सहज माझ्या मिठीत आलीस त्यावरून तुझा माझ्या वरचा विश्वास मला जाणवला.”
वैनीच्या उघड्या मांड्यांवरून, हात फिरवत तो बोलत होता.
“या विषयावर, कुणाला विचारू सुद्धा शकत नव्हतो. मित्रांशी शेअर करू शकलो असतो, पण त्यांनीच कधी तरी चेष्टा करता करता माझं भांडं फोडलं असतं. हे पाप की पुण्य हे ठरवायला मी थोडी शास्त्रोक्त माहिती काढली.
खरंतर द्रौपदी पाच नवर्याना सुखी करत होतीच की… पण या गोष्टीला शास्त्रोक्त आधारपण आहे.”
त्याचं असं सिरियसली बोलता बोलता, तिच्या मांड्यांवरून हात फिरवत राहणं तिला फार आवडत होतं. नकळत पणे तिची मांडी उघडली. एक पाय सरळ पसरून ती बसली. त्या सरळ केलेल्या मांडीवर त्याने त्याचं डोकं ठेवलं. त्याला नजरेसमोर, तिच्या काम मंदिराचा दरवाजा, सताड उघडा दिसत होता. त्याच्या हळुवार स्पर्शाने आणि डोक्याच्या केसांच्या गुदगुल्यानी ते उघडझाप करायला लागलं होतं. मधून मधून मांडीला किस करत तो बोलत राहिला.
“पूर्वी पुराणात, दाखले दिले आहेत. पूर्वीच्या काळी सामान्य जनता आणि राजे रजवाडे देखील विधवेला तिच्या दिरासोबत लग्न करायला लावत. तो विवाह खूप साधेपणाने केला जायचा. या लग्नामुळं तिला सामाजिक संरक्षण आणि स्थान मिळायचं.”
“ते संरक्षण आणि मानाचं स्थान तर तुम्ही आधीही देत होता, आणि आजही देताच आहात. त्यामुळंच माझ्या मनातला तुमच्या विषयीचा आदर प्रेमात सहज परिवर्तित झाला. प्रेम होतंच, दीर म्हणून, सखा म्हणून… फक्त आता प्रेमसखा झालात. मग लग्नाची काय गरज आहे.”
“हो,… आणि आता त्या पुराण काळा इतका प्रगल्भ समाजपण नाही राहिला…”
“हो भावजी, त्यामुळंच समाजाला आपलं नात समजता कामा नये.”
“हम्मम्म, खरंय, ते जपावं लागेल. तुला माहितीय? त्या लग्नाचा मुख्य विधी त्या दोघांमधला सेक्स हाच असायचा. आणि त्या लग्नाला, नियोग असं नाव होतं. म्हणून तू फक्त आनंदी रहा,… तू एकटी पडली आहेस असं कधीही वाटून देऊ नको. कधी कधी आपला संबंध बरेच दिवस होणार नाही, इतका एकांत मिळणार देखील नाही. पण कधीही नात्यावरचा विश्वास ढळू देऊ नको.”
“हम्मम्म…” असा सुस्कारा सोडत, तिने त्याचं डोकं जवळ ओढलं. आणि त्याच्या ओठांच्या अगदी जवळ तिचे खालचे गुलाबी ओठ आले. तिने दुसरा पाय बाजूला करून त्याला नीट दर्शन दिलं. अन त्याने ओठ तिच्या ‘त्या ‘ ओठांवर टेकवले. अगदी तिच्या ओठांना जस त्याने कुस्करत हळूहळू जिव्हा प्रवेश केला होता, तसाच त्याने या खालच्या ओठांमध्येही मिळवला. अन तिचा पाझरणारा प्रेमरस चाटू लागला. तिने डोळे मिटून घेतले. दोन्ही पाकळ्या अन त्यावरचा कामबिंदू तो चटचट करून चाटू लागला. तसतस तिच्या पायांमधलं अंतर वाढत चाललं. तशीही सडपातळ फिगरमुळे तिचा कामप्रदेश उठावदार दिसत होता. मांड्यांचा अडसर होत नव्हता.
