ताईने छान मला आवडणारा स्वयंपाक करून ठेवला होता. ती माझीच वाट पाहत होती. गेल्या गेल्या आम्ही दोघेही जेवायला बसलो. जेवण झाल्यावर ताईला म्हटले, ‘तयारी कर. कारण बस मिळायला पाहिजे. “ताई तू सणावाराला घालतेस न तशी ठेवणीतली साडी, अन् नाकातली नथ पण सोबत घे.. त्यात तू खूप छान दिसतेस. आणि चांगल्या चांगल्या चार-पाच साड्या पण घे. मी पण चांगले चांगले ड्रेस घेतले. हो… कुणाला आपण खेड्यातले आहोत तसे दिसले नाही पाहीजे. तसेच गळ्यात मंगलसूत्र पण घालून घे. कुणाला शंका यायला नको.” मग ताईने सुंदर साडी नेसली. हातात हिरव्या रंगाच्या चकाकणार्याद बांगड्या घातल्या, नाकात नथ, गळ्यात सोन्याचं दोन पदरी सुंदर पदक असलेलं मंगळसूत्र, कानात टॉप्स, पायात पैंजण घातले, केसाचा भरदार अंबाडा बांधला. असा साजशृंगार केलेल्या माझ्या ताईला पाहून माझ्या तोंडून सहज शब्द बाहेर पडले. ‘व्वाऽऽ ताई खूप छान! तू आता नवी नवरीच दिसत आहे. जणूकाही आपण हनिमून साजरा करायला निघालो आहे की काय असे वाटत आहे.’
‘चल. तुझं आपलं काहीतरीच. उशीर होईल. निघू आता…’ अशी ताई लाजत लाजत मला म्हणाली. मला हे ताईच रूप फारच भावलं होतं. मी पण चागला ड्रेस घातला. बॅग घेऊन बाईकवर ताईला मागे बसवून कोणाला दिसणार नाही असं पाहून आम्ही निघालो.
आम्ही बसस्टँडला पोहचल्यावर बाईक पार्किंगला लाऊन त्या माणसाला सांगितले की मी तीन-चार दिवसाने येणार आहे. तोपर्यंत गाडी राहू द्या.’ असे बोलून बाहेर पडलो तर बस नुकतीच आली होती. गाडीचे आधीच बुकिंग झाल्याने आम्हाला शेवटची सीट मिळाली. गाडी सुरु झाली. काही वेळाने ड्रायव्हरने गाडीतील दिवे बंद केले. गाडीत अंधार पसरल्याने मी ताईच्या पदरात हात घालून तिच्या स्तनासोबत खेळू लागलो. इकडे माझा लवडा पँटमध्ये उठून धक्के मारत होता. तेव्हा मी ताईचा हात हातात घेऊन त्यावर ठेवला. ताई मग त्याला दाबून शांत करीत होती.
सकाळी बस पणजीला पोहचली. एका लॉजमध्ये रूम घेतांना रजिस्टरमध्ये माझ्या एकट्याचे नाव लिहिले तेव्हा लॉजवाल्याने तुमच्या बायकोचं पण नाव लिहा असे म्हटले. तेव्हा मी ताईकडे वळून पाहिले तेव्हा तिने भुवई वर करून मिष्कीलपणे हसली. त्याची तरी काय चूक? कोणालाही वाटेल की ताई माझी बायकोच आहे.. मग मी तिचे नाव पण रजिस्टरमध्ये लिहिले.
तसेच त्यांनी गोवा पाहण्यासाठी दोन दिवसाचे पॅकेज असल्याचे सांगितले. सकाळी नऊ वाजता बस असल्याने आम्हाला ताबडतोब तयारी करून निघायचे होते. आम्ही रूम मध्ये आलो. पाहतो तर ती चांगली एसी डिलक्स होती. विशेष म्हणजे बेडच्या भिंतीसमोर बेडवरील सारे दृष्य दिसेल अशा तर्हेनने मोठा काच लावला होता.. बाथरूम पण मोठी होती. दोघांना एकाचवेळेस आंघोळ करता येईल अशी प्रशस्त होती.
रुममध्ये आल्यावर ताईच्या चेहऱ्यावर हसू दिसलं. मी तिच्याकडे पाहिलं. “ताई, का हसतेस?” “अरे… त्या हॉटेलवाल्याने आपल्याला नवरा-बायको करून टाकले.”
मी पण हसलो. हो ना… दिसतेस तू माझ्या बायकोसारखी… त्याचं काही चुकलं नाही. कारण येथे येणारे एकतर नवरा-बायको असतात नाहीतर प्रियकर-प्रेयसी असतात. आपण नवरा-बायको नाही निदान प्रियकर-प्रेयसी असायला काही हरकत नाही.”
“हो… खरच आहे. येथे आल्यावर आपण बहिण-भाऊ आहोत हे मी विसरले. तू माझा आवडता प्रीयाकरच आहेस…” “कधी मी असे हॉटेल व त्यातील मौज-मजा पाहिलं नाही. तू मला घेऊन आलास अन् मला सारं मिळालं. तू खरंच खूप छान आहेस. माझ्या पोरीला पण अशाच ठिकाणी फिरवून आणशील.”
“हो ताई… मी तिला सिमल्याला हनिमूनला घेऊन जाईन. शेवटी ती जरी माझी होणारी बायको असली तरी ती सख्य्ख्या नात्यातील भाची आहे.”
“होरे बाबा… किती वेळ बोलायचं. चल तयारी करू. नाहीतर उशीर होईल.”
आम्ही दोघांनी कपडे काढून एकमेकांची आंघोळ करायला मदत केली. ताईने माझ्या अंगाला साबण लावली. माझ्या तराटलेल्या लवङयाला पण साबण लावली तेव्हा तिला म्हटले, ‘ताई मी लहान असतांना एखाद्या वेळी तू माझी आंघोळ करून द्यायची.’
‘होरे राजा… त्यावेळी तुझा हा बुल्ला लहानसा होता. आता तर एखाद्या दंडुक्यासारखा मोठा आणि टणक झाला आहे.’ मग मी हसलो.
मी ताई कडे पाहीले. गोरया गोरया अंगाची शुभ्र संगमरवरात मढवलेली माझी प्रणयदेवताच जणू माझ्या पुढे उभी होती असा मला भास होत होता. तिची स्निग्ध गोरी त्वचा, भरलेली देहयष्टी, रसिले ओठ, मादक डोळे.. अशी मुसमुसलेली व कामातूर स्त्री पाहून मी वेडापिसा झालो होतो. पुरुषांनी तिला नग्न करून मनसोक्त हेपावे असेच काही सौंदर्याचे पुरेपुर दान निसर्गाने तिला बहाल होते, असे मला वाटत होते. तिचे डौलदार व पुर्ण भरलेले गोरे उघडे स्तन माझ्यापुढे हिंदकळत होते. तिच्या सहवासात मला मस्त मस्त वाटत होते. ताईचे स्तन त्यावेळी गुबगुबीत, रसरशीत, गरगरीत, आणि उबदार दिसत होते. लवडा मोठा झाल्याने त्याला शांत करण्यासाठी ओल्या पुदीत घालून थोडंसं संभोगसुख घेतल्याशिवाय मला राहवले नाही. ताई कपडे घालीपर्यंत तिच्या शरीराच्या नाजूक भागाचा स्पर्शसुख घेण्याची एकही संधी मी सोडत नव्हतो.
बस आल्यावर आम्ही फिरायला निघालो. गोव्यात निसर्गाने नुसते सौंदर्य उधळले आहे. विस्तीर्ण पसरलेला, अतिशय सुंदर, नितळ, स्वच्छ पाण्यातील सौदर्य अगदी साध्या डोळ्यांनी न्याहाळता येईल असा समुद्रकिनारा पाहून मन मोहित होवून गेलं. “खा-प्या, मजा करा’ ही गोव्याच्या पर्यटनाची खासीयत आहे असे म्हणतात. अशा या समुद्र किनार्यायवर फिरून आम्ही मस्त मजा लुटली..
विशेष म्हणजे या ठिकाणी अनेक जोडपे एकमेकांच्या हातात व कमरेत हात घालून फिरत होते. काही विदेशी बाया तर येथे उघड्या नागड्या दिसत होत्या. ते पाहून मी पण ताईचा हात हातात घेऊन तिच्या बोटात बोटं गुंतविण्याचा प्रयत्न करीत होतो. ताईच्या कमरेला हात लपेटून जवळ ओढत होतो. ताई मात्र प्रतिसाद देतांना संकोच करीत होतो. ते पाहून ताईला म्हणालो, ‘ताई येथे लाजायची काही गरज नाही. सारेच तसे करतात. कारण ते एकतर नवरा-बायको असतात किवा प्रेमीयुगुल तरी असतात. तसंच जर आपण केले नाही तर त्यांना शंका येईल.’
ताई म्हणाली, ‘मला भीती वाटते रे…! कुणी पाहिलं तर…?’
‘येथे कोण आपल्या ओळखीचं आहे?’
‘ताई, तू अशी घाबरू नकोस. आपण नवरा-बायको जरी नसलो तरी एकमेकांचे प्रियकर-प्रेयसी तर नक्कीच आहोत ना…! हॉटेलवाल्याने तर आपल्याला नवरा-बायको करून टाकले. ताई, तू जरी वयाने माझ्यापेक्षा मोठी असली ना…! तरी शरीराने तू मात्र माझ्या पेक्षा लहानच दिसत आहेस. तू खरंच माझी बायको शोभत आहेस…! म्हणून मला वाटते आपल्याला गुपचुपपणे लग्न करायला काही हरकत नाही. म्हणजे आपण मनाने व शरीराने एकरूप होऊन जाऊ. तो ड्रायव्हर म्हणत होता की, या बीचवर ‘एक दुजे.के लिये’ या सिनेमाची शुटींग झाली. तेथे उंचावर एक देऊळ आहे. तेथेच त्यांनी एकमेकांच्या गळ्यात हार घालून देवाच्या साक्षीने लग्न केले होते. तेव्हापासून प्रेमीयुगुल त्या देवळात जाऊन एकमेकांच्या गळ्यात हार टाकून नवरा-बायको म्हणून स्वीकार करतात.’
कुणाला जायचे असेल तर जाऊन या असंही तो म्हणाला होता..
