वासनेच्या भरात अखिलने सरलाचे हात त्याच्या थरथरत्या हातात घेतले. याचा तिने विरोध केला नाही. तेव्हा अखिल आणखी रोमांचित झाला आणि त्यांनी सरलाला त्यांच्याजवळ ओढले. अनिच्छेने, सरला त्याच्या इतक्या जवळ आली की त्याच्या मानेवर तिचा गरम श्वास त्याला जाणवू लागला. अखिलने दोन्ही हातांनी तिचा चेहरा उचलला आणि तिच्या मद्यधुंद डोळ्यांत नजर टाकू लागला. सरलाने लाजाळूपणे डोळे मिटले पण अखिलपासून सुटका मिळवण्याचा प्रयत्न केला नाही. तिच्याकडून अप्रत्यक्ष प्रोत्साहन मिळाल्याने अखिलने आपला थरथरत्या ओठ तिच्या मऊ गालावर ठेवले. तरीही सरलाने विरोध केला नाही, म्हणून त्याने तिला धक्का देऊन अंथरुणावर पाडले आणि तिला आपल्या बाहुपाशात घेतले. सरलाच्या तोंडातून एक किंचाळी बाहेर आली. ” ऊहहह… ईशशश… “
तेवढ्यात दारावर थाप पडली आणि अखिलची झोप उडाली होती. त्यांनी पाहिले की तो अंथरुणावर एकटाच होता. अखिलचा लंड फुगून ताठ झाला होता. अखिल स्वतः शी पुटपुटला.”आताच यायचे होत मरायला. “
अखिलने उठून घड्याळ पाहिल्यावर त्याला कळाले होते की, सकाळची वेळ झाली होती. दरवाजा वरती पुन्हा थाप पडली तेव्हा तो उठला आणि त्याने दार उघडले. बाहेर त्याची कामवाली सरला उभी होती, जी एका मिनिटापूर्वीच त्याच्या अपूर्ण स्वप्नापासून गायब झाली होती. आत प्रवेश करताच अखिलने दरवाजा बंद केला.
त्याची पत्नी शर्मिला बहिणीच्या घरी गेल्यापासून त्याला खूप एकटेपणा जाणवत होता. शर्मिलाची बहीण लग्नाच्या पाच वर्षांनंतर गर्भवती झाली. तिला कोणतीही जोखीम पत्करायची नव्हती, म्हणून तिने दोन महिन्यांसाठी शर्मिलाला तिच्या घरी बोलवले होते. गेल्या महिन्यात तिने एका मुलाला जन्म दिला. तिची सासू कामात कमकुवत असल्यामुळे शर्मिलाला आणखी एक महिना तेथे राहावे लागले होते. त्यामुळे अखिल या वेळी अनिवार्यपणे ब्रह्मचर्य पाळत होता.
बर्याच काळापासून त्याचे मन त्याच्या घरी काम करणार्या सरलावर होते. सरला वयाने नुकतीच वयात आली होती. तिचे डोळे मंत्रमुग्ध करणारे होते. सरलाचा शरीर वयाच्या मानाने अधिक भरलेला होता. जेव्हा तो आपल्या पत्नीसोबत होता, तेव्हा त्याने सरलाला कधीही वासनेच्या नजरने पाहिले नव्हते. शर्मिला होतीच इतकी सुंदर! तिच्या समोर सरला सौंदर्य काहीच नव्हते. पण आता त्याच्या पत्नीच्या विभक्ततेमुळे त्याची मनःस्थिती बदलली होती. सरला त्याला खूप आकर्षक दिसू लागली होती आणि तिला मिळवण्यासाठी अखिल अस्वस्थ झाला होता. अखिलला माहीत होते की सरला खूप गरीब आहे. खूप कष्ट करून ती तिचे घर चालवते. तिचा पती एक नंबरचा बेवडा आहे आणि तो त्याच्या पत्नीच्या कमाईवर अवलंबून आहे. त्याला वाटले की पैसा हा सरलाचा सर्वात मोठा कमकुवतपणा असेल आणि यामुळे सरला त्याला मिळू शकते. अखिलला माहीत होते की पैशाच्या लोभात चांगल्या चांगल्या लोकांचा विश्वास डळमळीत होतो. मग सरला ची काय मजाल होती अखिलला हात लाऊ न देण्याची?
त्याने सरलाला जाळ्यात फसवण्याची योजना आखली होती. आज त्यांनी ती योजना अंमलात आणण्याचा निर्णय घेतला. सरला आल्यानंतर तो अंथरुणावर पडला आणि आरडाओरडा करू लागला. सरला आत काम करत होती. जेव्हा तिने अखिलच्या रडण्याचा आवाज ऐकला, तेव्हा ती साडीच्या पदराने आपले हात पुसत त्याच्याकडे आली. अखिलला अस्वस्थ पाहून तिने विचारले, ” साहेब, काय झाले? “.
वेदना व्यक्त करताना अखिल म्हणाला, ” डोक लय दुखतय सरला. “
” तुम्ही काही औषध घेतले का? ” सरलाने काळजीच्या स्वरात विचारले.
” हो ग घेतला ” अखिल वेदनाने ओरडत बोलला.
” पण त्याचा काही उपयोग झाला नाही. जर शर्मिला इथे असती, तर तीने माझे डोके दाबल असत आणि वेदना दूर झाली असती. पण आता ती इथे नाही. ” अखिल उदास होत बोलला होता.
सरला सहानुभूतीपूर्वक म्हणाली, ” साहेब, जर तुम्हाला वाईट वाटत नसेल तर मी तुमचे डोके दाबू का? “
” तुम्हाला घरी जायला उशीर होईल! ” मला तुम्हाला त्रास द्यायचा नाही. पण घरात दुसरे कोणी नाही “, अखिल कळवळीने म्हणाला.
” मला काही त्रास नाही यात काय एवढा? आणि मला घरी जाण्याची घाई नाही ” सरला म्हणाली.
सरला अनिच्छेने त्याच्या शेजारी अंथरुणावर बसली. तिने हळूच त्याच्या कपाळाला दाबायला आणि हात फिरवायला सुरुवात केली. एका महिलेच्या कोमल हातांचा स्पर्श अनुभवताना अखिलचे शरीर उत्साहाने झिणझिणले. त्याने काही काळ स्त्रीलिंगाचा स्पर्श एन्जॉय केला आणि मग त्याच्या शब्दांमध्ये गोडवा आणत म्हणाला, ” सरला, तुझ्या हातात जादू आहे! आणखी काही वेळा दाबू शकते का “.
सरलाने हसत आपली मान हलवत अखिलला होकार दिला.काही वेळाचा स्पर्शानंतर तो सहानुभूतीपूर्वक सरलाला म्हणाला, ” मी ऐकले आहे की तुझा नवरा काम करत नाही “. तो आजारी आहे का? “.
“आजारी का? खूप तंदुरुस्त आहे पण काम करण्याची इच्छा नाही! ” सरला तोंड वर करून म्हणाली.
” मग तुम्हाला जगणे कठीण होत असेल ना? ” अखिलने सरलाला प्रेमाने विचारले.
” काय करावे, साहेब, जर त्या नवर्याने काम केले नाही, तर ते कठीण आहे ” सरला म्हणाली.
” तुम्हाला किती पैसे मिळतात? ” अखिलने विचारले.
” तेच तीन हजार रुपये जे मला तुमच्या घरातून मिळतात. ” सरला अखिलला बोलली.
” तुम्ही इतरत्र काम का करत नाही? ” अखिल सरलाला बोलला.
“साहेब, आजकाल शहरात इतके बांगलादेशी आले आहेत की घरे शोधणे खूप कठीण झाले आहे. ” सरला दुःखी होऊन म्हणाली.
” पण इतक्या कमी पैशात तुम्ही तुमचे घर कसे चालवाल? ” अखिल सरलाला म्हणाला.
“आता काय करावे, साहेब, आमची काळजी कोण घेणार आहे? ” सरला, चिडून म्हणाली.
काही वेळ अस्वस्थ शांतता पसरली. मग अखिल गोड आवाजात म्हणाला, ” इतक्या कामांसाठी जर तुम्हाला पाच हजार रुपये मिळू लागले तर? “
सरलाला आश्चर्य वाटले, “पाच हजार कोण देणार साहेब?”
” मी देईन तुला.” अखिल धैर्याने म्हणाला आणि अखिलने आपला हात तिच्या हातावर ठेवला. सरलाने आश्चर्याने त्याच्या चेहर्याकडे पाहिले. या दयाळूपणाचे कारण काय असू शकते हे सरलाला समजले नाही.
सरलाने अखिलला विचारले, “का?”
अखिल सरलाचा हात मुठीत दाबत म्हणाला, “कारण मी तुला माझा समजतो. मला तुमची गरिबी आणि तुमचे दुःख दूर करायचे आहे. ” आणि आता मी जे करतो ते मला करावेच लागेल ? “होय, पण मला तुमच्याकडून थोडे प्रेमही हवे आहे. तू मला थोड प्रेम देऊ शकते का? ” अखिल म्हणाला.
काही क्षण शांतता पसरली. मग सरलाने शंका व्यक्त केली, ” हो ते समध खर आहे पण ताई ना कळाले मग?
” तू आणि मी त्यांना सांगितले नाही तर त्यांना कसे कळेल? ” अखिलने उत्तर दिले. आता त्या गोष्टीसाठी सरला तयार झाली होती असे वाटत होते.
” ठीक आहे, पण माझी एक अट आहे” सरला अखिलला बोलली.
हे ऐकून अखिलला आनंद झाला. त्याने सरलाला पुढे काही बोलण्यापासून थांबवला आणि म्हणाला, ” मी तुझी प्रत्येक अट स्वीकारतो. तू फक्त हो म्हण. “
” मी हे कुठे नाकारत आहे, पण आधी माझे ऐका, साहेब. ” सरला थोडी शंका घेऊन म्हणाली.
आता अखिलला खात्री पटली की काम पूर्ण झाले आहे. ” मी ते नंतर ऐकणार आहे “,
तो अधीरतेने म्हणाला. “आधी तू माझ्या कुशीत ये “.
सरलाला काही बोलता येत नव्हते त्याने तिला ओढले आणि तिला आपल्या बाहुपाशात घेतले. त्याचे ओठ सरलाच्या गालाला चिकटलेले होते. त्यांनी त्याचे उत्कटतेने चुंबन घेतले. सरलाने कसाबसा त्यांच्यापासून स्वतःला मुक्त केले, ” साहेब, आज नाही. तुम्हाला कामा वरती जावे लागेल. उद्या रविवार आहे. उद्या तुम्हाला जे हवे ते करा “.
पुढील चोवीस तास अखिलसाठी खूप कठीण होते. प्रत्येक क्षण त्याला वर्षासारखा वाटत होता. तो सरलाच्या कल्पनेत बुडून राहिला. त्याची स्थिती एखाद्या नवीन नवर्या सारखी झाली होती जो सुहागरातच्या दिवशी आपल्या वधूची वाट पाहणार्या वरासारखी झाली होती. कसाबसा दुसर्या दिवशीची सकाळ आली. सरलाही रोजप्रमाणेच सकाळी आठ वाजता आली. जेव्हा ती आत जाऊ लागली तेव्हा अखिलने तिला मागून आपल्या बाहुंमध्ये धरले. त्याला लगेच शयनगृहात घेऊन जायचे होते पण सरला त्यांच्या तावडीतून मुक्त झाली आणि म्हणाली, ” हे काय साहेब? मी कुठे जाणार आहे का? आधी मला माझे काम करू द्या.
” कसली घाई! काम तर होतच राहिल” अखिल उतावीळ होत म्हणाला.
” नाही, मी आधी घरची कामे करेन. तुम्ही म्हटले होत न, तुम्ही माझ्या प्रत्येक अटीचा स्वीकार कराल.
आता बेचार्या अखिलकडे काहीच उत्तर नव्हते. त्याला आणखी एक तास वाट पाहावी लागणार होती. अखिल आपल्या शयनगृहात गेला आणि सरला तिची दैनंदिन कामे करत होती. आज तो सरला बरोबर काय करेल याबद्दल अखिलला खूप कल्पना मनात होत्या! एक तास त्याच कल्पना त्याच्या मनात फिरत राहिल्या.
दरम्यान, त्याला असेही वाटले की सरला आज कामावर खूप जास्त वेळ घालवत आहे! अखिलचा एक तास प्रचंड अस्वस्थतेने गेला. कधी तो अंथरुणावर झोपायचा, तर कधी खुर्चीवर बसायचा, कधी उठून खिडकीतून बाहेर डोकावून पाहत होता, कधी सरलाला संभोग करणाचा साहित्यचा आढावा घेत होता.अखिलने उशीखाली विलासी कंडोम आणि जेलीची नळी ठेवली होती.
