रंगराव ने उभ्या आयुष्यात अशी पाहिली नव्हती… तशाही परिस्थितीत गीतांजली आपले शरीर झाकण्याचा अयशस्वी प्रयत्न करत होती… रंगराव पुन्हा एकदा तिच्या शरीराला सर्व ठिकाणी कुरवाळत होता… अन मन भरून मिठीत घेत होता… गीतांजली लज्जेने गलीत गात्र झाली होती… रंगराव ने आता गीतांजलीला पूर्ण रूम मध्ये इकडून तिकडे चालायला सांगितलं… तशी नाईलाजाने गीतांजली तशा अवस्थेत चालत होती… तिच्या लयबद्ध चालण्याने रंगरावला खुप मजा येत होती… डोळे भरून तो हे दृश्य साठवत होता… आता पुन्हा त्याने तिच्यावर झडप घातली अन आपला लंड बाहेर काढला… त्याचा एवढा मोठा जाडजूड सोटा पाहून गीतांजली खूपच घाबरली आणि शरमली सुद्धा… तिने डोळे मिटून घेतले अन रंगराव स्वतः पूर्ण नागडा झाला होता अन गीतांजलीच्या पूर्ण अंगावर आपलं अंग घासत होता… आणि आपला लंड तिच्या मांड्या आणि पुच्चीला घासत होता… गीतांजली सुद्धा खूप बेजार झाली होती तिच्या अंगात कंपने तयार होत होती…
आता रंगराव थांबणार नव्हता त्याने सरळ आपला सोटा गीतांजलीच्या पुच्चीत घुसवला तशी ती आई आई ग अशी कळवळली… उभ्या उभ्याच रंगराव झवत होता… गीतांजली ची पुच्ची आता रंगराव पूर्ण मस्तीत झवत होता… गीतांजली खूपच वेगळी भावना सहन करत होती तिलाही संवेदना येत होत्या… रंगराव तिला एका लयीत कचाकचा झवत होता… उभ्या उभ्याच ती वर खाली होत होती… रंगराव ने गीतांजली ची पुच्ची पूर्ण खोलून टाकली होती आणि उभ्या उभ्याच तो चढत होता… एक सारखे दणके देत होता… गीतांजली आचके देत होती अन विव्हळत होती… वेगळा सेक्स ती अनुभवत होती… रंगरावचा जाडजूड सोटा आता पूर्ण तिच्या योनीत गेला होता… रंगराव अगदी रांगड्या गडी प्रमाणे तिला ठोकत होता…
उत्तमच्या छोट्या कांडी समोर रंगरावचा सोटा म्हणजे जमीन आस्मानचा फरक होता… साजूक तुपातली पोळी आणि खारवलेला बांगडा अशी वेगळी जोड इथे तयार झाली होती… रंगरावला खूपच मजा येत होती… गीतांजली सारख्या स्त्रीला तो प्रत्यक्ष ठोकत होता त्याला आनंदाचे भरते आलं होतं… कचा कचा तिला तो झवत होता… गीतांजली देखील उसळत होती… आआहहहह, नको ओहहहहह असे आवाज घुमत होते… रंगराव खुप जोरात झवत होता… गीतांजली आचके देत होती… रंगराव वेग वाढवत उच्च पातळीवर पोचणार होता… गीतांजली पूर्ण कोमात गेल्यागत होती… रंगराव मजबुतीने तिला झवत होता… रंगराव बेभान झाला होता स्वर्गसुख जवळ आला होत ओहहहह हहह आणि रंगरावचे गरमागरम पाणी गीतांजलीच्या पुच्चीत सांडलं होत… रंगराव तरी सुद्धा मिठी सोडत नव्हता… गीतांजली शरमेने नजर मिळवत नव्हती आणि तशीच उभी राहिली होती…
रंगराव तिला पुन्हा मनसोक्त न्याहाळत होता… अन अधून मधून अशी संधी द्या आम्हाला अस बोलून स्वतःचे कपडे घालून तयार झाला… तशी गीतांजली लगेच आपले कपडे घेऊन बाथरूम मध्ये पळाली… तसा रंगराव हसला अन म्हणाला मी पण येऊ का एकत्रच करू आंघोळ… अन रंगराव कडी उघडून बाहेर पडताच समोर अंगणात पाहतो तर…
रंगराव समोर अंगणात पाहतो तर अपर्णा घराकडे येत होती… अपर्णा कडे एक संपूर्ण नजर फिरवत रंगराव आपल्या घराच्या दिशेने गेला… अपर्णा फारच चकित झाली की रंगराव आपल्या घरी कसा काय…? आज अपर्णा तशी लवकरच आली होती… अपर्णा घाईघाईतच घरात आली अन दरवाजा लावून घेतला अन वहिनी वहिनी अस ओरडू लागली… तशी गीतांजलीने बाथरूम मधून दबलेल्या आवाजात तिला साद दिली… अन आंघोळ झाली की येते अस म्हणाली… तशी अपर्णा विचारात पडली आज वहिनी दुपारी सुद्धा का आंघोळ करतेय… थोड्या वेळाने गीतांजली बाहेर आली… पण ती व्यवस्थित अपर्णाशी नजर मिळवू शकत नव्हती… अपर्णा तिला विचारत होती की रंगराव इथे का आला होता… तशी गीतांजली घाबरली ती गोंधळून म्हणाली, अग ते कालच्या प्रकाराबद्दल सांगायला आले होते पण मी नेमकी बाथरूम मध्ये होती… तरी बाहेरूनच त्यांनी तुम्ही काही घाबरू नका झालं गेलं विसरून जा अस म्हणाले… अपर्णा मात्र या उत्तराने समाधानी नव्हती… अगदीच काही सांगायचं अस वहिनी सांगतेय अस तिला वाटत होतं… ती वहिनीला पुन्हा पुन्हा खर काय ते विचारत होती… तशी गीतांजली रडवेल्या सुरात म्हणाली, अपर्णा काल जे उत्तम यांनी सांगितलं त्यापासून एकतर मी खूप टेन्शन मध्ये आहे आणि पुन्हा तू नको मला त्रास देऊ… मी कितीवेळा सांगू की तो रंगराव फक्त सांगायला आला होता आणि तसही प्लिज आणखी काही नको विचारू मी हात जोडते तुला… तशी अपर्णा गप्प झाली अन आपल्या कामाला लागली… परन्तु अपर्णा दिवसभर मात्र त्याच विचारात होती… तीच मन कशात लागत नव्हत… गीतांजली देखील तशी गप्प गप्पच होती…
इकडे शाळेमध्ये देखील तशीच अवस्था होती उत्तमचे लक्ष कशात नव्हते त्याला मुख्याध्यापक सरांनी बोलावून समज दिली की त्याने अध्यापनाकडे लक्ष द्यावे… अस्मिता मॅडम तर उत्तम आपल्याला अजून भेटत नाही म्हणून बेचैन झाली होती… काय केलं म्हणजे पुन्हा उत्तम आपल्याला भेटेल या विचारात ती होती…
इकडे अपर्णाला देखील लक्षात आलं होतं की दुर्लभ, अर्णव दोघेही जण तिला नुसतं न्याहाळत असतात… तशी अपर्णा धीट स्वभावाची होती… तिला कधी कधी वाटत होतं की आपण उगाच या ठिकाणी आलो… तशी अगदी आयेशा टाकिया प्रमाणे तिचे व्यक्तिमत्व असल्याने ती कुणालाही आवडेल अशीच होती… परंतु घरातील संस्कार आणि धाक यामुळे तिनेही कधी आयुष्यात फालतूपणा केला नव्हता…
एके दिवशी सकाळी अपर्णा लवकर तयारी करून क्लासला बाहेर पडली अन नेमका पाठीमागून दुर्लभ बुलेट घेऊन येत होता… अपर्णाला पाहून त्याने बुलेट थांबवली अन म्हणाला, मॅडम कुठं चाललाय एकदम फास्ट… तशी अपर्णा बावरली, ती म्हणाली, मी नेहमी क्लासला जाते… दुर्लभला संधीच मिळाली… तो म्हणाला, अहो मग मी सोडतो ना चला बसा… तशी अपर्णा रागावून नाही म्हणाली, पण दुर्लभ ने मधल्या दिवसात राजाराम कडून सर्व इत्यंभूत माहिती घेतली असल्याने तो जरा आणखी धीटपणा करत म्हणाला, अपर्णा मॅडम तुम्ही फक्त बसायला नकार देताय आणि तिकडे तुमचा भाऊ आमच्याच खानदान वर उडायच बघतोय… याचे परिणाम तुम्हाला माहित नाहीत वाटत… तशी अपर्णा थबकली… अन म्हणाली, काय म्हणायचं काय आहे तुम्हाला, तसा दुर्लभ म्हणाला, वेड पांघरून पेडगावला जायची गरज नाही तुम्हाला सगळं माहीत आहे… बसा तुम्हाला सगळं समजावतो मी… अपर्णा आता गोंधळात पडली होती… उत्तमचा विषय काढल्याने ती गर्भ गळीत झाली होती… अन दुर्लभच्या गाडीवर बसली तरी कुणी पाहिलं तर त्याची आयटम समजणार होते कारण त्यांची तशी ख्यातीच होती… दुर्लभ पुन्हा म्हणाला, अपर्णा तुला सगळं सांगतो बस फक्त. अन अपर्णा नाईलाजाने बसली…
दुर्लभ मनोमन खुश झाला होता… मध्येच खड्ड्यात तो गाडी घालून ब्रेक मारत होता तशी अपर्णा त्याच्यावर आदळत होती… अपर्णा आता कधी एकदा क्लास येतोय याच विचारात होती… दुर्लभ मात्र मजा घेत होता खड्ड्यात गाडी गेल्यावर अपर्णाचे टचटचीत बॉल त्याच्या पाठीला धडकत होते तसा त्याच्या शरीरात लहरी निर्माण होत होत्या… मध्येच दुर्लभला काय झालं त्याने एका हॉटेल कडे गाडी थांबवली अन म्हणाला, चला थोडी कॉफी पिऊ… तशी अपर्णा म्हणाली, नको मला प्लिज क्लासला सोडा नाहीतर मी माझी जाते… परन्तु दुर्लभ ऐकणारा नव्हता हे बघ अपर्णा तुझ्या आणि तुझ्या कुटुंबाच्या भल्यासाठीच सांगतोय मी जे सांगतोय ते खुप महत्वाचं आहे… तशी अपर्णा म्हणाली, एवढं काय सांगणार आहात…?तसा दुर्लभ म्हणाला, तुला माहीत नाही आहे की तुम्ही कुठल्या संकटात सापडला आहात आणि या संकटातून तुम्हाला मीच वाचवू शकतो… तशी अपर्णा द्विधा मनस्थितीत सापडली… ती त्याच्याबरोबर कॉफीसाठी तयार झाली…
दुर्लभ ने अगदी कोपर्यातील एक टेबल निवडले तसही त्या हॉटेल मध्ये कुणी गिर्हाईक नव्हतंच… कॉफी पिता पिता दुर्लभ अपर्णाला सगळं सांगू लागला, ” हे बघ अपर्णा तुझ्या भावाने जे केलंय त्या जागी दुसरा कुणी असता तर एवढ्यात त्याची अंत्ययात्रा निघाली असती आणि तुला आमचा बाप काय आहे हे माहीत नाही आहे… त्याला फक्त आम्ही दोघे भाऊच आवरू शकतो… आमच्या बापाने आतापर्यंत भले भले गुंडाळले आहेत आणि तुझ्या भावाला तर तो चुटकीसरशी गायब करेल मग काय राहणार तुमच्या हातात… तशी अपर्णा पार घाबरली अन म्हणाली, अहो पण एकदा झाली चूक समजून माफ करा ना. नका आमचे कुटुंब उध्वस्त करू… तसा दुर्लभ म्हणाला, मी असताना तसं होणार नाही घाबरू नको… पण त्यासाठी तू आणि मी एक व्हायला पाहिजे… अपर्णा समजून न समजल्यासारखी म्हणाली, म्हणजे…?अग म्हणजे तू घाबरू नको अगदी सगळं पूर्वीप्रमाणे व्यवस्थित होईल तू फक्त मला साथ दे… आणि तुझा नकार असेल तर मग बरबादी अटळ आहे…
