भाड्याचे घर | भाग १२

आता दुर्लभ उठला अन त्याने आंघोळीचा शाम्पू काढला अन अपर्णाच्या अंगाला अन स्वताला देखील लावला अन चोळून भरपूर फेस काढला आणि तशा अवस्थेत तो अपर्णाला चिपकत तिच्या शरीराचा चोळामोळा करत होता अगदी पुन्हा त्याने तिचे शरीर कुस्करले होते अन पाण्याने संपूर्ण फेस जाईपर्यंत तो तिला रगडत होता.

अपर्णा तर खूपच शहारली होती ती आचके देत होती अन उसासे सोडत होती… दुर्लभचा लंड तर खूपच टाईट होऊन अपर्णाच्या पुच्चीला धडकत होता… आणि अलगद पुच्चीला घासत घासत दुर्लभ ने अपर्णाला घोडी बनवले अन पाठीमागून त्याचा लंड तिच्या योनीत टाकला… अपर्णा खूपच जोराने किंचाळली आईईई आईईई ग मेले मी… प्लिज मला सोडा खुप दुखतंय नको प्लिज… अगदी पहिलीच वेळ असल्याने अपर्णाला खूप दुखत होत पण दुर्लभ थांबणार होता थोडीच त्याला तर त्यामुळे आणखी मजा येत होती…

दुर्लभ पुन्हा जोरात तिच्या योनीत आतबाहेर करत होता… अपर्णा आता खूपच विव्हळत होती जोरजोरात ओरडत होती… वाचवा मला प्लिज सोडा… पण इथे कुणी तिची साद ऐकणार नव्हतं… अपर्णाची योनी फाडून निघत होती… दुर्लभ बेदरकार पणे तिची योनी झवत होता अन तिला मध्ये मध्ये शिवी देत होता… मधूनच तिचे बॉल दाबत होता… तिची टाईट योनी झवताना त्याला खूपच स्वर्गसुख वाटत होतं… अपर्णा मात्र रडत होती अन सोडा सोडा करत होती…

दुर्लभ ने आपला वेग तसाच ठेवला होता अगदी कचकचून तिला झवत होता अन दुर्लभ पाहतो तर अपर्णाच्या योनीतुन लालेलाल रक्त येत होतं… आणि दुर्लभनेच तीच कौमार्य पहिल्यांदा भंग केलं होतं आणि तिचा आतला पडदा फाटला होता… अपर्णा अजून जोरात ओरडत होती… दुर्लभ तर आता रंगात आला होता आणि कच्ची कैरी खायला मिळाली म्हणून खुशीत होता दुर्लभ आता मस्तपैकी तिला झवत होता… हळूहळू अपर्णाचा आवाज देखील बदलला होता अन ती आआहहह, आउच्च, ओह्हहहह, अशी फुत्कारत होती. दुर्लभ जोरात तिला झवत होता आणि मागे पुढे करत होता मध्येच तिच्या पाठीला चावत होता तसेच कुल्यांवर मारत होता अगदी सगळं सगळं करत होता…

आता दुर्लभ आणखी जोरात झवत होता ओह्हहहह अपर्णा काय माल आहेस तू. झवतो तुला मस्त …आई आई ग किती मजा येतेय राणी… आणि जोरात झवू लागला… तुला माझी कुत्री बनवतो… माझी रखेल म्हणून ठेवतो… अपर्णा fuck you… ओहहह अपर्णा ची अवस्था तर बेहाल होती… दुर्लभ आता उच्च पातळीवर पोचत होता… ओहह आहहहह करत तो उच्च पातळीवर पोचला होता आणि एक अंतिम ठोक्याला त्याने आपल सगळं वीर्य अपर्णाचे योनीत सोडले. अपर्णा देखील बेहाल होऊन तशीच स्तब्ध आणि निशब्द होऊन राहिली होती… दुर्लभला खूपच मजा आली होती… उत्तमच्या बहिणीला तो अगदी मनसोक्त झवला होता… जिला पाहून मूठ मारत होता ती झवून त्याच्या समोर घोडी प्रमाणे होती… काहीवेळ तसच अवस्थेत राहिल्यावर त्याने टॉवेल ने आपले अंग कोरडे केले अन तिलाही टॉवेल दिले… दुर्लभ कपडे घालून बाहेर आला आणि अपर्णाला तयार होऊन बाहेर यायला सांगितलं.

थोड्या वेळाने खाली मान घालून अपर्णा देखील बाहेर आली तिला व्यवस्थित चालायला जमत नव्हतं कारण दुर्लभ ने तिला तशीच ठोकली होती… अपर्णा ने त्याला विनवणीं केली की मला प्लिज स्टॉप वर सोडा तिथून मी घरी जाते …तसा दुर्लभ तिला म्हणाला, हो ग राणी आपले काम झाल्यावर मी एकदम सभ्य असतो… चल तुला सोडतो मी… अन दोघेही बुलेट वरून निघाले स्टॉप मार्केट मध्येच होत अन दुर्लभ ने स्टॉप कडे आल्यावर गाडी थांबवली अन अपर्णा गाडीवरून उतरणार तोच समोरच्या दुकानात पाहून तिची बोबडीच वळली…

समोरच्या दुकानात चक्क गीतांजली उभी होती… काही किरकोळ किराणा घेण्यासाठी ती बाजारात आली होती… दुर्लभ गीतांजली कडे पाहत हसला आणि तिथून निघून गेला… गीतांजली अपर्णाकडे पाहतच राहिली अन अपर्णाला मेल्याहून मेल्यासारखं झालं होतं. दुर्लभच्या गाडीवरून अपर्णा कशी आली याचाच विचार गीतांजली करत होती. गीतांजली लगोलग अपर्णाच्या जवळ आली आणि म्हणाली, “अग तू क्लासला गेली नाहीस…? तशी अपर्णा नजर चोरत म्हणाली, वहिनी तू सगळं आता इथेच विचारणार आहेस का चल आधी घरी मग सांगते सगळं… तशी गीतांजली चुप्प बसली अन निमूटपणे चालू लागली… दोघीही घरी आल्यावर थोडं फ्रेश होऊन बसल्या अन गीतांजली ने पुन्हा विषय काढला…

अपर्णा मला सांग तू दुर्लभ बरोबर काय करत होतीस… तशी अपर्णा म्हणाली, अग वहिनी तो वाटेत भेटला अन सोडतो अस म्हणाला, तशी गीतांजली म्हणाली, अपर्णा खर खर सांग त्याची नजर वाईट आहे हे माहीत आहे ना तुला… तशी अपर्णा खवळली अन म्हणाली, मग तो रंगराव तरी नीट आहे का वहिनी त्याची नजर काय खूप चांगली आहे का…? तशी गीतांजली हादरली अन म्हणाली, अपर्णा काय बोलतेयस तू… तुला नक्की काय म्हणायचं आहे…? तशी अपर्णा उठली अन म्हणाली, ” वहिनी हे बघ आता ताकाला जाऊन भांड लपविण्यात काही अर्थ नाही… ” तुलाही माहीत आहे आणि आज मलाही कळलं आहे उत्तम दादा ने जे केलंय त्यामुळे आता आपल्यासमोर काही पर्याय नाही आहे… आणि आपण काही उलट पवित्रा घेतला तर रंगराव आणि त्याची दोन्ही मुलं उत्तमच जीवन उध्वस्त करतील…

एकतर त्याची नोकरी जाईलच आणि शेवटी हातामध्ये काही राहणार नाही… गीतांजली देखील आता गंभीर झाली होती… तिच्या चेहर्यावरचे भाव पाहून अपर्णा म्हणाली, वहिनी आता आम्हा दोघीनी उत्तम दादाला सावरून साथ दिली पाहिजे आणि आपणही सावरलं पाहिजे… आणि काहीतरी करून हे तिघे आपल्याला कसा त्रास देणार नाहीत हे बघितलं पाहिजे… वहिनी तू काही काळजी करू नको मी यातून नक्की मार्ग काढेन… अपर्णा ने तसा गीतांजलीला दिलासा दिला… अपर्णा तशी स्वभावाने धीट होती… उत्तमच्या नोकरी आणि भवितव्यासाठी ती काहीही करायला तयार होती… आणि गीतांजलीला देखील ती आता बर्याच गोष्टींनी समजावत होती… नणंद आणि भावजय यांचा असा संवाद आता रोज होऊ लागला होता… आणि दोघीही आता एकमेकाना समजून घेत होत्या कारण शेवटी दोघांचे दुःख, व्यथा सारख्या होत्या…

रंगराव आणि दुर्लभ ने दोघीना व्यवस्थित झवले होते परंतु अर्णव मात्र उपाशी होता. तो दुलर्भ कडे नुसती अपेक्षा करू लागला की त्याला सुद्धा दोघींपैकी कुणीतरी पाहिजे… दुर्लभ आता लहान भावाची इच्छा पूर्ण करावी म्हणून फास टाकू लागला… तसा रंगराव मधून मधून गीतांजलीला झवत होता आणि दुर्लभ अपर्णाला झवत होता… हळूहळू उत्तमला सुद्धा संशय येत होता की त्याच्या मागून नक्कीच काहीतरी वेगळं घडतंय कारण एवढं होऊन रंगराव त्याला काही त्रास देत नव्हता तसेच रंगराव आता उत्तमला चांगल वागवत होता… तसं अलीकडे रंगराव आणि दुर्लभ सारखा आपल्या घराकडे लक्ष ठेऊन असतो तसच अधून मधून गीतांजली बरोबर आणि अपर्णा बरोबर काही कारणाने बोलत असतो हे त्याने पाहिले होत… एकदा तर त्याने अंगणात दुर्लभला पाहिलं होतं तसेच गीतांजलीला सुद्धा दुपारीच त्याने रंगरावच्या घराकडे पाहिलं होतं परन्तु त्यावेळी गीतांजली विहिरीवर पाणी भरायला गेली होती अस सांगून वेळ मारून नेली होती… पण शेवटी हालचाली अन एकंदरीत वातावरण यावरून उत्तमला काही शंका आली होती… पण तो कधीच ते बोलून दाखवू शकत नव्हता…

इकडे अपर्णा सुद्धा एखादी संधी मिळते का पाहत होती जेणेकरून हा ससेमिरा आपल्या पाठचा कायमचा निघून जावा… ती आपल्या क्लास मध्ये एका मित्राशी मुद्दाम जवळीक वाढवत होती ज्याचे एका बड्या राजकीय व्यक्तीशी चांगले संबंध होते… अपर्णा कुठल्याही मार्गाने उत्तमचा त्रास कायमचा संपवण्याच्या तयारीत होती आणि म्हणून दुर्लभला ती दुखावत नव्हती आणि गीतांजली रंगरावाला दुखावत नव्हती… आणि त्यामुळे दोघांची मजा चालली होती…

इकडे अर्णव पुन्हा पुन्हा दुर्लभला सांगू लागल्यामुळे दुर्लभ ने एक प्लॅन रचला आणि अपर्णाला फार्महाऊसवर बोलावलं परन्तु येताना तिने गीतांजलीला घेऊन यावे अशीही अट होती… अपर्णा आता मात्र घाबरली होती की एकाच वेळी दुर्लभ दोघीना बोलवत होता त्यामुळे ती आढेवेढे घेत होती परंतु दुर्लभ ने तर हट्टच केल्यामुळे तिचा नाईलाज झाला होता तिने गीतांजलीला घेऊन येण्याचे कबुल केले… गीतांजलीला कशीबशी तिने तयार केल आणि दोघीही दुपारीच निघाल्या होत्या… दुर्लभ आता चारचाकी गाडी घेऊन आला होता… बाजाराच्या पुढे गाडी लावून तो वाट पाहत होता आणि अपर्णा आणि गीतांजली आल्यावर त्याने त्या दोघीना गाडीत बसवले… गीतांजली दुर्लभला पाहून मनोमन लाजली होती कारण याच दुर्लभचे वीर्य तिच्या हाताला नकळत कधीकाळी लागले होते… गीतांजलीचे काळीज धडधडत होत… दुर्लभ या दोघीना घेऊन फार्महाऊसला पोचला… या तिघांच्याही आधी अर्णव तिथे उपस्थित होता आणि त्याने पुढे येऊन सर्व व्यवस्था केली होती… अर्णवला पाहून या दोघीही समजून चुकल्या होत्या…