भावकी | भाग ३

अनिताच आज दिवसभर कामात लक्षच नव्हतं. दिवसभर तिला सायंकाळी काय होणार ह्याची उत्सुकता लागून होती. जेवताना पण तिचं लक्ष नव्हतं. अनिता जेवत नाही हे पाहून तिच्या जवळ बसलेली शेवंता हळूच तिच्या कानात म्हणाली, ” जिवून घे. व्हाईस अंगात बळ राहील.” पण अनिताच्या नरड्यातून घास काही केल्या उतरेना. राहून राहून तिला तीच काळजी लागून राहिलेली. पण आज दिवसभर शेवंताने अनिताची पाठ काय सोडली नव्हती. अनिताला मालकाच्या अंगाखाली घालून तिला मालकाकडून पैसे काढायचे होते. तिचा हा धंदाच होता.

अनिता आणि शेवंताची हि सलगी आणि खुसफुस पाहून कामावरच्या इतर बायका काय समजायचंय त्या समजून गेल्या. आज सायंकाळी अनिताची काय अवस्था होणार आहे, ह्या विचारानेच त्यांना हसू फुटत होते. विलास दिवसभर मळ्यात नव्हता. पुढील वर्षीची ग्रामपंचायत निवडणूक लढवण्याचा त्याचा विचार होता. त्याची तयारी त्याने चालू केली होती. दिवसभराच्या धावपळीने थकलेला विलास आज ऐन पंचविशीतल्या अनिताला रगडणार होता. त्याच विचाराने त्याच्या अंगात तरतरी आली.

सायंकाळ झाली. आपापली कामं संपतील तश्या बाया घरचा रस्ता धरू लागल्या. अनिता आणि शेवंता जास्तिच्या कामाचं निमित्त देऊन मागे थांबलेल्या. घरी जाणार्या बायकांमध्ये अनितावरून चेष्टा विनोद सुरू होते. ” आज अनताच काय खरं नाय. मालक तिला पार रांड करून टाकतोय.” अश्या त्यांच्या गप्पा रंगत होत्या.

इकडे विलास मागच्या रस्त्याने मळ्यात येऊन शेडमध्ये बसला होता. शेवंता अनिताला घेऊन शेडमध्ये आली.

शेवंता – ” मालक, हि अनिता. सखारामतात्याची सून अन् राजाची बायकू.”

विलास – ” शेवंते, तू बाहिर थांब. मी जरा हिला बघून घेतो.”

विलास आणि अनिता कडं एक तिरका कटाक्ष टाकत शेवंता बाहेर गेली. मालकाकडे पाठविलेल्या प्रत्येक नवीन बाईचा कार्यक्रम ती दरवाज्याच्या फटीतून पाहत असे. ह्यात तिला एक प्रकारचा असुरी आनंद मिळत होता.

विलासने अनिताला खाटावर बसवली. तिच्याकडं पाहत विलास म्हणाला, ” मला माहित आहे. राजाच्यात आणि तुझ्यात म्हणावे तश्ये संबंध नाहीयेत. एक नवरा म्हणून त्यो कमी पडत आहे. म्हणून तर तुला ते सुख मी देणार आहे. खूप दिवस झाले तुला ठोकायची इच्छा मनात होती. आज ती मी पुरी करणार आहे. “

अनिता – ” व्हय मालक. आता मी तुमची हाय. पैश्यापरास मला ते सुख हवं हाय. जे एक माणूस एका बायला देऊ शकतो. मला ते सुख द्या मालक, मला तुमची बनवा. “

प्रणयासाठी आसुसलेली अनिता विलासवर स्वार झाली. दोन तरणेबांड देह एकमेकांना धडकले. दोघांचे हुंकार खोलीच्या बाहेर ऐकू जात होते. धिप्पाड विलासमध्ये कवळी अनिता सामावून गेली. एकमेकांना आलिंगन देऊन झाल्यावर दोघांनी एकमेकांच्या तोंडात तोंड घातले. दोघांची लाळ खाली टपकु लागली. तोंडात तोंड घालून मुखमैथुन सुरू असताना विलासची भरदार छाती अनिताच्या छातीला रगडत होती. त्याच्या अंगच्या ताकदीने अनिताच्या छातीवरील मंगळसूत्र छिन्न विन्न झाले. त्याचे काळे मोती पूर्ण खाटावर पसरले. विलास तर आधाश्याप्रमाणे अनिताला खात होता. अजून दोघं विवस्त्र पण झाली नव्हती. दोघं तोंडानं मात्र काही बाही बरळत होते.

विलास – ” हाssहाss…! अनता… माझी अन्ता…! ये गं माझी राणी. आ हss…!! काय नशीब हाय त्या राजाचं आ हा हा हा हा…! मज्जा येत हाय.”

अनिता – ” आऽऽऽs ह आईऽऽऽsगं…! विलास, झव मला…! तुझी रांड बनवून टाक. ही अनिता आता तुझीच आहे रे. राज्या…! बघ तुझी बायकु कोणीतरी दुसरा झवून काढत हाय. तू नामर्द आहेस रे. तुझी बाई झोपली ईलाससंग…! बंड्या…! एे माझ्या बाळा…! मला माफ कर रे. तुझी आई दुसर्या बापयासमोर वाकली. आ ह! आता ह्योच तुझा बाप…!!

अनिताच्या तोंडून निघणारे हे शब्द ऐकून विलास अजूनच चेकाळत होता. दोघे कधी विवस्त्र झाले हे त्यांचे त्यांनाच कळले नव्हते. अनिताने आतापर्यंत डोळे गच्च मिटले होते. केस विस्कटलेली, घामाने निथळलेली, कपाळावरील कुंकू फिस्कटलेली अनिता कमालीची मादक वाटत होती. तिचं ते रूप विलास आणि शेवंता डोळ्यात साठवून घेत होतीत.

विलास आपला सोटा टटोलत अनिताच्या अंगावर स्वार झाला. हाताने तिचे तांगडे त्याने फाकवले. अनिता किलकिल्या डोळ्यांनी विलासकडे पाहत होती. स्वर्गाचे राज्य मिळाल्यासारखा आनंद विलासच्या चेहर्यावर होता. नकळत तिचे लक्ष वीलासच्या आवजाराकडे गेलं. आणि अनीताचा कामाग्नी आणखीन भडकला. दोघेही सज्ज झाले. आणि अचानक त्याने त्याचा सोटा अनिताच्या बिळात घातला. आणि एक सौम्यसा चित्कार तिच्या तोंडून निघाला. तिचा तो चित्कार ऐकून वीलासला भलताच जोश आला. त्याने भराभर कंबर मागे पुढे करायला सुरूवात केली. अनिताला तो ‘ मिठासा दर्द ‘ होत होता. बर्याच दिवसांनी ती असा स्वर्गीय अनुभव घेत होती. तिच्या डोळ्यात अश्रू होते. तृप्तीचे, समाधानाचे…!

शेवटचा एक शॉट विलासने दणकून घातला. आणि आपला सारा माल अनिताच्या आत घातला. त्याची पिचकारी जाणवताच अनिताला चर्मसुखाची प्राप्ती झाली. तिचं अंग अंग रोमांचित झालं. काही वेळ ते खाटावर तसेच पडून राहिले. प्रणयाची धुंदी उतरल्यावर दोघांनी आवरावरा सुरू केली. ब्लाऊजची बटणं घालताना अनिताला गळ्यात मंगळसूत्र नसल्याचे जाणवले. तोच तिला खाटावरील अंथरूणात काळे मणी पसरलेले दिसले.

अनिता – ” आ व मालक, माझं डोरलं तुटलं की ओ. आता मी काय घालू. “

विलास – ” जा तसच मोकळ्या गळ्यान. तसं बी तुझा नवरा असून बी नसल्यासारखाच आहे. “

असं म्हणत तो हसू लागला.

अनिता – ” वेळी अवेळी चेष्टा करू नगा. काय करू ते सांगा. “

विलास – ” साडी चापून चोपून नेस. म्हंजी कुणाला तुझा गळा दिसणार नाय. काही दिसांनी नवीन डोरलं करून घालतो माझ्या राणीला. “

अनिता – ” तुमि घालणार मला डोरलं…?? “

अनिताने लाडात येऊन विचारले.

विलास – ” मी नाय तर दुसरं कोण घालणार. “

असं म्हणत विलासने तिचा गालगुच्चा घेतला.

अंधार पडला होता. जास्त वेळ न थांबता दोघे शेडच्या बाहेर पडले. दोघींकडे एकदा बघून विलास आला त्या रस्त्याने फटफटीवरून निघुन गेला. अनिताचे अंग ठणकत होतं. अनिताची हि दशा बघून आतून उकळ्या फुटत असलेल्या शेवंतेने तिला विचारले.

शेवंता – ” ह्म्म, मालकानं अक्षरशः चाळण केली की गं. “

असं म्हणत ती खळखळून हसू लागली.

अनिता (कन्हत) – ” शेवंता ताईसा, अश्या टायमाला बी चेष्टा सुचत हाय तुमाला. “

शेवंता – ” बरं बाई, नाय करत तुझी चेष्टा. तसं बी तुझं पहिल्यांदा हे असलं हुतं. तुझं अंग अन् मन दोन्ही बी दुखत असणार. चल घरी चल. “

दोघी गावच्या दिशेने जाऊ लागल्या.

दुसर्या दिवशी पगार वाटायच्या वेळी दिवसाचा ३५० रुपये पगार अनिताला चक्क १,००० रुपये मिळाला.

शेवंताच्या हातात मालकाने दिलेली २,०००रुपयाची गुलाबी नोट होती.