सकाळच सगळं आवरून अनिता शेवंताच्या घरी आली. फिकट गुलाबी रंगाची साडी अनितान नेसली होती. त्यावर पांढरा ब्लाऊज उठून दिसत होता. अनिताच हे रूप पाहत शेवंता मनातल्या मनात म्हटली,
शेवंता – ” आज रंगा सावकार हिला काय ठेवत नाय. पुरता चोळामोळा करून सोडणार हिला. “
अनिता – ” ताईसा, काय झालं पैश्याच?? तुम्ही मला यायला लावला हुता? “
शेवंता – ” पैश्याच व्हय. कसं हाय, ह्या वख्ताला माझ्याकडं इतकं नाहिती. पण एक माणूस तयार केलाय मी तुला मदत करायला. “
खरं तर ह्यावेळी शेवंताकडे पैसे होते. पण अनिताला रंगाकडे पाठवण्यासाठी तिला पैसे नसल्याचे सांगावे लागले.
अनिता – ” कोण? “
शेवंता – ” रंगा. रंगा सावकार “
अनिता – ” पण. पण त्यो तर…”
शेवंता – ” पण काय…? “
अनिता – ” त्यो तर बाईलवेडा माणूस हाय. लोकांनी कर्ज नाय फेडल की, त्यांच्या बाया तो नासवतो. “
शेवंता – ” व्हय, खरं हाय. पण त्ये इतर गावातल्या लोकांसाठी. मी त्याची खास हाय. त्याला खुश केलं की कर्जाच्या रक्कमेच्या नावाखाली मला पैस देतो. नवर्याला वाटतं ह्याने कर्ज दिलंय पण ते असं कर्ज असतय जे वसूल वेगळ्या मार्गान होतंय. “
असं म्हणत शेवंताने अनिताला एक तिरका डोळा मारला.
अनिता काय समजायचं ते समजली. आज तिला सावकाराला खुश करून त्याच्याकडून बागेसाठी रक्कम मिळवायची होती. स्वतःच्या इज्जतीचा सौदा करण्यासाठी ती तयार झाली.
दुपारच्या वेळी वर्दळ कमी असताना अनिता रंगा सावकाराच्या वाड्याकडे जाऊ लागली. कोणी ओळखू नये म्हणून तिने डोक्यावर पदर घेतला. आजपर्यंत सावकाराने अनेक बायकांना नागवली, ह्याची अनिताला कल्पना होती. जे होईल ते होईल, ह्या निश्चयाने अनिताने वाड्याच्या मोठ्या दरवाज्यातून आत प्रवेश केला. वाड्यातील कामे उरकून नोकर चाकर बाहेर गेले असल्याने वाड्यात फक्त रंगा होता. अनिता वाड्याच्या दिवाणखान्यात आली. सोफ्यावर रंगा सावकार सिगारेट ओढत बसला होता.
अनिता – ” सावकार, मी अनिता. शेवंताची मैत्रीण. “
रंगाने अनिताला नखशिखांत न्याहारले. तिशितली अनिता पाहून त्याच अवजार ताठ उभं राहिल. अनिताच्या नजरेतून ते सुटले नाही. त्याने तिला जवळ येऊन बसण्याची खूण केली. अनिता त्याच्या जवळ जाऊन बसली.
रंगा – ” अ नि ता. सखारामतात्याची सून ना तू? “
अनिता (मान खाली घालून) – ” जी. “
रंगा – ‘ नवरा काय करतूय तुझा? “
अनिता – ” काही नाही. नुस्ता दारू पीत असतो. “
रंगा – ” आ रे रे…! वाईट असत अश्या बाईच जगणं, लई वाईट. लोकांच्या नजरा पार ओरबडत असतात अक्षरशः “
असं म्हणत असताना रंगाची नजर अनिताच्या स्तनांवर खिळली.
रंगा – ” ईधवा नसून बी ईधवेच जीवन जगायला लागत. तुझी थोरली जाऊबाई बी ईधवाच हाय नव्ह? “
अनिता – ” जी. “
रंगा – ” तिला कधीतरी ईचार ह्या रंगाची रग. हैबती गेल्यापासन आमचं संबंध चालू हाईत. “
हे ऐकून अनिताच्या पायाखालची जमीनच सरकली. आपली जाऊ अशी ह्या माणसासोबत… बाप रे…!
अनिता – ” पण त्या तर लई देवध्यानी हाईत्या. कोणाशी फारस बोलत बी नाहीती. त्या कसं अश्या इकडं येत असतील? “
रंगा – ” माझी राणी, शालीनतेच कातड पांघरूण फिरणार्या बाया मी नागड्या झालेल्या पाहिल्यात. तू ईश्वास बी करणार नाईस अश्या बाया म्या खेळविल्यात. आज मात्र मी तुझ्या अंगाशी खेळणार हाय. “
असं म्हणत तो अनिताच्या अंगावर झेपावला.
अनिता त्याला आडवत म्हणाली,
अनिता – ” हा, ते समदं ठीक हाय. पर मला पैक भेटतील ना? “
रंगा – ” पैक. आ गं सोन्यान मडविन तुला. तू मला लई आवडल्याली हाईस. ये ये जवळ…!! असं नको थांबवूस…!! “
असं म्हणत रंगाने अनिताला आलिंगन दिले. धिप्पाड रंगाच्यात अनिता पुरती बुडून गेली. त्याने तिचे टच्च स्तन ब्लाऊज मधून मोकळे केले. अत्यंत ऊन्मत्तपणे तो अनिताचे स्तन चोळू लागला. तिच्या तोंडून मादक असे आवाज निघत होते. रंग्याने आपला सदरा काढून टाकला. त्याचा काळाकुट्ट, उघडाबंब देह पाहून तिच्या अंगात वीज चमकून गेली. प्रणयातील बारकावे शिकलेली अनिता रंगाला पुरेपूर साथ देत होती. अनिताची नाजूक मनगटे रंगाने जकडून धरली होतीत. तिच्या हातच्या सार्या बांगड्या फुटल्या. रंग्याच शरीर अनिता जिभेने चाटत होती. रंग्या तिच्या अंगाचे ठीक ठिकाणी चावे घेत होता.
रंगा – ” सखाराम तात्याच्या सूना बी ना! नागीण हईत्या नागीण…! तात्या, बघत हाईस काय, तुझी दुसरी सून बी मी हेपलली.”
अनिता – ” आ… आई… गं…!! मेले… आऽऽऽss… ऊ… ऊ… ऊ…!! दमान… दमान… घ्या… सावकार…!! अन्ता कुठं बी जात नाय… तुमचीच हाय ती दमान घ्या…!! आऽऽऽ… हऽऽऽs… हळू… हळू जरा…!!”
रंगा – ” आ गं म्या पैक मोजणार हाय ह्यासाठी. पुरेपूर वसुली तर हुं दे. पुरेपूर वसुली केल्याबीगर सोडत नस्तूय मी कोणाला. हवं तर ईच्यार तुमच्या शालनला.”
आता रंगा अन् अनिता दोघं पण पूर्ण निर्वस्त्र झाली. कवळ्या हरणीवर काळा गेंडा स्वार झाल्याचा भास होत होता त्यांना पाहिल्यावर. तिच्या प्रत्येक अंगाला रंगा पिळवटून टाकत होता. आता तो अनिताला उभा राहून हेपलू लागला. झवत असताना त्याचे हात अनिताचे नितंब चोळत होते. अनिताच्या नखांचे व्रण रंग्याच्या पाठीवर उठत होते. दोन ओठांच्या कात्रीत अनिताचा खालचा पातळ ओठ त्याने मोठ्या खुबीने धरला. अखेर वीर्यस्खलन झाल्यावर धप्पकन ते दोघे बेडवर पडले. दोघेही दमून भागून एकमेकाला चिटकून झोपले.
सायंकाळी जाग आल्यावर अनिताने आपली साडी नेसली. स्वतःचा अवतार व्यवस्थित केला. रंगाने आतून १ लाख रूपयांचा बंडल आणून अनिताच्या हातात दिला.
रंगा – ” ह्ये घे एक लाख रूपये रोख. “
अनिता – ” हे काय? मला तर फकस्त ५०, ००० हवं व्हत. ह्ये ऐवढं कश्यापायी? “
रंगा (तिचा हात दाबत) – ” असू दे गं ठीव तुझ्याकड. अगदी सावकाश फेड म्हणस. तसं बी म्या तुला एक कामगिरी सांगणार हाय. “
अनिता – ” कूनची कामगिरी व सावकार? “
रंगा – ” स्वाती. शालनची सून स्वाती कशी हाय? “
अनिता – ” तिचं काय आता? “
रंगा – ” तिला इकडं आणावं लागल तुला. तू जर हे काम केलस ना मग तुझं समदं कर्ज माफ. अन् वर वेगळं पैक भेटणार. जमणार नव्ह? “
अनिता (थोडा वेळ विचार करून) – ” आता तुम्ही इतकं मेहेरबान होत हाईसा तर आमी बी जरा तुमची मदत कराया पाहिजे. काम होऊन जाईल सरकार. पण थोडा वखुत लागल. कसं हाय थोडा चंचल स्वभाव हाय तिचा. अन् पहिल्यांडाव बायकांच नखर लई असत्यात, तुम्हाला समदं ठाऊक असलच.”
रंगा – ” ठीक हाय, पाहू आ पण जरा वाट तिची. अन् मला वाटतंय तू ह्ये काम बिनघोर करशील. बरं आता तू जा. सांज होत आलिया. “
अनिता – ” जी, निघते, काळजी घ्या.”
हातात रूपयांच पुडक घेऊन अनिता शांतपणे घराकडे चालू लागली. सबंध अंग ठणकत असल्याने कोणाला कल्पना येऊ नये म्हणून ती शांत पावले टाकत होती.
स्वातीच्या नवर्याचे आणि अनिताचे वैर सावकाराला ठाऊक असल्याने त्यांच्या ह्या भांडणाचा फायदा करत तरण्या स्वातीला ठोकायचा रंगाचा डाव होता. दोघांच्यातल्या वादाची तीव्रता लक्षात घेता, त्याचा हा हेतू साध्यही होणार होता.
जोपर्यंत त्यांच्यातील हे वैर चालू राहील, तोपर्यंत असे अनेक रंगा सावकार त्यातून आपला फायदा करून घेणार.
सावकाराने दिलेल्या कर्जातून अनिताने द्राक्षाची बाग उभी केली. वर्षभर त्या रानात राब राब राबली. मार्च महिना जवळ येत होता. अनिताने केलेल्या कष्टाचे फळ तिला आता मिळणार होते.
एका दुपारी सगळी कामे आवरल्यावर अनिता पिकाचे निरीक्षण करत होती. पीक पाहून तिच्या चेहर्यावर समाधान पसरले होते. आणि ह्याचवेळी शेजारचा रामा तिच्याकडे येताना तिला दिसला.
