लेखन – सुरज
मी मुंबईतल्या ऐका चाळीत राहणारा मुलगा आहे. आमच्या घरात आम्ही चार भावंडे आणि आई वडील अशी माझी फॅमिली. मुंबईतल्या तीनखोल्यांच्या चाळीत मी राहतो. घरात मी सगळ्यात लहान त्यामुळे घरातली बारीकसारीक सगळी कामे मलाच पडतात. दूध आणण्यापासून ते दळण, किराणा, कोण नातेवाईक आले तर त्यांची उठाबस करणे कारण घरात मी लहान होतो. दोन बहिणींची लग्न झाली. मोठ्या भावाचे लग्न हल्लीच झाले.त्यामुळे तो आपली फॅमिली घेऊन त्याच्या कामाजवळच्या ऐरियात राहत होता. वडील रिटायर असल्यामुळे पानाच्याटपरीवर कामाला जात होते. आई पोळ्यालाटायच्या कंपनीत कामाला जायची. मी बारावी पास जेमजेम झालो.त्यामुळे मला पुढे काही शिकायची ईच्छा नहोती. तसा मी शरीराने बारीक होतो. अभ्यासात काही खास प्रगती नहोती माझी. मी कायम घरी असायचो. आईवडिलांच्या आग्रहाखातर मी नाईट कॉलेजला ऍडमिशन घेतलं.ऐका इलेक्ट्रिकदुरूस्तिच्या दुकानात मला काम मिळाले.दिवसा काम रात्री कॉलेज असे माझे रूटीन सुरू झाले. संध्याकाळी सात ते रात्री अकरापर्यंत कॉलेज असायचे. कॉलेज म्हणजे काय नावाला होते. तिथे सगळी कामकरून शिकणारी मुले होती. मुली नहोत्या. मला रात्री कॉलेज वरून येताना बारा वाजायचे. तस मुंबईत रात्री फिरायला काही प्रॉब्लेम नहोता. माझ्या जवळ कॉलेजचे id होते. घरापासून जास्त लांब नहोते. मी आर्डस घेतले होते.त्याचा फायदा मला आता व्हायला लागला स्टोरी लिहायला. आताच मला थोडी मिसरूड फुटत होती. आणि जवानी पण जाणवत होती. माझ्या बरोबरची मुले बर्यापैकी मोठी होती. त्यात काहींची लग्न झाली होती. त्यांच्या चावट गप्पा मला आवडायच्या.मी कान देऊन त्या ऐकायचो. कढी कढी ती मुले माझी मजा घायची. गल्फ्रेंड बॉयफ्रेंडच्या गप्पा रंगायच्या मला त्या गप्पा हव्याशा वाटु लागल्या. हळू हळू मी पोरी बाया यांना निरखून पाहू लागलो. चोरट्या नजरेने त्यांचे गोळे पाहू लागलो. ते पाहत असताना रात्री माझी पॅन्ट ओली होत होती. आर्डस फास्ट इयरला माझी कोणाशी मैत्री नहोती. पण सेकंडइयरला माझी प्रकाश बरोबर मैत्री जमली. आम्ही ऐकमेकांना सगळ्या गोष्टी शेअर करायचो. त्याला गर्लफ्रेंड होती तिच्या बरोबरचे किस्से मला तो रंगून सांगायचा. मला पण गर्लफ्रेंडचे वेध लागले. मी दिसायला ठीक होतो. कोनामुलीला पाठवायचं मला जमत नहोते. पक्याच्या लॉज वरच्या गप्पा ऐकून माझ्या पॅन्टमध्ये वळवळ होत होती. आणि डोक्यात पण. आमच्या चाळीतून कॉलेजला जायला ऐक शॉर्टकट होता झोपडपट्टीतून.मी कधी कधी लेट झाला तर तिथून जायचो. रात्री तिथून जाताना झोपडपट्टीली भांडणे, बेवडे त्यांचे बोलणे कानावर पडत असे. असच ऐकदा जाताना मला ऐका पत्र्याच्या घरातून बाईच्या कान्हावण्याचे आवाज आले.मी जरा थांबलो नीट कानोसा घेतला. तो आवाज कसला होता याची जाणीव झाली. मी ईकडे तिकडे पाहिले आजूबाजूला कोण नहोते. मी कान देऊन ऐकू लागलो. नवरा बायकोच्या प्रोग्रामचा आवाज होता. ते ऐकून माझ्या पॅन्टमध्ये वळवळ झाली.
आहाहा,, उऊऊ,, हान्म्म्मम्म……
असे आवाज कानावर पडत होते. माझे कान गरम झाले. मला सुचायचे बंद झाले. माझा हात आपसूक माझ्या पॅन्टवर गेला. ते आवाज ऐकण्यात मी गुंग झालो. तेव्हड्यात बाहेर झोपलेला माणूस खोकला. तस मी भानावर येत तिथून पसार झालो.मला समजेना मला काय होत ते. मी लघवीला आडोशाला थांबलो. काळोखात लघवी करत असताना माझ्या डोक्यात ते आवाज घुमू लागले. माझा हात आपसूक माझ्या बाबुराववर गेला. मी हळूच त्याला गोंजारू लागलो. मला मस्त छान वाटू लागले. मी डोळे बंद करून गोंजारात होतो. डोक्यात त्या आवाजाने थैमान घातले होते.गोंजारता गोंजारता माझा बाबुराव एकदम कडक झाला. गोड लहरी माझ्या डोक्यात शिरल्या आणि घट्ट चिकट पाणी बाहेर उडाले. मला समजले काय झालं ते.मी रूमालाने माझा बाबुराव पुसला आणि घरी निघालो. जाताना डोक्यात विचारांचे थैमान सुरू होते.
रात्री घरी आल्यावर मी फ्रेश झालो. मी बाहेर हॉलमध्ये झोपतो त्यामुळे घरच्यांना कसला त्रास नाही. झोपल्यावर डोक्यात तेच आवाज चालू होते पण कार्यक्रम झाल्यामुळे मला लगेच झोप आली.
सकाळी फ्रेश मूडमध्ये मला जाग आली. आई पोळ्या करायला केव्हाच निघून गेली होती. सकाळी मी घरी ऐकटाच असतो. मी माझे सगळे काम उरकून दुकानावर गेलो. दिवसभर डोक्यात तेच चक्र चालू होते. मला संध्याकाळ कधी होते आणि त्या घरातल्या बाईला कधी बघतो असं झालं होत. आज कॉलेजला जाताना मी तोच झोपडपट्टीचा रस्ता पकडला. त्या घरापाशी येताच माझा चालण्याचा वेग मंदावला. मी तिरका कटाक्ष त्या घरावर टाकला. काही कोण दिसतं का ते पाहू लागलो. पण कोण काही दिसलं नाही. मी हिरमूसलो. कॉलेजला जाऊन पक्याला हे सांगतो असं झालं होत. पक्या दिसताच मी त्याला सगळी हकीगत सांगितली. फक्त बाबुरावची गंम्मत सोडून. पक्याला हे सगळं नॉर्मल होत. पण माझ्यासाठी ती ऐक पर्वणी होती. पक्याला समजले मी किती ऍक्सिसाईट झालो ते. मला आता परत जाताना काय होणार याची उत्सुकता लागली. आज जाताना मी फुल्ल ऍक्सिसाईट होऊन त्या घरापाशी पोचलो.आज काही ऐकू आलं नाही. मी कान देऊन ऐकायचा खूप प्रयत्न केला पण आज काही ऐकू आल नाही. मी नाराज होऊन घरी परतलो आणि नाराज होत झोपी गेलो. त्या नंतर मी कायम तिथून जाताना त्या बाईला बघायचा प्रयत्न करू लागलो. पण सगळं फुकट गेलं. त्या दिवशी पक्याने मला स्टोरी बुक दिल वाचायला मी ते घरी घेऊन आलो. रात्री निवांत वाचू लागलो. त्यातल्या गोष्टी खूप रंजक आणि मादक होत्या. मी ते वाचून बाथरूममध्ये जाऊन हलका होऊन आलो. ते पुस्तक वाचून माझी कामुकताबद्दल आजून रूची वाढली. मला पक्या नवीन नवीन कामुक पुस्तके देत असे. मला फॅमिली स्टोरी वाचायला आवडत नसे. मी ईतर स्टोरी मन लावून वाचत असे. स्टोरी वाचून हलके होणे. ऐखादी बाई मुलगी दिसली कि तिच्याबद्दल इमेगीन करणे. असे माझे दिवस जात होते. पण कोणासोबत काही लफडे करायची हिम्मत होत नहोती. मला आता बर्यापैकी कामुकतेचे नॉलेज आले होते. चाळीत मला सगळ्या बाया पोरी ऐक चांगला सभ्य मुलगा समजत होते. पक्याने मला काही समजुतिच्या गोष्टी सांगितल्या होत्या. त्या मी मनात पक्क्या करून घेतल्या होत्या. कधी आ पण आपल्याला रोज भेटणार्या बाया पोरींना त्या नजरेने पाहायचं नाही. आपली इमेज जपायची. एकदा आपल्या ऐरियात आपले नाव खराब झाले. तर ते आयुष्यभर आपल्याला त्रासदायक ठरत. जर त्यातल्या ऐखाद्या बाईला पोरीला आ पण आवडलो. तिची तशी ईच्छा असेल तर लांब कुठे तरी जायचं जेणेकरून आपल्याला कसला धोका नाही होणार.मी पक्याचे मार्गदर्शन नेहमी घेत असे. असेच माझे दिवस चालू होते.इलेक्ट्रिक दुकानात मला आता रिपेरिंगचे काम जमवू लागले. मी घरात जाऊन लाईट दुरूस्त करू लागलो. हळू हळू माझी ओळख वाढत होती. त्या झोपडपट्टीतली ती बाई मला कधी दिसली नाही. खूप प्रयत्न केला पण सगळं फुकट गेलं. ऐक दिवस माझ्या आईची मैत्रीण राधा आमच्या घरी आली होती. ती आईबरोबर पोळ्या करायला होती. आमची चाळ सोडून चार चाळीमध्ये ती राहायची. दिसायला एकदम भार्गच्च थोडी सावळी होती.कामाने रापलेला तिचा चेहरा होता. चेहरा सोडता बाकी ती छान दिसत होती. तिला बघताच माझी नजर तिच्या ब्लाउजवर खिळली. तिच्या लक्षात येताच ती सावरून बसली. आईपेक्षा लहान होती. त्या नंतर तीच आमच्या घरी येणे जाणे वाढले. तिचा नवरा ऐका कंपनीत कामाला होता. ती घरी आली कि मी तिला नेहाळू लागायचो. आईची नजर चुकवून. तिला ते हळू हळू जाणवू लागले. पहिल्यांदा ती मला भाव देत नसे.नंतर माझी नजर तिने पकडली कि मंद गालात हसायची. मला पण हायसे वाटे. तिला मुलबाळ नहोते. आईची मैत्रीण असल्यामुळे मला काहीच करता येत नहोते.दुकानात रिकामी वेळेत मी बाहेर दिसणार्या बाया पोरी बघून झूरत असे. त्या पलीकडे मला काही जमत नहोते. आमच्या घरी माझी बहीण बाळंतपणाला आली.त्यामुळे आम्हाला जागा कमी पडू लागली. त्यात मी कामाला आणि माझे कॉलेज. मी आता शेवटच्या वर्षाला होतो. मला आराम मिळत नहोता. आईला ते समजले तिला काही सुचत नहोते. ताईला बघायला राधा आली.
