बबन्याला घेऊन ती वरच्या मजल्यावर गेली. वर येका बाजूला गच्ची अन दूसच्या बाजूला दोन दरवाजे व्हते. त्यातल्या एका खोलीचा दरवाजा तिन उगडला. छोटीशी खोली व्हती. एक शाळेत असतो तसा बाक, भिंतीवर फळा, त्याखाली काही खड, पुसायला एक फडक. एक स्टूल अन त्यावर पान्याचा लोट्या अन यक फुलपात्र. बास इतकच व्हत त्या खोलीत.
“मास्तर मी शालुला पाठवते हित. धा वाजले हायत. चांगल दोन तिन तास दनकून शिकवा तिला.” तिन दरवाजा लाऊन घेतला अन ती ग्येली.
पाच एक मिनटात दरवाजा ठगिइला अन शालू आत आली. त्याच्यासमोर ठबी गला. शिणीमान बांदलेली शालु, हावाली बाकी रायलेल्या शालुकडे बबन्या बगु लागला. शिणीमात प्रीती झिंटा लावते तसा फ्यशेनवाला चस्मा, शाळला बांधत्यात तशा दोन शेंड्या बांदलेली शालु, हातात पुस्तक वही घेवून शाळचाच ड्रेस घालुन आली व्हती. अंगात सफेद शरट, खाली खाकी स्करट. जरा प्रोब्लम इतकाच व्हता की त्यो डरेस तिन दोन चार वरसापूर्वी शिवला असावा. कारन शरटाचा पार बलाऊज झाला व्हता व अंगात बलाउजवानी तंग बसला व्हता. थोराड दिसणाच्या शालुच वय बबन्याच्या अंदाजानुसार अठरा तरी असाव, पन त्याहूनही शालू थोरली दिसत व्हती. तिचे मोठी थान बलाउजमंदी यकदम फिट्ट बसली व्हती. शिणेमातल्या हिरोइणींची असतात अशी. त्यिच पोट ज्येमत्येम झाकत व्हत त्या कापडात.
खाली तिचा स्करट गुडघ्याच्या वर तरंगत व्हता. तिच्या गोर्या पोटच्या अक्शी हिंदी सिनेमातल्या बायांसारख्या दिसत व्हत्या. त्यो तिच्याकडे खुळ्यागत पहताना तिन विचारल, “सर बसु का?”
बबन्या त्वांड उचकटून बोल्येस्तोवर ती त्या बाकड्यावर बसलीबी. त्ये बाकडं बी बारक्या मुलांसाठी बनविला असावा. कारन त्यात शिरताना तिला जरा तरासच झाला. अन त्यी बसलीबी त्यात येकदम फीट.
शालू बसायच्या फळीवर बुड टेकवून, बाकाच्या लिवन्याच्या फळीला तिच प्याट पुड रेटून बसली. त्यामुळे तिच गोळ यकदम फुड बाकावर आले व बबन्याकडे त्ये जनु रोखून बगु लागली. शरटात तिन बॉडी घातली व्हती तरी तिचे त्या गोळ्याचा आकार अक्षी छान पुड आलेला दिसत व्हता बबन्याला.
“हं शालू ताई काय शिकुया आज?” बबन्याला कसबसा आवाज फुटला.
“इश्श सर मला ताई काय म्हणता? मी तर तुमच्यापेक्षाबी लहान हाय ना! मला आपली शालीच म्हना!” केसाशी उगाच चाळे करत ती बोलली. शालुचा आवाज त्यान प्रथमच ऐकला अन त्यो त्याच्या कानाना लय ग्वाड लागला. तिचा गोल चेहराच्यावर गाल मुरमाच्या पुटकुळ्यान भरले व्हते, तरी त्या क्षणी बबन्याला ती हिरोयीणवाणी भासली.
“किती यत्ता झाल्या म्हनायच्या तुज्या?”
“सर नववीत दोनदा गचकली अन येक साल साळतच ग्येली न्हाय सर.” तिने पटकन तिचे शालेय शिक्षाणाची प्रगती सांगितली.”
“अस व्हय बर बर.” बबन्या पुट्पुटला.
बबन्याने तिला पुस्ताक उघडाया सांगितल. इतक्यात तिची पेन्शिल खाली पडली. “सर जरा पिलिज येता का. न्हाय म्हनले ह्यो बाकड्यातून मला बाहेर पडण लय भारी हाय.”
“नाय हरकत न्हाय. मी देतो की. इतक बोलून त्यो खाली वाकला. तिच्या पायाजवळ तर कुठे दिसत नव्हता. “जरा पाय बाजूला करा बर शालू ताइ.”
तिने पटकन दोन्ही पाय फाकवले अन वर उचलले. तिच्या दोन पायाच्यामधे माग त्याला पेन्शिल दिसली. त्यानं डोक बाकाखाली घातला अन पेन्शिलला हातात पकडल. फळीखालुन डोक वर करताना त्याची नजर तिच्या मांड्यावर ग्येली. तिथुन घसरत ती सिदी तिच्या स्करच्या आत ग्येली अन आतला नजारा तो पहातच व्हायला. तिच्या जरा उचिललेल्या पायामदुन त्याला डायरेक्ट तिची सफेद चड्डी दिसत व्हती.
“काय गावली की नाय सर?” तिन पाय अजून फाकवले अन बाकड्याच्या फळीसून वर उचीलली. बबन्याला आता तर तिचा त्यो नजारा येकदम क्लियर दिसु लागला. तिच्या गोच्या गुबगुबीत मांड्या लय चिकण्या दिसीत व्हत्या. त्याच्या मदोमद तिची फिट्ट बस्ल्येल्या चड्डीच्या मदी फुगलेला भाग व्हता अन त्या फुगवट्यात येक चीर बी दिसत व्हती. बबन्याचा टणदिशी लेंग्यात ताठला. तिला दिसु नये म्हनुन हाताने त्येला च्येपत त्यो बाहेर निगाला तवा तिची नजर मात्र त्याच डोळ टालत नव्हते.
आजच सकाळी शेवताबरूबर बबन्याने सारे काय क्येले व्हते, तवा त्येच्या नजरेला काय ‘गावलय’ ह्यो न कळायला त्यो काय खुळा व्हता? लय मुशीकीन त्यान नजर हटवीली व्हती. तोवर शालुने पाय तसच वर उचलुन फाकवून येवले व्हते.
बबन्याने मातृभाषा मराठीपासून शिकवाया सुरू क्येल. त्याला वाटली तितकी ती मठ नव्हती. त्याच शिकवण तिला समजत व्हत. पटापट ती उत्तर द्येत व्हती.
बबन्या शिकवनीत गुंगला व्हता. त्याला शालुचा आवाज आला, “सर” त्याने वळून बगीतला. तिने करंगळी वर केली व्हती. त्याने मान हलवली. शाली पटकन खोली बाहेर ग्येली शाली परत येऊन बसली. परत त्याने शिकवणे चालू क्येल अन परत च्याआयला शालुची पेन्शिल खाली पडली, तिच्या मायला! बरूबर तिच्या पायाच्या मदी!.
बबन्या सावकाश खाली वाकला व पेन्शीली कड लक्ष न येता पयल त्यो तिने उचललेल्या मांड्याच्या बेचक्यात पाहू लागला अन उडालाचे की त्यो गडी! मगाशी त्याला तिची चड्डी दिसली व्हती. पन आता तर तिची चड्डीबी गायब व्हती!
त्याला आता बराबर तिची पुच्ची दिसत व्हती. पुच्चिचे काळ व्हट, त्यावर माजल्येल यीचे व जंगाल, त्या व्हटाच्या शेंटरला तिच गुलाबी भोक समदं दिसाया लागल.
“मास्तर काय दिसली का माजी…?” तिने तिचा स्करट आनी वर करत पुसलं.
येका ज्वानीन मुसमुसलेल्या तरून पोरीची पुच्ची बबन्यान, प्रत्यक्ष काय सपनातबी बगीतली नव्हती.च्या मायला अन आज येका दिवसात त्येला दोन टायमाला दर्शन! आज त्याला जनु त्यो उपरवाला वीस वर्शात न्हाय दिला त्ये छप्पर फाडके येका दिसात समदंा घेत व्हता! तिच्या मायला!
त्यान गडबड न करता सावकाश त्याची मुंडी आजून पुडे क्येली अन हातान तिचा स्करट वर क्येला. फुरसतीत त्यो तिची चूतीचे वठ, त्यावरचे झाटं, मधल गुलाबी भोक चवीन पहात व्हता. तिन पाय आनी फाकवले. आता बबन्याला राहवेना. त्यान हात पुड क्येला व तिच्या लुसलुशीत मांडीवर येवला. शालुच्या त्वांडातून “स… स्स… स्स…” असा सुस्कारा सुटला अन त्यी शहारली. पन बाकी काय बी बोलली न्हाय.
बबन्याचा सकाळी जोरदार गळला व्हता. त्यामुळे का काय म्हायत न्हाय, पन आता त्याचा बाबुराव लय उड्या माराया लागला व्हता. शालू तर त्याल फुल टू सिग्नल येत व्हती. मंग विचार कसला बी न करता बबन्यान स्करट पुरा वर क्येला अन तिच्या ठगया मांड्यामदी त्येन मुंडी घुसावली अन सिदा तिच्या मांडीवर त्याचे व्हट येवल्ये. त्यान त्याच थरथरत बोट तिच्या पुच्चिच्या व्हठावर येवल अन तित तिच्या कुरळ्या झाटांशी खेळत तित बोट चोळू लागला.
च्या आयला! शालू कायबी बोलत नव्हती. बबन्याला आता तिचा ग्येम ध्यानी आला व्हता. त्याने तिच एक पाय हातान वर क्येल अन तिच्या भोकाचा कसून मुका घ्येतला. पनच्या मारी त्या अवघड जागी वाकड तिकड बसूनशान त्याची मुंडी लय पिरगळली ग्येली व्हती. म्हनुन नाविलाजान त्यो बाकाच्या बाह्येर आला.
“सर अस माज्याशेजारी बसून शिकवा की म्हनजे मी पटापट शिकल!” शालू डोळ न उघडता बोलली.
त्यान शालुच्याकडे नजर टाकली. आजूनबी ती एक पाय जरा वर धरून फाकवून बसली व्हती. तिचा स्करटबी तिन हातात गोला करून मगाच्याला वर क्येलेला तसाच व्हता. बबन्या बिनधास तिच्या शेजारी जाऊन बसला. तिन कष्टान डोळ उगइले अन त्याच्याकडे पायल. त्यान हात तिच्या खांद्यावर ठेवला अन तो तिला कुरवाळू लागला. त्याच्या छातीत लय धडधडत व्हत. त्येच्या आयुशात कुठल्याही बाबीत फुडाकार घ्यायचा त्यो पयला प्रसंग व्हता. छातीत लय धडधडत व्हत, पन लय ईरिंग करून त्येन तिला त्येच्याकडे वढला अन तिच्या छातीवर हात न्येला.
शालुच मोया संतच्यावानी गोल थान त्याच्या हाताला लय भारी व्हते. सकाली त्येन शवताचे गोळ दाबले व्हते, त्येच्या परिस शालीचे लहान असले तरी कडक लागत व्हते. शरटावरूनबी तिच ताठरलेल बोंड त्याच्या हाताला टोचल. अगदी सराइतागत त्येन ती बोंड चिमटीत पकडून तो त्येना पिळू लागला. शालू अजून यकदम चुपचाप बसली व्हती, काय बी बोलत नव्हती. बबन्याने तिच गोळ दाबाया लागताच तिन परत डोळ गप्पकन मिटून घ्येतल अन त्याचा हात सोताच्या छातीवर दाबला. बबन्यान त्याच्या हातात ज्येमत्येम बसनारा तिचा गोळा कसून दाबला. परत तिन “स… स्स… स्स्स…” आवाज क्येला.
बबन्याच डेरिंग आता लय वाढल. दोनी हाताने तिच्या कमिजाच दोन बटना उगइन त्यान त्याचा हात सैल बॉडीतून सिदा तिच्या बोडींकडे घातला. तिच्ये शरीराला त्याचा हाताचा स्पर्शान तिचा अंगावर काट आल्यागत झाल. तिच नागड बोंड त्येच्या बोटाला लय मस्त लागल. त्येंना खेळवत दोन बोटानी तो दाबू लागला. तिची पुरी बोबी हातात दाबाया त्याला लय मजा येत व्हती. दूसरा हाताने तिला विळखा घालत तिच्या शरटाला वर करत त्येन त्यिच्या पोटाच्या बारक्या वळीवर हात फिरवला.
तिन तिच्या पोटावरच्या हाताला थोपवला अन त्यो हात पकडला. बबन्याला काय कळना. समदं मस्त चालल व्हत तर आता ही का थांबीवते. पन तिन तिच्या पोटावरचा हात उचलुन तिन मगापासून उगड्या ठेवलेल्या तिच्या मांडीवर ठेवला. काही वेळ त्यान तिची मांडी चोळली.
