वाव! विजय अगदी सातव्या आस्मानात होता. स्मिताच्या फुगीर, केसाळ आणि कामरसाने वाहत असलेल्या पुच्चीला तो आधाशासारखा चाटू लागला. तर स्मिता परम सुखाने कण्हू लागली होती. तिने दोन्ही हातांनी त्याच्या डोक्याला दाबून धरले होते. तिच म्हणाली, आत जीभ घाल. विजयने तसे केले. स्मिताच्या पुच्चीची खारट, तुरट चव व बेभान करणारा गंध त्याला हवाहवासा वाटू लागला. मग स्मिता त्याला म्हणाली, बोटं आत घाल. विजयने आपल्या उजव्या हाताची दोन बोटं आत घालून तो मागे पुढे करू लागला.
त्याला जाणवले की त्याचा लवडा आता पुन्हा ताठला होता. मुलीच्या पुच्चीत लवडा घालून झवायचे असते एवढे त्याला माहित होते. तो उठला. स्मिताची नजर त्याच्या लवड्यावर गेली. तिच त्याला म्हणाली, आता वेळ नको घालवू आत घाल! विजयने तसे केले.
एका धक्क्यात त्याचा लवडा स्मिताच्या पुच्चीत शिरला. आता दोन हातानी तिची स्तने तो कुरवाळू लागला. स्तनांच्या बोंडांना चोखू लागला. स्मिता किती वेळा झडली हे तिचे तिलाच समजले नव्हते. विजयने थोडा वेळ असे झवल्यावर तिला कांताबाईचे बोलणे आठवले. पुच्चीत झवण्याचा अनुभव घेऊन झालाच होता. आता तिला गांड मारून घ्यायची होती. तिने विजयला थांबविले. त्याला लवडा बाहेर काढण्यास सांगितले. स्मिताच्या कामरसाने तो माखला होता. ती उठली व ओणवी झाली. आणि आपल्या हाताने तिने विजयचा लवडा आपल्या गांडीच्या भोकावर टेकवला. विजय काय समजायचे ते समजला. तो जोर लावू लागला. पण स्मिताची गांड खूपच आवळ होती. त्याने आपली थुक तिच्या गांडीवर लावली. तसेच आपल्या लवड्यालाही. पुन्हा एक जोराचा धक्का देताच त्याच्या लवड्याचा सुपारा स्मिताच्या गांडीत घुसला. तशी स्मिता कळवळली. विजयने घाबरून लवडा बाहेर काढला. पण स्मिता त्याला पुन्हा आत घालायला सांगू लागली. त्याने तसेच केले. आता जवळ जवळ त्याचा अर्धा लंड गांडीत घुसला होता. आता स्मिता एंजॉय करू लागली होती. हळूहळू धक्के देत विजयने आपला संपूर्ण सात इंची लंड स्मिताच्या गांडीत घातला होता. मग स्मितानेच त्याचा हात धरून तो तिच्या दाण्यावर ठेवला व ती त्याला तेथे घासायला सांगू लागली. एका हाताने स्मिताची स्तने कुस्करणे चालूच होते. मग स्मिता फार काळ टिकाव धरू शकली नाही. आऽऽईऽ, गंऽ, मी आऽऽले! असे ओरडत स्मिता झडली. विजयही आता झडण्याच्या मार्गावर होताच. तोही अंऽऽअंऽऽई! असे ओरडत स्मिताच्या गांडीत झडला.प्रा. सूनिता गोडांबे इतिहासाच्या प्राध्यापिका होत्या. त्या याच कॉलेजच्या माजी विद्यार्थीनी होत्या. इतिहास घेऊन बी.ए. प्रथम वर्गात पास होताच त्यानी एम.ए. केलं होतं व याच कॉलेजमध्ये सुरूवातीला अस्थाई पदावर त्या प्राध्यापक झाल्या होत्या. नंतर इतिहासाचे प्राध्यापक सेवानिवृत्त होताच सूनिताची कायम प्राध्यापक म्हणून याच कॉलेजमध्ये नियुक्ती झाली होती. सूनिताच्या जन्मपत्रिकेत कडक मंगळ होता. त्यामुळे लग्नाचे वय झाले तरी त्यांचे कुठे लग्न जमत नव्हते. शेवटी त्यांच्या एका नातेवाईकाच्या सांगण्यावरून खोटी मंगळ विरहीत कुंडली बनवून त्यांचे लग्न झाले होते. परिणाम अवघ्या वर्षभरात त्यांचे पती निधन पावले होते. मूलबाळ काही त्याना झाले नव्हते. याच सुमारास होस्टेलच्या मेट्रनची जागा रिक्त झाली होती. मेट्रनला होस्टेलच्याच आवारात रहावे लागणार असल्याने आणि सूनिता विनापाश असल्याने त्यांची नियुक्ती आपोआप मेट्रनच्या जागी झाली होती.
गेली पंधरा वर्षे सूनिता मेट्रन म्हणून काम पहात होत्या. ऐन जवानीत पतिच्या निधनामुळे त्या एकाकी पडल्या होत्या. मात्र त्यांच्या जीवनात रंग भरला होता तो त्याच कॉलेजचा माळी सखाराम याने. सूनिता मेट्रन होताच काही दिवसातच सखारामची माळी म्हणून नियुक्ती झाली होती. तो कॉलेजच्या कॅम्पस मधील सट क्वार्टरमध्ये राहत होता. सखाराम ऐन जवानीत होता. तर सूनिता जवान विधवा होती. तिचा दिवस कॉलेजच्या आणि होस्टेलच्या कामात व्यतित होत होता. मात्र रात्र तिला खायला उठत असे. तिचं जवान शरीर बंड करून उठत असे.
एकदा तिनं सखारामला आपल्या जाळ्यात ओढण्याचा प्रयत्न केला. आणि सखाराम त्यात सापडला होता. सखाराम ऐन जवानीच्या भरात होता. त्याचं असं झालं. एकदा सखारामला बरं नव्हतं. त्याला ताप येत होता. आपल्या क्वार्टर्समध्ये तो एकटाच राहत असल्याने त्याची देखभाल करणारे कुणीच नव्हतं. तेव्हा सूनिताच त्याला काय हवं नको ते बघत होती. तिच्या या वागण्याने सखारामही भारावला. आणि एके रात्री सूनिताने त्याच्याकडून झवून घेऊन आपली फार दिवसांची इच्छा पूर्ण करून घेतली होती. सखाराम गावाकडचा रांगडा गडी होता. त्याला हे शहरी फुल आयतच हुंगायला मिळालं होतं. तो त्यावेळी ब्रम्हचारी होता.
त्या दिवसापासून मग सूनिता व सखाराम यांचे संबंध सुरू झाले ते त्याच्या निधनापर्यंत. सखारामचे लग्न होऊन त्याला दोन मुलंही झाली होती. मात्र या दोघांनी आपल्या संबंधाची कुठेच वाच्यता होऊ दिली नव्हती. कधी सखारामच्या रूममध्ये तर कधी सूनिताच्या रूममध्ये त्यांच्या कामलिला रंगत असत. सखाराम हरप्रकारे सूनिताला विविध आसनात झवत असे. तसा त्याचा स्टॅमिनाही मोठा होता. एकदा तर तो सूनिताला एका रात्रीत पाच वेळा झवला होता. दुसर्‍या दिवशी सूनिता कॉलेजला जाऊ शकली नव्हती. अर्थात सूनिता गर्भनिरोधक गोळ्या वेळच्या वेळी घेत असल्याने ती कधीच त्याच्यापासून प्रेग्नंट राहिली नव्हती.
सखारामचं निधन झालं तेव्हा सूनिता खूपच रडली होती. तिला आपल्या जिवाभावाचं कुणी गेल्याचं दुःख झालं होतं. पुन्हा देहाच्या उपासमारीने तिला ग्रासलं होतं. पण जेव्हा तिला समजेल की सखारामचाच तरणाबांड मुलगा त्याच्या जागी नियुक्त होतोय, तेव्हा ती मनोमन सुखावली होती. सखारामचा मुलगा विजय त्याच्या जागी नियुक्त होण्यात तिचाही हात होताच. कारण इंटरव्ह्युव्ह पॅनेलवर तीही होती. विजयला पाहताच तिच्या मनात आणि पुच्चीतही फुलपाखरं उडू लागली होती. ती आता सखारामच्या या तरण्याबांड पोराकडून झवून घ्यायचं स्वप्न पाहत होती.परंतु म्हणतात ना की भगवान देता है तो छप्पर फाड के देता है! सर्वप्रथम बाजी स्मितानं मारली होती. तिनं विजयकडून झवून पुढून मागून मोकळी झाली होती. आता सूनिता विजयला जाळ्यात कसा पकडायचा याच्या विचारात होती. सूनिताने चाळीशी पार केलेली होती. तर विजय अठरा वर्षांचा तरणाबांड गडी होता. म्हणतात कामवासनेपुढे कोणाचे काही चालत नाही! याचा असा एक फायदा होता की त्यांच्या वयातील या फरकामुळे कुणाला संशय घेण्यासारखे काही वाटणार नव्हते.
आणि एकदा तो योग जुळून आला. त्याचे असे झाले.
एकदा सूनिताची तब्येत अचानक बिघडली. दोन दिवस ती घराबाहेर पडली नाही. तिला ताप येत होता. बाकीच्या स्टाफकडून विजयला ही बातमी समजली. तसा तो जेवणाच्या सुटीत सूनिताच्या घरी गेला. सूनिताला मेट्रन म्हणून होस्टेलपासून थोडे दूर एक बंगलेवजा क्वार्टर होते. ते तीन खोल्यांचे प्रशस्त होते. विजयने पाहिले होस्टेल मधल्या काही मुली तेथे अगोदरच सूनितामॅडमना भेटायला आल्या होत्या. विजयला पाहून सूनिता खुश झाली. तिच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक आली. काय रे विजय, आज आठवण आली वाटतं तुला सूनिता मॅडमची? विजय काहीच बोलला नाही. सूनिता अशक्त झाली होती. तिच्या चेहर्‍यावरचा रंग साफ उडाला होता. विजयने पाहिले घरात सर्वत्र पसारा होता. साफसफाई पण नीट झालेली दिसत नव्हती. थोड्याच वेळात होस्टेलच्या मुली गेल्या. आता विजय एकटाच होता. कसं वाटतंय मॅडम आता? विजयने विचारले. हां आता ठीक आहे! हे बघ विजय, संध्याकाळी जरा येऊन जा. घराची साफसफाई करायची आहे. येशील ना? हो मॅडम, हे काय विचारणं झालं? विजय म्हणाला. मग तोही तिथून निघाला.
संध्याकाळी विजय सूनिताच्या घरी गेला. सूनिता आता जरा फ्रेश वाटत होती. तिने पातळ काळ्या रंगाची मॅक्सी घातलेली होती. विजयला पाहून सूनिताला बरे वाटले. तिने विजयला चहा घेणार का विचारले. विजय नको म्हणाला. तरीसुध्दा बळेच उठून सूनिताने त्याला चहा दिला. मॅडम उगीच कशाला त्रास घेता. विजय म्हणाला. अरे त्रास कसला. आता बरेच काम करायचे आहे. चहा घे म्हणजे बरे वाटेल. सूनिता म्हणाली. नेहमी सूनिताला साडी-ब्लाऊजमध्ये पाहणार्‍या विजयला सूनिताला मॅक्सीमध्ये पाहून जरा वेगळे वाटत होते. सूनिताने पांढरी ब्रा घातलेली होती. ती मॅक्सीमधून स्पष्ट दिसत होती. तिचे स्तन मोठे व मांसल वाटत होते. एवढ्यात सूनिता कशाला तरी वाकली. तिचे ढुंगण विजयकडे होते. विजयने तिकडे पाहिले. तो चाटच पडला. मॅक्सीच्या आतून सूनिताच्या चड्डीचा आकार स्पष्ट दिसत होता. तिने काळ्या रंगाची मॅक्सी घातली होती. त्यामुळे सूनिताच्या पांढर्‍या रंगाच्या पॅन्टीचा आकार अगदी उठून दिसत होता. तशीच ती गर्रकन वळली. तेव्हा मॅक्सीच्या लो-कट गळ्यातून जवळ जवळ अर्धे पुष्ट स्तन विजयच्या नजरेला पडले. विजयने झटकन आ पण तिकडे पाहिले नाही, असे भासवून नजर दुसरीकडे फिरवली. मात्र विजय आपल्या ढुंगणाकडे व स्तनांकडे लक्ष देऊन पहात होता, हे सूनिताच्या चाणाक्ष नजरेतून सुटले नाही.
