“चला महेश दादा मी रेडी आहे “- रचना
” कुठं … आव… अक्खी मुंबई पाण्यात डुबलीय… जाणार कस व्हय – महेश
” म्हणजे… मग… आता “
” मग काय आपली डाक्टरिन बाई पण आताच निघून गेलीय. मी पण निघतोय” – महेश
” अहो पण मी कशी जाणार मग घरी “
” तुमची काय हरकत नसेल तर माझ्या घरला चला… मी एकटाच राहतो ह्या जवळपास”
रचनाच डोकं आता फिरत होतो… मुबंईमध्ये पावसात अडकने खूप वाईट तिला कल्पना होती. तिने घड्याळात बघितल… ७.१० झाले होते. तितक्यात तिच्या फोनची रिंग वाजली.
” हॅलो… हा… आई बोला …रचनाचा आवाजच फुटत नव्हता
” अग रचू सर्वीकडे पाणी साचलय… कुठे आहेस बाळा” – आई
” आई… मी आता ऑफिस मधून निघते… पोचते घरी – रचना
” अग वेडी बिडी झाली आहेस का… घरी नको येवूस… टीव्हीमध्ये दाखवत आहे सर्व बंद झालंय मुंबईकडे यायला ” – आई
” आ …मग काही तर्री बघते मार्ग – रचना
” मी त्याच्यासाठीच फोन केला… श्वेता ठाण्यालाच राहते. आजची रात्र तिकडेच जा -आई
“ठीक आहे… श्वेता ताईकडे पोचल्या वर फोन करते… बाय- रचना
रचनाला हायसं वाटल. आईने सुचवलेला मार्ग योग्यच होता. नाही तरी श्वेता ताई शी बरेच दिवस भेट नव्हती. श्वेता समीरची मावस बहीण होती. ती ठाण्यातच आपला नवरा सारंग आणि मुलगा आयुष्य बरोबर राहायची. तिची आयुष्य बरोबर खूप गट्टी होती.आणि आयुष्यला ही रचना मामी खूप आवडायची रचना महेशकडे लक्ष न देता बाहेर पडली. तिने श्वेता ताईला फोन लावला. श्वेताचा फोन आऊट ऑफ कव्हरेज एरिया दाखवत होता. तिने दोनदा तीनदा ट्राय केला. पण फोन काही लागलाच नाही.
” काय करू …काहीच समजत नाही आपल्याला श्वेता ताईचा ऍड्रेस तर माहिती आहे डायरेक्ट जाऊन तिला सरप्राईजच देऊया. …रचनाला श्वेताचे घर नवीन होते ती अधून मधून तिच्याकडे येत राहायची. तिचा नवरा तर लाखात एक होता आणि समीरचा चांगला मित्रच होता. रचनाला आत्ता भीती काही वाटत नव्हती ती रिक्षा स्टॅन्ड वर आली. आणि रांगेत असलेल्या पहिल्या रिक्षा ड्राइवरला विचारले.
“भैया माजीवडा चलोगे क्या “
” ३०० रूपया होगा… बारिश बहोत है…
” चलेगा… – रचनाला १००० रूपये सांगितलं असत तरी ती ह्या परिस्थितीत नाही बोलली नसती. ती लगेच रिक्षा बसली. आणि रिक्षा हायवेला येऊन ठाणेच्या दिशेने धावू लागली. ट्रॅफिकमध्ये रस्ता काढत काढत रिक्षा मार्ग काढत होती अर्धा तासानंतर ती माजीवडाच्या सिग्नलला येऊन थांबली. पावसाने आक्रमक पवित्रा अवलंबला होता.पुढे गाड्याच्या रांगाच रांगा दिसत होत्या. बराचसा वेळ तिचा निघून गेला होता. तरिही ट्रॅफिक कसु हि भर हलली नव्हती. वैतागून तिने चालत जाण्याचा निर्णया केला. रिक्षाचे पैसे देऊन तीने छत्री उघडली आणी रस्त्याच्याकडेने चालायला लागली. पावसाचा मारा चारी बाजूनी बसत होता छत्री असून हि आता पूर्ण भिजली होती. तिची अन्त्वस्त्रे तिच्या स्किनला घट्ट चिकटून बसली होती.थंड पाण्याचा गारवा तिच्या सर्वांग्ला जाणवत होता. बराच वेळ चालून ती श्वेताच्या बिल्डिंग पाशी पोचली. गेट उघडून ती मुख्य प्रवेश द्वारा पाशी पोचली. तिथे ठेवलेल्या सॅनिटाइजरने अापले हात सॅनिटाइज केले. जिन्याने ती वर दुसर्या मजल्यांवर् गेली. ‘सारंग विश्वास पारधी’ दारावरची पाटी तिला दिसली. ती मस्तकापसून् ते पाया पर्यन्त पूर्ण भिजली होती. तिने दारा जवळची बेल वाजवली.
सारंगचा दुसरा पेग चालूं होता. श्वेताने त्याला बँकेतूनच फोन करून सांगितले होते. पाऊस खूप असल्याने ती आज ती आईकडे गेली होती. पावसाने चांगलाच वातावरण तयार केलें होते. चकन्याचा एक एक तुकडा तोंडात घेत् तो व्हिस्कीची मजा घेत होता. आणि इतक्यात दरवाजा चि बेल वाजली. व्हिस्कीचा ग्लास डायनिंग टेबल वर ठेवून तो दरवाज्याकडे गेला
सारंगने दरवाजा उघडला. समोर उभ्या असणार्या भिजलेल्या रचनाला पाहून सारंग एक तक् बघतच राहिला.
“रचना… वहिनी तूम्ही… सारंगला काही कळून येत नव्हतें. हि इथे का आली असेल… ते पण ह्यावेळेस एवढ्या पावसात येणे शक्य कसे झाले.
” भावोजी श्वेता ताई ना खूप वेळां प्रयत्न केला पण त्यांचा फोन लागतंच नव्हता” रचनाला खूप अवघडपणा वाटत होता.
” ओहह… श्वेता आज दादरला आईकडे गेलीय मुंबईला पाऊस जास्त होता ना.ओह्. सॉरी… वाहिनी तुम्ही प्लीज आतमध्ये या ना…” सारंगला त्याची चूक कळली… तो तिला आत बोलवायला विसरला होता.
“हम्म …माझ्या बरोबर तसंच काही झालंय.मि मुलुंड वरून निघाले तेव्हा सर्व रस्ते बंद झाले सो… मि तुमच्याकडे यायचा निर्णय घेतला… पण श्वेता ताई तर नाही आहेत… मग आत्ता… रचनाला खरंच काय करायचे समजत नव्हतं.
सारंगला आता सर्व परिस्थिति समजली होती.
” डोन्ट वरी… वहिनी यू कॅन स्टे हियर्… बी कम्फर्टेबल. ” आता माझ्या लक्षात आलं… सॉरी… अचानक तुम्हांला बघितलं म्ह्णून.
” इट्स ओके भावोजी… उगाच तुम्हांला त्रास झाला.
” अरे नाही तूम्ही प्लिज शॉवर घ्या… मि तूम्हाला श्वेताचे कपडे देतो. असे म्हणत सारंगने रचनाच्या हातात टॉवेल दिला.
” थँक यु”. रचना टॉवेल घेऊन बाथरूममध्ये घुसली. जाता जाता तिची नजर डायानिग् टेबल वरचा ग्लास तिने पाहिला होता. बाथरूममध्ये घुसून रचनाने आतून कडी लावून घेतली
सारंगने व्हिस्किचा ग्लास घश्यात ओतला… आणि बॉटल कपाटात लपून ठेवली. श्वेताच्या कपाटातली एक हिरव्या रंगाचा गाऊन काढला. श्वेताच्या ब्रा पॅन्टीच्या कप्प्यावर नजर गेली. रचनाला ब्रा पॅन्टी सुद्धा लागणार होती… द्यायची का… योग्य वाटेल का ते… पण सारंगला ते योग्य वाटले नाही… उगाचचा तिला शर्मलेल्या सारखे झाले असते.
” अहो… वहिनी कपडे दरवाजाला अडकवलेत” असे म्हणून सारंग सोफ्यावर येऊन टीव्ही पाहत बसला.
अंगावरचे कपडे काढून रचनाने शॉवर चालू केला …गरम गरम पाणी तिच्या नग्न शरीरला ऊबदार पना देत होते… अंघोळ करता करताच तिने सुसुची धार बेशरम होऊन उभ्या उभ्याच सोडली. साबण हातात घेऊन ती नीट पणे अवयव घासू लागली. दिवसभराचा क्षीण एका क्षणात गेला होता.काही वेळाने शॉवर बंद केला …आणि टॉवेलने पूर्ण अंग पुसून काढले. दरवाजा थोडासा उघडा करत तिने अडकवलेले कपडे घेतले. तिची नजर सोफ्यावर बसलेल्या सारंगच्या नजरेस मिळाली. तो दरवाज्या दिशेनेचा बघत होता. सारंगने नजर इकडे तिकडे बघत टीव्ही वर खिलवली. पण आतमध्ये असलेल्या रचनाची नग्न आकृती त्याच्या काही क्षणात आली. विचार झटकून सारंग लिंग सावरू लागला. त्याला अगदीच अपराधी वाटले. समीर सारंगचा खूप जवळचा मित्र आणि मेहुणा होता होता. त्याच्या बायकोबद्दलचे विचार योग्य नाही असे वाटले
बाथरूमचा दरवाजा उघडला. रचना गाऊन घालून डोक्याला टॉवेल गुंडाळून बाहेर आली. तिचे निप्पल गाऊन मधून स्पष्ट दिसत होते.
” सॉरी भाऊजी माझ्यामुळे तुमचा कार्यक्रम फसला.” रचना हलकस हसून म्हणाली.
” नो प्रॉब्लेम… माझं… एकटा होतो म्हणून जस्ट टाइमपास”… तुम्ही बसा… ना मी जेवणाच बघतो… अंडी आहेत फ्रिजमध्ये… असे म्हणत सारंग उठायला जाणार तेच रचना त्याला थांबवले. तुम्ही तुमचा कार्यक्रम पुन्हा चालू करा… मी जेवण बनवते. असे म्हणून ती किचनमध्ये गेली. सारंगने कपाटात ठेवलेली बॉटल परत काढत परत पेग भरन्यास सुरवात केली. रचना ने… वरण भात, अंडाकरी चपात्या असा बेत केला.
सारंगचे एकूण पाच पेग झाले होते… त्याच डोकं बरंचस हलक वाटत होत पण रचना समोर मर्यादा सोडत नव्हता. रचनाने डायनिग टेबल वर जेवण मांडले आणि दोघेही इकडतिकडच्या गप्पा मारू लागले. जेवत असताना सारंगला श्वेताचा फोन येऊन गेला. श्वेता रचना शी सुद्धा बोलली. घरी आली ते चांगलं केलंस असे सांगून सारंगला बाहेर सोफ्यावर वर आणि रचनाला बेडरूमला झोपन्याची सूचना देऊन तिने फोन ठेवून दिला.
जेवल्या नंतर किचनचे काम आटपून रचना जेव्हा हॉलमध्ये आली तेव्हा सारंग सोफ्यावर पडून गाढ झोपी गेला होता.तिने मग झिरो बल्ब लावून लाईट आणि टीव्ही बंद केला. बेडरूममध्ये येत तिने सुद्धा आपले अंग बेडवर लोटले. दिवसभराच्या थकव्याने तिचे डोळे कधी मिटले कधी समजले नाही. ती सुद्धा गाढ झोपून गेली.
अगदी मध्यरात्री रचनाला पटकन जाग आली. तिच्या डोक्यावरचा फॅन बंद झाला होता… आणि बेडरूममध्ये काळाकुट्ट अंधार पसरला होता.” शी… बाई या लाईटला काय झाले तडमडायाला ” रचनाला अंधारात झोप लागत नव्हती.रूममध्ये मंद प्रकाश नसल्याने तिला बेचैन होत होते. शिवाय फॅन ही नव्हता. बाहेर पावसाचा आणि विजेचा आवाज कानी पडला आणि तिला दचकायाला झाले. तिचा मोबाईल पर्समध्येच होता… आणि पर्स हॉलच्या सोफ्याजवळ तिने ठेवली होती. ती बेडवरून मधून उठली आणि दबकत, चाचपडत हॉल दिशेने जायला लागली. हॉलमध्ये सुद्धा काळाकुट्ट अंधार होता. अंधारातच सोफ्याचा अंदाज घेऊ लागली. सोफ्याजवळ जाताच तिने आधार घेण्यासाठी आपला हात सोफ्यावर वर ठेवला. तिच्या हाताला काहीतरी लागले म्हणून ती व्यवस्थित हात पकडून वस्तू अंदाज घेऊ लागली. नंतर तिच्या हळू हळू लक्षात आले तिने सारंगचे ताठर झालेले लिंग हातात होते. तिच्या छातीत विज चमकून गेली.पाच वर्षात तिने कुठल्या पुरूषांच्या लिंगाला स्पर्श केला होता. तिचा श्वास वर खाली होता. तिने हाताची पकड मजबूत केली. गुडघ्या वर बसून लिंगाच्या आकारचा अंदाज घेऊ लागली. अचानक तिच्या हातावर सारंगच्या हाताची मूठ दाबली गेली…तिला कळलेच नाही काय घडले ते… अगदी मिनिटात घटना पटापट घडत होत्या.
