शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग १०

बाळूने आपल्या हाताचा विळखा तिच्या खांद्याभोवती घातला अन त्यानेही आपले ओठ तिच्या ओठांवर दाबले… आणि मग ते दोघे हळुवारपणे ओठ ओढुन घ्यायला लागले…

बाळूला वाटत होते की किंचित धुसमुसळेपणा करून कसून तिचे ओठ ओढावे. पण तो तिच्या कलाने घेत होता अन तिला हळुवार साथ देत होता. साधारण २/३ मिनिटे त्यांनी तसे हळुवार देवाणघेवाण केली  अन ते दोघे मागे झाले… कसं वाटलं गं प्रिये?? मज्जा वाटली की नाय??” बाळूने हसून तिला विचारले…

लई झ्याक वाटल… तुमी लई मस्त करता… बायकांना तुमी लई आवडता होचा सबूत मिळाला मला!… प्रियंकाने हसून म्हटले…

“आग… आजून तर लई मज्जा हाय पुड… तू तर कायबी पायलं नाय… समदं दावतो तुला… आता मला तुला बगू दे…”असे म्हणत बाळूने प्रियंकाच्या साडीच्या पदराला हात घातला…

“आवऽऽऽ… त्ये दरवाजाला कडी घातलीया का?? कूनी आलं तर लगीच??” प्रियंकाने घाबरून म्हटले…

“घाललीया कडी… जवा दामु गेला तवाच म्या कडी लावली म्हनूनश्यान इनका येळ निवांत बसलो ना म्या तुज्या संगत!”बाळूने तिचा पदर पकडून हसत म्हटले.

“व्हय का? लई हुश्शार हाय तुमी… प्रियंकाने पण हसून त्याला दुजोरा दिला… मग बाळूने प्रियंकाचा पदर ओढून बाजूला टाकला… तिने काळा पोलकं घातलेलं होतं ज्याचा गळा खोलगट होता. त्यातून तिचे गोळे ओसांडून बाहेर पडत होते… बाळू  मग बटणे खोलायला लागला… सगळी बटणे उघडून त्याने पोलक्याच्या कडा तिच्या गोळ्यावरून दूर केला… प्रियंकाच्या खांद्यावरून अन हातातून त्याने खाली खेचत काढून टाकला…

आता अंध प्रियंकाचे मदमस्त आंबे बाळूच्या अधाशी नजरेसमोर उघडे होते. तो भुकेल्या जनावरासारखा तिचे गोळे रोखून पहायला लागला… त्याची वाईट नजर प्रियंकाला दिसत नसल्याने तो पिसाटल्यासारखा तिचे आंबे बघत होता… प्रियंकाच्या मनात आता तो पुढे काय करेल अशी हुरहूर होती अन ती लाजत होती…

काही क्षण तिचे आंबे बघितल्यावर बाळूने तिच्या साडीच्या मिर्याना हात घातला… तिच्या मिर्या

त्याने ओढून काढल्या…

पण आता तिची साडी अन परकल काढायचे म्हणजे तिला उभे करणे भाग होते… तेव्हा बाळू उठून उभा राहिला अन त्याने प्रियंकालाही उठवून उभे केले… मग त्याने तिची राहिलेली साडी फेडून काढली… आणि मग तिच्या परकलची गाठ सोडवून त्याने तो पण तिच्या पायात सारला… बाळू हपापल्यासारखा तिच्या देहाकडे पहात होता… पुढून तिचे अंग मनसोक्त पाहिल्यावर त्याने तिला वळवून पाठमोरे उभे केले… मग मागून तो तिचे निरीक्षण करायला लागला…

बाळूच्या मनात प्रियंकाबद्दल पुरेपूर वाईट नजर उमटली होती… आणि तरीही त्याला मनातून देवाला तक्रार कराविशी वाटली की ह्या अश्या आरसपानी सौंदर्याच्या देहाला दृष्टी न देवून त्याने तिच्यावर अन्यायच केला आहे… हिला दृष्टी असली असती तर हिने किती नट्टापट्टा केला असता अन ही अजूनच छान दिसली असती असे त्याला वाटले… त्याला गप्प राहिलेले पाहून शेवटी प्रियंकानेच विचारले,

“पाव्हण… काय झाल?? तुमी काई बोलना…”.

“आग… तुझी ही जवानी डोळ भरून बगतुया… अन मनात देवाकडं तकरार करतोया…

“तकरार?? अन कसली??” प्रियंकाने उत्सुकतेने विचारले…

“येच… की तू इतकी सुंदर हाय… तुझे अंग इनके कोरीव हाय… अन देवान तुला नजर दिली नाय… लई अन्याय हाय ह्यो त्याचा…” बाळू मनापासून म्हणाला…

“जाऊ द्या वो… त्येची लीला म्हणायची, पाव्हण… आता मला काय बी वाटत नाय त्याच… जस त्याने दिलंय… तस म्या पदरात घेतलंय…”प्रियंका किंचित विषन्नपणे म्हणाली अन पुढे उत्साहाने बोलली,

“पाव्हणा… तुमी मला उघड बगताय… पण म्या तुमाला उघड पायल नाय अजून…”

“म्हंजी गं काय, प्रिये??” बाळूला कळले नाही ती काय बोलतेय ते…

“आव… मग म्या कसं तुमाला पायल?? तसं…” प्रियंका हसून म्हणाली…

“तसं व्हय… मग दावतो की तुला…”हसून तो म्हणाला कारण तिला काय म्हणायचेय ते बाळूच्या लक्षात आले… त्याने तिचा हात धरून तिला ओढत खाटेजवळ नेले अन तिला त्यावर बसवले… मग तो आपले कपडे काढू लागला… त्याच्या हालचालीवरून प्रियंकाने ते ओळखले अन तिच्या मनातली हुरहूर वाढायला लागली…

बघता बघता सगळे कपडे काढून बाळू प्रियंकासमोर पुर्ण बोंबला उभा राहिला…

प्रियंकाने आपले हात वर नेले अन आधी त्याच्या चेहर्यावर ठेवले… मग तिने आधी सारखाच त्याचा चेहरा किंचित चाचपून पाहिला आणि मग हात खांद्यावर आणून ती त्याचे सगळे अंग चाचपून बघायला लागली… जरी ती हाताने त्याचे अंग चाचपत होती तरी तिचा स्पर्श अगदी मुलायम होता… जणू मोराचे पीस अंगावरून फिरवल्यासारखे बाळूला वाटायला लागले…

त्याच्या खांद्यावरून तिचे हात खाली त्याच्या छातीवर आले अन ती बोटांनी त्याची छाती  चाचपायला लागली… त्याने एक वेगळेची भावना त्याच्या अंगातून सळसळत गेली अन तो अंगातून चमकल्या गत

व्हायला लागला… नकळत त्याने त्याचे हात तिच्या उघड्या खांद्यावर ठेवले अन तो ते कुरवळायला लागला…त्याची छाती चाचपून झाल्यावर तिचे हात त्याच्या पोटावर आले अन तेथे काही क्षण रेंगाळले…

मग तिने आपले दोन्ही हात त्याच्या कंबरेवर नेले अन ती त्याची कंबर चाचपायला लागली… कंबरेवरून तिचे हात त्याच्या मांड्यावर आले अन ती त्याच्या मांड्या चाचपू लागली… मांड्यावरून तिने हात गुढग्यापर्यंत नेले अन परत वर आणून ती त्याची कंबर अन पोट चाचपायला लागली… प्रियंका जणू हाताने त्याचे अंग स्कॅन करत होती आणि आपल्या मनात ते साठवत होती… आता तिने बाळूला वळवले अन पाठमोरे उभे केले…

मग ती मागून त्याच्या पाठीवर वरच्या भागावरून हात फिरवत फिरवत खाली आणू लागली… त्याची पुर्ण पाठ चाचपत ती त्याच्या कंबरेवर आली अन तिने तिचे हात त्याच्या मागे आणले… मग तिने त्याचे दोन्ही कलिंगड नीट चाचपून पाहिले… त्याच्या कलिंगडचा मुलायम स्पर्श काही क्षण घेतल्यावर तिने हात खाली नेत त्याच्या मांड्याही मागून चाचपून पाहिल्या… मग परत प्रियंकाने बाळूला वळवले अन स्वतःकडे तोंड करून उभे केले…

एव्हाना तिच्या हाताच्या त्या मुलायम स्पर्शाने अन चाचपण्याने बाळूचा तंबू ताठरला होता आणि सरळ होवून तिच्या दिशेने ताठ मानेने उभा होता… प्रियंकाने त्याची मांडी अन मधला भाग चाचपला अन शेवटी एकदाचे आपले हात त्याच्या सोट्यावर नेले… दोन्ही हाताने त्याचा लांबसडक अन कडक सोट ती चाचपू लागली अन त्याला जोखायला लागली…

आवऽऽऽ… केवडा लांबडा हाय तुमचा… एवडा पन असतुया हा प्रियंकाने आश्चर्याने विचारले…

“व्हय जी… तुज्या नवर्याचा इतका नाय व्हय? ” बाळूने हसून विचारले…

“नाय जी… ह्येच्या अर्दाच आसल, पण कसा जायचा हा माज्यात?? लई तरास व्हईल मला…” प्रियंका काळजीत म्हणाली…

“आदी व्हईल थोडा तरास… पन मंग नाय काय वाटायचं… आवडल नंतर तुला… बाळू  हसून म्हणाला अन तो तिला मागे खाटेवर ढकलत नेऊन झोपायला भाग पाडू लागला…

प्रियंकाच्या मनातली हुरहूर वाढली अन तिने अधीरपणे विचारले,

“तुमी लगेच कराया लागनार??”

“नाय गं… आजून तू तयार नाय… तुला आदी म्या तयार करनार!” बाळू हसून म्हणाला.

“म्हंजी काय?? म्या हाय तयार. “प्रियंकाने भांबावत म्हटले…

“आग तसं नाव… तुला कळल समदं… वाईच धीर धर…

असे म्हणत बाळू खाटेवर तिच्या डाव्या बाजूला आपल्या उजव्या कुशीवर पहुडला अन तिच्या अंगावर रेलून त्याने तिला कवेत घेतले… मग त्याने आपले ओठ तिच्या ओठांवर दाबले अन तो हळुवारपणे तिचे पुन्हा ओठ ओढू लागला… प्रियंका पण अधीरपणे त्याच्या ओठांवर ओठ दाबत त्याला साथ द्यायला लागली…

तिला असं करता करता बाळू तिच्या अंगावरून हात फिरवू लागला… तिच्या उजव्या खांद्यावरून तिच्या उजव्या हातावर त्याचा डावा हात फिरायला लागला… मग त्याने आपला हात तिच्या उजव्या आंब्यावर आणला अन त्यावर तो हलकेच फिरवायला लागला. मग त्याने बोटांनी तिच्या आंब्याचा डेंगा तो छेडायला लागला…

तो काही क्षण कुरवाळत होता, दाबत होता, छेडत होता…

मग हात त्याने तिच्या पोटावर फिरवायला सुरूवात केली… तिच्या बेंबीत बोट घालून त्याने किंचित

घुसळले, ज्याने तिचे पोट थरथरायला लागले अन तिची कंबर वर उडायला लागली… बाळूने मग हात तिच्या पुर्ण कंबरेवरून फिरवत खाली तिच्या उजव्या मांडीवर नेला अन काही क्षण तो तिची उजवी मांडी कुरवाळत राहिला… उजव्या मांडीवरून त्याने हात तिच्या डाव्या मांडीवर आणला अन ती मांडीही तो काही क्षण कुरवाळत राहिला…

तिच्या मांड्या कुरवाळताना त्याने तिला तिचे पाय किंचित अजून फाकवायला भाग पाडले अन मग शेवटी त्याने त्याचा हात तिच्या मधील भागात आणला…

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग १२

"कसं केलं म्हंजी??" तिने कुतुहलाने विचारले... "आग म्हंजी म्या तुझ्या मध्यभागी त्वांड घालून ज्ये केलं त्ये गं..." बाळूने खुलासा केला... "हाँ त्ये व्हय... आदी लई वंगाळ वाटलं... मंग लई ब्येस वाटल..." ते आठवून प्रियंका लाजून म्हणाली... "व्हय ना... आता तसंच तू मला कर माझं...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ११

प्रियंकाच्या मांड्याच्यामध्ये फटीभोवती जंगल वाढले होते... त्यामधून बोटे फिरवताना बाळूला मजा वाटायला लागली... आपल्या त्या नाजूक भागावर एका परपुरूषाची बोटे फिरत आहेत ही भावना प्रियंकाला प्रचंड तापवायला लागली... जंगल ओलसर होत चाललेले होते. ती आता आपली कंबर हलवायला लागली…...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ९

बाळू इतके सगळे तिच्यासाठी करत होता कारण त्याला तिला प्रभावित करून भोगायची होती... तिच्यासाठी चहा, जेवण करून त्याने तिला चांगलेच भाळवले होते. अन ती व्यवस्थित त्याच्या तावडीत येत चालली होती. इतक्या वेळेत दोघांची इतकी गट्टी जमली होती की, दोघं जवळ जवळ बसली होती.अन हसून...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ८

"व्हय व्हय... लवकर येयील... निघतो म्या... दार वढून घ्येत्तो... पाव्हण गेलं की नीट लावून घे..." तिला उद्देशून तसे म्हणत दामुने बाळूकडे वळत म्हटले, "बरं पाव्हण... बसा निवांत...च्या घेवून जा...'बाळूला तसे म्हणत दामुने आपली झोळी उचलली अन तो दरवाज्यातून बाहेर पडला... मग...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ७

साधारण दहा मिनिटे हलवल्यावर अचानक त्याच्या मनात 'लक्ष्मीचा विचार आला... तो विचार करायला लागली की ती तर बाजूलाच रहातेय... मग तिला जावून कुसकरायला चान्स मिळतोय का पहावे... मग नुसतेच हलवण्यापेक्षा तिची फट ओली करून गळावे असे त्याला वाटले... तो विचार मनात आला तसे त्याने...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ६

दुसर्या दिवशी बाळू सकाळी तयार होवून चिचेगावला मुलगी बघायला रवाना झाला... चिचेगाव त्यांच्या गावापासून जास्त लांब नव्हते म्हणजे ४ गाव सोडून पुढे होते. रानातून चालत तो अडीच तीन तासाने चिचेगावला पोहचला... तेथे पोहचल्यावर त्याला हेडमास्तरचे घर शोधून काढायला अजिबात त्रास...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ५

आता लक्ष्मीने बाळूचा पूर्ण तोंडात घेतला आणि जोरजोराने चोखायला सुरवात केली… बाळू तिचे डोके धरून आपल्या सोट्यावर दाबायला लागला... मध्ये मध्ये तो तिचे डोके धरून आपल्या सोट्यावर वर-खाली करत तिचे तोंड पुढे मागे करत होता. मुळातच मोठा असलेला त्याचा सोटा तिच्या चोखण्याने...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ४

राम्या लक्ष्मीची मजा पाहून इकडे बाळू प्रचंड खूश झाला होता... आपल्या तंबूवरून हात फिरवत चोलत तो त्यांचा खेळ बघत होता आणि आता त्याच्या लक्षात आले की ती लक्ष्मी आता राम्याला चढवून घेणार. त्याच्या आधी आपला नंबर लागला पाहिजे असे बाळूला वाटायला लागले आणि त्याने त्यांच्या...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग ३

ज्योतीला ड्रायव्हरच असा भेटला की ज्योती त्याच्या स्पीडने चाललेल्या गाडीत आदलत होती. तिला हिसके बसत होते. शेवटी गाडी चालवता चालवता बाळू थकून गेला आणि जोरात गाडीवर फवारा उडवला. आता त्याला आरामाची गरज होती. तेव्हा तो ज्योतीला म्हणाला, आपल्यात जे झालं ते, कुणाला सांगू नको...

शेजारच्या गावातील जत्रा | भाग २

"आव आसं कसं... तुमी पाव्हण हात आमच्या हित... तुमची मदत कराया पाईजे... असे बोलून ती मुलगी आत निघून गेली. बाळूने कपाळाला हात मारून घेतला. त्याला तिची सोबत हवी होती पण तिच्या ऐवजी कोणी बाप्या माणूस त्याच्याबरोबर धाडला तर सगळी मजा खड्यात जाणार होती. पण आता तो काही करू शकत...

शेजारच्या गावातील जत्रा

सकाळ झाली तरी बाळू अंथरूणावर लोळत पडून होता. शेवटी काय मनामध्ये विचार आला आणि पटकन उठला. अंघोळ, नास्ता, उरकून तो तयार झाला. तोंड जरा गोरं दिसावं या करतानी तोंडाला पावडर लावली. छान हिरो स्टाईलचे कपडे घालून तो गावात फेरफटका मारायला तयार झाली. बाळू गावात चौकात पोहोचला....

error: नका ना दाजी असं छळू!!