राम्या लक्ष्मीची मजा पाहून इकडे बाळू प्रचंड खूश झाला होता… आपल्या तंबूवरून हात फिरवत चोलत तो त्यांचा खेळ बघत होता आणि आता त्याच्या लक्षात आले की ती लक्ष्मी आता राम्याला चढवून घेणार. त्याच्या आधी आपला नंबर लागला पाहिजे असे बाळूला वाटायला लागले आणि त्याने त्यांच्या समोर जायचे ठरवले… बाळू झुडपाच्या मागून पुढे आला आणि राम्या लक्ष्मीसमोर उभा ठाकला!भूत पाहिल्यासारखे दोघांचे डोळे विस्फारले आणि दोघेही जागीच स्तब्ध झाले
“काय गं मावशे… कवळ्या पोराला नाशिवतीस… काही लाज शरम हाय की नाय. बाळूने लक्ष्मीला दरडावून विचारले.
“आहो… त्ये त…” लक्ष्मीला काय उत्तर द्यावे ते कळेना…
“तोंड काळे करायच व्हत तर, एखांदा बाप्या चढून घ्यायचा. कवळं पोर नाशिवतीस… थांब… तुला अशीच पंचायती समोर उभी करतो.” असे बोलून बाळूने तिच्या पदराला हात घातला…
त्याबरोबर ती लक्ष्मी रडायला लागली आणि आपला पदर त्याच्या हातातून सोडवायचा प्रयत्न करत गयावया करायला लागली,
“आव पाव्हणा… म्या चुकले. माप करा, मी पुन्यांदा नाई करायची मी… माज्यावर दया करा… सोडा मला…”
“सोडा काय सोडा… सोडायला नाई धरलीय तुला आता पार पंचाईतीसमोर तुला उभी करतो की नाही बघ… पोराशी खेळतीया व्हय…”
“आवो मी तुमच्या पाया पडते… तुमची भीक मागत्ये… पुन्यांदा नाई करायची मी… एक येल माप करा… तुमी सांगल ते करेल मी…”असे बोलून लक्ष्मी हंबरडा फोडत रडू लागली. तसे तो घाबरलेला राम्या बिथरला पटकन उठून तो पळायच्या बेतात होता तसे बाळूने त्याला धमकावले,
“ये भुकनळ्या… बस खाली… पळाया लागलास तर तंगड मोडून ठिवील… जन्मभर लगा तेली होवून फिरशील… गुमान बसून राहयचं… बाळूचा जरब असलेला आवाज पाहून राम्या टरकला आणि एका बाजूला गुपचूप खाली बसला…
त्याला आपली ईजार घालायची पण शुद्ध राहिली नाही आणि तो तसाच बसून राहिला.
“इथून जागचा जरी हलला तर याद राख. गपगुमान बघत राहायचं…”त्याला तसे बोलून बाळू लक्ष्मीकडे वळला… लुगड्याचा पदर तोंडावर घेवून ती अजूनही रडत होती. तसे बाळू तिच्या जवळ बसला… त्याने काही केले नाही आणि तो जवळून फक्त तिला पाहू लागला… अंगाने भरलेली लक्ष्मी त्याला खूप आवडली आणि तो हपापल्यासारखा तिच्या ओटीपोटाकडे पाहू लागला.
लक्ष्मीचे रडणे कमी झाले तसे तिने तोंडावरचा पदर बाजूला करत बाळूकडे पाहिले… बाळूने आपुलकी असल्यासारखे तिच्या खांद्यावर हात ठेवत तिला विचारले,
“झालं रडून?… का अजून हंबरडा फोडायचाय.
त्यावर लक्ष्मी काही बोलली नाही आणि नुसतीच मुसमुसल्यासारखी रडू लागली. पुन्हा प्रेमाने तिचा खांदा दाबत बाळू तिला म्हणाला,
“लक्ष्मी मावशे… म्या समजू शकतो तुजी घुसमट नवरा नसलं तवा तुजी शांत करायला सोय नाई… तवा तू ह्याला धरला असशील…”
“तुमाला माज नाव कसं म्हाईत??” तिने आश्चर्याने त्याला विचारले,
“आग… म्या बघत होतो तुमचा सगळा खेळ… आजच न्हाई तर परवाच्याला पन पाईला म्या… तुमी काय काय केलं त्ये… तू लक्ष्मी… यो राम्या… सगळे म्हाईत हाय मला…”
ते ऐकून लक्ष्मीला पुन्हा रडायची उबळ आली आणि रडत रडत ती म्हणाली,
” आवं धनी नाय माज… वारलं त्ये खूप वर्सा आदी… तवापासून उपाशीच व्हते मी…
” आग मग आताच का श्येण खावस वाटलं तुला??” बाळूने कुतुहलाने तिला विचारले.
“आवं… ह्यो राम्या आमच्या बाजूला हातो… त्येला बघायची म्या रोज. चांगला जवान गडी झालाय तवा आवडायला लागला त्यो मला… म्हनूनशान म्या टरिवल’ ह्याला दूद पाजायचं… आणि आपली शांती करून घ्यायाची…”
“आस्स होय… आग पण केवढ कवळ पोर थे?… त्याला कशा पाई नासवायच?? एखादा बाप्या पकडायचा… चांगला कचकवलं की त्यो तुला…” बाळूने तिच्या खांद्यावरून हात फिरवत तिला म्हटले.
“आवं… बाप्याला धरलं तर सोडायच नाय कुणी… आन गावभर बोंबलत फिरल मला रांड बनवून तर??… म्हनून म्या ईचार केला या राम्यालाच धरावा…” लक्ष्मी व्याकूळ होऊन बोलत होती.
“हम्म्म्म… नशीब म्या पाईल… अजून कोणी असता तर अजून पातूर तुझी धिंड काडत न्येला असता पंचाईती म्होर… पण म्या न्हाई तसं करणार… म्या समजू शकतो तुझी घालमेल… तुझा घाम काढायला नवरा नाय तर खालची कशी उपाशी असतीया हो माहीत हाय मला…
म्या अशाच नवर्याकडून उपाश्या बायांची सेवा करतुया… त्यांना सुक देवून… तसं तुला पण देईल…”बाळूने तिला
म्हटले. तसे तिने आश्चर्याने डोळे वटारत त्याच्याकडे पाहिले… तिच्या डोळ्यात रोखून पहात बाळू जरबेने म्हणाला,
“आन नसलं तयार तर मग माजा पण ईलाज नाय… तुला पंचायती म्होर नेल्या बिगर…”.
त्यावर लक्ष्मी विचारात पडली आणि म्हणायला लागली, “आवं पण… म्या…”.
” पण नाय, अन बिन नाय… गुमान सुक घ्यायाचं… तुज्या म्होर दुसरा रस्ता नाय… गावाला कळलं तर ठेचून मारतील…”
“आवं पन तुमी कोण हायसा? कूनच्या गावचं?? वळख ना पाळख तुमच्याबरूबर म्या कसं करू???” लक्ष्मीला अनेक प्रश्न पडले.
“त्ये काय महत्वाचं नाय… माज नाव बाळू हाय इतकच ध्यानात ठिव… ताठलेल्या सोटयाला आन् ऊपाशी फटीला ना वळख लागते, ना पाळख लागते… नर-मादीसारख नुसतं
झुंजायचं… माज्याशी कसं करायचं त्ये माज हत्यार पाऊन तुच ठरव…”.
इतकं बोलून बाळू उठला आणि आपले कपडे काढू लागला… कपडे काढता काढता बाजूला भेदरून बसलेल्या राम्याकडे पाहून तो म्हणाला,
“गुमान बसून आमचा खेळ बघायचा… तुला पन शिकाया मिळलं… आन तापलास तर बिनदास्त हलव… “मग कपडे काढून बाळू तयार झाला. त्याचा अर्धवट कडक सोटा पाहून राम्याने डोळे विस्फारले अन लक्ष्मीची हवाचं टाईट झाली!
राम्याला आश्चर्य वाटले की इतका मोठा सोटा असतो काय?? अन लक्ष्मीला आश्चर्य वाटले की इतका मोठा सोटा तिच्या फटीत बसणार का??
अभिमानाने आपला सोटा हलवत बाळू खाली लक्ष्मीच्या जवळ बसला. लक्ष्मीच्या चोळीची गाठ सोडलेलीच होती आणि तिचे आंबे उघडेच होते. लालसेने त्यांच्याकडे बघत बाळूने तिच्या कंबरेत हात घातला.
आणि तिला आपल्या अंगावर ओढली. लक्ष्मीची मोठे रसरशीत आंबे त्याच्या छातीवर चिरडले गेले आणि त्यांचा मांसल गुबगुबीतपणा बाळूला खूप भावला… न रहावून त्याने आपले तोंड तिच्या तोंडावर दाबले आणि तो तिच्या ओठांचा चावा घ्यायला लागला…आणि रस प्राशन करू लागला.मध्ये मध्ये तिच्या तोंडात जीभ घालून तिची जीभ चोखायला लागला…
काही क्षण लक्ष्मी भांबावली होती पण हळू हळू ती त्याला साथ देवू लागली. नंतर मग ती पण जोमाने बाळूला खेटायला लागली… ते पाहून बाळू अजून प्रेरीत झाला की तिला रसपान करण्याची चांगली माहिती होती… त्याचा तंबु आता चांगलाच उभारला होता आणि तिच्या लुगाड्यात खुपसून तिला टोसे मारू लागला. मध्येच बाळूने तिचा हात पकडून आपल्या सोट्यावर आणून ठेवला आणि ती त्याचा सोटा हलवू लागली…
निळ्या आभाळाखाली माळरानात झुडपाच्यामध्ये एका वयस्कर बाईला बाळू दणके मारायला लागला होता आणि बाजूला बसून एक कोवळा पोरगा त्यांचा खेळ बघत होता… बाळू आता खूपच चेकाळला होता आणि त्याच्या केळ्यातून पतळ चीक पाझरत होता… त्याचा केळं हलवता हलवता लक्ष्मीच्या हाताला त्याच्या चीकाचे पाणी लागत होते तशी ती म्हणाली,
“तुमचं पाणी आत्ता सुटायला लागलय अन माझं लुगड वल व्हतंय त्यानं…”
“आग मंग फेडून टाक की तुज लुगड… चीकाचं डाग दाखवायचय व्हय तुला गावाला… आणि कर की काईतरी ह्याला… पान्याची चव लई भारी हाय माज्या…”
बाळूने हसत हसत तिला हिंट दिली. तरी ती त्याचा भला मोठं केळं हालवत राहिली. मग तो पुढे परत तिला म्हणाला,
“अग… राम्याच्या तोटीला त्वांड लावायची लई हाँस हाय! तू जरा माझ्या पाईपाला पन त्वांड लाव की…”
आता बाकी लक्ष्मी बाळूचा पाईप त्वांडात घेऊन चोखायला सरसावली! त्याचे पाय फाकवून ती त्याच्या पायात गुढग्यावर बसली आणि तिने त्याचा पाईप मुठीत धरत तो वर-खाली हलवू लागली… त्याने बाळूच्या पाईपलाईनीतून अजून थोडं थोडं पाणी बाहेर पडून लागलं…
“मावशे… चाट गं माजा चीक… तुजी जीभ लई भारी हाय…”
मग ती लक्ष्मी खाली झुकली आणि आपल्या जीभेने ती त्याच्या सुपार्यावरील पातळ चीक चाटायला लागली… त्या हालचालीने बाळूचा पाईप थरथरला आणि तो डोके मागे टाकून, डोळे मिटून लक्ष्मीच्या जीभेचे सुख आपल्या पाईपावर अनुभवू लागला… मग लक्ष्मीने त्याच्या सोट्याची सुपारी तोंडात घेतली आणि कसून चोखायला लागली. बाळूच्या सोट्यातून एक गोड शिरशिरी त्याच्या मस्तकात गेली आणि तो ऊन्मादाने म्हणाला,
“काय केळंचोखी आहेस गं तू मावशी… एकदम भन्नाट… कुट गं शिकलीस?… नवरा गेला खूप वरीस झालं, अन मग कोनी शिकिवलं तुला??”असं बाळू तिला विचारू लागला. त्यावर लक्ष्मीने काही क्षण तोंडातून काढत म्हटले…
“त्यानंच… मम्बईला कामाला व्हता तो… तिकडून शिकून आला अन मला शिकिवलं…”
“व्हय का… मग बरूबर हाय… म्या पन मम्बईला कामाला हाय… म्या पन तिकडच शिकलो हेपायला…”असं बाळू म्हणाला.
