‘नवरात्र ते दिवाळी’ हा जवळपास एक महिना सोमाच्या संगतीत फारच छान गेला… रेखा व नंदाच्या ‘टिप्स’ प्रमाणे ‘सत्त्याजींशी मी अतिशय सौजन्याने वागत असल्याने आतातर मी त्यांच्याही ‘गुडबुक्स’मध्ये आलो होतो. त्यांच्याबरोबर मी नवीन घरासाठी पडदे, चादरी, क्रॉकरी इत्यादी खरेदीत छानपैकी हातभार लावला असल्यामुळे तश्या त्याही माझ्यावर खुश होत्या पण त्या कमी बोलत असल्यामुळे त्या ते दाखवत नसत. (पण मला सोमाकडून कळत असे.) त्या काळात माझ्या रेखा व नंदाबरोबर अगदी हाताच्या बोटावर मोजण्या इतक्या ‘मोजक्याच गाठीभेटी झाल्यात… पण मी बुडाल्यामुळे आता माझा त्यांच्यातला ‘इंटरेस्ट’ही कमीच झाला होता.
ह्या काळात मी व सोमा बरेच जवळ आलो होतो… कारण ‘हग्स व किस ऑन चिक्स’ ही गोष्ट बर्याचदा घडली होती पण
सोमाच्या साध्या मिठीतही माझे मन एकदम उचंबळून येत असे व छाती फारच वेगाने धडधडत असे…
दिवाळी झाल्यावर तिचा जायचा दिवस आला व त्या दिवशी तिने मला टेरेसवर बोलावले. “चल निघतेय मी आज…” असे तिने म्हणून मला मिठी मारली व माझ्या गालाचे चुंबन घेतले. “सोमा, गेल्या महिन्याभरात मी हे ‘मार्क’ केले की- तू माझा साधा हात जरी धरलास तरी मला ‘करंट’ लागतो… आणि तू जवळ नसली तर मन उदास होतंय… का असं होतंय ग मला?” असे मी म्हणताच त्यावर “मलाही असंच होतंय रे… इतकेच काय तर तू माझा साधा हात जरी हातात धरला तरी छातीत धडधडायला होतंय… जे की आजवर कधीच झालं नाही…खरंच ‘प्रेम’ इतकं छान असतं का रे? | Love you!! मी तुझ्या प्रेमात पडलेय रे राजू” तिने आपली मान तिरकी करून माझ्या डोळ्यात पाहून म्हटले.
तिने असे म्हणताच मला स्वतःवर ताबा ठेवताच आला नाही. मी आवेगाने तिला मिठीत घेतले व तिच्या ओठांचे एक हलकेच चुंबन घेऊन तिच्या डोळ्यात पाहू लागलो “सोमा… लाडके, तुझा विरह मला सहन होणार नाही… तुझ्याशिवाय कसा जगू मी?” असे म्हणताच – “हे सहा महिने निघून जाउ देत… मग आपण जेंव्हा M.B.A.ला बरोबर राहू तेंव्हा ‘आपल्या दोघांनाही’ एकमेकांचा विरह सहन करावा लागणार नाही…” असे म्हणून तिने माझे अतिशय आवेगाने करकचून चुंबन घेतले. तिचे भरभक्कम उरोज माझ्या छातीवर दाबले गेलेत. पण दोनच मिनिटांनी – “राजू, चल आपण निघूयात… कारण आपण आता इथे अजून थोडावेळ राहिलो तर मला स्वतःवर संयम ठेवता येणार नाही.” सोमाने असे म्हटल्यामुळे आम्हाला तिथून निघावेच लागले.
“सोमा, मी हे उरलेले दोनतीन तास तुझ्याबरोबर छानपणे घालवू इच्छितो… चल आपण बाहेरच कुठेतरी जाऊ या… मी तुला बाहेर फिरवून आणतो…” जिना उतरता उतरता मी तिला म्हणालो… पार्किंग मध्ये आल्यावर मी तिला माझ्या बाईकवरून ‘हॉटेल-प्राईडच्या’ ‘डान्स-फ्लोअर’ला घेऊन आलो व तिथे कोपर्यावरच्या टेबलावर आम्ही बसलो. मी Managerला – “कोणालाही आम्हाला disturb करू देऊ नकोस…” असे सांगितले. तो समजुतदारपणे मान डोलवून निघून गेला. वेटरला आम्ही ‘२ कोल्ड-कॉफी’ ची ‘ऑर्डर दिली.
“सोमा खरतर मला आजची सायंकाळ फक्त ‘तुझ्याबरोबरच’ घालवायची होती… कारण आज सायंकाळच्या आठवणीच मला तुझ्या विरहाचे चटके सहन करायची ताकद देतील…” मी म्हणालो. “राजू…” सोमा म्हणाली “आज मी पण खूप म्हणजे खूपच खुश आहे कारण मला आज कळले की माझेही तुझ्यावर मनापासून प्रेम जडलंय पण थोडी ‘मायूस’ पण आहे कारण मला आज कळलंय की जातांना मी किती ‘मिस’ करतेय!!” असे म्हणून ती गंभीर झाली.
मी अजून पुढे बोलणार पण सोमाने माझ्या हातावर आपला हात ठेवला व माझ्या डोळ्यात पाहून म्हणाली
“हे सहा महिने तू माझ्याशिवाय कसे काढशील याची मला पूर्ण जाणीव आहे… पण तू माझ्याबरोबर आहेस तर जगातील कोणत्याही ‘Challenge’ला मी ‘फेस’ करीन आणि जिंकीनच…” आता तिने माझे दोन्ही हात आपल्या हातात घेतले…माझ्या अंगावर रोमांच उभे राहिले… पण ती मात्र ‘भावूकच’ झाली होती…
“सोमा मी तुला एक गोष्ट स्पस्टपणे सांगू इच्छितो की माझा एक ‘पास्ट’ आहे, तू तो ऐकूनघे व मगच..” मी असे म्हणत असतांनाच तिने माझ्या तोंडावर स्वतःचा हात ठेवला व – “मला तुझ्या पास्टशी काहीच ‘देणघेणं नाही…” असे म्हणून तिने तो विषय तिथेच ‘कट’ केला.
तेवढ्यात तिथे ‘तुमसे मिलके… ऐसा लगा तुमसे मिलके… अरमाँ पुरे हुए दिलके…’ हे गाणे लागले.
“सोमा…” तिच्या डोळ्यात पाहत मी ‘शायराना अंदाज’मध्ये म्हणालो “आज कि शाम… सिर्फ तुम और मै… कहिये क्या ‘सेवा’ करू आपकी?” ती काहीच बोलले नाही… “चलो ‘डान्स करते है…” मी म्हणालो “इथे? आणि सर्वांसमोर?” तिने चकित होऊन विचारले… “त्यात काय झाले?” मी प्रतिप्रश्न केला…”इथले वातावरण किती ‘पूरक’ आहे… नाही?” “नकोच… आपण घरीच जाऊ या…” ती म्हणाली तिच्या मनातले विचार वाचून मी म्हणालो “ओ.के…” तेव्हढ्यात ‘Coffee’ आलीच…
.
कॉफी पिऊन आम्ही घरी निघालो… मोटरसायकलवर बसल्यानंतर तिने माझ्या खांद्यावर हात ठेवला… मी तो तिथून काढून स्वतःच्या मांडीवर ठेवला… ती ही मला प्रेमाने खेटून बसली व त्यामुळे तिचे उन्नत उरोज माझ्या पाठीवर दबले होते… मी खूपच छानपैकी व आरामात… अगदी ‘स्मूथली’ मोटरसायकल चालवत होतो… तिला (व मलाही) मात्र ही ‘Ride’ संपूच नये असं वाटत होतं…
मोटरसायकल चालवत आम्ही तिच्या घरी आलो… घरच्या वळणावर मात्र ती जरा सावरून बसली…
तिच्या घरी आलो आणि पाहतो तर काय तिच्या घराला कुलूप… तेवढ्यात चौकीदाराची बायको किल्ली घेऊन आली. “बाईसाब और साब सामान लेकर बहार गये है… और उन्होने आपको ‘मोबाईल पे बात करनेको कहा है…” तिने सांगितले.
सोमाने स्वतःच्या ‘मोबाईल’ला चेक केले तर त्यावर २-३ ‘मिस्ड-कॉल्स’ दिसलेत. त्याबरोबर तिने आपल्या वडिलांना फोन लावला व – “हेलो पापा, हाँ पापा, Traffic में सुनाई नहीं दिया पापा… क्या? आपने तो साढे आठ बजे कहा था ना? अच्छा… ठीक है…
ओ.के.पापा… ओ.के. अच्छा पापा… बाय!!” असे म्हणून फोन ठेवला.
“काय झाले?” मी सोमाला विचारताच “हुश्श… राजू मला ‘पापाजींनी’ २-३दा फोन केला पण मला – मुळीच कळले नाही… त्यांनी मला साडेआठची ‘फ्लाईट’आहे असे सांगितले होते म्हणून मी त्या हिशोबाने तुझ्याबरोबर ‘हॉटेल-
प्राईड’ला गेले तर ह्या लोकांनी तिकीट चेक करून पहिले तर ती चक्क ‘साडेसात’चीच होती… पण नशीब बलवत्तर म्हणून आता ती दोन तास लेट आहे…” सोम म्हणाली.
मी घड्याळात पाहिले… “आपल्या हातात अजून एक तास आहे सोमा…” मी माहिती पुरवली.
“आत चल… मघासचा अर्धा प्रोग्राम पूर्ण करू…” असे म्हणून तिने घराचे दार उघडून मला आत घेतले व घरात आल्यावर तिने पहिले ‘C.D.Player वर तिचे ‘फेवरीट’ गाणे लावून मला मिठीत घेतले व माझ्या कंबरेभोवती दोन्ही हात टाकून ती आता माझ्याबरोबर छानपैकी ‘डान्स’ करू लागली…
‘हम है राही प्यारके…हमसे कुछ न बोलिए… हम है राही प्यारके..हमसे कुछ न बोलिए.. जो भी प्यारसे मिला..हम उसीके हो लिये…”
मी पण तिला मिठी मारली… आता माझे दोन्ही हात तिच्या पाठीवर होते… आम्ही दोघंही गाण्याच्या ‘Rhythm’ बर छानपैकी ‘डान्स’ करू लागलो… सोमा excellent ‘डान्स’ करत होती व तिच्याबरोबर नाचता नाचता मी तिच्या डोळ्यात पाहिले… ती माझ्याकडेच बघत होती… व तिच्या नजरेने माझी नजर बांधूनच टाकली… ‘Background’ वर गाणे सुरूच होते…
“दर्द भी हमें कुबूल…चैन भी हमें कुबूल… हमने हर तरहके फूल… बागमे पिरोलिये…
हमने हर तरहके फूल… बागमे पिरोलिये… जो भी प्यारसे मिला… हम उसीके हो लिये…”
आता मात्र मला स्वतःवर संयम ठेवणे अशक्य झालं… बस्स… आता खूप झाले… मी तिच्या गळ्यात माझे दोन्ही हात टाकले व स्वतःहून तिचे ‘अगदी कडक’ चुंबन घेतले… त्यावर तिनेही तितक्याच आवेगाने आपल्या ओठांनी माझ्या ओठांवर आपल्या प्रेमाची मोहर उमटवली… आमचा ‘डान्स’ मात्र सुरूच होता…
“धूप थी नसीब में तो धूप में लिया है दम… चांदनी मिली तो हम चांदनी में सो लिए…
चांदनी मिली तो हम चांदनी में सो लिए…
जो भी प्यारसे मिला… हम उसीके हो लिये…”
‘डान्स’ करता करता आता मी अगदी हळुवारपणे सोमाला उचलून कोचावर ठेवले… याक्षणी आमचे ओठ एकमेकांचा ‘विरह एका क्षणाकरताही ‘सहन करू शकत नव्हते…
मी तिला व तिने मला एका क्षणाकरताही एकटे सोडले नाही… आम्ही दोघं पूर्णपणे देहभान विसरून एकमेकांवर प्रेमाचा वर्षाव करू लागलो. आमचे हात एकमेकांच्या अंगावर फिरत होते. बस्त्रांचा अडसर केंव्हा दूर झाला हे देखील आम्हा दोघा ‘प्रेमवीरांना’ कळले नाही…
होता होता मी तिच्यावरून चढून तिच्या दोन्ही मांड्यांमध्ये आलो… व… ‘हा क्षण’ कधी संपूच नये असं आम्हा दोघांनाही बाटलं!!
