संध्याकाकू अजूनही झोपल्या होत्या. शेवटी पुन्हा मी संध्याकाकूच्या मांड्या डोळ्यात व डोक्यात भरून घेतल्या आणी आपले कपडे व्यवस्थित करून तिथून निघालो.
संध्याकाकूच्या त्या गोर्या गुबगुबित आणी चिकण्या मांड्यांची गरमी, रेशमी मऊमऊ निक्कर, राठ झाटांचा स्पर्श आणी त्यांच्या फोदीच्या तोंडावर मी चोपडलेले माझे चीक हे सर्व आठवून मी कित्येक दिवस (आणी रात्री) हमसून-हमसून दुलई आणी उशीवर हेपल्या मारल्या.
संध्याकाकूच्या मांड्याशी खेळून आल्यापासून मी दुपारभर्यात चार वेळा मुठ्यामारून लवड्याला दुखायला लागलं. तरीहि माझं मन काही मानत नव्हतं. शेवटी चार-साडेचारला माझा डोळा लागला. ताणून झोप झाल्यावर मी खडबडून उठलो. ऊन्हाळा असल्याने संध्याकाळी ७ वाजले तरी सुर्य मावळला नव्हता. संध्याकाकूच्या मांड्या आठवताच मी पुन्हा कासावीस झालो. मित्राकडे जातो असं घरी सांगून मी लुनाने निघालो.
वार्यासारखा मी सरोदेकडे पोहचलो.काका ऑफिस मधून येऊन पेपर वाचत बसले होते. मी दिसताच काकांनी नेहमीप्रमाणे आवाज दिला
“अगंऽऽ.बघ कोण आलं आहे”
माझ्या अपेक्षेप्रमाणे काकू पदर कमरेत खोचत किचनमधून बाहेर आल्या. संध्याकाकू स्वयंपाक करत असल्याने घामाने ओल्या झाल्या होत्या. त्यांच्या घट्ट बांधलेल्या पदरामुळे ब्लाऊजच्या ओल्या काखा आणी गोरं सुबक पोट मला दिसलं.
“काकू मी दुपारी.” पुढे मी काही बोलायच्या आतंच काकांना चादरींबद्दल काहीही कळायला नको म्हणून काकू म्हणाल्या
“अरे सुजित, आधी आत चल तुला सरबत देते. मग काय तो निरोप सांग”
काकूसोबत मी किचनमध्ये आलो. बाटलीतून सरबत पेल्यात ओतत माझ्याकडे पाठ करून संध्याकाकू उभ्या होत्या. मी मागून काकूंना न्याहाळलं. नितंबावर ताणलेल्या साडीमुळे संध्याकाकूंचे मी न पाहिलेले ढुंगण मला वाकोल्या दाखवत असल्यासारखे मला जाणवले. इतक्यात काकू पलटल्या आणी माझ्या हातात सरबताचा प्याला देत म्हणाल्या
“दुपारी चादरी घेऊन का आला नाहिस?”
“काकू मी आलो होतो, पुष्कळ आवाज दिलेत पण तुम्ही झोपल्या होत्या.”
मी दुपारी बघितलेल्या त्यांच्या गोर्या मांड्या डोळ्यांसमोर बघत असल्याप्रमाणे लाजत ऊत्तर दिलं. मी संध्याकाकूच्या डावीकडे सरबताचे घोट घेत खुर्चीत बसलो आणी संध्याकाकू ओट्याजवळ ऊभ्या राहून पोळ्या लाटू लागल्या.
“नाहीरे मी तर दुपारभर जागीच होते.”
संध्याकाकू साडीचा पदर खांद्यावरून करकचून घेऊन पुन्हा कमरेत खोचत म्हणाल्या. संध्याकाकूच्या डाव्या ऊरोजाचा संपूर्ण आकार आणी त्यांच्या नितंबांचा एकाबाजूने दिसणारा आकार माझ्यासमोर होता.
“नाही काकू, तुम्ही गाढ झोपल्या होत्या. दार ऊघडेच असल्याने मी चादरी आतच ठेवून गेलो. हवं तर पुरावा म्हणून टिव्हिच्या शोकेसच्या मागे ठेवलेल्या चादरी बघा.” मी सफाई दिली.
माझ्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत संध्याकाकू पोळ्या लाटू लागल्या. पोळ्या लाटतांना होणार्या लयबध्ध हालचालींमुळे संध्याकाकूचे उरोज आणी नितंब एकामागोमाग हलत होते. इकडे काकूचे लक्ष नाही हे बघून मी एक हात खिशात घातला आणी माझ्या ताठरलेल्या लिंगाला चाळवू लागलो. काकू स्वतःशीच काहीवेळ हसत पटापट पोळ्या लाटत व शेकत होत्या. माझे डोळे संध्याकाकूच्या नितंबांवर खिळून होते आणी माझा उजवा हात खिशात लवड्याच्या टोकावर.मी काकूच्या नितंबावर साडीखाली असलेल्या निक्करचा आकार शोधत होतो. इतक्यात अचानक संध्याकाकू माझ्याकडे वळल्या आणी माझ्या खिश्याकडे पाहत म्हणाल्या
“काय रे सुजित, काय आहे तुझ्या खिशात? किती वेळपासून बघतिये तू त्या खिशात हात घालून आहेस.”
अचानक झालेल्या हल्ल्याने मी चमकलो. पटकन हात खिश्याबाहेर हात काढत मी स्पष्टीकरण दिलं “काही नाही काकू जरा पैसे आहेत. “अस्सं का?”
सं म्हणत गुलाबी ओठांचा चंबू करत संध्याकाकूनी आपला मोर्चा पोळपाट लाटण्याकडे वळवला आणी आपलं ओटीपोट पुन्हा ओट्याला खेटवून पोळ्या लाटू लागल्या.
संध्याकाकूला तसंच मागून धरून कुसकरून टाकण्याची मला फार इच्छा झाली. मात्र माझ्या मनातील भिती मला शांत बसायला भाग पाडत होती. माझी ही धांदल बघून कि काय संध्याकाकूंनी मला विचारले
“आता तुझ्या खिशात जसे पैसे आहेत ना? तसे दुपारी पण तू खिशात पैसे आणले होते काय रे?”
ह्या प्रश्नावर मात्र मी चाटच पडलो.
“आयला म्हणजे ही बया दुपारी खरंच जागी तर नव्हती?” मी मनात शंका काढली. मी त्यांच्या मांड्यांना केलेला तो स्पर्श ऊबदार निक्करवरून बोटांनी चाचपडलेला तो त्यांच्या पुच्चिचा आकार त्याच पुच्चिच्या मुखावर निक्करला पुसलेला माझा चीक हे सर्व आठवून माझी वाचाच जड झाली.
“म्ह.म्ह.म्हणजे काय काकू?”
“अरे त्यातकाय म्हणजे’? जर दुपारी आल्याचा पुरावा तुझ्याकडे आहे तर मी दुपारी जागी असल्याचा पुरावा माझ्याकडेही आहे म्हटलं”.
संध्याकाकूचा चेहरा आता गंभीर झाला होता, माझ्या हातापायातून त्राणच निघुन गेलं. तोंडाचा आ वासून मी काकूकडे पाहू लागलो. संध्याकाकूमात्र माझ्याकडे न बघता बोलू लागल्या
“मला तुझ्याकडून असली अपेक्षा नव्हती सुजित. खरंतर मी तुला तेव्हांच थोबडीत मारणार होती. पण मला तुझी मजल कुठपर्यंत जाते ते बघायच होतं.”
माझी आता पुरती टरकली होती. शरण जाण्याशिवाय दुसरा मार्ग दिसत नव्हता.
“काकू मला क्षमाकरा. हे सर्व कुणालाही सांगू नका. घरी मला फार मार पडेलहो”.
मी केविलवाण्या सुरात विनवणी करू लागलो.
“अरे मी ३१ वर्षांची, तू १६ वर्षांचा तू कमीत कमी हे तर लक्षात घ्यायचस. असा कसा रे तू लंपट?” काकूनी तोफ डागली. हे रोकणं जरूरी होतं.
बाहेर काका आणी कल्पक आप-आपल्या कामात गुंग असल्याची खात्री करून मी आपला पक्ष मांडु लागलो
“काकू म.म.मला लंपट वगैरे काही म्हणु नका. मी कित्येक दिवसांपासून तुम्हाला न्याहाळतोय. मनाला फार आवरलं तरीही तुमची आक्रूती आठवल्याशिवाय एक दिवस-एक रात्रही जात नाही. माझ्या शाळेतल्या मुलींपैकीही कुणी मला इतकी आवडत नाही तितक्या तुम्ही आवडता. तुम्हीच सांगा मग मी काय करू?” आता स्वतःची स्तुति ऐकून काकू थोड्या वरमल्या.
“इतकी का रे आवडते मी तुला?” माझ्या डोळ्यांत पहात संध्याकाकूने मला विचारलं. संध्याकाकूचा हा पावित्रा पाहून मला हायसं वाटलं.
“हो, मला तर रोज तुमचीच स्वप्नं येतात. आज दुपारी जे मी केलं तेही मी एकदा स्वप्नात बघितलं होतं.” मी थाप मारली.
हे सर्व ऐकून काकूच्या डोळ्यात कामोत्कट भाव उमटू लागलेत. माझ्या जवळ येऊन काकू उभ्या राहील्या. माझ्या डोळ्यात बघत त्यांनी काळजीच्या स्वरात आपली अडचण सांगितली “अरे सुजित पण. पण हे सगळं ठिक नाही.”
काकूंना मी सर्व सांगितल्यावरही राग आलेला नाही हे पाहून मी खुर्चीवर सरकून बसत काकूच्या पायाच्या अंगठ्याला माझ्या पायाच्या आंगाचा अलगद स्पर्श केला. “आज जे होईल ते होवून जावू दे” असा मनात विचार करून मी मुसंडी मारली.
“काकू मी तुमच्यापेक्षा लहान असलो तरी मी तुमची मनःस्थिती जाणतो.” हे ऐकताच काकूनी देखील पुढे येत माझ्या गुढग्याला आपला गुढगा लावत आपले डोळे विस्फारले. त्याक्षणी मला एक महायुध्द जिंकल्याचा आनंद झाला. इतक्यात काकांनी दिवाणखान्या मधून आवाज दिला
“भुक लागली संध्या, जेवायला वाढ”
“थांबा जरा, भाजी व्हायची आहे” काकूनी तिथुनच उत्तर दिलं.
“तू उद्या दुपारी ये, मग आ पण विस्ताराने बोलू” काकू माझ्या केसात हात फिरवत म्हणाल्या. हे पाहून माझी भिती कुठल्या कुठे पळली. मी देखील संधी साधून काकूच्या कमरेवर दोन्ही हात ठेवून तळहातांनी पुर्णपणे संध्याकाकूची घामाने चिंब झालेली नरम मखमली कातडी अनुभवली. काका यायच्या भितीने काकू मला लोटत माझ्याजवळून दूर झाल्या. मी हे सर्व पहिल्यांदाच अनुभवत असल्याने मी पुरता तापलो होतो. चड्डित शिस्नाने थैमान घातले होते. काकू पोळ्या आटोपुन ग्यासवर ठेवलेल्या कढईत चमचा फिरवू लागल्या. मी दिवाणखान्याअमध्ये डोकावून काका आणि कल्पक टिव्ही बघत असल्याची खात्री केली. किचनमध्ये शिरताना तनलेल्या लवड्याला सरळकरून चड्डीचा तंबु नीट ऊभा केला. आणी मग मी दबल्या पवलांनी जाऊन संध्याकाकूच्या अगदी मागे उभा राहिलो. काकू मागे सरकताच माझ्या चड्डीतील लवड्याचे टोक त्यांच्या साडीवरून ढुंगणावर लागले. मी थोडा जोर लावून लवडा त्यावर दाबला. काकू एक हात मागे आणून माझा लवडा पैन्टवरून धरत हळू आवाजात खेकसल्या
“कंडावलेल्या सांडासारखा करू नकोस. उद्या दुपारपर्यंत तर धीर धर. आता कुणी बघितलं तर सर्वकाही पाण्यात जाईल.”
“मग कमीत-कमी आज रात्रीसाठी मला तुमची निक्कर काढून द्याना” मी हिरमुसल्या स्वरात मागणी केली.
“काही तरीच काय हे? मी नाही जा.”
“द्याना काकू प्लीज.माझी रात्र सुगंधी होईल तुमच्या निक्करच्या वासाने.”
“कुणाला कळलं तर?”
“कुणाला कसं कळेल? मी माझ्या चड्डित ठेवेल ना माझ्या लवड्याला लावून.”
“बरं जाताना देईल मग तर झालं?”
“नाही आत्ताच माझ्यादेखात काढाना काकू तुमची निक्कर. प्लीज” मी विनवू लागलो.
“कुणी येईलना रे. असा काय करतोस.”
“कुणीही येणार नाही, टिव्हीवर “कौन बनेगा करोडपति” सुरू आहे. आता करा तुमची साडीवर आणी पटकन काढाना तुमची निक्कर” मी आपलं टुमणं चालूच ठेवलं.
