किचनजवळच्या कॉमन बाथरुमजवळ असलेल्या बेसिन मधे त्यांनी तोंडावर पाणी मारले आणि गुळणा केला. माठातले पाणी प्यायल्या. जरा घसा साफ केला आणि आपला आवाज नेहेमीसारखा असल्याची खात्री केली. हो, नाहीतर त्यांच्या आवाजातला बदल जाणवून रमाला उगीच संशय यायचा. त्या फोनजवळ उभ्या राहून जाऊन नंबर फिरवु लागल्या. फोनचं टेबल जरा कमरेच्या पातळीवर होतं. त्यांना जरासं वाकावंच लागत होतं. आता त्यांना गेला काही वेळ केलेल्या धुवांधार संभोगाचा थकवा जाणवला. कंबर थोडी कसमसत होती. अखिलेशने चांगलेच जोरात ठोकलं होतं त्यांना. पण बर्याच दिवसांनंतर त्यांना असला जबरदस्त संभोग अनुभवायला मिळाला होता. राक्षस मेला! त्या थोड्या कौतुकानेच बेडरुमच्या दिशेने नजर टाकत मनांतल्या मनांत म्हणाल्या.
हॅलो, आई,… अगं, काय करतेयस तू? एव्हढा वेळ का लागला? अगं पाच वाजुन गेलेयत, आम्ही विचार करतोय की काय झालं तुला?”
“अगं काही नाही गं. एकतर तुझं घर एव्हढं अस्ताव्यस्त होतं की सगळी आवरा आवरी करण्यात वेळ गेला. केरवारे करून माझ्या कमरेचा काटा ढिला झाला. आई..गं..” त्यांनी एक नाटकी कळ आवाजात दाखवली.” आणि तुझा नवरा तेव्हढ्यात कामावरुन आला. त्याचं चहापाणी आणि काहीतरी खायला करण्यांत वेळ गेला.”
“अगं बाई, हे आले यवढ्यांत? मी घरी असली की रात्रीचे दहा वाजतात त्यांना यायला.” रमा तक्रारीच्या सुरांत म्हणाली. तेव्हढ्यात अखिलेश आतून उठून आला. त्याने बघीतले की सासूबाई नुसता टावेल गुंडाळून थोड्याश्या वाकून फोनवर बोलताहेत. मागून टावेल वर उचलला गेल्याने शालिनीबाईंचे नितंब डोकावत होते. अखिलेशला परत एक ओळखीची सळसळ आपल्या मांड्यांमधे जाणवू लागली. तो त्यांच्या मागे आला आणि खाली बसुन त्याने त्यांच्या नितंबाला ओठ लावले. शालिनीबाई दचकल्या आणि एकदम गोल फिरल्या. मागे अखिलेशला पाहून त्यांना बरं वाटलं. त्याला बोटांनी शांत रहाण्याचा इशारा करत त्या बोलु लागल्या.
“बाई बाई बाई, कित्ती काम करावं लागलं. त्यात तुझी कामवाली बाई पण येत नाहीये तू नसल्यासानं. सगळ्या घरात धुळ साचली होती. आंह… ( हा सुस्कारा अखिलेशने मागून त्यांचे नितंब फाकवून आतून फिरवलेल्या जीभेमुळे होता.) गडबडीने त्या म्हणाल्या”अगं आई गं…माझी पाठदुखी पुन्हा सुरु होणार असं वाटतंय.” मागे हात नेऊन त्यांनी अखिलेशचे डोके धरुन त्याला बाजूला सारले.” अगं तू मघा फोन केलास ना तेंव्हा मी बाथरुममधे होते. मी बाहेर येई पर्यंत फोन बंद झाला. जावई बापु झोपलेत आतमधे. बोलायचंय का? उठवु का त्यांना?”त्यांनी खुलासा केला आणि अखिलेशकडे प्रश्नार्थक मुद्रेने पाहिलं. त्याने नको नको अश्या अर्थाने हात हलवले.
“नको नको राहु दे. मी नंतर बोलेन त्यांच्याशी. जरा नीट बोलावंच लागेल मला. काही लक्ष देत नाहीत गं हे घराकडे. चल मी ठेवते फोन. तू मात्र लवकर ये परत.” तिने फोन कट केला. शालिनीबाईंनीही फोन ठेवत अखिलेशकडे पाहिले.
“अहो काय हे जावई बापू! जरा धीर नाही तुम्हाला. तिकडे फोनवर माझा आवाज बदलला असता म्हणजे? उगीच नस्ते संशय घेत बसली असती ती रमा.”
“अहो, तुम्ही एव्हढ्या सेक्सी दिसता की बास! कोण करंता अशी सेक्सी बाई जवळ असतांना गप्प बसेल?”असे म्हणत त्याने बसल्या बसल्याच त्यांच्या कमरेला धरुन त्यांना सोफ्यावर बसवले.
“इश्श्य! आता माझ्यासारख्या म्हातारीमधे कसला आलाय सेक्सी पणा? काहीतरीच तुमचं.” त्या सोफ्यावर बसत म्हणाल्या. त्याच्या स्तुतीने आतून सुखावत पण वरवर नाकारत त्या म्हणाल्या.
अखिलेश त्यांच्या मांड्यांमधे सरकत म्हणाला”अहो सासूबाई तुंम्हांला काय माहीत. त्याच्यासाठी माझी नजर असावी लागते. त्याने त्यांच्या मांड्यांवरुन टावेल उलगडला आणि तोंड पुढे करत तो त्यांच्या मांड्या फाकवु लागला. आता तो पुढे काय करणार याची जाणीव होऊन शालिनीबाई गडबडल्या.
“अरे नको, नको, आता काही करू नको. झालंय ना सगळं करून. आता जाऊ दे ना मला त्या विनवणीच्या सूरांत म्हणाल्या. पण त्यांचा विरोध डावलत त्याचे हात मांड्यांच्या मधे पोचलेच होते. त्याने थोडा जोर लावताच त्यांच्या मांड्या फाकल्या आणि आतला नजारा उघडा पडला.
अखिलेशने आत एक नजर टाकतांच त्याला हसू फुटले.” अहो तुम्ही हा काय प्रकार केलाय ते सांगीतलंच नाही?”तो पुढे झुकत त्यांच्या मांड्यांची चुंबने घेउ लागला.
शालिनीबाईंना आपला प्रताप आठवला आणि परत त्या भयंकर लाजल्या. आपला चेहेरा दोन्ही पंजात झाकुन त्या म्हणाल्या.” अहो काय सांगू मी. मघाशी मी त्या क्रीमची बाटली उघडली तर आंत थोडसंच क्रीम होतं. आणि हे हे माझे जंगल साफ करायला पुरलं नसतं. आणि बाटली संपुन गेली असती तर रमाच्या लक्षात आलं असतं. मला उगीचच नसत्या भानगडीत पडायचं नव्हतं. म्हणून मी आपलं थोड्याच क्रीममधे भागेल तेव्हढं उरकुन घेतलं.” अखिलेश आता खो खो हसू लागला.” अहो काय तुम्ही पण. कोणी काही बोललं नसतं. एकतर माझं कधी लक्षच गेलं नसतं. आणि रमाला हल्ली लक्ष द्यायला वेळ कुठेय? पण छान दिसतं हं. मला आवडलं.” असे म्हणत त्याने परत त्यांच्या पुच्चीच्या वरच्या बाजूला जीभ लावली. त्याचा चेहेरा थांबवत त्यांनी विचारलं”आणि तुम्ही आज लवकर कसे आलांत? नेहेमी तर रात्री शिवाय येत नाही.”
“अहो लवकर कुठे? मी कालचा गेलोय तो आजच परत आलोय. गेले आठ दिवस असंच चाललंय माझं. आम्ही सगळ्यांनी फुल नाइट मारून काम केलंय. सगळी कामं कंप्लीट करुनच परतलोय. शिवाय पुढच्या आठवड्यात प्रमोशनसाठी माझा इंटरव्ह्यु आहे. बॉसला सांगीतलं की आता मी दोनेक दिवस विश्रांती घेणार आहे आणि नंतर पुढचे दोन दिवस इंटरव्ह्युची तयारी करेन. त्याच्या निकालावर माझे प्रमोशन मिळतंय की नाही ते ठरेल. तसं मिळायलाच हवं म्हणा. इतके दिवस दाबून काम केलंय.” परत त्याने त्यांच्या मांड्यांमधे तोंड खुपसले.
आपली जीभ त्याने त्यांच्या पुच्चीच्या वरच्या बाजूला नेली आणि परत दाणा (नव्हे क्लिट) इकडुन तिकडे आणि परत तिकडून इकडे छेडली. परत एकदा झंकारल्या गेल्याबरोबर शालिनीबाई शहारल्या. पाठ ताठ करून बसत त्या लटका विरोध करू लागल्या.” अहो नको… नक्को…प्लीज…” पण त्यांच्या प्रत्येक नको बरोबर अखिलेश आपली जीभ अजूनच जोराने चालवत होता. शालिनीबाईंना आपल्या हुळहुळीत झालेल्या पुच्चीवरचा हा हल्ला सहन होइनासा झाला. अखिलेशच्या प्रत्येक जि‍भेच्या हालचाली बरोबर त्या कमरेतून वर उचकत होत्या.
“हां… हां…आं…आं…सस्स्स्स्स्स्स्स्स…अरे नक्को रे…प्लीज…प्लीsssssssज… थांब…थांब…आं आं…थांsssssssssssssssssssब रे. बस्स… बस्स… बस…हांहां…” त्या परत एकदा झडल्या आणि धापा टाकू लागल्या.
“तू ना अस्सा वेडा आहेस… की बास…” असे म्हणत त्यांनी अखिलेशचे डोके दूर लोटले. आणि आपल्या पुच्चीवर आपले दोन्ही हात झाकुन घेतले.
“अहो, आत्ता तर मला तुमची ओळख झालीये… अजून बरंच काही बाकी आहे…”
“नको नको…” ताडकन उठत शालिनीबाई म्हणाल्या.” मी निघतेच कशी आता. तुम्ही जरा विश्रांती घ्या आणि रात्री या घरी जेवायला.” त्या भराभरा उठल्या आणि बाथरुममधे जाऊन आपली चड्डी आणि ब्रा आणुन बेडरुममधे गेल्या. बाजूला बेडवर त्यांची साडी आणि परकर होताच तेथेच हेही कपडे ठेवून त्या ब्रा चढवु लागल्या. अखिलेश त्यांच्या मागेच होता. त्यांनी ब्राचे स्ट्रेप्स आपल्या खांद्यावरुन चढवताच त्याने मागून हूक लावून दिला. त्यांनी चड्डी घेण्यासाठी हात लांबवताच त्याने ती वाकून आधीच हस्तगत केली.
“नाही. ही मी आता माझ्याकडेच ठेवणार आहे आता. आपल्या ह्या अश्या भेटीची आठवण म्हणून…आज तुम्ही तश्याच जा”असे म्हणत त्याने ती हातात घेऊन आपल्या मागे लपवली.” अहो असं काय करता? मी अशी कशी जाऊ? कित्ती अडचणीचं वाटेल?” “काही वाटत नाही. मला तिचा जास्त उपयोग आहे. जरुर पडली की मी तिचाच वापर करेन.” “इश्श्य. तुम्हाला काय उपयोग आहे ह्याचा? द्या नं पटकन!” अखिलेश त्यांच्या समोर आला आणि चार पावले मागे जाऊन म्हणाला”तुमची आठवण आली की मी हीचाच वापर करेन”असे म्हणत त्याने आपल्या लवड्याला ती गुंडाळली आणि हाताने मागे पुढे हलवली.
“शीः! कित्ती चावट आहात तुम्ही.” शालिनीबाई परत लाजल्या. अखिलेशच्या लवड्याला गुंडाळलेली चड्डी पाहून त्यांना गादीखाली सापडलेल्या अखिलेशच्या चड्डीची आठवण झाली. आपली चड्डी गुंडाळून तो हस्तमैथुन करणार ह्या कल्पनेनेच त्यांनी कसेसेच झाले.
त्यांनी लगेच परकर बांधला आणि साडी घातली. ब्लाउज घालून त्यांनी एकदा आरश्यात पाहून आपला अवतार ठीक ठाक असल्याची खात्री केली. जरा केसं विस्कटले होते. बाहेत येऊन बेसिनवरच्या आरश्याजवळचे कपाट उघडुन त्यांनी आतला कंगवा काढून केस विंचरले. जेंव्हा परत पाच दहा पावले चालुन त्या हॉलमधे आल्या तेंव्हा त्यांना आ पण आतून चड्डी घातलेली नाही याची जाणीव झाली. त्यांच्या कामसलीलात मिश्रीत अखिलेशच्या वाळलेल्या वीर्याचे ओघळ येऊन त्यांच्या मांड्यांच्या आतल्या भागाला चिकटले होते. त्यांनी समोरुन आपला हात पुच्चीवर चोळुन ते पुसुन टाकायचा प्रयत्न केला. पण ते काही लवकर पुसले जाणार नव्हते. ते मिश्रण त्यांच्या पुच्चीच्या केसांमधे पण जमले होते.
अखिलेशला”जाते मी. आणि आता खरंच विश्रांती घ्या.” असे सांगत त्या बाहेर पडल्या. रस्त्याने चालतांना कससंच वाटत होतं. आ पण आतून चड्डी न घातल्याने जणु काही सगळेच लोक आपल्याचकडे रोखून पहाताहेत असे वाटत होते. त्यांनी पटकन एक ऑटोरिक्षा थांबवली आणि घरी आल्या.
