शालिनीबाईंना आता त्यांच्या पुच्चीत सळसळ चांगलीच जाणवायला लागली. त्यांनी आपल्या मिस्टरांच्या मांड्यांमधे हात घालून त्यांच्या गोट्या मुठीत धरुन कुरवाळायला सुरुवात केली. जांघांमधे बोटे फिरवली. मधला दांडा पंजात घेऊन चोळला. पण तरीही तो गप्पच! अजूनही त्यांच्या तोंडल्याचं केलं होत नव्हतं.
शालिनीबाईंनी जबरदस्तीने मिस्टरांचा एक पाय ओढुन आपल्या दोन्ही मांड्यांमधे घेऊन त्याच्या पोटच्यावरुन आपली टाच घासली.
“अहो, अजून एक राऊंड करू याना! या असे वर.” त्यांनी त्यांच्या खांद्यावर हात टाकुन त्यांना आपल्या छातीवर ओढायचा प्रयत्न केला. पण मिस्टरांनी जरा विरोधच दर्शवला.” नको गं. माझं झालंय मघाशीच. आता थकलोय आणि उद्या लवकर जावं लागेल ऑफिसमधे. ऑडीट सुरु होतंय उद्यापासून. च्यायला हे ऑडीटर लोक कितीही चांगलं काम केलं तरी आमची मारुनच ठेवतात. टेन्शनच असतं.” “मग मीच तुम्हाला चान्स देतेय ना! या की असे वर.” त्यांनी परत त्यांना ओढायचा प्रयत्न केला. ते जमेना तेंव्हा त्यांच्या छातीवर आपली मान घुसळत खाली नेली आणि मांड्यांमधे आपले तोंड नेत त्यांच्या जांघांमधला तो खास पुरुषी उग्र वास आपल्या नाकातून दीर्घ श्वास घेत आत घेतला. आता त्यांच्या शरीरात वासना जागृत झालेली होती. आपले तोंड पुढे नेत त्यांनी त्यांचा आखडलेला, तोंडल्यासारखा लवडा तोंडात घेण्याचा प्रयत्न केला.” अगं नको गं शालिनी, प्लीज. आज जरा टेन्शन आहे. हे जरा ऑडीट संपु दे मग मी दोनेक दिवसांची सुटी टाकणारच आहे. मग चांगलं दोन्ही कडून ठोकुन देतो तुला. आपल्या जांघेत वाकलेल्या शालिनीबाईंचे नितंब हात लांब करून पंजात दाबत ते म्हणाले.
शालिनीबाई अनिच्छेनेच परत सरळ झाल्या आणि त्यांच्या अंगावरुन बाजूला होत पाठीवर नीट झोपल्या. मिस्टरांनी जरासे बाजूला होत पाठ वळवली आणि ते झोपुन गेले.
शालिनीबाई बराच वेळ तळमळत होत्या. त्यांच्या शरीरात सळसळत असलेली उत्तेजना त्यांना स्वस्थ झोपु देत नव्हती. त्यांनी मांड्यांमधे हात नेत बोटांनी छेडुन पाहिले. पण उत्तेजना आणखिनच वाढली. बाजूला नवरा पडलेला असतांना त्यांना मोकळेपणाने हात चालवता येत नव्हता. परत त्यांच्या हालचालींनी बेड कुरकुरला असता. उगीचच मिस्टरांना जाग येऊन आपली गोची व्हायची या विचाराने त्या पडून राहिल्या. उद्या जरा निवांत वेळ मिळाला की बघू असे म्हणत त्या बराच वेळ जाग्याच होत्या. रमाबद्दलच्या विचारांत त्यांनी केंव्हा झोप लागुन गेली ते कळलेच नाही.
सकाळी गजराच्या आवाजाने त्या जाग्या झाल्या. एक मिनीट त्यांना कळेचना की आ पण कुठे आहोत. हळू हळू त्यांना आठवले ती कालची रात्र आणि बर्याच दिवसांनंतर केलेला अर्धवट संभोग. उठून बसत त्यांनी आजुबाजुला पाहिले. त्यांच्या अंगावर कपडेच नव्हते. म्हणजे रात्री त्यांना शुद्धच राहिली नव्हती म्हणायची. खुप दिवसांनंतर संभोग झाला होता. त्यांना खुपच लाज वाटली. पटकन त्यांनी पलंगाच्या बाजूला पडलेली चड्डी हातात घेऊन पायांवरुन ओढली. मांड्यांना लगडलेला चिकटावा त्यांना जाणवला. त्यांनी आपली ब्रा शोधायचा प्रयत्न केला. ती कुठे सापडेना. पलंगावरुन धडपडत उठत त्यांनी लाइट लावला. तेंव्हा त्यांना चादरीवर वीर्याचे पडलेले डाग दिसले. ते बघून त्यांना परत रात्रीची तीव्रतेने आठवण झाली. अंग परत मोहरुन आले. चेहेरा लाजेने लाल झाला. चादर बदलायला हवी कोणी आत यायच्या आत. त्यांनी मनाशी खुणगाठ मारली. काल आपल्या पतीने आपल्या तापलेल्या पुच्चीवर थंड पाणी टाकुन असे अर्धवट सोडले होते ते आठवून पलंगावर नागड्य़ा पसरलेल्या आपल्या पतीकडे रागाने पाहिले.
“काय गं बाई… नीट सरळ झोपता पण येत नाही यांना…” असे म्हणत त्यांनी अजूनही घोरत असलेल्या पती महाशयांच्या अंगावरची चादर खस्कन ओढली.” अगं… असं काय… थांब ना… जरा झोपू दे की..” असे म्हणत ते परत कुशीवर वळले. ते ही पूर्ण नग्न होते.
उठा म्हटलं आता. सहा वाजले. गजर केंव्हाचाच झाला.” “आं… जागच आली नाही आज.” असे म्हणत त्यांनी आजुबाजुला पाहिले तेंव्हा त्यांना आपल्या नग्नंतेची जाणीव झाली. त्यांनी पटकन एक उशी उचलुन मांड्यांवर धरली. वर बघीतल्यावर त्यांना आपली बायको पण अर्धवस्त्रावस्थेत आपल्यासमोर उभी आहे हे जाणवले. ते मिस्कीलपणे तिच्या कडे पाहू लागले.” आता बघत काय बसलाय बायकोकडे? बायकोला कधी नागडी बघीतली नाही?… चला उठा आता…ऑफीसला जायचंय ना?” “हं…” एक सुस्कारा सोडत त्यांनी एक जांभइ दिली. शालिनीबाईंनी तो पर्यंत पतीच्या अंगाखाली दाबली गेलेली आपली ब्रा हस्तगत केली. अंगावर चढवली आणि ब्लाउज घातले. पलंगाच्या बाजूला गोळा होऊन पडलेला परकर चढवला. आणि भराभरा साडी गुंडाळु लागल्या.” हो आणि काल सांगायचं राहिलं. मी जरा रमाकडे जाऊन येणार आहे दोनेक दिवसांसाठी. उद्या शनिवार आहेच. परवा अनायसे जावयांना, अखिलेशरावांना सुटीच असेल. जरा मोकळं बोलणं होइल. तुमचं काय?”
“मला जमेलसं वाटत नाही. सांगीतलं ना काल की आमच्या ऑफीसचं ऑडीट सुरु होतंय उद्यापासून. ऑडीटर लोकं मारणारच आहेत आमची…” असं म्हणताना त्यांनी जीभ चावली आणि ते पटकन उठले.” काय म्हणालात…?”शालिनीबाईंनी रागाने विचारलं.” नाही काही नाही…म्हटलं बराच उशीर झाला उठायला!” पतीदेव गडबडीने उठले आणि घाइघाइने लुंगी गुंडाळत बाथरुममधे शिरले. दार बंद करण्यापूर्वीच त्यांनी लुंगी फेडली होती. शालिनीबाईंकडे पहात एक डोळा बारीक केला आणि फट्कन दार बंद केले. आतून नळ सोडल्याचा आवाज येऊ लागला.
बंद दाराकडे शालिनीबाईंनी खोचक नजर टाकली आणि मनांत म्हणाल्या म्हातारा झाला नवरा आता. त्याच्या तोंडल्याचं केळ होतंच नाही हल्ली लवकर. आणि म्हणे मी साठाव्या वर्षी पण पुच्चीत लवडा घालून चोळामोळा करेन! त्या तोंडल्याची पार खारीक झालेली असेल तो पर्यंत! आता लवकरच आजोबा होइल. हो व्हायलाच हवा.” त्यांना आठवलं. लेकीकडे त्यासाठीच तर जायचं होतं. त्यांनी आळोखे पिळोखे देत एक जंबो आळस दिला त्याबरोबर शरीरात सामावलेली एक प्रकारची अस्वस्थ करणारी सुस्ती त्यांना जाणवली. कोणे एक काळी रोजच असली सुस्ती यायची. त्यावेळी पतीदेवांच्या अंगात भरपूर रग होती. एक दोन दिवसाआड ते त्यांचा चोळामोळा करून टाकायचे. आणि शालिनीबाईही आनंदाने सहन करायच्या. नंतर कसं अगदी हलके हलके वाटायचे. पण हल्ली? हं. एक सुस्कारा सोडत ती सुस्ती झटकत त्या सरळ उभ्या राहिल्या. काश! ते दिवस परत आले तर! म्हणजे महिना पंधरा दिवसांतून तरी एखाद्या वेळी नवर्याने असंच कुस्करुन टाकावं पण हल्ली त्यांच्या पतीदेवांना वेळच नसायचा. इच्छा पण व्हायची नाही. कधीतरीच. त्यांना एक चुट्पुट लागुन रहायची. त्यांचे सगळे अंग रात्रभर आक्रोशात रहायचं त्या स्पर्शासाठी.
शालिनीबाईंनी भराभरा आवरायला घेतलं. पटकन केस मागे गोळा करत करकचून आंबाडा बांधला आणि साडीचा पदर खोचत त्यांनी पलंगावरचे नवर्याचे कपडे गोळा करत चादर बदलली. काढलेली चादर आणि कपडे बोळा करत वॉशिंग मशिन मधे टाकले. बाकीचेही कपडे टाकत मशीन सुरु केले आणि त्या स्वयंपाकघरात जाऊन नाष्ट्याची तयारी करू लागल्या. आधी चहा टाकला आणि मुलाला उठवले. मुलाला आणि नवर्याला चहा दिला आणि नाष्टा टेबलावर ठेवला आणि त्यांनी गॅसवर पाणी तापायला ठेवलं.
दहा मिनीटांतच पाणी तापल्यावर बादलीत ओतून घेतलं आणि त्या अंघोळीला गेल्या. पटापट चार तांबे अंगावर घेऊन खसाखसा अंग चोळलं. पुच्ची चोळतांना परत कालच्या रात्रीची आठवण झाली. पण त्यांनी तिची समजुन घातली. बाथरुममधे तसलं काही करणं जरा अडचणीचं होतं. त्या ज्या पाटावर बसल्या होत्या दोन्ही बाजूला पाण्याची साठवण करण्यासाठी पिंप ठेवलेली होती. जरा हात पाय लांब करायची सोय नव्हती. बाहेर आल्या आणि तयार झाल्या. देवपूजा करतांना देवाला आपल्या लेकीला मुल होऊ देण्याबद्दल बजावले. नाहीतर कड्क उपवास करीन अशी धमकी दिली. त्यांचे पतीदेव तो पर्यंत नाष्टा करून ऑफीसला गेले होते. कामवाली बाई सुद्धा आली होती. तिला पुढचे दोन तीन दिवस स्वयंपाक पण करायला सांगीतले. कुठे काय ठेवले आहे हे सांगीतले आणि मुलाला बजावले की कामवालीची कामे होइपर्यंत बाहेर जायचे नाही.
पर्स हातात लटकावत त्या बाहेर पडल्या. तसं रमाचं घर जवळच होतं. पटकन त्यांनी रिक्षाला हात केला आणि त्याला पत्ता सांगत त्या आत बसल्या. डोके मागे नेत त्या रेलुन बसल्या आणि डोळे मिटले तेंव्हा परत त्यांना रात्रीच्या प्रसंगाची आठवण झाली. त्याबरोबर त्यांच्या पुच्चीवरचेही केस सरसरले. नंतर रिक्षाला लागणाच्या प्रत्येक दचक्याबरोबर ती तीव्र होत गेली. पूर्वी कसे त्यांचे पतीदेव नेहेमी”तय्यार”असायचे ते आठवून त्यांना अजूनच खेद झाला. हल्ली त्या कसल्याश्या गोळ्या मिळतात म्हणे. व्हायग्रा की काय. एखादी आणायला सांगायला पाहिजे मिस्टरांना. पण त्यांना कुठला एव्हढा सोस!. तेव्हढ्यात त्या रमाच्या घरी पोचल्या. बेल वाजवण्याच्या आधी त्यांनी खांद्यांवरुन पदर घेतला. कालच्या रात्रीच्या खुणा अंगावर असतीलच तर दिसायला नको कोणाला. बायकांच्या नजरा भोचकंच असतात.
नऊच्या ठोक्याला त्यांनी रमाच्या घरची बेल वाजवली. त्यांना अचानक बघून रमा चकितच झाली.
अगं आई तू! काही फोन बीन नाही आणि अचानक?” “आले अशीच. म्हटलं बघावं लेकीचा संसार कसा चाललाय.” “ठीकच आहे सगळं. हे इतक्यातच गेले ऑफीसला. बैस तू चहाच करत होते मी.”
