सासूबाईंचा कानमंत्र | भाग ५

अखिलेशच्या दुसर्या बाजूला येऊन बसलेली रमा आता मुसमुसायची थांबली होती. पण अजूनही मान खाली घालूनच बसली होती.

“जा, गं रमे, जरा आता रडणं थांबव जरा जा आणि जरा घोटभर पाणी पिऊन ये आणि जावयांना पण आणतर एखादं ग्लास भरुन.” शालिनीबाई जरा करड्या आवाजात तिला म्हणाल्या. ती आत बाथरुममधे गेली. तसे शालिनीबाई जावयाला म्हणाल्या.” अखिलेश राव, मी म्हणते तुम्ही अजिबात लाजू नका आणि काही वेगळं वाटून घेऊ नका. मी तिला आता व्यवस्थित सांगीतलंय. ती आता आल्यावर तिला जरा जवळ घ्या आणि तुम्ही सुरुवात करा. जरुर पडली तर थोडीशी जबरदस्ती करा. जरा ओरडली किंवा कण्हली तरी दुर्लक्ष करा. शेवटी या साठीच तर लग्नं करतात. अहो जावाइ, जसं जेवताना लाजलं तर उपाशी राहावं लागतं ना तसंच या बाबतीत पण असतं. लक्षात ठेवा”ज्याने धरली लाज-त्याची भागत नाही खाज” अखिलेश आता जरा गोंधळला होता. शेवटचं वाक्य त्यांनी दबलेल्या आवाजात म्हटले होते. जावयाला दिलेला कानमंत्र होता तो.

रमा बाहेर येताच त्यांनी तिला आपल्या पुढ्यात बसवले.” हे बघ रमे, एव्हढं काही वाटून घ्यायची गरज नाही. जरा धीरानं घे आणि थोडंसं सहकार्य कर. बस्स. इतकंच. आणि उगीच नखरे करू नकोस.

“बस. माझं काम झालंय आता. मी जाऊन झोपते कशी.” त्या थोड्याश्या अनिच्छेनेच उठल्या. बाहेर जातांना त्यांनी हळूच दार लोटून घेतले. अर्थात दार पूर्ण बंद होऊ दिलं नाही. आपल्या खोलीत येऊन पलंगावर पडल्या.

बाजूच्या बेडरुममधे जाऊन त्यांनी अंथरुणावर अंग टाकलं. पण अस्वस्थही वाटत होते. राहून राहून अखिलेशचं अर्धवट उघडं अंग त्यांच्या डोळ्यांसमोर येत होतं. त्या सारख्या या कुशीवरुन त्या कुशीवर होत होत्या. शेवटी त्यांना राहवेना. त्या परत बाहेर आल्या आणि आवाज न करता माठातून एक ग्लास पाणी प्यायल्या. जातांना परत मुलीच्या बेडरुमजवळ जाऊन त्यांनी कानोसा घेतला. आतून दबलेले हसण्याचे आवाज, हुंकार आणि उसासे येत होते. किलकिल्या दारांतून शालिनीबाईंना दिसत होतं. अखिलेश रमाच्या मांड्यामधे होता. तिच्या दोन्ही बाजूला हात रोवत तो कंबरेने जोरदार धक्के देत होता.

“बघ. मी सांगत होतो ना. काही होत नाही. उलट मजाच येते. हो की नाही?”अखिलेशचा आवाज.” आंह…स्स्स…आ…अहो हळु जरा. मी उगाचच घाबरत होते. माझ्या एका मैत्रीणीनी काहीतरी उलटंच सांगातलं होतं. पण आज जेंव्हा आईनी सांगीतलं तेव्हा माझी हिंमत झाली. अहो, केव्हढा मोठा आहे हो तुमचा तो. तोंडात मावतच नाही.”  “हं…हं… हा… मग गांडीत कसा घेशील? तिकडेही अशीच मजा असते.”  “शीः किती घाण घाण बोलतोस! आणि नाही हं.. तिकडे नाही प्लीज. इकडे माझं तोंड कित्ती मोठं उघडावं लागलं होतं. तिथे तर अज्जिबात जाणार नाही. आणि आता मी तोंडाने करून देत जाइन ना. तू म्हणशील तितक्या वेळा”हं…ह…ह…अगं इकडे पुच्चीत सुद्धा पहिल्यांदा घालतांना असाच त्रास होतो ना!. तिकडे पण थोडासा होइलच. पण मी सोडणार नाही हं तुला. अगं तुझी इतकी सेक्सी गांड असुन मी तिचा उपभोग घेतलाच नाही हे बाहेर कोणाला कळलं तर किती नाचक्की होइल माहीतीय का तुला?… हां…हाsssssssहाssssssssहांहांsssहा…हा…हॅहॅहं…” बघ तिकडचं नुस्तं नांवच घेतलं तर लगेच पिचकारी उडाली बघ…”  “आई… आं…आं…हां…मी पण आले रे… राजा…”

अखिलेश आता वरुन उतरुन तिच्या बाजूला लवंडला होता. रमा आता त्याच्या दंडावर डोकं ठेवून एका कुशीवर पडली होती. बोटाने ती त्याच्या छातीवर रेघोट्या ओढत होती. अखिलेश पण तिच्या डोक्यावर प्रेमाने हात फिरवत होता.

शालिनीबाई आता समाधानाने वळल्या आणि आपल्या खोलीत जाऊन बेडवर पडल्या. पण झोप मात्र येत नव्हती. कालची रात्र आठवून त्या उसासे टाकत होत्या. आता त्यांना राहवले नाही. साडी वर ओढत त्यांचा हात आपोआपच कमरेखाली गेला. मांड्यांमधे चोळत त्यांनी डोळे मिटले आणि अखिलेशचा नागडा देह त्यांच्या नजरेसमोर आला. त्याची केसाळ मर्दानी छाती, बेंबीपासून खाली गेलेली केसांची रेघ, खाली असलेलं झाटांचं जंगल आणि त्याखाली गर्वाने उभा असलेला त्याचा लवडा! त्यांनी कल्पना करून पाहिली.

‘आई..गं…’ एक बारीकशी कळ त्यांच्या योनीतून निघुन वर जाऊ लागली. त्यांचा हात आपोआपच वेगाने चालु लागला. योनीच्या ओठांतून भराभर बोटे फिरु लागली. वरचा मदनमणी छेडला जाऊ लागला.” आह…आह… आं…आ…हा…हां…हां…हंहांहां…” एका जोरदार आवेगाने त्यांचे शरीर थरथरले. आणि अंग ढीले पडले. मान मागे टाकत त्या झोपेच्या आधीन होऊ लागल्या. कुशीवर वळत त्या गाढ झोपल्या.

दुसर्या दिवशी रविवारच होता. अखिलेशला सुटीच होती. शालिनीबाई जरा उशीरानेच उठल्या. कालच्या प्रकाराने त्यांना जरा सुस्तीच आली होती. तसे अखिलेश आणि रमा पण उशीरानेच उठले. शालिनीबाईंनी तो पर्यंत चहा केलेलाच होता. सगळ्यांनी चहा घेतला. डायनिंग टेबलावर सगळे गप्प गप्पच होते. अखिलेश पटकन चहा घेऊन उठला आणि बाहेर हॉलमधे जाऊन पेपर वाचु लागला. शालिनीबांइनी रमाची नजर पकडली आणि हाताने खुण करत विचारले”काय कसं काय?”उत्तरादाखल रमा फक्त लाजली. शालिनीबाईंनी दबक्या आवाजात विचारले”जमलं की नाही गं आणि जावयांना कसं वाटलं?”रमाने मान खाली घालूनच सांगीतले”तु जे काही सांगीतलं ते जमलं. हे एकदम खुष झाले होते. पण नंतर मागून करायला मागत होते पण मला जरा भीतीच वाटत होती आणि ह्यांनी मला दमवून टाकलं होतं. खुप गाढ झोप लागुन गेली. सकाळी जागच आली नाही बघ.”

“चला एक काम तर झाले. आता दुपारी दुसरं पण आजंच दुपारी उरकुन टाक. नाही म्हणू नकोस जावयांना.” शालिनीबाई

म्हणाल्या.

रमा शांतच राहिली. तिने आपल्या आईचे एक वेगळेच रुप पाहिले होते. शालिनीबाई पटकन फ्रेश झाल्या आणि हॉलमधे गेल्या. पेपर वाचत असलेल्या अखिलेशला जरा दबक्या आवाजांत म्हणाल्या

“अखिलेशराव तुम्ही जरा बाहेर एखादी चक्कर मारून ते केस काढायचं क्रीम घेऊन या रमासाठी. केस नसले की जरा बरं वाटेल. हो आणि तुम्ही पण वापरा बरंका ते अंघोळीच्या वेळी.” येस! लगेच आणतो!” अखिलेश आश्चर्याने हसतच उठला आणि कपडे करून बाहेर गेला. थोड्याच वेळात परत आला आणि त्याने शालिनीबाईंच्या हातात डबी ठेवली. शालिनीबाईंनी पोरीला आत बेडरुममधे नेऊन ते कसे वापरायचे ते व्यवस्थित सांगीतले आणि तिला अंघोळीला पिटाळले. तिने बराच वेळ घेतला. तो पर्यंत इकडे शालिनीबाई स्वयंपाकाचं बघत होत्या. ती बाहेर आली आणि अखिलेश अंघोळीला आत गेला. बाहेर आल्याबरोबर त्याने शालिनीबाईंना थम्सपचा इशारा केला. लगेच शालिनीबाई पण अंघोळीसाठी आत गेल्या.

शालिनीबाईंना रमाच्या घरचं बाथरुम आवडायचं. सगळीकडे छतापर्यंत चकाचक गुळगुळीत टाइल्स बसवलेल्या होत्या. एका भिंतीवर अर्धा आरसा लावलेला. शॉवर घेतांना समोरच्या आरश्यांत आपलंच नग्न रुपडं पाहून त्यांनाच लाजल्या सारखं व्हायचं. नुसतं पाणी टाकलं की बाथरुम छान साफ. त्यामानानं त्यांच्या घरचं बाथरुम अगदीच”ओल्ड फ्याशन्ड”होतं.

फारच घासुन साफ करावं लागायचं. जमीनीवर खडबडीत शहाबादी फरश्या होत्या. त्या काळपट झालेल्या होत्या. रोजच्या रोज धुतल्या नाही तर शेवाळे जमुन सरकाळ्या व्हायच्या. बाहेर गॅसवर पाणी तापवून बादलीत आणुन ओतायचं आणि तेव्हढ्याच पाण्यांत अंघोळ उरकायची. इथे मात्र इलेक्ट्रीक गिझर होता. दोन नळ आणि मधे तिसरा एक दांडा. एका बाजुने गरम पाणी आणि दुसर्या बाजुने थंड. मधला दाण्डा फिरवून पाणी पाहिजे तेव्हढं गरम किंवा थंड ठेवता यायचं. गरम पाण्याच्या शॉवरची मजा काही औरच वाटायची. चांगली पंधरा मिनिटे त्या गरम पाण्याखाली उभ्या राहिल्या. बोटांनी पुच्ची चोळत दोन तीन मिनीटांतच त्या मोकळ्या झाल्या. सगळे अंग सैल झालं.

इकडे स्वयंपाकघरात काम करत असलेल्या रमाला अखिलेश ने मागून बाहुपाशात घेतले आणि एक हात तिच्या मांड्यांमधे सारत विचारले.” आज काय मजा आहे मग? एकदम स्वच्छ आणि तुळतुळीत?”

चला! आणि तुमचं पण आहे ना तसंच?”तिने मागे हात नेत त्याच्या मांड्यांमधे चोळले.” आह. असं वाटतं की इथेच…”  “चला! बाजूला व्हा. आई बाहेर येईल इतक्यातच.”  “आता काय लाजायचं सासूबाईंना! त्यांच्या सल्ल्यानेच तर चाललंय सगळं”

अहो. सोडा मला. सोडा नं. तुम्ही नं एकदम वाहवत जाता.”  “मी काय म्हणतो, तुझ्या आईनी क्लासेस काढायला हरकत नाही”येथे वैवाहीक संबंधांविषयी मार्गदर्शन मिळेल”अशी पाटी लाऊन घ्या म्हणा आपल्या घरावर”रमाने उत्तरादाखल डोळे मोठे करून त्याच्यावर हातातले लाटणे उगारले.

अखिलेश हसत हसत बाहेर गेला आणि टीव्ही लावून बघत बसला. तो गेला त्या दिशेने बघत रमा पण खुद्कन हसली. सगळ्यांनी शांतपणेच जेवणं आटोपून घेतली. अखिलेश आणि रमा एकमेकांकडे बघत हसू दाबत होते. बेत चांगलाच होता. भरपेट जेवून अखिलेश उठला आणि बेडरुममधेच गेला. इकडे दोघी स्वयंपाकघरातलं आवरत होत्या. आवरणं झाल्यावर दोघी बाहेर हॉलमधे आल्या. थोड्यावेळ बसुन टीव्ही पाहिला. नंतर एक डुलकी घेऊन परत फ्रेश झाल्या. तेव्हढ्यात कामवाली पण येऊन गेली. नंतर चहा बनवून शालिनाबाईंनी रमाला तो बेडरुममधेच आणायला सांगीतला आणि त्या पण बेडरुममधे गेल्या. रमाने सगळ्यांना चहा दिला. चहा संपवून कपबश्या किचनमधे नेल्या.

काय जावईबापु तयार आहात ना.” शालिनीबाई उठून खट्याळपणे हसत म्हणाल्या.” आपली आज्ञा शिरसावंद्य सासूबाई. मी वाटच बघतो आहे.”

मग काय. आता मी निघते म्हटलं. तुम्ही तुमचं चालु द्या. हल्ली ती क्रिकेटच्या म्याचची ती जाहिरात येतेना ते लक्षात ठेवा” “कुठली जाहिरात?” “अहो ते म्हणतातना तो कोणी निळ्या शर्वाला…कोण बरं… धुणी का कोण.. काय बरं…हां…” त्या अखिलेशच्या जवळ जाऊन दबक्या आवाजांत कुजबुजल्या”कसके पकड…जमके जकड.. और… लगा”हा दुसरा कानमंत्र दिला होता त्यांनी जावयाला.” आ…आँ!!!” अखिलेश तोंड उघडे ठेवून पहातच राहिला. शालिनीबाई गेल्या नंतर त्यांच्या दिशेने पहात त्याने कोपरापासुन नमस्कार केला.