त्यांना क्रीमचा वापर करून बघण्याचा मोह आवरेना. गेल्या कित्येक वर्षांत त्यांनी पुच्चीवरचे केस काढले नव्हते. पण कोणी आलं तर? त्यांनी विचार केला. तसं कोणी येण्याचे शक्यता नव्हतीच. कामवाली बाई तर येत नव्हतीच. आणि अखिलेश पण रात्री उशीराच येत होता. म्हणजे पुढचे साताठ तास तरी कोणी येणार नव्हतं. हा कार्यभाग आरामांत उरकता येणार होता. तसंही घरात कामं करून त्यांचं अंग घामानं ओलं झालेलं होतं. धुळ अंगाला चिकटलेलीच होती. आत्ताच ओलसर कपडे वाळत घातल्याने कपड्यांची पुढची बाजु थोडीशी ओली झालेलीच होती. त्या बाहेर आल्या आणि सगळी खिडक्या दारे बंद आहेत याची खात्री करून बेडरुममधे त्यांनी अंगावरची साडी आणि परकर काढला. साडी पलंगावर पसरवून ठेवली आणि बेडरुम मधला फॅन लावला. दहा पंधरा मिनीटांत साडी वाळुन जाइल. तोवर अंघोळ पण होतेय. बाजूच्या रँक वरुन टावेल घेऊन त्या बाथरुममधे शिरल्या.
आपल्या अंगावरची चड्डी व ब्रा काढून भिंतीवरच्या बारवर लटकावली. आधी नळाच्या पाण्याने ओलं करून त्यांनी आपल्या मांड्य़ा, ओटीपोट आणि पुच्ची स्वच्छ धुतली. टावेलाने खसाखसा पुसुन काढली. नंतर ती केस काढण्याच्या क्रीमची बाटली उघडली. तसं अर्धा बाटली क्रीम शिल्लक होतं म्हणा पण त्यांनी जेंव्हा आपल्या मांड्यांच्या मधे निरखून पाहिलं तेंव्हा भरपूर झाटांचं जंगल दिसलं. अरे बापरे! एव्हढे केस काढायला पुरेल का? सगळी बाटली संपवावी लागेल. उगीच आपला उद्योग कोणाच्या लक्षांत येईल. नकोच. त्यापेक्षा नुसतीच अंघोळ उरकुन घ्यावी. पण त्यांचे मन होइना. शेवटी त्यांनी फक्त पुच्चीच्या ओठांवरचे मधल्या भागातले केस काढून घेण्याचा निर्णय घेतला. बाथरुममधला बसका स्टुल घेऊन त्यावर त्या पाय फाकवून बसल्या. बाटलीच्या खोक्यातील प्लास्टीकच्या सपाट चमच्यासारखा ऍप्लिकेटर बाटलीत बुडवून हातात घेऊन त्यांनी हळूच आपल्या पुच्चीच्या ओठांच्या बाजुने फिरवला. ओठांच्या बाजुने एकेक ईंचाची पट्टी साफ होइल अश्या रितीने वरुन खालपर्यंत ते क्रीम चोपडलं. नंतर तो ऍप्लिकेटर बाटलीच्या तोंडाला घासुन साफ करून घेतला. आता काही मिनिटे थांबणं जरुरी होतं. त्या क्रीम फासलेल्या आपल्याच पुच्चीकडे बघून हसल्या. आपले पतीदेव जेंव्हा असं काही बघतील तेंव्हा त्यांच्या चेहेर्यावरचे भाव कसे असतील ह्याची कल्पना करून त्या अजूनच खुष झाल्या. पाचेक मिनीटांनी त्यांनी तो ऍप्लिकेटर हातात घेऊन हळुवार क्रीम लावलेल्या जागेवरुन फिरवला. क्रीमला चिकटुन केसांचे पुंजके त्यावर येत होते. आता ऍप्लिकेटर भरुन गेल्यावर त्यावरचे क्रीम काढणे जरुरीचे होते. शेवटी आपले पाय फाकलेल्या स्थितीत अवघडलेल्या अवस्थेत त्या उठल्या. आणि वरच्या फडताळांत शोधू लागल्या. शेवटी त्यांना एक रिकामी प्लास्टीकची साबणदाणी सापडली. तीच काढून हातात घेत त्याच्या कडेला घासुन तो ऍप्लिकेटर पुसला. तसेच सगळीकडून दोन तीनदा फिरवत त्यांनी सगळे क्रीम पुसुन काढले. एकदा पुच्चीवरुन हात फिरवत सगळे गुळगुळीत झाल्याची खात्री करत त्यांनी पाण्याने स्वच्छ धुतली. उठून उभे रहात त्यांनी गिझरचे बटण चालु केले. शॉवर बारीक सोडला.
अजून एखादं दोन मिनीटांत गरम पाणी यायला लागेल. तो पर्यंत आ पण ही केस आणि क्रीमने भरलेली साबणदाणी साफ करून ठेवु असा विचार करून त्यां बाहेर येऊन बाजूच्या संडासात गेल्या आणि संडासच्या भांड्यात साबणदाणीवर पाणी ओतून ती साफ केली. वरतून एखादं बादली पाणी ओतून दिलं. नीट बारकाईने बघत इकडे तिकडे केस पडलेले नाहीत ना याची खात्री करत त्या परत बाथरुममधे आल्या. शॉवर मधुन चांगलेच गरम पाणी यायला लागले होते. त्यांनी गरम आणि थंड पाण्याचे प्रमाण नीट केले आणि त्यांनी फडताळातली शॉवर करतांना डोक्यावर घालायची प्लास्टीकची टोपी डोक्यावर ओढुन घेतली आणि त्या शॉवरखाली उभ्या राहिल्या. चांगली पंधरा वीस मिनिटे गरम पाण्याखाली उभे राहिल्यावर त्यांना बरे वाटले.
आणि शॉवर बंद केला. बाथरुममधे सगळीकडे वाफ दाटलेली होती. बाजूच्या आरश्यावरची वाफ पुसली आणि अंग पुसत त्यांनी नीट स्वतःकडे पाहिले. चाळीशीत असल्या तरी तश्या त्या टुणटुणीत होत्या. वयोमानाने शरीर जरासं सुटलेलं होतं. छाती भरलेली. ३८डी साइजची ब्रा व्यवस्थोत बसायची त्यांना. कंबर ३० इंचांची असावी. आणि त्यांचा स्ट्रॉग पॉईंट होता त्यांचे नितंब. त्याचा त्यांना अभिमान होता. लग्नानंतर काही वर्षे त्यांचा नवरा यावरच तर लटू होता. नितंब जरी सुटलेले होते तरी गोल गरगरीत. त्यांचे पतीदेवांना तासंतास त्या भेगेवर आपला लवडा घासत बसायला आवडायचं. तशी छाती आणि नितंब सारख्याच मापाचे असतील. म्हणजे ते अवरग्लास का काय म्हणतात तशीच फिगर होती. थोडे मागे होत त्यांनी टावेलाने पुच्ची स्वच्छ पुसली आणि नीट पाहिले. पण बाथरुममधे तसा अंधारच होता. परत आरश्यावर वाफ जमलेली होती. नीट दिसत नव्हते. त्यांनी बाहेर बेडरुमच्या कपाटावर असलेल्या आरश्यात नीट पाहून घ्यायचे ठरवले.
अंग नीट पुसत त्या बाहेर आल्या. कपाटासमोर उभ्या राहिल्या. पुच्चीचे लालचुटुक ओठ स्पष्ट दिसत होते थोडी जास्तच फाकलेली होती म्हणा. पण दोन बाळंतपणं झालेली असल्यावर असं व्हायचंच. त्यात गेली बावीस वर्षे नवर्याकडुन चोदुन घेतलं होतं. पण आजु बाजूला झाटांचे जंगल होते. असा विचीत्र देखावा पाहून त्यांना त्यांच्या सोसायटीतल्या मुसलमान चाचाची आठवण आली. त्याचा चेहेरा असाच होता. ओठांभोवताली चिकना पण चेहेर्यावर आणि डोक्यावर आणि हनुवटीवर दाढी आणि केसांचे जंगल. हा विचार मनांत येताच त्यांना जोरदार हसू फुटले. मोकळे पणाने त्या हसल्या. एकदा थोडे तिरके होत त्यांनी आपल्या नितंबांकडे गर्वाने नजर टाकली. एकदा अलगद प्रेमाने हात फिरवला. नंतर फिरुन परत एकदा आपल्या पुच्चीकडे त्यांनी बारकाईने पाहिले. हलकेच आपली बोटे तिच्या ओठांवर फिरवली. आई.. गं… एक शिरशिरी त्यांच्या अंगातून दौडत गेली. नुकतेच नजरेखालुन घातलेल्या त्या पुस्तकाची आठवण अजून मनांत ताजी होती. त्यात ह्या मुलायम स्पर्शाची शिरशिरी! पण ते पुस्तक त्यांनी नुसतेच भरभरा चाळले होते. आता कोणीच तर नाहीये आसपास. जरा नीट बघायला काय हरकत आहे. पुस्तक बघता बघता बोटांनी करून पण घेता येईल. त्यांच्या शरीरातून एक अनामिक अनुभुती सळसळत होती. नाहीतरी बरेच दिवस झाले होते. त्यांनी आपल्या स्मरणशक्तिला ताण देऊन आठवायचा प्रयत्न केला की या आधी संभोग कधी केला होता. खुप प्रयत्नांनंतर त्याना आठवले की मागच्या वेळी रमाकडे यायच्या आदल्या दिवशी पतीदेवांनी त्यांना छेडले होते. आणि त्या तळमळत राहिल्या होत्या. नंतर त्यांना वेळच नव्हता. पण ती आठवण होऊन त्यांना बरे वाटले. तश्या त्या साधारण दोनेक आठवड्यातून एकदा हस्तमैथुन करीत. सकाळी नवरा आणि मुलगा दोघेही नउ वाजेपर्यंत आपापल्या कामाला बाहेर पडत. नंतर दोनेक वाजेपर्यंत त्या एकट्या असत. नऊच्या सुमाराला कामवाली बाई येऊन जात असे. त्यानंतर त्या अंघोळ करीत असत. त्या वेळी बाथरुममधे थोड्या अडचणीतच अंघोळीच्या पाटावर बसुन त्या आपला कार्यभाग आटोपून घेत. घरच्या बाथरुममधे फारच अडचणीचं होइ. पण काय करणार?
आता बरेच दिवस रमाच्या गडबडीत वेळच मिळाला नव्हता. आता त्यांनी ठरवले जरा निवांतपणे करून घ्यायचे. त्यांनी टावेल छाती आणि कमरेभोवती लपेटून घेतला आणि पलंगाचा ड्रावर बाहेर ओढत त्यांनी त्या साइडच्या कप्प्यातून पुस्तक बाहेर काढले. बरोबर एक उशी पण बाहेर काढली. उशी भिंतीला टेकवून त्या मस्त आरामांत टेकुन बसल्या. बेडरुममधला लाइट शेजारीच असलेल्या बटणाने चालु केला. लख्ख प्रकाशात त्यांनी एकेक पान उलटायला सुरुवात केली.
त्या पुस्तकात स्त्री पुरुषांच्या सगळ्या अवयवांची ओळख करून दिली होती. आणि चक्क पूर्ण पान भर फोटो होते. आई गं. काय काय असतं पण. एकमेकांना पुढून आणि मागून चिकटलेले स्त्री आणि पुरुष. एक बाई तर व्यवस्थित तोंडात धरुन चोखत होती. बाई बाई केव्हढा मोठ्ठा… त्या बाईच्या मुठीतूनसुद्धा चार बोटं बाहेर होता. एका पानांवर चक्क पुच्चीचा पानभर क्लोजप फोटो होता. पुढच्याच पानांवर लवड्याचा! त्यात सगळंच स्पष्ट दिसत होतं. त्यांनी पण आपली स्वतःची पुच्ची आरश्यात कधी एव्हढी बारकाइने पाहिली नव्हती. वरचा दाणा किती छान दिसत होता! बाई बाई!. आणि हे काय! त्यावर बाण दाखवून काही लिहीलं होतं. सी एल आय टी… म्हणजे… क्लिट की काय? याला क्लिट म्हणतात होय ईग्लीश मधे! एखादी दुर्गम गोष्ट कळल्याचा आनंद त्यांना झाला. आणि खालच्या ओठांवर पण बाण दाखवून काहीतरी लिहीलं होतं व्हीपासून सुरु होणारा काही शब्द होता. जरा अवघडंच होता. शालिनीबाईंना काही तो शब्द उच्चारता आला नाही. जाऊ दे. आणि खालचं भोक चक्क फकाट उघडं होतं. बाई गं…
