मी आहे कार ड्रायव्हर… माझी स्वतःची कार नाही. पण ट्रॅव्हल्स एजंट गिर्हाईकाला हवी असेल तर त्यांची कार भाड्याने देऊन अथवा गिर्हाईकाची स्वतःची कार चालवण्यासाठी ड्रायव्हर म्हणून मला बोलावतात.
माझ्याबाबतीत अशीच एक कथा एकदा घडली, ती मी तुम्हाला सांगतोय…
त्या सूनसान रस्त्यातल्या प्रणयक्रिडेने साहेबांच्या बायकोचं अख्खं आयुष्य माझ्या सहवासात उजळून निघाल्याची ही कथा आहे. या कथेची पार्श्वभूमी अशी आहे —
एकदा मला अचानक फोन आला. समोरची व्यक्ती मला म्हणाला, ‘आ पण ड्रायव्हर आहात ना…’
मी हो म्हणालो.
ते म्हणाले,
‘माझ्या बायकोला तिच्या आईच्या गावाला घेऊन जायचं आहे. हे गाव एक खेडं आहे आणि येथून जवळपास २०० किलोमीटर दूर आहे. तर तुम्ही उद्या सकाळी येऊ शकाल काय?’
मी हो म्हणालो.
ते म्हणाले, ‘तुम्हाला दोन दिवस तेथे मुक्काम करावा लागेल. गाडी माझीच आहे. तुम्हाला फक्त ड्रायव्हिंग करायचं आहे. जमेल ना…?’
मी हो म्हणालो. त्यांचा पत्ता आणि सकाळी किती वाजता येऊ ते विचारून घेतलं.
दुसर्या दिवशी सकाळी मी साहेबांच्या घरी पोहोचलो; तेव्हा मला पाहून ते अचंबितच झाले.
‘तुम्ही पहायला इतके सुंदर असाल असं वाटलं नव्हतं. तुम्ही कसे काय या ड्रायव्हिंगच्या लाईनमध्ये आलात.’
‘असते साहेब, एक एकाचं नशीब. मी शिकलो नाही. म्हणून नोकरी मिळाली नाही. मग ड्रायव्हरकी शिकलो. लागलो या कामात.’
‘ठीक आहे. मी येत नाही. मला जरा महत्वाचं काम आहे. माझ्या बायकोला तुम्ही व्यवस्थित घेऊन जा.’
त्यांनी कारमध्ये मागील सीटवर दाटीवाटीने सामान भरलं होतं. डिकी पण फूल भरल्याचे सांगत होते. मी डिकी उघडून बघितली तर खरंच त्यात थोडीशीही जागा उरली नव्हती.
मी साहेबांना म्हणालो. ‘साहेब, सामान इतकं भरलं की, मॅडमला मागील सीटवर बसायला जागाच उरली नाही.’
‘हो ना… मलाही तोच प्रश्न पडला. हे सारं सामान आमच्या सासूबाईचं आहे. किती दिवस घरी ठेवणार? म्हणून टाकल्या गाडीत. यात फुलझाडांच्या कुंड्या, घरगुती वापराचे भांडे-कुंडे, खिडक्या-दरवाजाचे पडदे आहेत. माझ्या बायकोच्या दोन बॅगा आहेत. इतकं भरल्यावर माझ्या लक्षात आलं की, बायको आता बसणार तरी कुठे? मग विचार केला की, त्या बसतील पुढे.’
मी काहीच न बोलता नुसती मान हलवली.
‘चालेल ना… पुढे बसल्या तर…’
मी हो म्हणालो.
साहेबांनी त्यांच्या बायकोला हाक दिली. त्या हातात पर्स घेऊन गाडीजवळ आल्या.
साहेबांना म्हणाल्या, ‘कुठे आहे ड्रायव्हर?’
माझ्याकडे पाहून साहेब म्हणाले, ‘हेच आहेत की ड्रायव्हर…’
माझ्याकडे त्यांनी जरा वेगळ्याच नजरेनं पाहिलं.’
‘हो का… मला वाटलं… ‘ असं अर्धवट बोलून पुढे काही बोलल्या नाही. कदाचित माझं सुंदर रूप पाहून त्याही चक्रावल्या असतील.
मी पण साहेबांच्या बायकोला पाहून चक्रावूनच गेलो होतो. साहेब रूपाने काळे ठिक्कर तर त्यांची बायको कमालीची सुंदर…
हो मी खरंच सांगतोय… साहेबांची बायको पहायला अत्यंत रूपवान होत्या.
त्यांची स्निग्ध गोरी गोरी त्वचा, रसिले ओठ, मादक डोळे, ऊन्मत उरोज, भरीव नितंब, पुष्ठ मांड्या, भरलेली देहयष्टी पाहून मी रोमांचितच झालो. मला वाटते मीच काय कुणीही पुरूष त्यांच्यावर आसक्त झाल्याशिवाय राहणार नाही. त्यांच्या शरीरयष्टीची ठेवणच तशी आकर्षक होती!
पुरूषांनी तिच्या सौंदर्याचा मनसोक्तपणे आस्वाद घ्यावा म्हणूनच की काय या बाईला निसर्गाने इतके सुंदर घडवले होते की काय न कळे!
त्या टवटवीत उमललेल्या फुलासारख्या दिसत होत्या. जसे फुलाचा मोहक वास घेण्याचा मोह कुणालाही आवरता येत नाही, तसंच त्यांचं सौंदर्य पाहल्याशिवाय कुणाला राहवत नव्हतं.
त्या कारजवळ येताच मागची सिट पूर्णपणे भरलेली पाहून त्या एकदम उसळून म्हणाल्या,
‘मी कुठे बसू? येथे तर सगळं सामान भरलं आहे.’
‘हो.ना… सामानच इतकं झालं की, तुला बसायला जागाच उरली नाही. हे सामान पण नेणं जरूरीचं आहे ना… किती दिवस आपल्याकडे ठेवणार? आता तुला ड्रायव्हर जवळच्या सिटवर बसावं लागेल…’
‘मी समोर बसू? मी नाही बसत…’
त्या पुढे बसायला का-कू करायला लागल्या.
‘अग, काही हरकत नाही. बस समोर…’
साहेब समजावण्याच्या सुरात त्यांना बोलले.
मी पण त्यांना धीर देत म्हणालो,
‘ बसा मॅडम… काही काळजी करू नका…’
शेवटी एकदाचं त्या पुढल्या सिटवर जाऊन बसल्या.
साहेब मला म्हणाले,
‘गाडी सावकाश घेऊन जा. जास्त वेगानं चालवू नका. मॅडम जास्त स्पिडला घाबरतात.’
असं म्हणून त्यांनी आम्हाला निरोप दिला.
मी गाडी सुरू केली. मी गाडीचे काचं बंद करून एसी सुरू केला. एसीने लगेचच गाडीतील हवा थंडगार करून टाकली.
मॅडमने डोक्याच्या केसात मोगर्याचा गजराचा एक सर माळला होता. त्या गजर्याचा आणि त्यांनी त्यांच्या कपड्यावर फवारलेला परफ्यूमचा सुगंधित वास गाडीत दरवळला होता. मी या वासाने बेधुंद झालो होतो.
आम्ही दोघेही जरा एकमेकांना बोलायला संकोचत होतो, तरीही मी भीतभीतच त्यांना म्हणालो,
‘गाडीत बाया बसल्या की हा एक फायदा होतो. त्यांच्यामुळे गाडीत मस्त सुगंध वासाचा घमघमाट दरवळतो. त्यामुळे ड्रायव्हरला गाडी चालवताना मोठा उत्साह येतो.’
‘हो ना… खरं आहे…आम्ही बाया कुठेही गेलोत की केसात मोगर्याचा गजरा अथवा माळ गुंफतच असतो. शिवाय कपड्यावर परफ्यूम फवारत असतो. त्यामुळे आजूबाजूला घमघमाट पसरतो.’ मॅडम मला दुजोरा देत म्हणाल्या.
गाडीत म्युझिक सिस्टिम पाहून मी मॅडमला म्हणालो,
‘मॅडम चांगले मराठी भावगीतं असतील तर लावा ना…’
‘हो. लावते…’
त्यांनी म्युझिक सिस्टीमला पेनड्राइव्ह लावून गाणे सुरू केले.
त्या गाण्यात उमटलेले सुमधुर भाव अगदी हृदयाला जाऊन भिडत होते.
तू असा जवळी रहा…
आज तू डोळ्यांत माझ्या, मिसळूनी डोळे पहा… प्रीतीचे झुळझुळ पाणी…
मलमली तारूण्य माझे, तू पहाटे पांघरावे…
मनाच्या धुंदीत लहरीत ये ना…
दोन जिवांनी एक असावे, मस्त हो‍ऊनी धुंद फिरावे…”
असे एकाहून एक सरस भावगीते मनाच्या भावपटलावर आदळत गाडीतील वातावरण मंत्रमुग्ध व रोमांटिक करीत होते.
मी मॅडमला भीतभीतच विचारलं, ‘मॅडम, तुम्ही एकट्याच कशा काय गावाला जात आहात?’
त्या म्हणाल्या, ‘माझी आई एकटीच खेड्यावर राहते. तिला बरं नाही. म्हणून मी चालले. साहेबांना महत्वाचे काम निघाल्याने ते येऊ शकले नाहीत. नाहीतर तेच नेहमी कार चालवत मला घेऊन जात असतात.’
‘साहेब कुठे नोकरीला आहेत का?’
‘होते, पण आता ते रिटायर झालेत.’
‘मॅडम एक विचारू का? रागावणार तर नाही ना…’
‘नाही रागावत. विचारा.’
‘तुम्ही इतक्या सुंदर आणि आकर्षक दिसता? पण ‘साहेब तुमच्या पुढे एकदम फिक्के वाटतात. ते तुम्हाला शोभले नाहीत.’
‘मला वाटलंच होतं की तुम्ही तेच विचाराल म्हणून. सारेच मला असे म्हणतात. त्यात तुमचं काही चुकलं नाही. जे खरं आहे ते तुम्ही बोललात. मला आता त्यात काहीच वाईट वाटत नाही.’
‘तुम्ही कसं काय त्यांच्याशी लग्न केलं?’
‘माझ्या बापाने नोकरीवाला मुलगा पाहून मला दिलं.’
‘तुम्ही बापाला काही बोलला नाही.’
‘कसं बोलणार? माझे बाप फार कडक स्वभावाचे होते. त्यांना काही बोलता येत नव्हतं.’
मग मॅडम काही न बोलता स्तब्ध झाल्या. त्या समोर एकटक शुन्यात पाहत होत्या. त्यांचा चेहरा पडला होता. मला चुकल्यासारखं वाटलं.
‘मॅडम, तुम्हाला मुलबाळ नाही का?’
‘नाही.’
‘मॅडम, तुम्ही मला एकेरी भाषेत बोललात तरी चालेल. कारण मला ‘तुम्ही’ म्हणता तेव्हा ते मला अवघडल्यासारखे वाटते.’
‘मलाही तसंच वाटतं. तू माझ्यापेक्षा लहान आहेस. मलाही ‘तुम्ही’ म्हणताना अवघडल्यासारखं वाटतंय.’
‘बरं… तुझं नाव काही का असेना… तुझी सुंदरता पाहून तुला ‘हॅंडसम’ म्हटलं तर चालेल का?’
मी हसलो आणि म्हटलं,
‘काही हरकत नाही, मॅडम.’
‘बरं… हॅंडसम, तुझं लग्न झालं का?’ हॅंडसम या शब्दावर जोर देत त्या हसल्या.
मी पण हसत हसत त्यांना म्हणालो,
‘हो मॅडम झालं. एक वर्ष झालं. आता माझी बायको आठ महिन्याची प्रेग्नंट आहे.’
‘छान… अभिनंदन तुझं…’
आमच्या दोघांच्या बोलण्यात आता जरा मोकळेपणा आला होता.
