इतका वेळ त्याने तिला अगदी मन लावून चाटून काढलेलं. लाळेचा चिकटपणा तिच्या सर्वांगाला जाणवत होता. तोच घाणेरडा दर्प तिला सतत येत होता. आज विशेष म्हणजे अजूनही त्याने तिची चड्डी काढलीच नव्हती. पण वरुन चाटूनच त्याने सगळी चड्डी चिकट करुन टाकलेली. चड्डीचा योनीला चिकटणारा भाग तर त्याने चाटून चाटून विरून जाईल असा केलेला. त्यामुळे बाहेरून त्याची लाळ आणि आतून तिचा कामरस अशा दोन्ही रसांचं मिश्रण त्या भागाला होत होतं. तो जणू मोठ्या चवीने ते चाखत होता. वरवर चाटून त्याचं समाधान झालं तेव्हा, त्याला पाहिजे तेव्हढाच चड्डीचा भाग त्याने योनीपासुन बाजूला केला. ओलसर आणि पाणी सोडत असलेल्या योनीवर जिभेने त्याने यथेच्छ ताव मारला. तो इतका आवेगाने योनी चाटून काढत होता की, कुत्र्याने पाणी पिताना जसा आवाज यावा, असाच आवाज लयीत सुरु होता. योनीरसाने समाधान मिळाल्यावर त्याने त्याचा मोर्चा हळूहळू तिच्या पाठीमागच्या बिळाबर वळवला होता. त्याची जिभ फक्त गुदद्वाराला टेकली अन तिने ते भोक पटकन आवळून घेतले. ती सरळ झोपून असल्याने त्याला ते भोक नीट चाटता येत नसावं, म्हणून झटकन त्याने सुषमाला उलटी फिरवली. मस्त भरीव आणि गोरे नितंब पाहून थोडा वेळ तोही शांतपणे बघतच राहिला. त्या नितंबांना जिथे-जिथे दाबलं गेलेलं तिथे-तिथे हलके लाल व्रण पडलेले होते. कदाचित तो सगळा नजारा बघून त्याचेही डोळे फिरले असावेत. गरगरीत नितंबाना तो हळूहळू हातांनी कुरवाळत होता. कुरवाळत असतानाच आपली लांबसडक जिभ त्याने तिच्या गुदाला टेकवली. ती चमकली परंतु आता मात्र तिचं काहीच चालत नव्हतं. लांबडी जीभ गुदेचा अंदाज घेत आत शिरु बघत होती. ती सुध्दा ताकदीने बीळ आवळून त्याची जीभ आत जाण्यापासून रोखत होती. पण जिभेला लाळ खूप दाट होती आणि ती जिभ लिंगासारखी कडक ही होती. त्यामुळे जिभेच्या टोकाने आत शिरकाव केलाच. जिभेचं टोक छोटं होतं पण मागे मागे जीभ जाड होती. त्याने हळूहळू मजा घेत तिची गुदा बुळबुळीत करुन टाकलेली. आता तिचे गुडघे त्याने वर केले आणि घोडीसारखी तिला गुडघ्यावर आणली. तो पुन्हा क्षणभर थबकला. तिच्या कमरेची कमान आणि नितंबांचा घेर न्याहाळण्यात त्याने थोडा वेळ घालवला. कारण तिच्या कमरेला सुरेख बाकदार वळण होतं, त्यामुळे तिचा नितंबांचा भाग अजुनच बाहेर आला होता. तिचा पुढचा भाग तिने हातांवर सावरला होता, त्यात बदल करत त्याने तिचे कोपर खाली टेकवले. डोके जमिनीवर टेकवत, तिचे मोठे केस एका बाजूला सरकवले. तिचा मोहक आणि घामेजलेला चेहरा मोकळा केला. ती घाबरली असली तरी मोकळ्या केसांत अजूनच सुंदर दिसत होती. तिची कंबर अगदी बारीक होती आणि त्यात मागे नितंबांचा बदामासारखा आकार मोहक दिसत होता. त्याने पाठीमागे गुडघ्यावर उभं राहून तिच्या कमरेत हात घातला. दोन-तीन वेळा कमरेवरुन हळुवार हात फिरवला. कदाचित त्याने कमरेची पकड चांगल्या प्रकारे कशी धरता येईल हे पाहून घेतलेले.
लाळेने ओल्या झालेल्या चड्डीचा अडसर दोन बोटे आतमध्ये घालून त्याने शिताफीने एका बाजूला सरकवला. तिची डार्क निळी चड्डी ओली होऊन रंगाने काळसर दिसत होती. तिच्या गोर्या नितंबावर त्याने ती तिरकी ताणून घट्ट बसवलेली. आता तिच्या गरगरीत नितंबांना देखील लाळ लागू लागली. आज त्याचा रोख कुठे आहे आणि तो काय करणार आहे, याचा अंदाज एव्हाना तिला आलेला. नाईलाजाने तिने मनाची तयारी करायला सुरूवात केली…
पाठीमागच्या बाजूने सुषमा अजूनही कुमारिकाच होती. आजपर्यंत तिने दिनकररावाला तिथे साधं बोट सुध्दा घालू दिलेलं नव्हतं. तिचे नितंबच दिनकररावाला जास्त वेड लावायचे. पण तरीही खुप वेदना होतील ह्या भितीने सुषमाने दिनकररावाला मागच्या बाजूने काहीच करु दिलेलं नव्हतं. परंतु आज मात्र बिचारीचा नाईलाज झाला. दिनकरावांबद्दल विचार सुरु असतानाच, तिच्या गुदेत जाड हत्यार जाताना तिला जाणवू लागलं. तिला कळून चुकलं की, त्याला विरोध केला तर जास्तच त्रास होईल म्हणून तिने गुदेचं भोक न आवळता हलकंच ठेवलं. त्याचं जाडजूड हत्यार आत जाताना तिला जाणवत होतं, भयंकर वेदना ती सहन करत होती. डोळ्याला पाण्याच्या धारा चालू होत्या. पण आतपर्यंत गेलेल्या लाळीने तिला जास्त त्रास होत नव्हता. त्याचं हत्यार मुळाला भलतंच जाडजूड होतं. आज मात्र त्याने कहरच केलेला. कधी योनीत तर कधी मागच्या बाजूला त्याने जोरजोरात घालायला सुरूवात केली. हे सगळं सहन करता करता तिच्या डोळ्यातलं पाणीही आटुन गेलं. योनीत करुन मन भरलं की, आवळल्या गेलेल्या पाठीमागच्या भोकात तो भसकन घालत होता. आवळून गेलेल्या त्या भोकात त्याचं अवजार जणू ती जागा फाडतच आत शिरत होतं. मधे मधे जिभेने तो मागचं भोक चाटून काढत होता. त्याच्या चिकट लाळेमुळे तिचा त्रास कमी झालेला पण त्रास थांबला नव्हता.
तो सैतान रात्रभर तिला हव्या त्या आसनात घेऊन एकसारखे दणके देत होता, पण वेदनांनी फुटणारी तिची किंकाळी तो घशातच दाबत होता. जीवाच्या आकांताने ती ओरडू पाहात होती पण त्यामुळे तिचा त्रास अजून वाढत होता. त्याला जसं हवं तसं तो तिचा उपभोग घेत होता. रात्रभर ती त्याला डोळे मिटून सहन करत राहिली.
अखेरीस त्याचं समाधान झालं.. त्याचा शेवट त्याने पाठीमागच्या बिळातच केलेला. गच्च मिटलेले डोळे तिने अलगद उघडले. वातावरण हलकं झालेलं. याचा अर्थ तो गेला होता. आजची रात्र तिच्या लक्षात राहील अशीच होती कारण रात्रभर डोळ्यातून एकसारखं पाणी घळाघळा ओघळत होतं. तसेच तिच्या शरीरातून प्रचंड घाम गेला होता. खुप जास्त रडल्यामुळे आणि झोप नसल्यामुळे डोळे खूपच लाल झालेले. खूप वेळ ती अवघडलेल्या अवस्थेतच होती, त्यामुळे हाता-पायाला मुंग्या आलेल्या. थोडा वेळ गेल्यानंतर हात टेकत-टेकत कशीबशी ती उठली, तिच्या दोन्ही जागांवर किती आघात झालेत हे तिला उठून बसल्यावर समजलं. कारण घर्षणाने दोन्ही जागा खूपच हुळहुळत होत्या. सगळं अंग चिकट झालेलं. तिने तिरकं होऊन गुदेला हात लावून बघितला, तर तेवढी जागा अगदीच बधिर होऊन गेली होती. कशीबशी हात टेकत उठून तिने भिंतीचा आधार घेतला. स्वतःला सावरत ती थेट आंघोळीला निघून गेली…
अंघोळ करताना तिच्याशी घडत असणार्या घटनांचा ती सुरूवातीपासुन विचार करु लागली. या सगळ्या विचारांचे धागे कुठेतरी काकूच्या शब्दांशी मिळतेजुळते होते. तिच्या कानात काकूंचे शब्द परत परत घुमू लागले. तिच्यावर असणार्या संशयाने तर काकूने असं काही केलं नसेल ना? असा विचार तिच्या मनात डोकावून गेला.
याचा शोध घेतल्याशिवाय आणि त्याचं उत्तर मिळाल्याशिवाय, तिला चैन पडणार नव्हतं. पहाट व्हायला आलेली, दिवस उजाडल्यावर कधी एकदा घरी जातेय असं तिला झालेलं. काकूला सरळ जाब विचारायची वेळ आली होती.
दिवस उजाडला, सगळी आवराआवर करुन तिने दादाला घरी सोडायची विनंती केली.. ते दोघेही तिला राहण्यासाठी आग्रह करत होते, पण ती काही ऐकत नव्हती. शेवटी तिच्या वहिणीने पटकन तिच्यासाठी चहा नाष्टा केला. तो खाल्यावर दादाने तिला घरी सोडलं.
दुपार होत आलेली. दिनकरराव कामावर गेलेले. घरी आल्यावर तिने घरात चौफेर नजर फिरवली. तिच्या घरात येऊन तिला हायसं वाटलं होतं. घराची साफसफाई करुन झाल्यावर तिने काकूकडे जायचा निर्णय घेतला. रागाच्या भरात तडातडा चालत ती काकूच्या घरापर्यंत गेली, पण काकू काही घरात सापडली नाही. निराश होऊन ती परत घरी आली आणि घराच्या खिडकीमधून तिने काकूवर पाळतच ठेवली. थोड्या वेळातच काकू काहीतरी पदराआड लपवत चोरपावलांनीच स्वतःच्या घरात जाताना सुषमाला दिसली…
तिच्या घरात कोणी नसताना ही अशी का गेली असेल? काकूच्या अशा वागण्याने तिचं कुतूहल जागं झालं. शेजारीपाजारी शांतता पसरली होती. सुषमा पुढे होत दबक्या पावलांनी काकूच्या घराबाहेर आली. बाहेरून कानोसा घेतला तर पुसटसे मंत्रोच्चाराचे आवाज तिला ऐकू येऊ लागले. ती खिडकीच्या बाजूला गेली, खिडकी आतून लावून घेतलेली पण तिला एक बारीक फट होती. त्यातून सुषमा सगळा प्रकार बघू लागली.
काकूच्या समोर एक काळा बाहुला होता. त्याची ती पूजा करत होती. समोरच लिंबू-टाचण्या, नारळ, हळद-कुंकू-बुक्का अशा प्रकारे साहित्याची आरास लागलेली. पूजा करत असतानाच तिने एक-एक कपडा काढायला सुरुवात केली. सगळी विवस्त्र झाल्यावर नवलच…. त्या बाहुल्यात जणू जीव संचारला आणि तो थोडा हलला देखील. त्या बाहुल्याला छोटं लिंग देखील होतं. मंत्रोच्चार करता करता काकू त्याच्या लिंगाला हात लावत होत्या. थोड्या वेळातच काकूने त्याच्याशी बोलायला सुरूवात केली…
