विरा… सुषमाला भोगून समाधान होत आहे का तुझं?… तू तिला मस्त ठोकून काढलीस, तिचे हाल-हाल होताना बघून माझ्याच अंगावर काटा येत होता.. पण तिलाच जास्त खाज आहे ना? कशाला एखाद्याच्या संसारात ढवळाढवळ करावी? माझ्या वाटेला गेली मग मी तिला सोडेन का?
इतक्यात त्या बाहुल्यातून आवाज आला…
रमाबाई, ते काहीही असो… पण सुषमा तर मला मिळालेली जगातली सगळ्यात सुंदर भेट आहे. तुझ्यामुळेच ती मला मिळाली. ती ह्या जगात असेपर्यंत मला हवीय… इतकी चांगली भेट दिलीस, म्हणून तर मी तुझा ऋणी आहे… तो आदरपूर्वक बोलला..
तिला म्हातारपणापर्यंत कशाला ठेवायची आज-उद्याच तिचा खेळ खल्लास कर.. वेडवाकडं तोंड करत, काकू बोलली…
पण हे संभाषण ऐकून सुषमाच्या डोक्याला मात्र मुंग्या आल्या होत्या.
विनवणीवजा शब्दात त्याने सुषमाच्या आयुष्यासाठी तिच्याकडे शब्द टाकला आणि त्या बदल्यात काकूला हवं ते देण्याची इच्छा दाखवली. थोडा वेळ काकू विचारात पडली..
इकडे सुषमा कानात प्राण आणून त्यांचं बोलणं ऐकत होती.
काकूने त्याला पैशांची मागणी केली. त्याने मोठ्याने मंजूर… असे उद्गार काढले आणि थोड्या वेळातच तिच्या ओट्यात चार-दोन नोटांचे बंडल टाकले. त्यानंतर त्याने विचारले, अजून काही इच्छा?
काकूने थोडा वेळ विचार केला आणि निर्लज्ज पणाने तिची योनी चाटायचा त्याला आदेश दिला..
मंजूर… असं म्हटल्याबरोबर एक धिप्पाड देहाचा काळाकुट्ट माणूस त्यातून प्रकट झाला. त्याचा चेहरा अत्यंत भयावह होता. देह तर रानटी श्वापदासारखा निब्बर आणि कसलेला होता. त्याच्याकडे बघून काकूही घाबरली असावी, कारण तिने पाय फाकवले आणि एक हात तिच्या डोळ्यावरच ठेवला.. त्या बाहुल्यात खरंच काळी शक्ती होती. तोच घाण दर्प परत पसरला. सुषमाला अगदी बाहेरपर्यंत त्याचा वास जाणवत होता. भल्या मोठ्या दातांच्या मधून वळवळत त्याची जीभ बाहेर आली.. काकूच्या फाकलेल्या पायांच्या मधोमध ती चालाखीने वळवळत होती. काकू मासळीसारखी फडफडत होती. पण तरीही ती सराईत असल्यासारखी त्याला साथ देत होती.. कितीवेळा त्याच्याकडून काकूने चाटून घेतली असेल देव जाणे… त्याने काकूच्या योनीत जीभ फिरवून सगळी योनी चिकट केलेली. जिभेनेच तो तिला आत-बाहेर करत होता. काकू थरथरत झडली आणि तिने त्याला पुन्हा आदेश दिला.
या एक-दोन दिवसात सुषमाचे हाल-हाल कर.. मला तिचं मेलेलं थोबाड बघायचंय…
चाललेला सगळा प्रकार बघून सुषमाला धक्काच बसला.
पण त्या दोघांच्या पुढच्या संवादाने मात्र तिच्या पायाखालची जमीनच सरकली.
कारण त्याने त्याची बाजू काकू समोर मांडली.
हे रमाबाई, सुषमा मला हवी आहे.. माझं कितीही नुकसान झालं तरी तुझ्या या अटीला मी मान्यता देणार नाही. जर सुषमाने मला संभोगात साथ दिली, तर तिला जास्त त्रास होणार नाही. ती जेवढी झटपट करते तेवढीच रडते. माझं समाधान झाल्याशिवाय तिची सुटका अशक्य आहे. ही गोष्ट तिला माहिती असूनही ती मला दूर लोटायचा प्रयत्न करते. मी तर आगोदरच तिच्या सौंदर्याने वेडा होऊन गेलो आहे. तिच्यासाठी तर मी हे जग इकडचं तिकडे करु शकतो… मला ती आयुष्यभरासाठी पाहिजे आहे… तेव्हा हे रमाबाई, तुझ्या या अटीला मी कदापि मान्यता देणार नाही…
असं म्हणून तिचं बोलणं न ऐकता त्याने पुन्हा बाहुल्यात प्रवेश केला…
त्यानंतर काकू कपडे घालण्यासाठी वळाल्या. सुषमा जड पावलांनी तिथून माघारी फिरली. पण येतायेताच तिने मनाशी काहीतरी ठरवलेलं.. आणि विजयी मुद्रेने ती घराकडे परतली….
संध्याकाळचा वेळ स्वैपाकघरातच गेला. दिनकरराव उशिरा आले, सुषमाला पाहून त्यांना सुखद धक्काच बसला. तिच्या तब्बेतीची चौकशी करत त्याने तिला मिठीत घेतलं. थोडा वेळ गप्पा झाल्या, तिने आग्रह केल्यावर दिनकरराव फ्रेश व्हायला बाथरूममध्ये गेले. फ्रेश होऊन आल्यावर पुन्हा गप्पांना सुरूवात झाली. थोड्या वेळाने तिने पाने वाढायला घेतली. जेवण चांगलं झालेलं, त्याने मुक्तकंठाने तिची स्तुती केली.
जेवण झाल्यावर थोड्याच वेळात तो आडवा झाला. गप्पा-गोष्टी करता करता नेहमीप्रमाणे ती त्याचे पाय चेपत होती, त्यानंतर डोके चेपत असतानाच तो झोपून गेला. त्याचा घोरण्याचा आवाज येताच तिने भांडी आवरुन ठेवली आणि ती समोरच्या बेडवर गेली. पण आज ती बेडवर न झोपता मोठी उशी आणि गादी घेऊन ती आतल्या खोलीत गेली. हळूच दरवाजा लावून घेत तिने खिडक्याही बंद केल्या. लाकडी खिडकीचे एक न एक छिद्र तिने बारकाईने बघून बंद करुन घेतलं.
आज चक्क तिने आतले कपडे स्वतः उतरवून ठेवले. एक मोठ्या गळ्याचा झिरझिरित गाऊन घातला, अंतर्वस्त्रे काहीच घातली नसल्यामुळे तो गाऊनही तिच्या अंगाला चिटकत होता. आडवी पडल्या-पडल्या ती आज त्याच्या येण्याची वाट बघत होती. मध्यरात्र उलटून गेली तरीही तो आलेला नव्हता. सुषमाला खात्री होती, ती झोपल्यानंतर तो आला तर, तिला तो बोलण्याची संधी ही देणार नाही. त्याने शरीराचा ताबा घ्यायच्या आधीच तिला त्याच्याबरोबर बोलायचं होतं. तसा तिने ठाम निश्चयही केलेला.
उठून तिने हळूच दरवाजा उघडला, बाहेर तर शांतता होती आणि दिनकरराव आरामात घोरत होते. ती तिच्या नेहमीच्या झोपण्याच्या ठिकाणी जाऊन परत आली. इतक्यात, तिला तो दर्प आला. ती पटकन खोलीत आली, तिच्या पाठोपाठ तो आल्याची चाहूल तिला लागली. तो दर्प आत आल्यानंतर ती दरवाजा लावायला वळाली. कडीचा आवाजही न करता हळूवार दरवाजा लावता-लावताच ती हळू आवाजात बोलली,
आज पुन्हा मला त्रास द्यायला आलात ना?
शांतता कायमच होती. पण ती निर्धार कायम ठेवून पुढे बोलू लागली…
तुम्ही कोण आहे हे मला माहिती नाही. पण तुमच्या इच्छेनेच येता आणि तुम्हाला हवं ते आणि हवं तसंच करता… माझा थोडा पण विचार करत नाहीत. मला अशी शिक्षा का देत आहात.. आज तूम्ही माझ्या समोर यावं आणि माझ्याशी बोलावं, मला पडलेल्या प्रश्नांची उत्तरं द्यावी असं मला वाटतं. त्या नंतर तुम्हाला जे हवंय ते तर तुम्ही करणारच आहे.. अगदी मी कितीही आडवलं तरी, तूम्ही माघार घेणार नाहीत..
थोडा वेळ शांत गेला आणि समोरुन तिला आवाज आला.
हे सुंदरी, माझ्या समोर येण्याने तु घाबरुन जाशील. त्यापेक्षा मी तुला दिसत नाही तेच उत्तम आहे…
तिने दुपारी त्याला बघितलं होतं.. त्यामुळे तिची भिती कमी झालेली. त्याने समोर यावं म्हणून सुषमाने त्याच्याकडे हट्टच केला. मग मात्र त्याचा नाईलाज झाला आणि तो तिच्या समोर प्रकट झाला.
दुपारी त्याला तिने लांबून पाहिलेलं. पण जवळून पाहताच त्याच्याकडे बघून सुषमाला धडकी भरली, ती घाबरली पण थोड्या वेळातच ती त्यातून सावरली…
त्याला जाळ्यात ओढण्यासाठी ती त्याच्याशी गोड आवाजात बोलू लागली..
तुम्हाला माझ्याकडून शरीरसूखच हवंय ना? मी ते तुम्हाला हवं तसं देईन. मी माझं शरीरच तुम्हाला सोपवून देईल. पण त्या आधी मला काही प्रश्न पडलेत आणि माझ्या काही अटी आहेत, त्या तुम्हाला मान्य कराव्या लागतील…
तो विचारात पडला, थोडा वेळ घेऊन त्याने त्याची बाजू मांडली… अटींमध्ये मला मान्य असेल आणि शक्य असेल ते सगळं मी तुला देईल सुंदरी…
बोल तुला काय हवंय.. पैसा-अडका की सोनं-नाणं? सगळं भौतिक सुख तुझ्या पायाशी आणून ठेवतो…
त्याचं सकारात्मक उत्तर येताच तिची मुद्रा खुलली.. पुढे होत ती त्याला अट सांगू लागली…
मला भौतिक गोष्टींची ओढ आणि लालसा नाही. त्या गोष्टींची गरजही मला वाटत नाही. माझा नवरा जे देतो, त्यामध्ये मी समाधानी आहे. असो..
तुम्हाला माझ्या अटी सांगते..
अट नंबर एक… आपलं बोलणं किंवा आपले संबंध कुणीच बघू शकणार नाही.. असं मला तुमच्याकडून वचन पाहिजे..
क्षणात तो बोलला… मंजूर…
अट नंबर दोन… तुम्ही आल्याबरोबर मला एक दर्प येतो, तो मला अजिबात नकोय.. त्याने मला किळसही येते आणि माझा जीव जणू गुदमरून जातो..
समोरुन गंभीर आवाज आला… मंजूर…
अट नंबर तीन… तुमचा हा चेहरा आणि हे भलमोठं शरीर मला भयावह वाटतं.. तुमची खूप भितीही वाटते, त्यामुळे तुमचा चेहरा आणि तुमचे सगळे अवयव माणसासारखे असावेत आणि दिसावेत असं मला वाटतं…
मंजूर…
अट नंबर चार… तूम्ही माझ्यापर्यंत कसे आलात? हे मला काहीच न लपवता सगळं सांगायचं…ते ही आत्ताच..
मंजूर…
तिच्या एकावर एक अटी तो मंजूर करतच निघाला होता…
पहिल्या अटीसाठी त्याने डोळे झाकले आणि मंत्र पुटपुटले, ती सगळी खोली पांढर्या शुभ्र रंगाची दिसू लागली. खोलीमध्ये ना खिडकी दिसत होती ना दरवाजा, संपुर्ण बंद खोली होती. झोपायला येतानाच तिने पांघरूण आणलेले पण याच्या मंत्रोच्चाराने त्या पांघरूणाच्या जागी स्वच्छ आणि सुंदर सफेद बेड लागलेला. मऊ गालिचा सारखी गादी पाहून ती अगदी हरखून गेली.
