खरंतर डॉक्टरांनी जयरामला गाईचे दूध सांगितलं होते. पण जयरामने ऐकण्यात चुकी केली होती. त्याने गाईच्या ऐवजी बाई ऐकले होते. त्यामुळे त्याचा हा गोंधळ उडाला होता.
सारिका: जयराम तुमच्या तोंडाचा खरा प्रॉब्लेम म्हणजे गुटखा आहे… तो आधी बंद करा… मग तुम्हाला बर वाटेल.
जयराम: ते मी बंद करणारच आहे… पण मॅडम तुम्ही मला तुमच दूध देऊ शकता का?
सारिका: नाही… दूध असं बाहेर काढु शकत नाही… त्यासाठी पंप लागेल.
जयराम: पंप?? म्हणजे खालच्या टाकीतून वरच्या टाकीत पाणी चढवण्यासाठी मोटर पंप वापरताच तोच ना.
सारिका: हे देवा… तो नाही… हा एक ब्रेस्ट पंप असतो. मेडिकलमध्ये मिळतो तो.
जयराम: तुमच्याकडे आहे असा ब्रेस्ट पंप??
सारिका: माझ्याकडे नाही आहे… पण आईचे दूध हे फक्त बाळासाठी असते.
जयराम: मॅडम… तुम्ही डॉक्टर तर नाही आहात ना.
सारिका : पण मला माहिती आहे. तुम्ही जा… मला खूप काम आहे.
जयराम: डॉक्टर कशाला चुकीचं सांगतील.
सारिका: ते मला नाही माहिती… प्लिज तुम्ही जा इथून.
जयराम: मॅडम… एक कपच द्या… मला तेवढे पुरेसे होईल.
सारिका: नाही… ते माझ्या बाळासाठी आहे… आणि माझ्याकडे ब्रेस्ट पंप सुद्धा नाही.
जयराम: मॅडम मी पंपची व्यवस्था करतो… तुमच बाळ पिणार नाही त्यादिवशी मला दूध द्यायल का?
सारिका: ठीक आहे बघू नंतर… ते… तुम्ही जरा राहुल, आकाश, आणि विकीला बोलवा.
जयराम: तिघांना कशाला?
सारिका: तुम्ही सांगितलं तेवढ कराल का?
जयराम: ओके मॅडम.
सारिका जयरामच्या बोलण्यावर विचार करू लागली. त्याच्या तर्कशास्त्रावर तिला हसू आले. हा माणुस नक्की मुर्ख आहे की अतिभोळा असा तिला प्रश्न पडला. पण त्याच्या बोलण्याकडे ती जास्त लक्ष देत नव्हती.
राहुल: आत येऊ मॅडम?
सारिका: येस बर्थडे बॉय… हैप्पी बर्थडे.
राहुल: थँक यु मॅडम.
आकाश: गुड मॉर्निंग मॅडम
विकी: गुड मॉर्निंग मॅडम
सारिका: गुड मॉर्निंग गाईज
सारिका: काल मी खूप एन्जॉय केलं… राहुल इट वाज… औसम. आणि यु आर रिअली गुड डान्सर.
राहुल: थँक यु मॅडम… पण तुम्ही नसता तर काल एवढी चांगली पार्टी झालीच नसती.
आकाश: हो मॅडम.
सारिका: थँक्स. वेल… मला तुमच्याशी महत्वाचे काहीतरी बोलायचं आहे.
विकी: काय मॅडम?
सारिका: मी तुम्हाला इथे तुमच्या अभ्यासाबदल विचारण्यासाठी बोलावलं आहे…
राहुल: मॅडम आम्ही खरंच मन लावून अभ्यास करत आहोत… पण
सारिका : पण काय राहुल.
राहुल: तुम्हाला तर माहिती आहे हॉस्टेल लाईफ कशी असते… हॉस्टेलवर सर्व मुलांमध्ये अभ्यास होत नाही. आणि काही प्रॉब्लेम आला तर सांगायलाही कोणी नसते.
विकी: आणि मॅडम काही मुले मुद्दामुन आमच लक्ष दुसरीकडे वळवतात.
सारिका: दुसरीकडे म्हणजे?
विकी: सॉरी मॅडम… पण काही मुले उगाचच अभ्यास करताना मोबाईलवर घाणेरडे व्हिडीओ दाखवतात. मग लक्ष नाही लागत.
विकीचा रोख आकाशकडे होता. आकाशचा मेंदू दिवसभर पॉर्नच्या दुनियेत असायचे. त्याने मुद्दामूनच आकाशकडे न बघता त्याला टोमणा मारला होता. आकाशचा चेहरा आपोआप लाजेने खाली गेला. राहूलला समजले होते की विकी कोणाबद्दल आहे ते. त्याला हसू अनावर आले.
सारिका :.प्रिंसिपल सरांनी तुमची जबाबदारी माझ्यावर टाकली आहे.
आकाश: आम्ही तुम्हाला निराश नाही करणार नाही.
सारिका: येत्या पंधरा दिवसात तुमची एक टेस्ट घेतली जाईल. आणि त्यामध्ये तुम्ही पास झालात तरच तुम्हाला प्रिंसिपल बोर्डाच्या परीक्षेत बसण्याची परवानगी देतील.
तिघांचे चेहरे खाडकन उतरले. त्यांना नापास व्हायची अजिबात भीती नव्हती. पण आ पण नापास झालो तर सारिका आपल्यापासून दूर जाईल ही त्यांना जास्त भीती भासत होती.
विकी: मॅडम तुम्ही आमचे एक्सट्रा क्लासेस घेतले तर आम्हाला अभ्यास करण्यास सोयीचे जाईल.
आकाश: हो मॅडम आमचे डाउट सुद्धा क्लीअर होतील.
सारिका: आकाश.मी एका लहान मुलाची आई आहे… मला एक्सट्रा टाईम नाही देता येणार
राहुल: मॅडम कसही करून आम्हाला हॉस्टेल मधून बाहेर काढा.
सारिका: म्हणजे…
राहुल: म्हणजे आम्ही तुमच्या घरा जवळ एखादा रूम भाड्याने घेतो.
विकी: हो मॅडम… ही चांगली आयडिया आहे. फक्त प्रिंसिपल सरांकडून तुम्ही परवानगी काढून द्या आम्हाला.
सारिका : पण भाड्याने रूम घेऊन राहने खूप कॉस्टली जाईल.
आकाश: त्याची काळजी नका करू मॅडम… माझे बाबा त्याची सोय करतील… त्यांना फक्त आम्ही पास होणे महत्वाचे आहे.
राहुल: मॅडम… तुमच्या बिल्डिंगमध्ये फ्लॅट मिळत असेल तर बघा ना… म्हणजे तूम्हालाही आम्हाला शिकवण सोप जाईल.
सारिका: आयडिया तर चांगली आहे… माझ्या खालच्या फ्लोअरचा फ्लॅट रिकामी आहे… मी माझ्या मिस्टरला घरमालकाला फोन करायला सांगते.
आकाश/ राहुल / विकी: थँक यु मॅडम
सारिका : पण त्याआधी प्रिंसिपल सरांशी बोलाव लागेल.
सारिकाच्या जवळ राहायला मिळणार म्हणून तिघेही मनातून एकदम खुश झाले. त्यांनी सारिकाला विश्वास दिला की… ते चांगला अभ्यास करून परीक्षा पास होतील.
सारिका: ओके ठीक आहे… आता तुम्ही वर्गात जा… आ पण उद्या बोलू…
तिघांनी तिचा निरोप घेत वर्गावर गेले. सारिकाने सुद्धा प्रिंसिपलशी उद्या बोलण्याचे ठरवले. त्या आधी तिला विशालशी बोलाव लागणार होते. पुढचा तास सारिकासाठी फ्री होता. म्हणून ती काहीतरी काम करत केबिनमध्ये बसली. तितक्यात दरवाज्यातून विकीचा आवाज कानावर पडला.
सारिका: अरे विकी… काय झालं?
विकी: मॅडम… थँक्स.तुम्ही आमच्यासाठी एवढा विचार करता… आम्ही खरंच ह्यावर्षी पास होऊन दाखवू.
सारिका: इट्स ओके… विकी… तुम्ही सर्वजण पास होऊन चांगल करिअर बनवावं हीच माझी इच्छा आहे.
विकी: आमचे आईवडील सुद्धा आमची एवढी काळजी करत नाही मॅडम.
सारिका: तुम्ही सर्व माझ्या लहान भावासारखे आहात.
विकी : पण मॅडम… मी तुम्हाला काल किस केलं… मला तर आता भाऊ म्हणु नका ना.
सारिका: शट अप… विकी… जे झालं ते नकळत झालं… त्यामुळे तू आता अभ्यासाकडे लक्ष दे…
विकी: सॉरी मॅडम… पण तुम्ही तर काल म्हणालात… की तुम्हाला माझा राग नाही आला.
सारिका: मी रागावले नाहीच आहे… पण सारखा सारखा तो विषय काढून मला लाजवू नकोस.
विकी: ओके… खरं सांगू तुमच्या मऊ ओठाचा स्पर्श अजूनही माझ्या ओठावर आहे.
सारिका विकीच्या बोलण्यावर मान खाली घालुन लाजली. तिला पुढे काय बोलावे ते कळत नव्हते.
सारिका: विकी तुझा चावटपणा वाढत चालला आहे.
विकी: मी आहेच चावट मॅडम… हाहाहाहा.
सारिका: (हसून)कळलं मला… आतां वर्गावर जा…
विकी: मॅडम… आणखी एक विचारयाच होत.
सारिका: आता काय?
विकी: सकाळी येताना तुमच्या पायाला खूप त्रास होत होता. सर्व ठीक आहे ना?
सारिका: हो ना… इतक्या वर्षात मी कधीच डान्स केला नाही. आणि काल अचानक एवढे नाचले की दोन्ही मांड्या भरून आल्या आहेत.
विकी: तुम्हाला पाहिजे तर मी मालिश करून देतो… आय एम गुड मसाजर.
सारिका: खरंच?
विकी: येस… मॅडम… स्पोर्ट्समध्ये कोणाचा पाय मुरगळला तर मीच मसाज करून द्यायचो.
सारिका: नको राहू दे… होईल बर… तू जा आता. मला सुद्धा वर्गावर जायचं आहे.
विकी: अच्छा मॅडम मी पास झाल्यावर परत मला ओठावर गिफ्ट मिळेल ना.
सारिका: (टेबलावरून उठत) आता… जातोस का… तुला फटके देऊ… सर्व गिफ्ट बाहेर निघेल.
सारिका टेबलावरून उठत त्याला मारण्यासाठी त्याच्या अंगावर धावून आली. तसा विकी हसत हसत केबिन बाहेर पळून गेला. सारिका सुद्धा गालातल्या गालात विकीच्या खेळकरपणावर हसली.
