ट्रिपचा दुसरा दिवस उजाडला. नवीन नवीन उपक्रम शाळेने ह्या सहलीसाठी ठेवले होते. सकाळी ते रॅपलिंग करणार होते. आणि संध्याकाळी जवळच्या एका गुहेत जाण्याचे ठरले. सारिकाने निळ्या रंगाची साडी घातली होती. ती रॅपलिंगमध्ये भाग घेणार नव्हती. सर्वांनी ८.३० वाजता ब्रेकफास्ट केला आणि जायला निघाले. रॅपलिंग पॉईंटपर्यंत जाण्याचा पायी अर्धातासाचा रस्ता होता. नेहमी प्रमाणे ते सारिका बरोबर गप्पा मारण्याची संधी त्यांनी चुकवली नव्हती
राहुल: मॅडम… आज साडी का नेसली?
सारिका: तस… काही नाही… मला साडी नेसायला आवडते.
राहुल: काल तर तुम्ही चुडीदार घातला होता.
सारिका: काल आपल्याला ट्रेकिंगला जायचं होत ना म्हणून… साडीमध्ये चढता नसत आल.
राहुल: म्हणजे तुम्ही आज रॅपलिंग नाही करणार?
सारिका: नाही नाही… ह्या ऍक्टिव्हिटी तुम्हा मुलांसाठी आहेत. मला नाही जमणार.
राहुल: का? तुम्ही करू शकता. एवढं काही कठीण नाही. मी तुमची मदत करेन.
विकी: तू मॅडमना मदत करणार??… ह्या आधी तू किती वेळा रॅपलिंग केले ते सांग.
विकी आणि आकाश त्याला चिडवू लागले. राहुलला सारिका समोर त्यांनी त्याला चीडवलेले आवडले नाही. सारिका सुद्धा त्या दोघांच्या हसण्यात सामील झाली. त्याचा चेहरा जेव्हा उतरला तेव्हा तिने दोघांना गप्प केले.
सारिका: राहुल इट्स ओके… काही पण असु दे… पण मला मदत करायला तयार झालास… थँक यु… पण बाळा… मी नाही करू शकत. तुम्ही जाऊन मजा करा.
अर्ध्या तासानंतर ते सर्वजण रॅपलिंगच्या ठिकाणी पोहचले. प्रशिक्षकाने सर्व दोरखंड लावून ठेवले होते. त्यांनी सर्व विद्यार्थ्यांना आधी प्रात्यक्षिक करून दाखवले. नंतर सर्व विद्यार्थ्यांनी एक एक करून प्रयत्न करण्यास सुरवात केली. सारिका त्यांच्याकडे बघून त्यांना प्रोत्साहन करू लागली. राहुल आपले सेशन संपवून सारिकाजवळ आला. आपले मित्र कसे संघर्ष करत आहेत. आणि मी कसे झटपट करून दाखवले. अशा तिच्यासमोर बढाया मारून दाखवू लागला.
सर्व मुलांचे सेशन संपेपर्यंत ३ तास लागले. सर्वांनी जेवण करून घेतले. जेवणानंतर त्यांनी आपला मोर्चा गुहेकडे वळवला. गुहा काहीशी अरूंद आणि आतमध्ये काळोख पसरला होता. त्या गुहेत आतमध्ये जायचे असेल त्यांना एका रांगेत जावे लागणार होते. गुहा अरूंद असल्यामुळे आतमध्ये शिरताना एकच माणुस शिरेल एवढीच जागा होती.
म्हणून त्यांना एका मागोमाग गुहेत चालत जावे लागणार होते. सारिका मुलींच्या मागे चालत होती. तिच्यामागे आकाश चालत होता. आज त्याचे नशीब फलफुलले होते. राहुल आणि विकी मात्र संधी हुकल्यामुळे नाराज झाले.
त्यांनी गुहेत प्रवेश केला. त्यांना पाच मिनिटे गुहेमधून जायचे होते. गाईड पुढे राहून सर्वांना रस्ता दाखवत होते. गुहेत पूर्ण अंधार असल्यामुळे ते प्रत्येकाला एकमेकांचा आधार घेण्याचा सल्ला देत होते. गुहेत शिरकाव करताच आकाश काहीच दिसत नसल्याची तक्रार करू लागला. आणि कुठे चालायचे त्याला कळत नव्हते. सारिका त्याच्यापुढे चालत होती.
आकाश: ओह… नो… मला काहीच दिसत नाही आहे. मी एखादी पडेल येथे उफ्फ…
राहुल आकाशच्या मागे चालत होता.
राहुल: तुला एकट्यालाच त्रास होत नाही… सर्वाना चालायला त्रास होतोय. तू गप्पपणे सरळ चालत रहा.
सारिका: इट्स ओके… आकाश… तू माझ्या खांद्यावर हात ठेव. सर्वानी आपल्या समोरच्या मित्राच्या खांद्यावर हात ठेवा. अशीच आ पण ट्रेन बनवून निघून जाऊ.
सारिकाचे बोलणे ऐकताच राहुल आकाशच्या कानात कुजबुजला.
राहुल: भडव्या तो फक्त तिचा खांदा आहे… अजून काही नाही… समजलास का?
सारिकाने आकाशचा हात पकडला आणि आपल्या खांद्यावर ठेवला. काही पावले ते असेच चालले.
आकाशला तिच्या स्किनचा मऊपणा हाताला जाणवत होता. तिची स्किन खूप मऊ होती. त्याला खांद्यावरून जरासा हात फिरवुसा वाटला. पण त्याने स्वतःवर ताबा ठेवला. तो मुर्खासारखे वागून सारिकाच्या नजरेत वाईट बनणार नव्हता. त्याला जे मिळत होते त्यामध्ये तो खूष होता.
काही पावले पुढे जाताच राहुलचा पाय आकाशचा पायात अडकला. आकाशचा तोल गेला. आधार घेण्यासाठी त्याने डाव्या हाताने सारिकाच्या कमरेला घट्ट पकडले. आणि उजवा हात तिच्या खांद्यावर होता. पडताना स्वतःला सावरण्यासाठी त्याने खांद्यावरचा हात खाली आणत तिच्या उघड्या कमरेवर ठेवला. आणि दोन्ही गुडघे टेकत आपला तोल सावरला. तो काही क्षण तसाच थांबला. तिच्या उघड्या कमरेवर हात येताच त्याच्या संवेदना जाग्या झाल्या. उठताना त्याचे हात कमरेवर सरकत तिच्या बेंबी वरून फिरू लागले. सारिका अचानक झालेल्या प्रकाराबद्दल काहीच समजले नाही.
सारिका: हे… काय झालं आकाश? आर यु ओके? तिने निरागस आवाजात म्हटले.
आकाश: काही नाही मॅडम… राहुलचा पाय लागला आणि माझा तोल गेला… आय एम ओके… नाऊ
सारिका: बी केअरफुल माय बॉय.
आकाश उठला. आणि उठताना त्याचा हात तिच्या कमरेवर मुक्तपणे संचार करत होता. तिच्या स्किनचा स्मूथपणा स्पर्श त्याच्या हाताला स्पष्टपणे जाणवला.
काही वेळ चालत ते गुहेच्या बाहेर पडले. गुहेच्या बाहेर येऊन सुटकेचा श्वास सोडला. त्यांचे सर्वांचे कपडे खराब झाले. सारिकाची साडी आणि ब्लाउज सुद्धा मातीने घाणेरडे झाले होते.
संध्याकाळी ४ वाजता ते आपल्याला कॅम्पमध्ये परतले. सर्व विद्यार्थी फ्रेश होण्यासाठी गेले. राजेश सरांना बरे वाटत नसल्याने ते आपल्या तंबूत गेले.
सारिका उद्याच्या कार्यक्रम समजून घेण्यासाठी रिसॉर्टमध्ये थांबली.
४.३० वाजले होते. सर्व मुले फ्रेश होऊन तंबूत परतली. आजच्या सेशनने ते खूप थकले होते. आकाश ताजातवाना होऊन तंबूमध्ये आला. त्याचे मित्र त्याची वाट पाहत होते. गुहेत घडलेला किस्सा त्याने रंगवून आपल्या मित्रांना सांगितला. राहुल आणि विकी त्याचे बोलणे लक्ष देऊन ऐकत होते. सर्व स्पष्टीकरण ऐकल्यानंतर दोघेही आकाशला खेळकर रित्या मारू लागले.
विकी: सो… पुढची ऍक्टिव्हिटी कुठली आहे?
आकाश: आता कुठली ऍक्टिव्हिटी नाही आहे… संध्याकाळचा चहा… आणि मग बाकीचा वेळ आपल्याला मोकळाच आहे.
राहुल: आ पण सारिका मॅडम बरोबर वेळ घालवूया.
विकी : पण सारिका मॅडम आहेत कुठे? तंबूमध्ये आहेत का?
आकाश: मी जेव्हा अंघोळ करून येत होतो तेव्हा त्या हॉटेल रिसेप्शनजवळ गाईडशी बोलत होत्या. आणि हो… च्याआयला मी जेव्हा मी अंघोळ करत होतो तेव्हा अचानक पाणी यायचे थांबले. मी अंगाला पूर्ण साबण लावून ठेवला होता.
राहुल: तू जेव्हा अंघोळीला गेलास तेव्हा हॉटेलचा माणुस सांगायला आला होता. पाण्याचा कुठलातरी पाईप तुटलाय. दुरूस्त होयला वेळ लागेल. म्हणून पाण्याचा सप्लाय थांबवालाय.
आकाश: आयला… चुत्यागिरी आहे… आता कस होणार… आपल्या ट्रिपचा अजून एक दिवस बाकी आहे.
विकी: मला वाटत… काहीतरी व्यवस्था करतील ते… पण वेळ लागेल.
आकाश: ह्म्म्म… चला मी जाम थकलोय… जरा झोपतो. मला चहाच्या वेळेस उठवा.
असे म्हणत ते तिघेही वामकुक्षी घेण्यास आपापल्या बेड वर गेले.
तिच्या शरीराचा ऊबदारपणा घेत त्याने तिला घट्ट मिठी मारली. तिचा शरीराचा विलक्षण सुगंध हवेत पसरला होता. त्याने हळूच तिच्या खांद्यावरचे आणि मानेवरचे केस बाजूला केले. त्याचा चेहरा तिच्या मानेजवळ आणला आणि मानेवर चुंबन घेतले. तिच्या सुवासिक शरीराचा सुगंध आपल्या खोलवर श्वासात भरला. आणि वेड्यासारखा तिच्या मानेवर तुटून पडला. त्याची जीभ मानेपासून खांद्यापर्यंत फिरू लागली. जिभेच्या स्पर्शाने तिचे श्वास जड झाले. आपल्या संवेदनशील मानेवर ती त्याचा स्पर्श एन्जॉय करत होती. त्याने थांबु नये म्हणून सारिकाने अगदी चपळतेने आपला हात वर आणत त्याच्या डोक्याला आधार दिला. आकाशने तिचा चेहरा दोन्ही हातात धरत तिच्या मादक डोळ्यात पाहिले. सारिकाचे डोळे तिची शरणागती स्पष्ट दर्शवत होते. आणि त्याला परमोच्च आनंदाच्या शिखरावर नेण्यासाठी विनवण्या करत होते.
आकाशने तिच्या चेहरा हातात धरत तिच्याकडे पाहून स्माईल केले. आणि तिच्या कपाळावर चुंबन घेतले. तिने आपले डोळे बंद केले. त्याने तिचा चेहरा तसाच धरत तिच्या बंद डोळ्यावर चुंबन घेतले. सारिकाने डोळे उघडले आणि आकाशकडे पाहून गोड हसली.
आकाशने चेहरा खाली आणला आणि तिच्या नाकाचा हलकासा चावा घेतला. सारिकाच्या मुखातून ‘आवूच’ असे उदगार निघाले. आणि त्याच्या छातीवर ती लाडात मारू लागली.
आकाश: कॅन आय किस यु?
