सारिका विकीचे बोलणे लक्षपूर्वक ऐकत होती. ती काहीच बोलली नाही. विकी आपल्या भावना तिच्यासमोर प्रकट करत होता.
विकी: खरं सांगु मॅडम… मला आज स्वर्गातल्या अप्सरेचे दर्शन झाले.
सारिका: बस झालं कौतुक… आगाऊ कुठचा… आणि पॅन्टमंध्ये बाहेर काढून काय करत होतास.ते सगळं पाहिलं मी. सगळी फरशी खराब करून टाकली होती.
विकी: सॉरी.ते… आपोआप झालं… मला सुद्धा नाही कळलं
सारिका: सांगायला लाज पण नाही वाटत.
विकी: मॅडम… खरंतर… ते स्वाभाविक होत. एखाद्या सुंदर स्त्रीला सेक्स करताना पाहून तस पण माझ्या आतल्या कामदेवाने काहीच प्रतिक्रिया दिली नसती तर तुमच्या सौन्दर्याचा अपमान झाला असता. तुमच्या सौन्दर्यासाठी ती आदरांजली होती.
सारिकाला विकीच बोलणे ऐकून हसायला आले. तिच्या मनातली भीती दूर झाली होती. तिचा विकीवर पूर्ण विश्वास बसला होता. ती आतां त्याच्याशी मनमोकळेपणाने बोलू लागली.
सारिका: ओ… कामदेव बाबा… बस झालं तुमच प्रवचन… पोट दुखायला लागल आता. मला पटलं तुम्ही मुले आता मोठी झालात. तुमच्यापासून आता चार हात लांब राहिले पाहिजे.
विकी: मॅडम… असं नेहमी हसत रहा… हसताना तुम्ही छान दिसता.
सारिका: थँक्स डियर… आता डोकं खूप हलक हलक वाटतय.
विकी: मॅडम… मला एक प्रश्न पडलाय.
सारिका: काय??
विकी: मला जाणून घ्यायच आहे की.तुम्ही जेव्हा गरम झालात तेव्हा तुमचे निप्पल खूप कडक झाले होते.
सारिका: (शॉक… मध्ये) विकी!!… किती निर्लज्जपणे बोलतोयस.
विकी: हे असं असत… बघा… आता माझ्या वयातल्या मुलांना प्रश्न पडला तर आम्हाला तो जवळच्या माणसांना विचारता पण येत नाही. मग आम्हाला चुकीच्या मार्गाने माहिती मिळावावी लागते.
सारिका: अरे पण मला लाज वाटते असं काही तुला सांगायला.
विकी: मॅडम… प्लिज सांगा ना… खरंच कडक होत का निप्पल??
सारिका: (लाजत) ह्म्म्म… कधी कधी कडक होत… पण तुझं का एवढं कुतूहल जाग झालं?
विकी: कारण मी जेव्हा तुम्हाला धबधब्याजवळ पाहिलं तेव्हा निप्पल खूप मऊ होते आणि आज ते एकदम ताठ झालेले मसाज करताना आणि…
सारिका: आणि??
विकी: आणि विशाल सरांबरोबर सेक्स करताना.
सारिका: (स्पीचलेस)… तुला मसाज करायला मी बोलावलयलाच नको होत.
विकी: हाहाहा… मॅडम तुम्ही व्यायाम सुरू करा. म्हणजे तुम्ही फिट राहाल. तुमची दिवसभरात खूप धावपळ होत असेल ना.
सारिका: ह्म्म्म.
विकी: तुमच्या ब्रेस्टला मस्त शेप येईल मॅडम.
सारिका: तुला कस माहिती?
विकी: मॅडम… इन्स्टाग्राम वर किती हिरोईन त्यांच्या फिटनेसचे व्हिडीओ पोस्ट करतात. शिल्पा शेट्टी, मलायका अरोरा ह्या डिलेव्हरी नंतर ही किती फिट आहेत.
सारिका: ओके ओके.
विकी: मॅडम अजून मला प्रश्न पडला आहे?
सारिका: नाही… भरपूर झाली प्रश्न उत्तरे आता… जाऊन झोप जा.
विकी: भरपूर कुठे आताशी एकच विचारला अजून बरीच प्रश्न पडली आहेत.
सारिका: नाही आज बस झाले.मला झोप आली आहे आतां.
विकी: ओके मॅडम… बिनधास्तपणे झोपा.
सारिका: परत एकदा थँक्स… चल तू पण जाऊन झोप. बाय गुड नाईट.
विकी: गुड नाईट मॅडम.
विकीने फोन ठेवला. पण त्याच्या प्रौढत्वाची छाप त्याने सारिकाच्या मनावर उमटवली होती. तिला आता कळून चुकलं होत की मुलांनी त्यांच्या वयाचा मुख्य उंबरठा कधीच ओलांडला आहे. लवकरच बरीच समीकरणे आता बदलणार होती. सारिका बेडरूममध्ये आली विशालच्या कुशीत मिठी मारून झोपुन गेली.
दुसर्या दिवशी सारिका सकाळी लवकर उठली. आदीच्या जन्मानंतर तिचे आपल्या फिटनेसकडे दुर्लक्ष झाले होते. डान्समुळे झालेल्या स्नायुचा त्रास तिला असह्य झाला होता. म्हणून तिने सकाळी नित्यनियमाने व्यायाम करण्याचे ठरवले.
विशाल: वाव… हॉटी… आज तर अचानक व्यायाम सुरू केलास.
सारिका: अहो… शरीरास व्यायाम आवश्यक आहे.
विशाल: तुला व्यायामाची काय गरज आहे… तुझी फिगर तर एकदम परफेक्ट आहे.
सारिका: नाही हो… दिवसभराच्या कामाने रात्री खूप थकवा जाणवतो. थोडं तरी फिट राहिल पाहिजे.
विशाल: मग सोसायटीच्या जिममध्ये जा. तिथे इन्स्ट्रूमेंट सुद्धा आहेत.
सारिका: किती महिने झाले ती जिम बंदच आहे.
विशाल: चावी तर सेक्रेटरीच असते… तुला हवी असेल मी मागवून घेतो.
सारिका: ह्म्म्म गुड… ट्रेडमिलवर मला एक्जरसाईज तरी करता येईल.
विशाल: चल आता लवकर रेडी हो… तुला शाळेत सोडून मला बँकेत सुद्धा जायचं आहे.
सकाळची काम आटपून सारिका शाळेत जायला तयार झाली. विशालने तिला शाळेत सोडले आणि तो बँकेत निघून गेला. सारिका आपल्या केबिनमध्ये गेली तेव्हा तिच्या टेबलावर एक पॅकेट ठेवलेले होते. तिने जयरामला बेल वाजवून केबिनमध्ये बोलवून घेतले.
जयराम: गुड मॉर्निंग मॅडम
सारिका: जयरामजी हे काय आहे??
जयराम: ब्रेस्ट पंप.
सारिका: ते तर मला पण दिसतंय… पण हे माझ्या टेबलावर का आहे?
जयराम: मॅडम… माझ्या तोंडाच्या आजारासाठी मला तुमच दूध हवय. त्यासाठीच मी घेऊन आलोय.
सारिका: जयराम तुमच आता खूप अती होतंय. आधी ते टेबलावरून घेऊन जा.
जयराम: मग मॅडम. तुमचं दूध बाहेर कस येणार.
सारिका: शट अप… जयराम…
जयराम: तुम्ही जर मला दूध दिल नाही तर… माझा आजार कसा बरा होणार… तुम्हीच सांगा.
सारिका: ते मला काही माहिती नाही. पण तुम्हाला मी मदत करू शकणार नाही.
जयराम: मॅडम… गरीबाची तकलिफ कोण समजुन घेत नाही. हे बघा किती तोंडामध्ये किती लाल झालंय… धड जेवता सुद्धा येत नाही.
असे म्हणत जयरामने आपले तोंडाचा ‘आ’ करून तिला दाखवू लागला. त्याचे तोंडाची दशा पाहून सारिकाला त्याची दया आली.
सारिका: ठीक आहे जयरामजी… मी तुम्हाला देईल… पण ही गोष्ट आपल्या मध्येच ठेवायची.
जयराम: मॅडम… जीव गेला तरी चालेल… पण ही गोष्ट कोणाला माहिती पडू देणार नाही.
सारिका: मी पंप घरी घेऊन जाते… आणि उदया येताना बॉटलमध्ये तुम्हाला दूध आणते.
जयराम: तुमचे हे उपकार मी कधीच विसरणार नाही.
सारिका: इट्स ओके… मी फक्त तुम्हाला बर वाटावं म्हणून करते. पण मला प्रॉमिस करा तुम्ही गुटखा सोडून द्याल.
जयराम: मी तुम्हाला प्रॉमिस करतो मॅडम… मी परत कधी गुटखा खाणार नाही.
सारिका: ओके. तुम्ही उदया सकाळी माझ्याकडून बाटली घेऊन जा.
जयराम: तुम्ही देवी आहात… थँक यु मॅडम
जयराम गेल्यावर सारिका तिच्या तासिंकावर व्यस्त राहिली. सारिकाचा दिवस कामामध्ये निघून गेला. घरी आल्यावर दुपारी तिला बातम्यामध्ये समजले की विशालच्या बँकेवर रिजर्व बँकेने काही निर्बंध आणले होते. त्याच्या बँकेबाहेर खातेदारांच्या लांबच्या लांब रांगा लागल्या होत्या. तिने लगेच विशालला फोन लावला.
सारिका: हेलो.
विशाल: सारिका मी खूप बीजी आहे आता… मी नंतर फोन करतो.
सारिका: अहो विशाल… बातम्या मंध्ये दाखवतात की तुमच्या बँकेत काहीतरी घोटाळा झाला आहे.
विशाल: अरे ते घोटाळा वगैरे काही नाही… आमच्या हेड क्वार्टरमध्ये इशू झालाय. त्यामुळे सर्वच ब्रँचेस वर काही निर्बंध टाकण्यात आले आहेत.
सारिका : पण बँकेबाहेर तर सर्व खातेदारांनी पैसे काढण्यासाठी रांगा लावल्या आहेत.
विशाल: हो… आम्हाला सुद्धा सकाळीच मेल आलाय. इथे सगळा गोंधळ चालू आहे.
सारिका: बापरे… तुम्हाला काही प्रॉब्लेम नाही आहे ना.
विशाल: मला कशाला होईल प्रॉब्लेम.
सारिका: अहो मला टेन्शन आलय.
विशाल: अग टेन्शनच काही नाही… थोडे दिवस चालेल हे… मग होईल व्यवस्थित. मला रात्री फक्त उशीर होईल… तू जेवून झोपून घे.
सारिका: ओके.
विशालच्या हेड क्वार्टरच्या बँकेत काही पैशाचा काही अव्यवहार झाला होता. त्यामुळे सर्वच ब्रँचेसचे रिजर्व बँकेने तातडीने ऑडिट करण्याचे आदेश दिले होते.
