सारिका पूर्णपणे गोंधळून गेली होती. तिला धार्मिक रित आणि अघोरीं कृत्य ह्या मधला फरक चांगलाच कळत होता. सारिकाला हे सर्व बनावट असल्याचे कळून चुकले. आ पण निर्मला मॅडम वर विश्वास ठेवला हेच चुकीचं होते. ह्याआधीही तिने बनावट औषध देऊन आपल्याशी लगट केली होती. पण आता तिला समोर दिसून ही फसायचे नव्हते. ती तात्काळ उभी राहिली आणि जाऊ लागली.
सारिका: चल विकी, कपडे घाल… आपल्याला इथे एक क्षणभर थांबायचं नाही.
विकी: हो, मॅडम मी पण तुम्हाला हेच बोलणार होतो.
निर्मला: सारिका, तू हे हवन अर्धवट सोडून जाऊ शकत नाही.
सारिका: मॅडम तुम्ही ह्याला हवन म्हणता? हे अघोरी आहे. आणि हा बाबा सुद्धा भोंदू वाटतोय. आज कितीतरी लोक या अंधश्रद्धेला बळी पडत आहेत.
आतापर्यन्त ध्यानात विलीन झालेल्या गुरूजीने डोळे उघडले होते. सारिकाचा आवाज त्यांच्या कानावर पडला. त्यांच्या चेहर्यावरची मुद्रा बदलली नाही. त्याने शांतपणे सारिकाला आवाज दिला.
गुरूजीं: थांब सारिका, आता वेळ टळून गेली आहे. तू आकांड तांडव केलास तरी इथून निघण्याचा मार्ग तुझा बंद आहे.
विकी: ये बाबा, बंद कर ही नाटक… नाही तर…
विकीला ह्याच संधीची वाट पाहत होता. निर्मलाचा प्लॅन सारिकासमोर उघडकीस आला होता. त्याने गुरूजीवर धाव घेण्याचा प्रयत्न केला. पण जयरामने लगेच विकीला मागून जकडले. बाहेर उभी असलेली गुरूजींची माणसे आतमध्ये आली होती. जयरामने विकीला त्यांच्या ताब्यात दिले. विकी त्यांच्या तावडीतून सुटण्याचा असफल प्रयत्न करत होता.
सारिका हे सर्व पाहून थक्क झाली. जयरामकडून तिला ही अपेक्षा नव्हती. आजपर्यंत ती त्याला निरागस, भोळा समजत होती. पण त्याचे खरं रूप तिच्यासमोर आले होते. सारिका जयरामजवळ गेली आणि त्याच्या कानाखाली सणसणीत आवाज काढला. जयराम तिच्याकडे खूनशी नजरेने पाहू लागला.
सारिका: नीच माणसा, तू पण ह्यांना सामील आहेस. तुझ्यासाठी मी माझ्या बाळाचं दूध काढून दिलं त्याची अशी परतफेड केलीस?
जयरामने सुद्धा आवेशात येऊन रिटर्नमध्ये सारिकाच्या गालावर चपराक दिली. तिचा डावा हात मुरगळून मागे पाठी मागे नेला आणि तिच्या केसांना ओढुन तिला घट्ट जकडून ठेवले. तिच्या गालावर जयरामच्या रखरखीत हाताची पाच बोटे उमटली गेली. तिला गाल लाल झाला होता. जयरामने केस ओढताच सारिका जिवाच्या आकांताने किंचाळली. हवनाजवळ उभ्या असलेल्या निर्मलाने ते पाहिले. आणि पुढे येत सारिकाच्या जवळ आली. गाल तपासून पाहून जयरामच्या अंगावर खेकसली.
निर्मला: मूर्खा… तिच्या गालावर का मारलंस. क्लायंटने बघितलं तर मला उत्तर द्यावी लागतील.
विकी: क्लायंट??
निर्मला: हो, क्लायंट… विकी बाळा… तुझ्या मॅडमचा आज ह्या शहरातला शेवटचा दिवस नाही तर तिची रवानागी डायरेक्ट दुबईला होणार आहे.
सारिका वेदनेने अक्षरशः विव्हळत होती. जयराम तिला काहीही दया माया दाखवत नव्हता. आणि आता तर निर्मला आणि गुरूजींचे सर्व कट कारस्थान ऐकून तिच्या पायाची आता शक्तीच कमी झाली. निर्मलाने तिची केवळ तिची फसवणूक केली नव्हती तर तिच्या नकळत तिच्या देहाचा परस्पर व्यवहार केला होता. आपल्या आयुष्याच्या वाट्याला हे सर्व येईल ह्याचा तिने विचार सुद्धा केला नव्हता.
निर्मला: आणि हो सारिका, तुझा हा लाडका विद्यार्थी सुद्धा आमच्या कटामध्ये सामील होता बरं का. तुला विकीने इथे घेऊन येणं हा माझाच प्लॅन होता.
सारिका विकीकडे पाहू लागली. विकीची नजर शरमेने खाली झुकली. तो सारिकाच्या नजरेस नजर मिळवत नव्हता. सारिका समजुन गेली. निर्मलाने तर तिची फसवणूक केली होती पण विकीने तिचा विश्वासघात केला होता. सारिकाचे डोकं आता गरगर फिरू लागले होते. तिचे शरीर कमजोर पडत गेले. तिचे डोळ्यावर झापड बसत होती. काही सेकंदात ती जयरामच्या बाहूपाशात मूर्च्छीत पडली.
जयराम: अहो मॅडम… ही मेली की काय?
निर्मला: मरेल कशी? बेशुद्ध पडली आहे ती. मघाशी ती निर्मल जल प्यायली त्यामध्ये मी गुंगीचं औषध टाकलं होतं.
जयराम: अच्छा… मग ठिक आहे…
गुरूजीनी आपले हवनातले आपले कार्य पूर्ण केले होते. ते आपल्या जागेवरून उठले आणि बेशुद्ध सारिकाकडे त्यांची नजर केली.
गुरूजी: जपनाम, जपनाम… निर्मला कार्य सिद्धीस नेण्याची वेळ आली आहे. पाखराला मुक्त करण्याच्या आधी तिचं शुद्धीकरण करण्याची गरज आहे. तिला आमच्या रूममध्ये घेऊन ये.
निर्मला: जशी आपली आज्ञा गुरूजीं… जयराम सारिकाला गुरूजींच्या रूममध्ये घेऊन जा.
गुरूजी: आणि ह्या बालकाला सुद्धा जास्त त्रास देऊ नका. त्याने आपल्याला मदत केली आहे. त्याचा आत्मा शरीरापासून वेगळा करून त्याची योग्य जागी रवानगी करा.
निर्मला: जपनाम गुरूजी. तसंच होईल.
जयरामने सारिकाला अलगद उचलले आणि गुरूजींच्या रूममध्ये घेऊन गेला. विकीला निर्मलाला साथ देण्याचा पश्चाताप होत होता. त्याच्यासाठी सगळं संपलं होतं. तो सारिकाला वाचवण्यासाठी असमर्ध होता. विकीच्या पोटात एक मुक्का बसला आणि तो खाली कोसळला. त्याच्या चेहर्यासमोर अंधारी आली. तो बेशुद्ध होईपर्यंत शरीरावर लाथांचा मार तो सहन करत राहिला.
एका छोट्याशा रूममध्ये मध्यभागी पलंगाला फुलांची सजावट केली होती. त्यावर गुलाबाच्या पाकळ्या पसरवल्या गेल्या होत्या. जयरामने सारिकाला अर्ध बेशुद्ध अवस्थेत पलंगावर ठेवले आणि रूमच्या बाहेर जाऊन प्रतीक्षा करू लागला. सारिका डोळे उघडण्याचा प्रयत्न करत होती. तिच्या पापण्या जड होत गेल्या. तिला सर्व अंधुक अंधुक दिसत होते. गुरूजींनी दोन मुलीं बरोबर रूममध्ये प्रवेश केला. त्यांनी सारिकाला पाहिले. गुलाबांच्या पाकळ्यांमध्ये सारिकाचे गोरे कमनीय शरीर अधिक रेखीव दिसत होते. तिच्या वृक्षस्थळाचा आकार श्वासाप्रमाणे वर खाली होत होता. गुडघ्याजवळची साडी वर मांड्याच्या वर सरकली गेली होती.
त्यातल्या एका परदेशी मुलीने गुरूजींचे वस्त्र काढण्यास सुरवात केली. दुसर्या मुलीने गुडघ्यावर बसत त्यांच्या धोतराची गाठ सोडली. काही क्षणात त्या मुलींच्या सहाय्याने गुरूजी संपूर्ण नग्न झाले. तो माणसतला एक राक्षस होता. कोळशासारखे काळे मजबूत शरीर. त्यावर ठीकठिकाणी जखमाच्या खुणा होत्या. छातीवर सर्वत्र पांढरे केस बिखरले होते. उभी असलेली मुलगी जिभेने त्यांच्या पांढर्या केसांच्या झुबक्यात लपलेल्या निप्पलवर रेघोट्या मारत होती. दुसर्या मुलीने त्यांचे मुक्त झालेले काळेकुट्ट शिस्न हातात घेऊन कुरवाळू लागली. गुरूजींची नजर सारिकाच्या मात्र कमनीय देहावर खिळली होती. त्यांचे डोळे वासनेने भरले होते. हळू हळू त्यांचे लीबलीबीत असलेले लिंग जीवित होत गेले. त्यांची दोन्ही वृक्षणं आखडून घट्ट झाली. लिंगाच्या नसा फुगून ताठर बनल्या. त्या मुलीची जिभ आता त्यांच्या लिंगाच्या शिस्नमणी वर फिरू लागली. त्यांचे शरीर उत्तेजेनेने उभारू लागले. लिंगावर गरम ओठांचा स्पर्शाने कडकपणा अधिकाधिक वाढत गेला. मुलगी आपले कार्य चोख बजावत होती. गुरूजींचा हात मुलीच्या डोक्यावर पडला.
गुरूजी: थांबा… आम्ही शुद्धी करणासाठी तयार आहोत.
गुरूजींचा आदेश मिळताच दोन्ही मुली हात जोडत त्यांच्यापासून दूर झाल्या. गुरूजींची पावले आता सारिकाच्या दिशेने पडत होती. ते पलंगापर्यंत पोहचले.
सारिका: (बेशुद्ध अवस्थेत)… विशाल… म्म्म्म… विशाल
गुरूजींच्या चेहर्यावर हास्य झलकले.
गुरूजी: आम्ही तुला सांगितले होते, तुझे सर्व मार्ग बंद झाले आहेत.
गुरूजी तिच्या अजून जवळ जाऊ लागले.
ठाक… ठाक
रूमचा दरवाजा जोरजोरात आदळत होता. कोणीतरी बाहेरून मोठ्या ताकदीने दरवाजा तोडण्याचा प्रयत्न करत होते.
सारिकाला हॉटेलच्या रूममध्ये जाग आली. तिचं डोकं जड झाले होते. तिने एक नजर हॉटेलच्या रूम वर सर्वत्र टाकली. ती आपल्याच हॉटेलच्या रूममध्ये परत आली होती. तिने अंगावर नाईट गाऊन घातला होता. डोकं गच्च धरून ती सर्व आठवण्याचा प्रयत्न करू लागली. पण तिला काहीच आठवत नव्हते. गुंगीच्या औषधाचा तिच्यावर चांगलाच परिणाम झाला होता. तिच्या डोळ्याची झापड अजून पूर्णपणे गेली नव्हती.
विशाल: हे डियर, यू वोक अप?
सारिका: तुम्ही?… तुम्ही तर उशिरा येणार होते ना?
विशाल: आता बायकोकडून एवढे लेक्चर मिळाल्यानंतर कुठला नवरा उशिरा येईल?
सारिका : पण तुम्ही आलात कधी? आणि मला उठवलं का नाही?
विशाल: अर्धा तास झाला. तू अशी छान झोपली होतीस की मला उठवूस नाही वाटलं.
सारिका: ह्म्म्म
विशाल: आता उठा मॅडम, माझे ऑफिसचे मित्र खाली डिनरसाठी आलेत. निघण्याच्या आधी काही काम पूर्ण करायची आहेत. तुझ्यासाठी एक सेक्सी साडी आणलीय. ती नेसून तुला खाली पार्टीला यायचे आहे.
सारिका ‘त्याने’ जसे सांगितले तसेच अनुसरण केले. ती अजूनही धुंदीत होती. तिला माहिती होते ती काय करत आहे. नुकत्याच समजलेल्या सर्व गोष्टींचा उलगडा तिला लवकरच करायचा होता. तिने मनातली भिती पूर्णपणे दूर केली.
