त्यांची पुन्हा एकदा निराशा झाली. ते तिघेही आपल्या नशिबाला मनातल्या मनात दोष देऊ लागले. स्टाफरूममध्ये पोचताच राजेशने त्यांना बसवल… आणि त्याला प्रिंसिपलकडून मिळालेली माहिती पुरवू लागला.
राजेश: ऑलराईट… मुलांनो… मी तुम्हाला इथे काही महत्वाच्या सूचना देण्यास बोलवलं आहे.
राहुल: त्या काय आहेत सर… राहुलच्या चेहर्यावर अजूनही निराशा दिसत होती.
राजेश: हे बघा… तुम्हाला तर कल्पना आहे हे तुमच शेवटचे आणि महत्वाच वर्ष आहे. आम्ही तुमच्या सुधारण्याची खूप वाट बघितली. पण तुम्ही काही स्वतःमध्ये सुधारणा करून घेण्यास गंभीर वाटत नाही.
आकाश: नो… आम्ही खूप मेहनत घेतोय.
त्याच बोलण ऐकून विकी आणि राहुल सोबत सर्व स्टाफ हसायला लागला.
राजेश: हाहा… तुम्ही काय मेहनत घेता आहेत आम्हाला सर्व माहिती आहे.
राहुल: मग आम्हाला काय कराव लागेल सर?
राजेश: असच चालू राहील तर तुम्ही आयुष्यात ही बोर्डाची कधीच परीक्षा पास होऊ शकत नाही. आणि आपल्या शाळेतला अजूनपर्यंत एकही विद्यार्थी बोर्डाच्या परीक्षेत नापास नाही झाला आहे. आम्हाला ह्यावर्षी ही तसंच पाहिजे… समजलं
विकी: आम्ही खूप मेहनतीने अभ्यास करू सर…
राजेश: यह… दॅट्स गुड… पण आम्ही काहीतरी वेगळ ठरवलं आहे. मॅनेजमेटने एक नवीन टीचर अपॉइंट केल्या आहेत. त्या स्टुडन्ट कौन्सिलीग आणि सायकोलॉजीमध्ये एक्स्पर्ट आहेत. सो… तुम्हाला दर आठवड्याला दोनदा त्यांचे सेशन अटेंड करायची आहेत. तुम्हाला काहीही अडचणी असतील त्यांच्या जवळ बोलू शकता. आणि त्या तुम्हाला त्याच्यावर तोडगा सांगतील. ऑल क्लिअर… त्यांच नाव आहे सारिका मॅडम.
अचानक मिळालेल्या माहितीमुळे त्यांना हर्षवायू होण्याचा बाकी होता. तिघांचा चेहरा अगदी आश्चर्याने चकाकत होता.
राजेश: हे तुमच्यासाठी कम्पल्सरी सेशन आहे. तुम्ही हे अजिबात चुकवू शकत नाही. एक सेशन अर्ध्या तासाचे असणार आहे आणि तुम्ही नियमितपणे हजर नाही राहिलात… तर जास्तीची मेहनत करून तुम्हाला अभ्यासक्रम पूर्ण करावा लागेल. आम्ही खास तुम्हाला ही सुविधा उपलब्ध करून देत आहोत… फक्त तुम्हाला प्रयत्न करायचा आहे. आयुष्यात आलेल्या ह्या संधीच सोने करा. काय गरज लागली तर आम्ही आहोतच… ओके
राहुल: ओके… सर तुम्ही आमच्याबद्दल एवढा विचार केलात… खूप खुप धन्यवाद… आम्ही नक्की प्रयत्न करू.
विकी: आम्ही नक्की ह्या संधीच सोन करू सर… सारिका मॅडमला भेटायला आम्ही उत्सुक आहोत. आम्हाला खात्री आहे हे आमच्या अभ्याससाठी खूप उपयुक्त ठरेल.
आकाश: हो सर… मी तर रिक्वेस्ट करेन… सेशन दोन तास तरी ठेवा. आमच्या गुणांना वाव देण्यासाठी अर्धा तास खूपच कमी पडेल.
हे ऐकताच… राहुलने त्याला जोरात पाय मारला. आणि फालतू बडबड बंद करण्यास इशारा केला. आकाश वेदनेने कळवळला.
आकाश: आऊच…
राजेश: काय रे… काय झाल
आकाश: काही नाही सर… टेबलाला पाय लागला.
राजेशला तिघांना झालेल्या आनंदाने आश्चर्य वाटले. त्याला वाटले एक्सट्रा सेशन बोलल्यानंतर ते नाक मुरडतील. पण इथे तर चित्र उलट झालं होत.
राजेश: ऑल राईट चिल्ड्रेन… मी शेड्युल तयार करतो. तुम्हाला ते न चुकता फॉलो करायच आहे. तुम्ही १००% आपले परिश्रम टाका आणि सुधारणा करा. असं काहीतरी करून दाखवा की आम्हाला तुमचा अभिमान वाटला पाहिजे.
राहुल: आम्ही तुम्हाला खात्री देतो सर.
राजेश: ओके देन… तुम्ही जाऊ शकता.
तिघेही खूप आनंदीत होऊन स्टाफरूमच्या बाहेर आले. आणि एकमेकांना टाळी देऊ लागले.
राहुल: व्हाट् द फक्… तुम्ही ऐकलं?
आकाश: ओय… जाम मजा येणार आहे भेंडी…
विकी: हा यार… मला वाटल होत… हे वर्ष अभ्यास आणि परीक्षा ह्यामध्ये बोरिंग जाणार…
राहुल: पण… त्यांनी तर आपल्याला एन्जॉय करण्याचा परवानाच दिलाय.
आकाश: ओह… माय सारू… माय डार्लिंग… मी येतोय… तुला भेटायला…
राहुल: हाहा… बघू उद्या काय होत ते.
विकी: हे देवा… तुला तर माहिती आहे मला काय पाहिजे ते… प्लिज प्लिज… मला हवं आहे ते सगळं दे…
राहुल: अरे… आ पण प्रिंसिपलच्या ऑफिसमध्ये जाऊन बघू… ती अजून ही तिथेच असेल.
सारिकाला बघण्यासाठी तिघे परत प्रिंसिपल ऑफिसच्या दिशेने गेले. राहुलने केबिनच्या जवळ जाऊन आतमध्ये पाहिले. पण सारिका तिथे नव्हती.
राहुल: नाही यार… आतमध्ये नाही आहे ती
तेवढ्यात जयराम तिथे आला.
जयराम: काय पोरांनो… सारिका मॅडमना भेटलात की नाही.
आकाश: नाही दादा… ती प्रिंसिपलच्या ऑफिसमध्ये नाही आहे.
जयराम: ओह… बिचारे… अजून नाही भेटलात त्यांना… अव्ह… कधीच घरी गेल्या त्या… दुपारपर्यंत अर्धा दिवसच काम असणार आहे त्यांच…
राहुल: काय फालतुगिरी आहे भेंचो… तिला बघण्यासाठी किती धावत आलो…
आकाश: हा… यार… आता उद्यापर्यंत परत वाट बघावी लागेल.
विकी: चिल… गायज… फक्त आजच्या दिवसाचा प्रश्न आहे… उद्यापासून तर ती आपल्या बरोबरच असणार आहे. हवं तेवढं पाहू उद्या तिला.
राहुल: आता काय… चला डबा खाऊन घेऊ. असे म्हणत तिघेही वर्गात गेले.
सारिका साधारणतः २ वाजेपर्यंत घरी पोचली. घरी जाईपर्यंत तिच्या डोक्यात फक्त आदीचेच विचार होते. घरी पोचताच आजी-आजोबा बरोबर खेळणारा आदी तिच्या दृष्टीस पडला. आपल्या आईला बघताच तो रडायला लागला.
आपल्या मुलाला रडताना बघताच… सारिकाने आपली हँडबँग सोफ्यावर फिरकावली.आणि आदीकडे स्माईल करत धावत गेली.
सारिका… ओ… ओ… का रडतोस… पिल्लु… ममा आली ना आता…
तिने आपल्या आईकडून आदिला घेतले.आणि त्याला गप्प करू लागली. तिच्याकडे जाताच आदी रडायचा थांबला.आणि गोड हसू लागला.
आजी: कसला लबाड आहे बघ… ममाकडे जाण्यासाठी नुसतं नाटक करत होता.
सारिका: माझं… पिल्लुला त्याची फक्त ममा पाहिजे बाकी कोणी नको… बरोबर ना आदी…
आजी: ह्म्म्म
सारिका: राहिला ना गं… जास्त त्रास नाही दिला ना…
सारिकाचा आवाज ऐकून तिचे बाबा बेडरूममधून बाहेर आले. त्यांची एक झोप झाली होती.
आजोबा: अरे… खूप शहाण बाळ आहे. आम्ही मस्त खेळत होतो. हाहा.
सारिका: आई… फ्रिजमध्ये ठेवलेल दूध पियाला का हा…
आजी: अग… थोडंसच प्यायला… बाटली तोंडालाच लावायला मांगतच नाही.
सारिका: ओके… मी अंगावर पाजते.आदी… बाळा.भुक लागली असेल ना… ममा तुला दूधु पाजेल हं…
आजी: तू जेवलीस का बेटा…
सारिका: मी नंतर जेवते… तू वाढून ठेव… आधी ह्याला कपडे बदलून दूध पाजते.
ती आदीला घेऊन बेडरूममध्ये गेली. आणि तिची आई किचनमध्ये जाऊन तिला जेवण वाढण्यात व्यस्त झाली.
बेडरूममध्ये गेल्यावर सारिकाने आदीला पाळण्यात ठेवले आणि कपडे बदलण्यास वळली. तितक्यात आदीने भुकेने रडायला सुरवात केली.
सारिका: थांब ना बाळा… देते मी तुला…
तिने काळजीपूर्वक आपल्या साडीचा पिन काढला. साडीचा पदर खांद्यावरून अलगद काढून जमिनीवर टाकला. मग आपल्या पोटाच्या खाली खोचलेल्या साडीच्या निर्या बाहेर काढून हळू हळू साडी सोडु लागली. साडीची इस्त्री न मोडता तिने व्यवस्थित घडी करून कपाटत हँगरला लटकवून ठेवली. पिवळ्या ब्लाउज आणि परकरमध्ये तिच्या शरीराची मांडणी उभारून दिसत होती. आदी जोरजोरात रडु लागला. तिचे घट्ट पकडीतले जकडलेले स्तन मुक्त होण्यास तिला आता विनवणी करू लागले.
वेळ न दडवता सारिकाने ब्लाउजची एक एक हुक खोलण्यास सुरवात केली. हळू हळू तिच्या स्तनाच्या मधली दरी उघडी पडू लागली. आणि तिच्या गळ्यातले मंगळसूत्र त्या दरीत खोलवर जात मऊ स्तनाच्या उशी वर सुखावले गेले होते. हुक निघाल्यावर तिने ब्लाउज अंगातून वेगळे केले. ती आता सफेद ब्रा आणि परकर वर उभी होती.
नंतर तिने आपले हाता पाठीमागे नेत चपळाइने आपल्या ब्राचे हुक उघडले. आणि एक्स्पर्टपणे ब्राच्या पट्ट्या खांद्यावरून खाली नेत बाजूला काढल्या. शेवटी तिचे नाजूक स्तन हवेत मुक्तपणे संचार करू लागले.
सारिकाला खूप मोकळे मोकळे वाटत होते. फॅनची हवा तिच्या स्तनाच्या त्वचेला सुखद गारव्याचा स्पर्श देऊ लागली. गेले काही तास ते एका सापळ्यात बंदिस्त होऊन बाहेर येण्यास तडफडत होते. पिंजर्यातून सुटका व्हावी तसे तिचे स्तन मोकळ्या हवेत श्वास घेऊ लागले.
आदीच रडणं आता वाढू लागले. तो आपल्या आईच्या दुधाची आतुरतेने वाट पाहू लागला. सारिकाने दुधाने भरलेल्या आपल्या डाव्या स्तनाकडे पाहिले. त्याच्या निप्पलला एक छोटासा थेंब ओतू जात होता. तीने सावधगिरीने तो थेंब आपल्या तळहातावर घेतला. जमीनीवर न सांडता ती बाथरूममध्ये स्तन धुण्यास धावत गेली.
