विकीचे त्यांच्या मित्राना चिवडणे चालूच ठेवले. आता मात्र राहुलचा ताबा सुटला. राहुलने त्याला मागे ढकलले आणि त्याच्यावर खेकसला.
राहुल: भोसडीच्या तुला कळतंय का… खुप रिस्की आहे तुझा प्लॅन.
विकी आता मात्र मस्करी करण्याच्या मूडमध्ये नव्हता. राहुल त्याच्या अंगावर आल्याने त्याने सुद्धा त्याच वेगाने मागे ढकलले.
विकी: हो का… भेंचो… सरळ सरळ सांगा… ना तुम्ही जळता माझ्यावर.
आकाश: आम्ही जळतो?? आणि ते पण तुझ्यावर?
विकी: हो… सारिका मॅडमला जिंकण्याची आपल्यामध्ये पैज लागली होती. आपल्या तिघांमधली ही एक शर्यत होती. कोण आणि कसे सारिका मॅडमना आपलेसे करेल यासाठीच आ पण प्लॅन आखले होते. मी माझ्या हुशारीने माझा प्लॅन यशस्वी करून तुमच्या पुढे गेलो. त्यामुळेच तुम्हा दोघांचा जळफळाट झालाय.
राहुल: नाही मित्रा… आम्ही फक्त तुला सावध करतोय. तू जे काय करतोस ते जर सारिकाला आवडल नाही तर… सर्व काही मेहनत फुकट जाईल. म्हणून तुला सांगतोय.
विकी: ओह… प्लीज… मीच त्यांना ग्रूप बरोबर येण्यास राजी केलं… मी एवढा बुद्धु नाही आहे… आलेल्या संधीचा सुरक्षितरित्या कसा फायदा घ्यायचा मला बरोबर ठाऊक आहे.
आकाश: काय… तुझ्याकडे प्लॅन तरी आहे का?
विकी: मित्रा… हा विकी कधीच योग्य प्लॅन शिवाय पुढे जात नाही.
राहुल: तुझा प्लॅन तरी नक्की काय आहे?
विकी: ते तुम्हाला का सांगु… तुम्ही फक्त बघत राहा. पण एक खात्री नक्की देईल. मी अगदी सुरक्षितपणे सर्व काही करेल… डोन्ट वरी… तुम्हाला काही प्रॉब्लेम होणार नाही.
राहुल आता शांत झाला. त्याचा राग पाहून विषय वाढवण्यात काहीच अर्थ नव्हता. तो त्याला समजावण्याच्या स्वरात म्हणाला.
राहुल: ओके मला एवढंच म्हणायचंय… जे काही करशील त्याची फक्त काळजी घे. आणि एक लक्षात ठेव… आम्ही तुझ्यावर जळत वैगरे काही नाही. आ पण एकत्र आहोत. आणि हवी तेवढी आपल्याला मजा घेता येईल तेवढी घ्यायची आहे… समजलं.
विकी: हो रे मित्रा… मी फक्त मस्करी करत होतो. मला माहिती आहे… तुम्हाला मी आज ओळखत नाही आहे. तू नको काळजी करू.
आकाश त्याच्या जवळ आला आणि त्याच्या खांद्यावर हात ठेवत म्हणाला.
आकाश: मला अजूनही विश्वास नाही बसत की… तू सारिकाला ट्रिपसाठी राजी कस केलंस ते… पण एक प्रॉमिस कर…
विकी: कसल प्रॉमिस?
आकाश: आल्यावर तू आम्हाला एकूण एक जे खरं काय काय घडलंय तेच सांगशील.
विकी: ओके प्रॉमिस. आपल्या खेळाचा तो नियमच आहे. मी काही जास्त चढवून सांगणार नाही आणि काही लपवणार सुद्धा नाही. जे घडलंय तेच सांगेन. प्लॅन फिस्कटला तरी तुमच्यापासून लपवणार नाही.
राहुल: ओके ब्रो… ऑल द बेस्ट… सेफली प्ले कर… आणि स्पर्धेत सुद्धा अव्वल ये.
विकीने त्यांना स्माईल केल आणि त्यांच्या शुभेच्छासाठी आभार मानले.
अर्ध्या तासात विकी तयार होऊन स्पर्धेसाठी ग्रूप बरोबर निघून गेला. आणि त्याचे मित्र दिवसभर त्याच्या परतिच्या वाटेकडे डोळे लावून बसले. तो जळण्याचा मुद्दा वास्तविकमध्ये खरा होता. विकीने आपल्याला मागे टाकत पहिली संधी साधली म्हणून दोघेही आतून त्याच्यावर जळत होते. त्यादिवशी दोघांसाठी वेळ पुढे सरकत नव्हती. सारखी घड्याळाकडे त्यांची नजर जात होती. विकी आणि सारिकामध्ये काय चालल असेल ह्या कल्पनेने असह्य होत होते. विकी ओपनिंग बॅट्समन म्हणून पहली बॅटींग करणार म्हणून त्याचा त्यांना हेवा वाटत होता.
संध्याकाळचे ५.३० वाजून गेले होते. राहुल आणि आकाश दरवाज्याकडे टक लावून विकीची वाट पाहत होते. आतापर्यंत विकी आणि सारिकामध्ये घडु शकणार्या सर्व शक्यतांची चर्चा दोघांमध्ये झाली. त्यासाठी ते दुपारचे जेवण सुद्धा विसरले. त्यांचे चित्त सतत एकाच गोष्टीचा विचार करत होते की विकी आणि सारिकामध्ये भलत सलत काही घडु नये. दोघांचाही चेहरा खूपच केविलवाणा झाला होता. आ पण सारिका बदल असा का विचार करतोय हे त्यांनाही कळत नव्हते. ही नक्की कसली भावना आहे. त्यासाठी तहानभुक विसरून सतत आ पण तिचाच विचार करत आहोत. त्यांची बेचेैनी वाढत चालली होती. सेक्स हा शब्द नव्याने जेव्हा त्यांना समजला होता तेव्हा प्रेम ह्या शब्दापासून ते पूर्णपणे गाफिल राहिले होते. आणि आता मात्र ते नकळत का होई ना सारिकाबद्दल प्रेमाची पालवी त्यांच्या हृदयाच्या कुठल्या तरी कोपर्यात नव्याने फूटत होती.
शेवटी ६.४५ वाजता त्यांना कोणीतरी येत असल्याची चाहूल लागली. दोघेही उठले आणि दरवाज्यात जाऊन पाहू लागले. विकी कॉरीडोर मधून येताना त्यांना दिसला. त्यांची प्रतीक्षा संपल्याने त्यांच्या चेहर्यावर एक प्रकारचा उत्साह निर्माण झाला. त्याचबरोबर सत्य जाणून घेण्याची चिन्ता ही त्यांच्या चेहर्यावर स्पष्ट दिसत होती.
आकाश आणि राहुल समोरून येणार्या विकीकडे धावत धावत गेले. धापा टाकत टाकत राहुलने त्याला थांबवून विचारले.
राहुल: उह… ह्ह्ह… मित्रा किती वाट पहातोय यार?
विकीने बघितलं न बघितल्यासारखे केले. आणि पुढे चालत राहिला.
विकी: काय झालं? तुम्हाला काही सांगायचं आहे का?
राहुल: नाही… तू आम्हाला प्रॉमिस केल होतंस… तुच आम्हाला सर्व सांगणार होतास?
विकी: काय सांगणार होतो?
राहुल खूप उतावळा झाला होता. तो विकीला बोलत करण्यास प्रयत्न करू लागला.
राहुल: आता नाटक करणं बंद कर… प्लिज सांग ना यार… काय घडलं तुमच्यामध्ये?
विकीने एक गुढ हास्य केले…
विकी: अरे… काय झालं माहिती आहे.का… हाहाहाहा
आकाश: आता दात काढण बंद करशील का? आणि खरं खर सांग… काय झाले ते?
विकी: अरे… थांबा… किती घाई करता?
राहुल: मादरचोद आता मुकाट्याने सांगतोस का…
विकी: अरे… हो.थांबा जरा… बर… तुम्हाला ऐकून आनंद होईल… आमच्या नाटकाला तिसरे प्राईज मिळाले. हाहाहा… आणि मी त्या नाटकाचा दिग्दर्शक होतो. आहे ना गुड न्युज. चला आज पार्टी करू या.
राहुल आणि आकाशने एकमेकाकडे पाहिले आणि परत विकीकडे नजर रोखली. आता मात्र राहुलचा संताप अनावर होत नव्हता.
राहुल: खड्ड्यात गेल तुझं नाटक… येडा बनून पेढा नको खाऊस… आम्ही सारिकाबद्दल विचारतोय.
विकी त्यांच्याकडे बघून हसला
विकी: ओह… सारिका मॅडम… अरे तस काही घडलच नाही. माझा सर्व प्लॅन फिस्कटला. खूप गर्दी होती तिथे यार… काही करायलाच भेटल नाही.
असे म्हणत विकीने दुःखी चेहरा करत खाली बघितले. आणि डोळ्याच्या कोपर्यातून आपल्या मित्रांची प्रतिक्रिया टिपू लागला. आकाश आणि राहुल एक सुस्कारा टाकत स्माईल करू लागले.
राहुल: तुला आधीच सांगितल होत… अश्या गर्दीच्या ठिकाणी हात टाकण खूप कठीण आहे.
आकाश: हो.ब्रो… तुझ्याकडे एकांत जागा आणि एक चांगला प्लॅन पाहिजे.
राहुल: इट्स ओके. तुझी पहिलीच वेळ होती… असं घडू शकत… मी तुला सांगेन… कसा प्लॅन तयार करायचा असतो ते…
राहुल आणि आकाशला आता काळजी करण्याचे कारण नसल्यामुळे त्यांनी सुटकेचा श्वास सोडला.
आकाश: कम ऑन ब्रो… आ पण रूममध्ये जाऊ… मी तुला सांगतो… कसा प्लॅन बनवायचा तो… माझ्या डोक्याने चालास तर नेक्स्ट टाइम नक्की यशस्वी होशील.
असे म्हणत आकाश आणि राहुल मागे वळले आणि आपल्या हॉस्टेलच्या रूम वर जाऊ लागले. त्यांची पाठ वळताच विकीच्या चेहर्यावर एक हास्य उमलले… आणि त्यांना त्याने मागून आवाज दिला.
विकी: हेलो फ्रेंड्स… होल्ड ऑन… माझं बोलणं अजून अर्धवटच राहिलय… पूर्ण तरी करू द्या मला…
आकाश आणि राहुलने मागे वळून पाहिले. विकी एक राक्षसी हास्य करत त्यांच्या जवळ चालत आला.
विकी: तुम्हाला खरंच वाटल… की माझा प्लॅन फसला असेल? हाहाहाहा
आकाश आणि राहूल भावनारहित चेहरा करून त्याच्याकडे पाहू लागले. विकी अधिकच दात विचकत हसत होता.
विकी: तुम्ही चुकीचा विचार करत आहात… तुम्हाला खरंच ऐकायचंय काय घडलं ते… पण कदाचित ऐकून तुमच्या कानावर विश्वास बसणार नाही.
आकाश आणि राहुल स्तब्ध उभे होते.
विकी: ऐका… तर आज आपली सुंदर, मोहक, हॉट, सेक्सी, सर्वावर भुरळ टाकणारी सारिका माझ्यासाठी अर्धनग्न झाली… भावानो… आज पहिल्यांदा आपली अप्सरा माझ्यासमोर टॉपलेस उभी होती.
राहुल आणि आकाश छातीत विज चमकली. त्यांचे डोके गरगर फिरू लागले. जे काय त्यांनी ऐकलं होत त्याच्या वर त्यांचा विश्वासच बसत नव्हता. त्यांच्या तोंडातून शब्दच फुटत नव्हते. आभाळ कोसळल्या सारखी त्यांची मन:स्थिती झाली होती. त्यांच्या कपाळावरून घामाचे थेंब वाहू लागले. आपल्या मित्रांची झालेली अवस्था पाहून विकीला मजा वाटली. त्यांना तशाच स्थितीत सोडून तो रूममध्ये निघून गेला. आकाश आणि राहुलला लक्षात सुद्धा आले नाही आपला मित्र आपल्या प्रश्नाची उत्तरे न देताच तिथून निघून गेला आहे.
